Tíminn - 29.02.1968, Page 11

FIMMTUDAGUR 29. febrúar 1968.
Kristján konungur tíundi
hafði gaman af fyndni og
gerði mikið ^af því sjálfur að
segja spaugsyrði.
Þegar hann kom í fyrsta
sinn til Geysis, gekik hapn með
fylgdarmanni sínum áleiðis að
hvernum.
Þá segir konungur:
— Er þetta nú inngangurinn
að helvíti?
— Já, svaraði fylgdarmaður-
inn. — Yðar hátign er alveg
á réttri leið.
Ég hef ekki kjark til aS segja
honum, aS þaS hafi veriS
stúlkubarn.
SLEMMUR
OG PÖSS
Hér er bridgeþraut. S-paði er
tromP og Norðux/Suður eiga
að fá alla slagina.
ADG ♦ 53 V10953 ♦ DG43 ♦ A9764
V876 VK4
♦ 987 ♦ K6
4» 109 *KG
Suður ♦ ÁK1082 VÁD2 ♦ ♦ 65 spilar út, og eins
áður segir, eiga Norður/Suður
að fá alla slagina. Lausn á bls.
15.
Fimmta umferð Reykjavíkur
mótsins í sveitakeppni í bridge
var spiluð í Domus Medica
sunnudaginn 25. febrúar og
urðu úrslit þessi:
Meistaraflokkur:
Sv. Hjalta vann sv. Ingibjargar
7- 1
Sv. Símonar vann sv. Hilmars
8- 0
Sv. Benedikts vann sv. Dag-
bjartar 7-1
Sv. ZóphaniuSar vann sv. Bern-
harðs 6-2
En, Janet, þú getur ekki yfir-
gefið mig núna!
Kennslukonan var að segja
börnunum frá ljóninu, konungi
dýranna, og sagði.
En það er þó eitt dýr, sem
ljónið ber mikla virðingu fyr-
ir. Hvaða dýr er það?
Það var þögn í bekknum í
dágóða stund, en svo heyrðist
frá aftasta bekknum.
— Ljónynjan.
Spákonan tók á móti fimmtíu
króna greiðslu og sagði síðan
víð viðskiiptayininn að hann
mætti spyrja tveggja spurn-
inga.
En er þetta ekki óheyrilegt
verð fyrir aðeins tvær spum-
ingar? spurði hann.
— Jú, vissulega, sagði spá
konan. En hver er hin spurn
ingin?
— Beiskur ertu, drottinn
minn, er orðatæki, sem flestir
munu kannast við, en hitt
munu færri vita, hvernig það
er tilkomið upphafiega.
En sagan er þessi:
Vigfús Helgason -hét prestur,
sem var í Breiðavikuriþingum á
17. öld. Hann hafði eitt sinn
í víneklu notað brennivín í
stað messuvíns við altaris-
göngu.
Þegar svo kerling ein hafði
bergt á kaleiknum, varð henni
að orði:
— Beiskur ertu, drottinn
minn“.
Staðan eftir fimm umferðir:
1. Sv. Hjalta Elíassonar 36 st.
2. Sv. Bened. Jóhannss. 35 st.
3. Sv. Símonar Sím. 26 st.
4. Sv. Dagbj. Grímss. 18 st.
5. Zóph. Benediktss. 17 st.
6. Hilmars Guðm. 12 st.
7. Sv. Bernh. Guðm. 11 st.
8. Sv. Ingibj. Halldórsd. 5 st.
Efstu sveitir í 1. flokki:
1. Sv. Jóns Stefánssonar 30 st.
2. Sv. Gunnars Sigurj. 26 st. a
3. Harðar Blöndal 24 st. 1
Úrslit í II. flokki:
1. Sv. Ara Þórðarsonar 35 st. fl
2.—3. Sv. Ragnars Óskarssonar |
2.—3. Sv. Ármanns Lárussonar f
4.—5. Sv.Halldór's Ármannss. ||
4.—5. Sv. Sigtryggs Sigurðss. |
6. Sv. Gísla Finnssonar 7 st. i
Sjötta umferð verður spiluð f
miðvikudaginn 6. marz n. k. S
Krossgáta
Nr. 47
Lóðrétt: 1 Blær 2 Titill 3
Aðvörunar 4 Keyr 5 Veiði
maður 8 Farða 9 Fljótið 13
Úttekið 14 Tónn.
Ráðniúg á 46. gátu.
Lárétt: 1 Völva 6 Lóa 8
Und 9 Næg 10 Ung 11 Unr
Skýringar: 12 111 13 Gin 15 Asinn.
LárStt: 1 Dauður 6 Dreif 7 550
9 Fjsk 10 Starfið 11 Slagur 12 Lóðrétt: 2 Öldungs 3 Ló 4
Keyr 13 Skel 15 Fótabúnað. Vanginn 5 Suður 7 Egill
14 II.
TÍMflNN
n
7
fimm hundruð pundin, myndi
standa eins og stafur á bók. Þau
yrðu skrifuð hjá mér sem inn-
eign. Og í morgunverðarhléinu
gæti ég sent símleiðis þessi nauð-
synlegu hundrað pund suður tál
Höifðaborgar. '
Ég átti að fara að vinna fyrir
þessu sem einkaritari — hjá þeim,
sem er Ikari vél en manni!
— Já, það er bezt að við byrj-
um þannig, hélt hann áfraili í
ennþá strangari viðskiptatón. —
í dag er 14. maí, sjáum niú til.
Hve langur tími yrði að líða,
haldið þér, unz talið væri eðli-
legt, að ég gæti verið orðinm ást-
fanginn í yður.
Eðlilegt! Ég var nærri þvi bú-
in að segja: „Hvemig gœti það
nokkurn tíma talizt eðlilegt, að
þér yrðuð ástfanginn? Þér, sem
haldið, að hægt sé að segja slífat
upp á dag, eins og maður segði
hve mörg bundin þetta og þetta
margir menn uippsfeera á svo og
svo mörgum dlögum.“
En upiphiátt sagði ég: — Ég
held, að þér getið ráðið því sjálf-
ur, hr. Waters."
— Já, ég ætla bráðlega að at-
huga það. sagði húsbóndi mlnn
og sneri sér að skrifborðinu. —
Og svo er þetta. . . . Ég hélt, að
ekkert væri nú efitir, fyrst búið
var að nefna eðlilegan tíma til
að verða ástfanginn. Nei, efaki al-
veg. Hann hélt áfram.
Hann opnaSi skúffu og tók upp
skjal og rétti mér.
— Til vonar og vara hefi ég
skjalfest samninga okkar, svo mað
ur sjái allt svart á hvítu. Vilduð
þér gera svo vel og skrifa hér
undir?
Svart á bvítu! Skrifa undir! Ég
fann, að reiðin sauð í mér og því
sárari, þar sem ég þorði efaki að
láta á henni bóla.
— Já, já. Ég sfeal skrifa undir,
mælti ég í örvæntingarfullri auð-
mýkt, — ef þér haldið, að þess
sé þörf. Ef þér haldið, að ég sé
þannig gerð, að ég myndi eftir
að íæra méx í nyt samning ofak-
ar og kæra yður fyrir brot á. . . .
— Svoma, svona, greip „stein-
gerfingurinn“ fram í óþolinmóð-
lega. Það var meðal annars af
því, að þér eruð ekki þannig gerð,
að ég valdi yður til þessa. Þetta
skjal er aðeins yðar vegna. Hafið
þér penna —?
Ég tók hanin úr hulstrinu, sem
fest var framan á bláú blússuna
mina. Ég hefi andstyggð á að hafa
penna þarna, því að það er alltaf
merki þess, sem þjónar — en
það er siður, og það er eins hjá
öllu skrifstofufólki.
■ — Ágœtt. Jæja, ungfrú Trant.
Ég held, að það sé efaki meira
núna. Þér skuluð koma á hverj-
um degi, þegar klutokan er stund-
arfjórðung gemgin í þrjú, til þess
að rita bréfin, og við byrjum á
morguij.
— Ja, sagði ég bljúg og undir-
gefin.
Það var ógurlegur hávaði í hin-
um þremur vinkonum mínum, er
þær heyrðu um þessa dæmalausu
ráðstöfuin,
— Hvað, góða mín? Þér að vél
rita bréfin hans? Forstjórinm ætl-
ar að gefa yður tækifæri ennþá,
hugáa ég, sagði ungfrú Robinson
og saug upp í nefið. — og svo
rekur hann vður Það var slœmt,
að hann skyldi ekki gera það í
gær, til að binda endi á þetta.
— Það er blátt áfram ómögu-
legt að þóknast honum. Ég man,
þegar ég kom hérna fyrst, sagði
ungfrú Holt. — Þá hafði hann
tefaið þjrár stúlkur til þess í sömu
vikunmi, og þær faomu alar grát-
andi út fná honum, því að hann
hafði alveg gert út af við þœr.
Hann les svo hratt fyrir, að það
er ógerningur að fylgja honum
og ef maður biður hann að endur-
tafca, þá glápir hann á manin, eins
og naut á nývirki. Hvort hann
gerir það ekki! .
— Svo segir hann: „Jæja ung-
frú Trant“, og ungfrú Robinson
hermdi meistaralega eftir honum.
„Hafið þér náð því? Áfram þá.
Hm, hm. Vér getum ekki gefdð
aðrar útskýringar en þær, sem áð-
ur eru gefnar og erum á þeirri
skoðun, að ekkert sé á frekari
málalengingum að græða. “ Vissu-
'lega, kœra mín, hanm þykist víst
ekkert hafa á yður að græða!
— Verið þér nú ekki að draga
úr stúlkunni kj.arkinn áður en
hún fer. En — ég vildi, að þér
þyrftuð ekki að fara héðan úr
skrifstofunni síðdegis, urngfrú
Trant. Við munum sakna þess, að
heyra ekfai glaðlega masið í yður.
— Já, og það verður ekki mas-
að mikið þar inni, sagði Smithie.
—Það verður líkast því að sitja
innan um lífaneski og múmíur á
safni. Getið þið ímyndað ykfaur
„steingerfinginn" þvaðra og masa
við nokfaurn mann, jafnvel þótt
hann væri á bernskuárum?
— Sá maður var aldrei liikur
venjulegum dreng. Hann var
ífæddur eins og hann er, gerður
líkt og ritvél, nákvæmur og vél-
rænn. _
— Ég gæti veðjað hverju sem
væri, að hann hefir aldrei grát-
ið yfir að fara í sfeólamm í fyrsta
sfeipti, eða að hann hafi nofakuð
meint, er hann var ástleitinm í
damisi.
— Ástleitimin! Forstjórinn!
greip ég fram í, gleymdi því al-
veg, hvað átti innan sfaamms að
verða hlutverk mitt, og hló með
hinum. — Það mætti eins vel tala
um, að hann væri ósvikið skot-
i
ínn í------
— E'kfki samtál, heyrðist hin
gamalkunna rödd, og á eftir kom
hið venjulega: „Us-ss!“
Bn í þetta skipti greip mig ekfai
hinn venjuiegi ótti. Látum hr. Dun
donald kæra mig og favarta uad-
an mér við forstjórann, já, ef hon
um þófanaðist. Nú gat ekkert rek-
ið miig burtu frá VestU'r-Asíu-fé-
laginu. Á morgun ex ég fastráð-
in sem eimkaritari forstjórans!
Ég verð að segja, að það var
hræðilegt að vinna þannig hjlá hr.
Watems.
Ungfrú Robinson lýsti því,
hvernig hann les fyrir. Hann get-
ur als ekki gert sér í hugar-
Lund, að einkaritari 9é anciað meira
en sjálfvirk ritvél. Hann veit efafai,
að ef til vill titra óstyrkar hend-
ur ungu stúlkunnar. Hann er svo
kveljandi nátovæmur með afritin
af bréfunum./
En nú var ég örugg í þeirri
vissu, að hversu mjög, sem þenn-
an steimgerða mann langaði tii ð
refaa mig á dyr. frá ritvélinni,
þá var ekki auðgert að skipa aft-
ur hina stöðuna, sem var öilu arð-
væniliegri.
Hiúrra!
Svo kom föstudagur, þessi
hræðilegi dagur á sfarifstofunni,
þegar pósturinn er sendur t'il út-
landa. En mér fannst hann ekk-
en hræðilegur Vikulaun mín eru
nefnlega orðin ellefu sterLings-
þund og fimm shilings.
Hr. Wails, gjaldfaerinjn ofakgr,
borgaði mér tuttugu og fimm shil
inigs eins og venjulega. Hann
dreymdi lítið um, að í pyngju
mina komu ennfremur tíu vel þag
in pund, sem ég fétok fyriir ávísun
mína í bankanum, þar sem f'jlög-
ui hiundruð pund hafa verið mg<5
inn á bók undir nafni „ungtfirú
M. Trant“.
Ég veit ekki, hvernig farið
hefði, ef ég hefði ekki haifit þetta,
þvá að nú var Oicely toomin upp
á m'iskuinin frú Skinner. Ég kom
ÚTVARPIÐ

Fimmtudagur 29. febr.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp. 13.00 Á frívafctinni.
Eydis
Eyþórsdóttir
stjórnar
óskalagaþætti sjómanna. 14.40
Við. sem heima sitjum. Ása
Bech þýðir og flytur frásögu:
Það hófst með Napóleon m.
15.00 Miðdegisútvarp. 16 00 Veð-
urfregnir. 16.40 Framburðar-
kennsla i frönsku og spænsku.
17.00 Fréttir Á hvítum reitum og
svörtum. Ingvar Ásmundsson
flytur skákþátt. 17.40 Tónlistar
tími barnanna. Egili Friðleifsson
stj. 18.00 Tónl. 19.00 Fréttir. 19.
20 Tilkynningar 19.30 Undirbún
ingur undir hægri umferð, Val-
garð Briem formaður fram-
kvæmdanefndar hægri umferðar
talar. 19.45 Framhaldsleikritið
„Ambrose f Lundúnum" eftir
Philip Levene Leikstjóri: Klem
ens Jónsson. 20.25 „Fiðrildi" op.
2 eftir Robert Schumann. 20 35
Hlaupársdagur Dr Þorsteinn Sæ
mundsson stjörnufræðingur skýr-
ir frá uppruna dagsins. Jónas
Jónasson ræðir við fólk, sem á
afmæli þennan dag. 2130 Út-
varpssagan: „Maður og kona“ eft
ir Jón Thoroddsen, Brynjólfur
Jóhannesson ieikari endar lestur
sögunnar (25). 21.50 Ariur eftir
Verdi og Leoncavallo: James Mc
Craken syngur 22 00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Lestur Passíu
sálrna (16) 22.25 Dagheimili og
leikskólar Sigurjón Björnsson
sálfræðingur flytur erlndi 22.50
Tqnlist eftir tónskáid mánaðar-
ins, Jón Leifs. 23.25 Fréttir í
stuttu máli Dagskrárlok.
Föstudagur 1. marz.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarP'
13.15 Lesin
dagskrá
næstu vitku. 13.30 Við vinnuna.
Tónleikar 14.00 — 14,15 Sfaóla
útvarp endurtekið 14.40 Við sem
heima sitjum G. J. Ástþórsson
les sögu sína „Brauðið og ástina“
(15) 15.00 Miðdegisútvarp. 16.00
Veðurfregnir. 17.00 Fréttir. End-
ur tekið efni: íslenzki fáninn í
hálfa öld. Dagskrárþáttur í sam
antekt Vilhjálms Þ. Gislasonar
fyrrverandi útvarpsstjóra, áður
útv. 1. des. 1965. 17.40 Útvarps-
saga barnanna: „Rösfair drengir,
Pétur og Páli eftir Kai Berg
Madsen. Eirikur Sigurðsson les
eigin þýðingu (3). 18.00 Tónleik
ar. 19.00 Fréttir 19.30 Efst á
baugi. Björn Jóhannsson og Tóm
as Karlsson tala um erlend mál
efni. 20.00 Tónsfaáld marzmánað
ar, Karl O. Runólfsson. 20.30
Kvöldvaka. 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 Lestur Passiu-
sálma (17). 22 25 Kvöldsagan:
Endurminningar Páls Melste'ðs
Gils Guðmundsson alþingismaö-
ur les (9). 22.45 Barokktónlist £rá
Lundúnum. Þorkell Sigurbjörns
son kynnir. 23.30 Fróttir í gtuttu
máli. Dagsfarárlok.