Alþýðublaðið - 05.06.1996, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 5. JÚNÍ1996
ALÞÝÐUBLAÐK)
5
i ð t a I
Tónlistin gefur mér lífsfyllingu. Hún auðgar bæði andann og hugmyndaflugið
og hún er svo ögrandi - þú getur alltaf gert betur. Þegar maður æfir eitthvert verk
er það áskorun um fullkomnum, sem maður nær aldrei.
legur í okkar lífi.“
Inga Asta veltir vöngum yfir því
hvort fólki almennt þyki þau orð sem
oftast eru notuð til að lýsa persónu
Péturs ekki nógu jákvæð.
„Mér fmnst svolítið skrýtið, að það
er stundum sett fram með neikvæðum
formerkjum að hann sé hógvær og
vammlaus. Þeim kostum hans, sem ég
féll fyrir, var stillt upp sem göllum af
sumu fólki. Því er ég enganveginn
sammála, en þetta mun þjóðin dæma
um. Punktur.“
En eru þau ólíkar persónur, Pétur
og lnga Ásta?
„Ég virka kannski opnari en Pétur,“
segir hún. „Við erum ákaflega ólík.
Pétur talar gott íslenskt mál og hugs-
unin í hverri setningu sem hann segir
kemur oftast fullmótuð. Mér er gjamt
að segja hlutina jafnóðum og ég hugsa
þá. Við Pétur bætum hvort annað upp,
og er það ekki best í hverju hjóna-
bandi? Við erum samrýnd og samstiga
og höfum yfirleitt sömu skoðanir á
hlutunum, en erum samt ólíkar per-
sónur.“
Vildi helst vera á skóla-
bekk alla ævi
Áhugamálin eru mörg, einsog þegar
hefur komið fram: hestamennska,
skíði og tónlist til dæmis. Hvað fleira?
„Allt, sem menntun er fólgin í,
heillar mig. Helst vildi ég vera á
skólabekk alla ævi, og undanfarin ár
hef ég verið að læra meira í tónlist.
Við vinkonumar í saumaklúbbnum er-
um líka hættar að nenna að sauma en
förum í staðinn á endurmenntunar-
námskeið í Háskólanum. Á eftir för-
um við svo á kaffthús, svo þetta hefur
verið bæði skemmtilegt og fróðlegt.
Við fómm á námskeið sem Hjörleifur
Sveinbjömsson var með um samtíma-
sögu Villtra svana og annað hjá Vil-
hjálmi Árnasyni heimspekingi, Sið-
frœði lífs og dauða. Núna síðast vor-
um við á námskeiði hjá Ingólfi Guð-
brandssyni um Bach og við höfum
áhuga á að fara á íslendingasagna-
námskeið hjá lóni Böðvarssyni. Þetta
hefur verið ákaflega gefandi og við
ætlum að halda þessu áffam.“
Ósýnilegir tónar Mozarts em enn í
loftinu og ég spyr Ingu Ástu hvað tón-
listin gefi henni.
„Lífsfyllingu. Hún auðgar bæði
andann og hugmyndaflugið og hún er
svo ögrandi - þú getur alltaf gert bet-
ur. Þegar maður æfir eitthvert verk er
það áskorun um fullkomnum, sem
maður nær aldrei. Þótt maður hafi
spilað eitthvað verk árum saman er
það ekki nema einstöku sinnum sem
maður getur verið sæmilega sáttur. Og
eftir því sem maður kynnist tónverki
betur, sér maður fleiri fleti sem hægt
er að bæta og auðga. Þótt það sé gam-
an að spila mörg verk er álíka gefandi
að spila sömu verkin árum saman.
Þessvegna er líka svo skemmtilegt að
fara á tónleika og hlusta á sömu tón-
smíðina í túlkun mismunandi lista-
manna. Það er endalaust hægt að
halda áffam, hvort sem maður hlustar
eða spilar.“
Það er einhver trúarleg innlifun í
röddinni þegar Inga Ásta talar um tón-
listina. Ég spyr um trúna.
„Já, ég er trúuð.“ Hún hugsar sig
um. „Sígilt, íslenskt svar við þessari
spumingu er: Já, ég er trúuð og svo
tölum við ekki meira um það! Mér
finnst að það mætti vera meiri gleði í
tránni og hún mætti líka vera opnari.
Ég hef kynnst fólki undanfarin ár sem
hefur ólíka afstöðu til tráariðkunar.
Það hefur verið mér mikils virði að
kynnast því, enda hefur það opnað
mig í tráariðkun minni.“
Nú förum við senn að segja amen
eftir efninu. En ég spyr að lokum
hvaða gildi í lífmu Inga Ásta Hafstein
metur mest.
„Heiðarleika, númer eitt, tvö og
þrjú. Heiðarleika í víðustu merkingu
sinni: Heiðarleika gagnvart sjálfum
sér og skoðunum sínum, og heiðar-
leika gagnvart öðrum. Ég hef oft sagt
við strákana mína, að ef þeir eru heið-
arlegir í öllu sem þeir taka sér fyrir
hendur, þá geti þeim ekki annað en
famast vel í lífinu. Það þýðir um leið
að þeir geri sitt besta í því sem þeir
taka sér fyrir hendur. Sá er heiðarlegur
sem gerir eins vel og hann getur.“ ■