Alþýðublaðið - 27.05.1987, Blaðsíða 4

Miðvikudagur 27. maí 1987
Bóndabærinn Hedegaard við Ribe, sem var nýlega seldur fyrir 25 milljónir Isl. króna.
HOLLENSKINNRÁS f DANMÖRKU
Fleiri og fleiri holienskir bændur kaupa jarðeignir í Danmörku.
Þeir hafa gnægð fjár og EB-reglur auðvelda viðskiptin.
Fjársterkir Hollendingar og Vest-
ur-Þjóðverjar sækjast í auknum
mæli eftir þvi að kaupa stórar bú-
jarðir í Danmörku, sem eigendurn-
ir sjá sér ekki iengur fært að nytja
til mjólkurframleiðslu við núver-
andi framleiðsluskilyrði.
Ungir, hollenskir bændur hafa
fullar hendur fjár, en enga mögu-
leika á að kaupa sér bújörð í heima-
landinu. Svo ásetið er landið, að
ungir bændur neyðast til að leita til
annarra landa eftir jarðnæði. Fram
að þessu hefur straumurinn legið til
Portúgal, en nú sækja þeir til Dan-
merkur í auknum mæli.
Peter Chr. Ottesen, formaður
búnaðarsambands Ribe-héraðs
segir að ennþá sé ekki reglulegt
vandamál á ferðum, en það sé fylgst
grannt með innflytjendunum og
þeirri þróun sem virðist vera að eiga
sér stað í landbúnaðarmálum svæð-
isins.
Reglur
Evrópubandalagsins
Ottesen leggur áherslu á að Hol-
lendingarnir séu miklir dugnaðar-
forkar og veiti dönskum starfs-
bræðrum sínum harða samkeppni.
Danmörk er í augum þeirra betri
kostur en Portúgal vegna þess að
loftslag og búskaparhættir þar eru
líkari því sem þeir eiga að venjast.
Hann segir að samkeppnin sem þeir
veita dönskum bændum sé ójafn
Ieikur, þar eð bóndinn getur selt
mjólkurkvóta sinn í Hollandi og
fengið samsvarandi kvóta á danskri
bújörð.
Þar hafa Danir þó ekki við neinn
að sakast nema sjálfa sig, því að
með aðild að Evrópubandalaginu
samþykktu þeir slíkar tilfærslur
milli landa. Og ef Danir fyndu
lausa bújörð í Hollandi, þá væri
þeim frjálst að kaupa hana og
stunda þar búskap.
í hinum þrautskipulagða land-
búnaði Hollands er hins vegar ekk-
ert rúm fyrir fleiri bændur en þar
eru nú þegar. Þess vegna sækja
ungu mennirnir til Danmerkur og
kaupa danskar jarðir dýru verði.
Þar geta þeir fengið eitthvað fyrir
peningana, sem þeir virðast eiga
nóg af.
Hollendingarnir hafa góðan
grunn að byggja á, að sögn Peters
Chr. Ottesen. Þeir eru Dönum
miklu fremri í landbúnaði og á það
ekki síst við um eggja- og mjólkur-
framleiðslu. „Þegar við gengum í
Evrópubandalagið höfðum við
jafn margar kýr og Hollendingar.
Nú hafa þeir þrisvar sinnum fleiri“,
segir hann. „Hvað eggjaframleiðsl-
unni viðvíkur, þá var Danmörk
stærsti eggjaframleiðandi heims
fyrir 30—40 árum. Nú er fram-
leiðslan aðeins 2—3% af því magni
sem Hollendingar framleiða"
Fasteignasala Tage Ostergaard-
Christensen í Vamdrup staðfestir
að í fyrra hafi sex bændabýli á Jót-
landi verið seld Hollendingum og
Vestur-Þjóðverjum og í ár lítur út
fyrir að þau verði mun fleiri.
Hafa fullar hendur fjár
Ostergaard-Christensen segir að
fyrirtæki hans hafi marga fjár-
sterka kaupendur á sínum snærum,
sem danskir bændur geti með engu
móti keppt við.
„Nýlega komu tveir mjög ungir
Hollendingar og höfðu nærri þrj£r
milljónir í reiðufé, sem þeir vildu
verja til jarðakaupa í Danmörku,
segir hann. „Það er ekki óalgengt
að þeir bjóði fram 6—7 milljónir
danskra króna"
Eignin Hedegaard við Ribe, rúm-
lega 100 kúa jörð var seld fyrir
fimm milljónir danskra króna —
upphæð sem flestir Danir veigra sér
við að leggja í landbúnað.
Þýskir og hollenskir bændur eru
frjálsir að því að eignast bújarðir og
reka landbúnað á danskri grund,
aðeins ef þeir hafa landbúnaðar-
menntun og setjast að á jörðinni
innan sex mánaða. Jarðakaup eru
ekki háð samþykki búnaðarsam-
takanna, þar eð reglur Evrópu-
bandalagsins heimila frjálsan at-
vinnurekstur í hverju aðildarland-
anna sem er. Búnaðarmálastjórn
rannsakar aðeins hvort viðkomandi
bóndi hefur tilskilin leyfi til að
stunda þessa atvinnugrein.