Alþýðublaðið - 10.10.1990, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 10.10.1990, Blaðsíða 5
5 Miðvikudagur 10. okt. 1990 tónust Söngglaðír Seltírningar Tónleikar Selkórsins á Hvolsvelli sunnudaginn 30.09.90. Stjórnandi: Friðrik Guðni Þorleifsson. Ætli það sé ekki lýðum Ijést, að eina beina þótt- taka almennings i islenzku tónlistarlifi er fólgin i kórstarfseminni. Slikt er dæmigert fyrir þjóð, sem enn stendur á þróunarstigi hvað varðar opinber framlög til tónlistarstarfsemi áhugafólks. Kórstarf hefur lágt startgjald. Allir sem hafa lag geta sungið i kór án undangenginnar sérmenntunar, ef kórstjór- inn veldur sinu. Sveitarfélagið þarf aðeins að leggja til æfingahúsnæði (stundum ekki einu sinni það), einhvers staðar fyrirfinnst jafnan Ijósritunarvél til að hagræða nótnakostnaði, mannskapurinn mætir einu sinni i viku á æfingu, og — voila! — eftir hálfan til heilan vetur getur hver sem er farið að höndla tónlistarperlurnar milliliðalaust. Að minnsta kosti hinar smærri. Annað mál er svo, að fyrir löngu er kominn tími til, að stærstu þétt- býliskjarnarnir fari að styðja við bakið á spilamennsku áhuga- manna, líkt og þegar mun rótgróið með grannþjóðum okkar, og raun- ar stórfurðulegt að ekkert skuli hafa gerzt í þá veru síðan sinfónía Garðars Cortez leið, miðað við ört vaxandi fjölda hálf- og kvartskól- aðra hljóðfæraleikara í kjölfar óðafjölgunar tónlistarskóla upp úr 1970. Ekki sízt ef haft er í huga, hversu ódýr slík aðstoð í raun og veru er (salur tvisvar á viku, kaup/lán/leiga á nótum, laun eins leiðbeinanda fyrir kannski 30 þátttakendur að meðaltali, er mundi svo allt jafnast niður með hóflegu þátttökugjaldi.) Það mundi æra óstöðugan að ætla sér að fylgjast með starfsemi allra áhugamannakóra landsins. Eins og gefur að skilja er gæða- ramminn þar á ofan mjög víður, og þar sem um mennska flytjend- ur er að ræða en ekki tölvuraða og trommuheila, er ákaflega mikið happdrætti í því að veðja fyrir fram á útkomu einstakra tónleika, eða a.m.k. þegar sex eða sjö kór- arnir á toppnum eiga ekki hlut að máli. Samt sem áður er eitt af því sem kryddar tilveruna að róa ekki allt- af á vísan. Tónlistarskriffinnum hættir til að gleyma ánægjuhlið- inni fyrir faglegan metnað, sem mundi í hinztu lög leiða til laun- helga, meinlætis og andlegs svartadauða. Gledin má ekki gleymast — heldur ekki hjá at- vinnu- og ríkisstarfsmönnum. Seltjarnarnesbær er meðal bezt stæðu sveitarfélaga landsins og ætti án mikilla útsvarsfórna að vera þess megnugur að byggja upp myndarlega áhugastarfsemi í tónlistarlífi sínu, eins og reyndar virðist þegar vera kominn vísir að með hinni nýtilkomnu kammer- sveit, án þess að mér sé kunnugt um stærðargráðu framlagsins til þessa verðuga framtaks. Forsenda fyrir því kvað hafa skapazt með til- komu Neskirkju og framgöngu hins dugmikla tónlistaruppalanda Sigursveins K. Magnússonar. Ef að sama skapi er stutt við bakið á Sel- kórnum, er ekki að efa, að áður óþekktir möguleikar blasi við í menningarlífi Seltirninga, því að af frammistöðu kórfélaga og hins nýja stjórnanda þeirra á Hvolsvelli á sunnudaginn var má ætla, að leiðin ligggi beint upp á við, ef bú- ið er vel að kórnum. Aðstæður voru ekki sem beztar. Satt bezt að segja var Selkórinn umrætt sunnudagssíðdegi veru- lega lemstraður vegna karla- skorts, er aftur stafaði af veikinda- forföllum og fleiri kringumstæð- um, er leiddu til, að kórstjórinn var í þeirri lítt öfundarverðu stöðu að þurfa að tefla fram ellefu kven- röddum á móti aðeins tveim ten- órum og tveim bössum. Karla- skortur er að vísu sígilt vandamál í mörgum blönduðum kórum — ekki sízt tenóraskortur — og þó að hafi heyrzt furðumikið a.m.k. í bössunum tveimur í fremur litlum „Að öðrum flutningi ölöstuðum kom á óvart, hvað Sonetta Jóns Ás- geirssonar skilaði sér vel í þessum fremur fámenna kór með of mikla kvenraddayfirvigt," segir Ríkarður Örn Pálsson m.a. í tónlistarumfjöll- un sinni. sal nýja skólahúsnæðis Tónlistar- skóla Rangæinga á Hvolsvelli, þá er ljóst, að stjórnandinn verður að grípa til einhverra ráða sem duga, ef viðunandi jafnvægi á að nást. Ef ekki þarf að herða mætingaraga um stundarsakir, þá dettur mér helzt í hug, að Friðrik Guðni fari ögn of hægt í sakirnar með að auka erfiðleikagráðu viðfangsefn- is, einkum og sérílagi ef hann er svo „óheppinn" að vera með hrað- læsari karlaraddir en kvenna. Auðvitað getur svo fleira spilað inn í, sem manni er með öllu ókunnugt um, fyrir utan það að undirritaður hefur enga beina reynslu af kórstjórnun sjálfur til að miða við, en til að skjóta á eitt- hvað, gæti manni dottið í hug, að reynsla stjórnandans í dreifbýli Suðurlands svo og af tónmenntar- kennslu barna þar og í höfuðborg- inni snúist á vissan hátt í höndum hans, þegar óþolinmótt fullorðið fólk í skarkala þéttbýlisins á í hlut, er e.t.v. vill færast meira í fang á skemmri tíma, og vafalaust meira en það ræður við. Þetta skot úr myrkri byggi ég að vísu nokkuð á eigin fordómum gagnvart hluta efnisskrárinnar, er bar keim af hefðbundnu efnisvali roskinna dreifbýliskóra. Þar sem undirritaður hefur ekki alizt upp hér á landi, er honum örðugt um vik að benda nákvæmlega á hvaða lög eiga við, en lög í stíl við Nú leikur allt í lyndi, Nú blandast vornóttin, Syngdu medan sólin skín og þar fram eftir götunum ættu að gefa hugmynd um hvað við er átt. Ekki svo að skilja, að þau henti ekki kórnum á núver- andi stigi getu og meðalaldurs, en mér er ekki grunlaust um, að bæði fleiri madrigalar, negrasálmar og jafnvel enn „swingaðra" efni (þótt val sé þar erfitt og háskalega stutt yfir í fíladelfíska flatneskju) ætti að laða yngra fólk að kórnum. Þó að lög af þessu tagi séu ágæt fyrir sinn hatt og hentug á byrjunar- stigi, er dálítið farið að slá í þýzk- skandinavísku ungmennafélags- rómantík millistríðsáranna. Burtséð frá þessu var lagaval fjölbreytt og raunar skylt að geta þess, að tvö íslenzk verk voru þar sama og frumflutt, Sonnetta Jóns Ásgeirssonar (við texta FGÞ) er auk þess útsetti gamla enska radd- söngsiagið Tapster, drinker, svo og Siglir dýra súdin mín eftir dr. Hall- grím Helgason, er annars mun aðeins hafa heyrzt erlendis. Klass- ískir endurreisnargimsteinar eins og Now is the month Morleys, Comeagain Dowlands, „leiguliða- lokka" Lassos, Matona mia cara, Tanzen und springen Ha/3lers, Innsbruck lsaacs voru á sínum stað, auk rómantískra perla eins og Vaaren eftir Grieg. Að öðrum flutningi ólöstuðum kom á óvart, hvað Sonnetta Jóns Ásgeirssonar skilaði sér vel í þess- um fremur fámenna kór með of mikla kvenraddayfirvigt, sem bendir til þess að Friðrik Guðni eigi hiklaust erindi við nýja ís- lenzka tónlist, þegar hann verður búinn að koma jafnvægismálum í lag. Það þarf ekki að fara í neinar grafgötur með það, að Friðrik Guðni veit hvað hann er að gera fyrir framan kór. Tempóval er í alla staði sannfærandi, þó að það sé ekki alls staðar hefðbundið, bend- ingar og innkomumerki skýr og ákveðin og styrkleikabreytingar músíkalskar. Miðað við marg- nefnda hlutfallaskekkju söng kór- inn víða fallega, og auðheyrt var, að ekki sízt kvenfólkið státaði af mörgum ómþýðum barka. Inn- raddir mættu þó oft heyrast betur; enda þótt lítt hafi verið ráðið við tenórinn, hefðu sex dömur í allt mátt koma ögn betur fram. Full- hár meðalaldur gæti svo hugsan- lega farið að segja til sín á næstu misserum, þótt ekki virðist hann til vanza enn með óhóflegu víbratói. Selkórinn fer vel og rólega af stað, og ætlar sér greinilega ekki um of. Spurningin er hins vegar, hvort stjórnandanum fari ekki senn að verða óhætt að stíga fast- ar á benzíngjöfina. Ríkarður Örn Pálsson skritar BÍLASTÆÐASJÓÐUR REYKJAVÍKUR Bílastæðasjóður Reykjavíkur vill að gefnu tilefni vekja athygli á 109 gr. umferðalaganna nr. 50 frá 1987, en þar stendur m.a. „Gjald sem lagt hef- ur verið á skv. 1. mgr. 108 gr., hvílir á þeim, sem ábyrgð bar á stöðvun ökutækis eða lagningu. Eigandi öku- tækis eða umráðamaður ber einnig ábyrgð á greiðslu gjaldsins, ef það greiðist ekki innan tilskilins frests, nema sannað verði að ökumaður hafi notað ökutækið í algjöru heimildar- leysi. Gjaldið nýtur lögtaksréttar og lögveðs í viðkomandi ökutæki." Samkvæmt framansögðu þá er skráður eigandi ábyrgur fyrir þeim stöðubrotagjöldum sem á bifreiðina kunna að falla. Mjög algengt er að seljendur ökutækja vanræki að til- kynna sölu bifreiða sbr. 20. gr. rgj. um skráningu ökutækja nr. 523 frá 1988 þar sem segir m.a.: „Nú verða eig- endaskipti að ökutæki og skal þá bæði hinn fyrri og hinn nýi eigandi innan 7 daga senda Bifreiðaskoðun skriflega tilkynningu um eigenda- skiptin, en hinn fyrri eigandi skal standa skil á tilkynningunni. Sama á við um breytingu á skráningar- skyldum umráðum ökutækis." Eigendaskipti skal tilkynna á eyðu- blaði sem gert er samkvæmt fyrir- mælum dómsmálaráðuneytisins og Bifreiðaskoðun lætur í té. Forðist óþægindi og greiðslu gjalda sem aðr- ir eiga sök á, með því að sinna lög- boðnum tilkynningum um eigenda- skipti strax og sala bifreiða fer fram. GATNAMÁLASTJÓRINN í REYKJAVÍK

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.