Tíminn - 18.02.1968, Blaðsíða 4

16_____________________________ TKMINN SUNNUDAGUR 18. febrúar 1968.
sitaði noikikur ár í semn, og áhiugi
isí0an viakima® á öðru ve,rkjefnii.
Finmst miér ég geiba nakáð feritl
ýimisna mymda í tím'albilliuim, — em
(þiað miá vera að mér skiedki eitit-
ihvað. EMiiðáriviOígimin miálár hanci
að veittramliagi kriimgiuim 1925—‘28.
Hialfinianfijiörð og sólisieibur að vetri
til fná 1928—‘30. Má með réttu
kailfa þetta „smijiótimiabilI“. Þá konna
iÞiingivellir, aðialliega gjúrmor og
tfjölilim), ein banin mium hafa miálað
iþtar tölliuivierit á þessum ánurn. Eimm
iig Einíkisjlölkut og Hivítá þar serni
ih'úa feiítir í gilijiúifri, um 1935. Á
þessuim ánum vinðist Ásigrímur
haifia hatft milkinn áhuiga á kletlta-
veggijium og grjióti. í mokknum
miynidiuim af Ekríikisjökill er nær-
igiiuininurinin stórir steimar. Þá
steindur hanin á há-<bumigu Sel-
ifjialfe og hiortfir ytfiir hnaumlhreið-
ur Geitiandis. Svo fcemur tímalhil,
þar sem hamin rniálar Hjatfraifem,
J'ökiuilinin og Tunguma. Þetta var
uippiáhaldsibalkigrummur bans í ýmis-
um Hiúsafelfemyndutm. Og lesia má
þessa lýsimgu í ævimimmiiinigum Ás-
grímis, sierni Tómas sfcálld Guð-
muoidiasion sfcráði:
. „LaindiS'lag á þessum slóðurn «r
geysilega tilbreytingarrikt, í senn
iþrót'bmikið og l'itauðugt, og allt
umlhivenfið á sér að sama skapi
sterkam svip, heiðan, hneimiieigan
og hörlkulegam. Þá er og þarma
Eidfcsjökulil, sem er alra jlökla
n
Við lokum ekki okkar Rem-
í kjallara
//
- hefur merkur hollenzkur gestur skrifað í gestabók Ásgríms-
safns. Rætt við frú Bjarnveigu Bjarnadóttur um dvöl Ásgríms
á Húsafellí og fleira.
í lága húsinu, sem snýr rishlið-
inni út að Bergstaðastræti hefur
ný Ásgrímssýning verið opnuð í
vinnustofu hans. Þetta er hin ár-
lega skólasýning, og að þessu
sinni eru á veggjunum eingöngu
myndir úr Húsafellsskógi og frá
Húsafeili og Kaldadalsleið, en Ás-
grímur dvaldist um lengri eða
skemmri tíma að Húsafelli við að
mála rúmiega tuttugu sumur. fs-
lenzka birkikjarrið var Ásgrími
Bjarnveig Bjarnadóttir í Ásgrímshúsi, situr við borðiS í stofu Ásgrims.
Jómssyni síungt myndarefni, og
merkilegt litskrúð og tign fjall-
anna í kring, sífrjó uppspretta
listtúlkunnar.
Á veggjMim vininiusboifiuho'ar á
lofti Ásgrímishúss Masa við þéssi
ifjlöli oig kjiairrið í sikjióld hraiuins
og hiláðia, krœlklióitt en óuimræðilega
liitauíðuigít, á ýmsuim fte'gurstu m,ymd
uim Ásigríimis flrá þesisiuim silóðum.
Samtvimnuð litbrigði lands og
skýja ytfir Húsatfelli þegar að þyng
ir eru í itailtoua Áisigríimis fiuillikioimiin
opiniberiuin. Þessa sýnimgu æittu
imienin að sjá og tooimia þanigað með
hönn sdm og uingldiniga. Þaraa er
íiérðiam,ymd Ásgríms af Kaildadafe-
leið við Meyjarsæti, og þarna er
igamla eildihúisdð á Húsafelli lijósiliif-
anidd á mynd hamis, þar sem Jakiob
isibemdur í diynum með smialastaif
sinm óg fcona siibur við eldiaivél.
Þair þáði Ásigirímiur miangan fcaiftfi-
isiopainm hjá Ghiðrúniu simini Jórns-
'dóittiur.
Ég hiitti frú Bjianmveigu Bjiarma-
diótibur uimisjóna'rmanin saifnsins
þamnia og bað hamia að veiita miér
spjall í Tímamn um dvöl
Ásgríms að H ú « a f e 11 i
og saifinið. Hún va,rð ve,l við þeámri
bedðaii, og hér kemur samitalið.
Myndirnar var Bjarmveig sivo vim-
samieg að lána Tímianum, em þær
emu flesita'r sjf Ásgrími og Húsa-
tfelilsflóliki.
— Já, þessd sýning er óvemju-
leg að því leyti, að aðaliu'pp'iisitað'a
beminar er b'iirkikjiarrið í landi
Húsafells og myndir málaðar á 5
ára tímaib., eða þvd sem næ-st, árin
1945—‘50, svarair frú Bjiarniveig
'fynsibu Sipuinnlinigiu um þessa sýn-
i.ngu. — Við í stjiórm aaiflmsámis á-
Li'biiim, að fróðdiegt væri fyrir gesti
saifmisins að sjá, bveimig Ásgrim-
ur miálaðd þetta huigltjúfa viðflamgs-
eifind við bimiar mairglhreyitilieiguistu
aðsdiæður, sem voru bumdinar veð-
uinfariniu og niáttúpuinmii sj'ádJfri
þ'arna í steógimum. Ásgrímiuir hélt
sig oft úti á Jöðrum, en þeir eru
nálægt Hivítá, o.g þar er uippbliástur
dnn mieistur. Og bax bíða mörg
tné diauðia sínis, — og suirn þieinra,
seim voru Áisigrími kærust, áreið-
anlegia hoirtfiim mú.
— Tók h,amm ef-til vil'l sérstölku
ástflós'tri við ákiV'eðna bletti?
— Já, það má segja svo.
Eflbir að ég flór aið kyn,niaist bet-
uir venkum Ásgrímis í safnd hans,
sé ég, að hanin heflur miál'að vissa
'einlk'enmilagiaistur, njosturfliega hiiað
inm upp að mieðamverðu, en hvít-
ur hjláflmiur hið efra. Strúturimn
og Hafrafell eru einnig undarlegr
ar náfitúru, og þá er Tuingiam lit'a,
sem Lsind'riiámia nefmir svo. ekki
síður skrítinn og skemmtilegur
staffiuir".
Em að liotoum varð það Húsa-
íeMsslkióigurinm, sem hertóik hug
Ásgrímis aMra siðustu árim á Húsa-
'flelli, em hann var þar um 20—30
ár svo að segijia óslitið, nokbrar
viikur á suimri hverju, os sdð'ast
árið 1953.
— En má ekki telja, að sam-
búð Ásgrimis við Húsajelteakóig og
'Mm.
Á Húsafelli árió 1941. Þorvaldur Skúlason malarj og Ásgrímur.