Alþýðublaðið - 08.07.1989, Blaðsíða 5

Laugardagur 8. júlí 1989
5
Örn Eiðsson skrifar
Rikki skoraði fjögur
mörk gegn Svíum!
Áriö 1951 var á margan hátt tímamótaár í islenskri knatt-
spyrnu. Þá vannst hinn frægi og stórskemmtilegi sigur á
Svíum í knattspyrnu á Melavellinum i Reykjavík — 4:3. Önnur
merk tímamót voru sigur Akurnesinga á íslandsmótinu og
segja má, að með þeim sigri hafi einokun Reykjavíkurfélag-
anna á íslandsbikarnum lokið.
Við ætlum í þessum pistli að
fjalla eingöngu um hinn óvænta en
glæsilega sigur íslendinga yfir
Svíum 29. júní. Sænska landsliðið
gekk örugglega til leiksins með fyr-
irfram sigur bókaðan. Svíar voru
og hafa oftast verið í fremstu röð í
knattspyrnu og árið 1951 voru þeir
m.a. ólympíumeistarar.
inn á vítateig Svíanna að enda-
mörkum og sendi síðan fyrir mark-
ið til Ríkharðs, sem skaut viðstöðu-
laust og skoraði annað markið.
Lyktaði fyrri hálfleiknum því með
sigri íslenska liðsins 2:0.
Örvæntingarfullar____________
tilraunir Svía
Baráttuviljinn__________________
kom strax i Ijós
Landsleikurinn fór fram að
kvöldi til í kalsaveðri og að nýaf-
staðinni nokkurra klukkutíma
rigningu, sem gerði völlinn bæði
þungan og hálan.
Augljóst var strax í byrjun leiks-
ins að mikill baráttuvilji einkenndi
íslenska liðið, sem náði strax vel
uppbyggðum upphlaupum og
hröðum. Sviarnir virtust seinir i
gang og framlína þeirra sundur-
laus. Islenska liðið var aftur á móti
samstillt og greinilega ákveðið í að
gera sitt besta. Á 32. mínútu leiks-
ins lék Bjarni Guðnason knettinum
fram völlinn, sem sendi hann til
Þórðar Þórðarsonar á miðjum vell-
inum, en hann renndi honum áfram
til Ríkharðs, sem lék á tvo varnar-’
leikmenn Svía og skoraði með
þrumuskoti, efst í markhorninu,
sem var fjær. Sænski markvörður-
inn hafði enga möguleika á að
verja. Aðeins sex mínútum síðar lék
Gunnar Guðmannsson knettinum
Akurnesingar urðu íslandsmeist-
arar i knattspyrnu árið 1951. Það
var í fyrsta skipti i sögu knatt-
spyrnunnar hér á landi að félag
utan Reykjavíkur vann þann titil.
Myndin sýnir Jón Sigurðsson, for-
mann Knattspyrnusambands ís-
lands, afhenda Ríkharði Jónssyni
verðlaunabikarinn.
Nokkru eftir að síðari hálfleikur
hófst fékk íslenska liðið auka-
spyrnu um miðjan völlinn. Karl
Guðmundsson tók spyrnuna og
sendi knöttinn fyrir mark Svianna,
en Ríkharður var þar fyrir og tókst
að nikka knettinum inn í mark-
hornið. Stóðu nú leikar 3:0, en nú
tók að færast meira líf í Svíana, pg
gerðu þeir harða hríð að marki ís-
lendinga og tókst að skora tvisvar á
tveimur mínútum. Þetta gerðist á
76. og 78. mínútu. Um 4 mínútum
síðar leika Ólafur Hannesson og
Rikharður fram hægra megin, Rík-
harður fær knöttinn fyrir utan víta-
teig, leikur á þrjá Svía og skorar
með álíka skoti og er fyrsta markið
kom, 4:2. Síðustu mínúturnar sóttu
Svíar mjög fast, og þegar 2 mínútur
voru til leiksloka tókst þeim að
skora þriðja mark sitt. Þeir gerðu
örvæntingarfullar tlraunir til að
jafna metin, en án árangurs, og
þessi sæti sigur var staðreynd, sem
hinir fjölmörgu áhorfendur fögn-
uðu gífuriega. Allir íslensku íeik-
mennirnir stóðu sig afburðavel, en
flestir voru þó sammála því, að Rík-
harður hefði verið bestur.
Dómari í leiknum var Guðjón
Einarsson, og dæmdi hann að allra
dómi, jafnt landa sem Svía, alveg
óaðfinnanlega. Val hans sem dóm-
ara stafaði af því, að of mikið dróst
á langinn að velja dómara frá hlut-
lausu landi, þ.e. Svíar gátu ekki fall-
ist á þá, sem KSÍ stakk upp á. Það
varð því úr, að KSI lagði til, að
Guðjón dæmdi, og féllust Svíar á
það.
„íslendingar komu_______________
okkur á óvart“
Svona í lokin skulu hér birt nokk-
ur ummæli leikmanna og forystu-
manna knattspyrnunnar að leik
loknum:
Jón Sigurðsson, þáverandi for-
maður KSÍ:
Ég er afar ánægður og þakka
leikmönnunum af hrærðum huga
fyrir frammistöðuna. Allir léku vel,
sérstaklega Ríkharður og Karl.
Karl Guðmundsson, fyrirliði ís-
lenska iiðsins:
Þetta landslið er án efa það besta,
sem íslendingar hafa teflt fram.
Ríkharður var besti maður vallarins
og er tvímælalaust hæfur til að
leika i hvaða úrvalsliði sem er í
Evrópu. Yfirleitt léku allir leik-
menn liðsins prýðilega, samvinnan
var ágæt, við vorum allir sem einn.
Við vorum ákveðnir í að gera okkar
besta, og þegar sagt var í útvarpinu
fyrir leikinn, að við værum búnir
að tapa þessum leik fyrirfram, sam-
einuðumst við enn betur.
Einn leikmanna Svía:
Rikharður Jónsson á knatt-
spyrnu-
vellinum á Akranesi, 37 árum eftir
hið viðburðarika keppnistimabil
árið 1951.
Ég gét ekki beint sagt, að ég sé
ánægður, en íslendingarnir komu
okkur á óvart, sérstaklega hvað þeir
voru fljótir og kraftmiklir, án þess
þó að leikurinn væri hörkulga leik-
inn. í íslenska liðinu fannst mér
tríóið best, einkum Ríkharður.