Alþýðublaðið - 27.06.1997, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 1997
ALÞYÐUBLAÐIÐ
3
ónarmið
r
Ur sálarkirnu postula Páls
Samsærið mikla
Málefni Helgarpóstsins hafa verið
mjög til umfjöllunar í fjölmiðlum
síðustu daga. Ritstjóri blaðsins hefur
undirstrikað nauðsyn þess að fjöl-
miðlar séu óháðir, og gagnrýnt þá
harkalega á þeim grunni. Helgarpóst-
urinn var hinsvegar, að hans sögn,
eini óháði fjölmiðillinn. Annað hefur
komið á daginn. Aðrir fjölmiðlar
hafa eðlilega fjallað rækilega um
þetta, enda væri annað undarlegt í
ljósi stórkarlalegra yfirlýsinga rit-
stjórans um sjálfstæði sitt.
I gær snýst ritstjórinn til vamar í
sínu eigin blaði. Einsog vænta mátti
er það fróðleg lesning. Orðaval í
grein ritstjórans gefur lesendum Al-
þýðublaðsins fróðlegar upplýsingar
um sálarlíf, þar sem skáldlegt innsæi
virðist vemleikaskyninu yfirsterkari.
Við birtum hér lítinn úrdrátt:
„A miðvikudagsmorgun hringdi
Össur Skarphéðinsson, þingmaður
og ritstjóri Alþýðublaðsins, í undir-
ritaðan í gegnum skiptiborð Alþingis
og sagði að aðalfréttin á Stöð 2 þá
um kvöldið yrði um eignarhlut. Öss-
ur hafði þá talað við Jón Ólafsson og
fengið þær upplýsingar að Jón íhug-
aði að kæra HP vegna frétta blaðsins
um rannsókn fíkniefnalögreglunnar á
stóra fíkniefnamálinu og gruns lög-
reglu um að Jón tengdist málinu.“
Skítseiðið
„Hvorki Össur né Jón Ólafsson
vilja trúa því að HP flytji fréttir frétt-
anna vegna. Sennilega vegna þess að
hvorugur ber virðingu fyrir blaða-
mennsku sem fagi. Össur lítur á
blaðamennsku sem framhald af
stjómmálastarfi og Jón lítur á hana
sem hver önnur viðskipti. I
valdapólitík og viðskiptum leita
menn að sameiginlegum hagsmun-
um. Jón og Össur fundu fleti á sam-
starfi með því að sá fyrmefndi hafði
hag af því að tortryggja Helgarpóst-
„Þingmanni Alþýðu-
flokksins svelgist
ekki á þótt hann sé
kominn í bandalag
með manni sem ját-
að hefur á sig fíkni-
efnasölu og rekur
fyrirtæki þangað
sem fíkniefnasölum
er stefnt tilað gera
upp skuldir vegna
dreifingar og sölu á
eiturlyfjum.“
inn og sá síðamefndi að koma höggi
á Alþýðubandalagið.
Össur kann vel við sig að tjalda-
baki. Fyrirmyndir hans í stjómmál-
um eru ekki foringjar heldur ímynda-
smiðir. Eftir kosningasigur Tonys
Blair í Bretlandi skrifaði Össur
opnugrein í Alþýðublaðið um Peter
Mandelson, sem „gerði Blair að for-
manni.““
Hér er ritstjóri Helgarpóstsins
loksins kominn á gamalkunnugt flug,
þar sem fulltrúa myrkraaflanna er að
leita í Alþýðuflokknum, og þó eink-
um á ritstjórnarskrifstofum Alþýðu-
blaðsins. En kjarkurinn er ekki hinn
sami og áður. Eftir hakkavél síðustu
daga, þar sem jafnvel forysta Al-
þýðubandalagsins birtir afsökunar-
beiðni til Jóns Ólafssonar vegna
skrifa Páls, þá þorir hann ekki lengur
að kalla menn hraustlegum ónefnum
að sið víkinga. Til að fá útrás fyrir til-
finningar sínar fer hann þess í stað í
svofelldan orðaleik: „Össur sér sjálf-
an sig sem Mandelson fslenskrar
vinstrihreyfingar. Almennt er litið á
Mandelson sem skítseiði þótt enginn
efist um hæfileika hans sem áróðurs-
manns.“
Hér á landi er fágætt að menn kalli
hvom annan „skítseiði" í opinberri
umræðu. Líklega myndu þó flestir ís-
lenskir ritstjórar líta á það sem nokk-
uð pottþétt siðferðisvottorði úr penna
Páls Vilhjálmssonar.
Slegist í lið með fíkniefnasölum
Síðar rekur Páll, hvemig ritstjóri
Alþýðublaðsins svífst einskis til að
ná meiri völdum á bak við tjöldin.
Það kemur í ljós, að undir þybbnu og
tiltölulega brosmildu yfirbragði
þingmannsins leynist skuggalegur
karakter, sem að dómi Páls er reiðu-
búinn til að slást í lið með fíkniefna-
sölum, og líklega selja sálu sína sjálf-
um andskotanum: „Össur er til þjón-
ustu reiðubúinn, enda Jón valdamik-
ill maður og ræður yfir annarri af
tveimur sjónvarpsstöðvum landsins.
Þingmanni Alþýðuflokksins svelgist
ekki á þótt hann sé kominn í banda-
lag með manni sem játað hefur á sig
fíkniefnasölu og rekur fyrirtæki
þangað sem fíkniefnasölum er stefnt
tilað gera upp skuldir vegna dreifing-
ar og sölu á eiturlyfjum.'1
„Jóni er sennilega
ókunnugt um að
siðferðisvitund
venjulegs fólks er
önnur en fíkniefna-
sala.“
Skuggalegur þingmaður
Innan Alþýðuflokksins eru þó
fléiri en ritstjóri Alþýðublaðsins, sem
Páll Vilhjálmsson sver í ætt við þann
í neðra: „Jón Ólafsson á fleiri vini í
Alþýðuflokknum. Annar þingmaður
krata hafði fyrir helgi milligöngu um
að Jón Ólafsson hitti forystumann úr
Alþýðubandalaginu til að rekja fyrir
honum raunir sínar vegna skrifa HP.
Jón vildi að viðkomandi forystumað-
ur hlutaðist til um að HP hætti að
nefna Jón og fíkniefni í sömu andrá.
Þetta eru rökrétt viðbrögð af manni
sem heur vanist því að fjölmiðlar
þjóni hagsmunum eigenda sinna.
Fréttastofa Stöðvar 2 beygir sig und-
ir vilja Jóns og því ættu aðrir fjöl-
miðlar ekki að lúta sama lögmáli?
Jóni er sennilega ókunnugt um að
siðferðisvitund venjulegs fólks er
önnur en fíkniefnasala."
Hrollvekjan
Þegar hér er komið sögu í lestrin-
um er sérhver lesandi búinn að skilja,
að Páll Vilhjálmsson er bersýnilega
þeirrar skoðunar, að hann sæti of-
sóknum af hálfu Alþýðuflokksins og
Alþýðublaðsins. Hann sér ekki for-
ystumann í Alþýðuflokknum öðru
vísi en það glitti Kka í hom og hala
hins illa, og Lúsífer spillingarinnar
sé innanklæða. Hin daglega martröð
ritstjórans birtist í eftirfarandi hroll-
vekju, þar sem það eru raunar ekki
aðeins forystumenn Alþýðuflokksins
heldur líka Alþýðubandalagsins, sem
eru orðnir handbendi Jóns Ólafsson-
ar: „Umhugsunarvert er að maður
einsog Jón Ólafsson getur ráðskast
með forystumenn í stjórnmálaflokk-
um. Össur er handlangari Jóns í
stjómarandstöðu en ekki þarf fjörugt
ímyndunarafl í hrollvekjuna með
Össur í stól dómsmálaráðherra í
bandalagi með Jóni Ólafssyni."
Vangaveltur um möguleg ráð-
herraskipti í Framsóknar-
flokknum fengu byr undir vængi á
nýjan leik, þegar skoðanakönnun
á dögunum sýndi að tveir ráðherr-
ar fengu falleinkunn hjá kjósend-
um, þau Ingibjörg Pálmadóttir
og Guðmundur Bjarnason. Ör-
sagnadálkur blaðsins rakti, að
stuðningsmenn Sivjar Friðleifs-
dóttur væru þess mjög fýsandi að
Guðmundur skipti um starf, og
teldu einsýnt að stóllinn rynni til
ungrar konu, nefnilega téðrar Sivj-
ar. Þessu er harðlega mótmælt af
Framsóknarmönnum í Norður-
landi eystra. Þeir segja Ijóst, að
færi Guðmundur úr ráðherrastól
myndi sterk staða flokksins í kjör-
dæminu tryggja að arftakinn kæmi
þaðan líka. Þar er á fleti fyrir þing-
konan skelegga, Valgerður
Sverrisdóttir, sem hefur styrkt
stöðu sína eftir að hún varð for-
maður þingflokks, og virðist af
mjög mörgum utan kjördæmisins
vera sjálfkjörin í embættið...
Tímaritagrein sem Róbert
Marshall skrifaði um forseta-
frúna, Guðrúnu Katrínu Þor-
begsdóttur, mun hafa mælst illa
fyrir á forsetasetrinu. Það mun
hafa komið greinarhöfundi veru-
lega á óvart. Hann er ekki einn
um að vera hissa, þar sem mat
margra var að greinin væri nánast
lof frá upphafi til enda. Það sem
fór fyrir brjóstið á ábúendum að
Bessastöðum var sá hluti greinar-
innar þar sem sagði frá verslunar-
rekstri forsetafrúarinnar...
Grandi hefur sagt upp tugum
sjómanna og á síðustu tveim-
ur árum hefur fyrirtækið sagt upp
á annað hundrað sjómönnum. Nú
á að leggja Jóni Baldvinssyni, en
áður hafði Grandi lagt Akurey,
Viðey og Engey. Því hefur fyrir-
tækið á ekki mörgum mánuðum
lagt fjórum togurum. Það má ekki
segja upp örfáum manneskjum
einhversstaðar á landsbyggðinni
nema allt verði vitlaust. Það heyr-
ist hins vegar aldrei neitt þegar
tugum manna er sagt upp störfum
í Reykjavík. Það má segja að um
130 fjölskyldur hafi misst þá at-
vinnu sem þær hafa lifað af með
þessum uppsögnum hjá Granda.
Það eru ekki bara sjómenn sem
missa vinnuna hjá þessu helsta
veldi sjávarútvegsins í borginni,
eins verið að fækka verkafólki i
landi. Æ oftar heyrist að Grandi
sé að verða eftir í framþróun mið-
að við önnur stórveldi í sjávarút-
vegi. Það er tekið eftir að á með-
an önnur stórveldi, svo sem Sam-
herji, Þormóður rammi, Haraldur
Böðvarsson og fleiri eru að styrkj-
ast dregst umfang Granda sam-
an...
Fólk hefur verið að velta fyrir sér
hvernig mætti koma í veg fyrir
það slys henti að Andrea Jóns-
dóttir hætti á Rás tvö og ein hug-
myndin sem starfsmenn hafa
varpað fram sín á milli er að sá
frábæri útvarpsmaður Lísa Páls-
dóttir sem ekki hefur reynst vera
morgunhani en vinnur samt við
Morgunútvarpið, yrði flutt í sídeg-
isdagskrána og yngri starfsmaður
en Andrea af Dægurmálaútvarp-
inu látin fjúka. Þannig gæti Eva
Ásrún farið i morgunútvarpið en
Andrea haldið áfram á tónlistar-
deildinni.
■nirTBitMB
“FarSide” eftir Gary Larson
Viltu dansa herra Hollings?
Sólveig Aðalsteinsdóttir: Þorsteinn Sigurðsson:
Það mun gerast. Þetta er ágætt svona.
Árni Finnsson og Karitas
Suamati:
Ég get ekki svarað því.
Baldur Baldursson:
Hefur það ekki gengið vel?
Lína Garðarsdóttir:
Já, já.
m c n n
Það er með sama hætti atar
hagkvæmt fyrir kvótaeigendur
að geta haft þræla til að
kaupa af sér þorskkílóið í
kvóta fyrir 70 til 95 krónur.,
næstum eins mikið og þræl-
arnir fá fyrir fiskinn á markaði
eftir að þeir hafa haft fyrir því
og kostað tii að veiða hann.
Jón Sigurðsson í Járnblendinu,
í Mogganum.
Við vorum kannski of linir við
þá í fyrra. Þeir skilja okkur
betur núna þegar við erum
búnir að brúka okkur svolítið
við þá.
Helgi Ágústsson, ráðuneytisstjóri í utanrík-
isráðuneytinu, að ræða um samskiptin við
Norðmenn, í DT.
í stað þess að nýstúdent á
bláa kyrtilbúningnum úr
Minjasafninu flytti minni ís-
lands stóð nýkjörin ungfrú
Norðurland í sérhönnuðum
búningi og las erlend heil-
ræði.
Ragnhildur Vigfúsdóttir i DT.
Viðskiptahornið heillar mig og
hugann seiðir löngum. Það er
þessi létta og glaðlega fram-
setning á spaugilegri hliðum
Dow- Jones vísitölunnar sem
hefur svo frískleg áhrif á
mann rétt fyrir háttinn, þannig
að maður gengur glaðari til
rekkju eftir vænan skammt af
Viðskiptahorninu en önnur
kvöld.
Þorkell Björnsson heilbrigðisfulltrúi í DT.
Ein sendiherrafrúin sagði mér
að hún hefði hvergi séð for-
setann taka jafn vel til matar
síns og hér.
Pétur Björnsson, aðalræðismaður (talíu á
íslandi, að ræða matarlyst Italíuforseta,
ÍDT.
En Norðmenn hreinsuðu þetta
allt upp hér fyrir norðan og
fóru svo austur fyrir og drápu
allan hval þar líka. Við íslend-
ingar höfum aldrei verið nein
ógn við hvalastofnana.
Helgi Kristjánsson, fyrrum sjómaður á
Húsavík, í DT.
Ég vil ekki hugsa um það að
fólk hverfi áfram frá húsum
sínum verðlausum með
skuldabagga á herðunum tii
þess eins að þurfa að reisa
sér nýtt hús í „Hong Kong“
norðursins.
Katrín Árnadóttir, handverkskona og fyrr-
um bóndi, í DT.
Það fyrsta sem mér datt í hug
var að losa mig við hanann,
en eiginmaðurinn mátti ekki
heyra á það minnst og við tók-
um hann því með okkur heim.
Ólafia Sigurbrgsdóttir i Mogganum.
Öll þessi ár hefur stytta Leifs
heppna blasað við í hróplegu
ósamræmi við guðshúsið.
Sjöfn Haraldsdóttir í Mogganum.
Ég er bara maður. Það er nægilega
mikil köllun.
Per Lagerkvist.