Vísir - 24.03.1977, Síða 2

í Reykjavik
V
Ertu búinn að ráðstafa
sumarleyfinu?
Gubjón Bjarnason, fulltrúi: Ég
veit ekki hvort ég fæ nokkuð
sumarfrí, svona yfir höfub. Þaö
er nóg að gera á öllum vigstöðv-
um.
Þórunn Traustadóttir, kennari:
Ætli ég fari bara ekki á
kennaranámskeið. Og svo ætla
ég til London um páskana.
Dóra Skúladóttir, húsmóbir:
Nei, ætli við verðum bara ekki
heima. Það er nóg að gera við
að byggja.
Viggó Þorsteinsson, bifvéla-
virki: Ég verö sennilega heima,
að minnsta kosti hér á landi. Ég
hef trú á að veðriö verði
nægjanlega gott til þess.
Anna Lárusdóttir, skrifstofu-
dama: Ég er ab hugsa um ab
fara hringveginn i sumar.
Fimmtudagur 24. mars 1977
vism
Þau þrjú sem starfab hafa f fjörutfu ár, Jóhanna Gubmundsdóttir,
Ingibjörg Sigurgeirsdóttir og Jónas Halldórsson.
Hafsteinn Hannesson, Jónas Halldórsson, Eugenfa Nielsen, Bolli
Ágústsson, Ingibjörg Siggeirsdóttir, Lilja Kristjánsdóttir, Gub-
mundur Ragnarsson Sigrfbur Axelsdóttir Ernest Backman, Ásdis
Erlingsdóttir krýpur.
Halldórsson, sem öll hafa starf-
aö þarna frá upphafi.
„Viö erum aöeins eftir, þessi,
sem byrjuðum hér þegar Sund-
höllin var sett á stofn”, sögöu
þau ennfremur.
„Það eru töluvert margir sem
komahér daglega”, sögöu þau,
„og einn þeirra, hann Konráö
eigandi verslunarinnar Hellas
hefur komiö hér á degi hver jum
i fjörutiu ár. Hann hefur veriö
harðastur i þessu.
Svo er þaö fjöldi manna sem
komiö hafa hér daglega þó ekki
hafi þaö veriö jafn lengi. — Þaö
eru lika morgunhanarnir, eins
og þeir eru gjarnan nefndir.
Þeir koma hér á hverjum
morgni kortér yfir átta, þegar
laugin er opnuð”, bætir Jónas
Halldósson viö, sá frækni sund-
kappi, sem geriS garöinn fræg-
an hér fyrr á árum.
Biðröð út á götu
„Við höfum kynnst mörgu
ágætu fólki. Og milli fastagest-
anna og starfsfólksins, hefur
verið mjög ánægjulegt sam-
starf. 1 laugina kemur fólk viös
vegar aö. Fyrst eftir að hún var
opnuö kom fólk náttúrlega alls
staðar að úr borginni og þaö er
enn þannig þó aö nýjar sund-
laugar hafi bæst viö I Reykja-
vik.
Þegar Sundhöllin tók fyrst til
starfa var gjarnan biöröö út á
götu og fólk beib oft á annan
tima til þess að komast i klef-
ana. Og þaö kom fyrir aö viö
töldum á annaö hundrað manns
ofan i laugina. Þá var hún bók-
staflega orðin full.”
Jónas Halldórsson segir okk-
ur að fyrstu árin eftir aö Sund-
höllin hafi veriö opnuö hafi hann
veriö sundlaugarvöröur. — „Þá
var það að meðaltali einu sinni I
viku aö viö þurftum aö stinga
okkur eftir manni. Þaö var al-
gengara aö menn væru þá
ósyndir, en hættu sér samt út I
of mikiö dýpi. Núna er þaö al-
gjör viðburöur aö þurfa aö
stinga sér eftir manni”.
— EKG

Sunhöllin í Reykjavík
40 óra:
)
Lilja óskarsdóttir I sjöunda
bekk B tsaksskóia
Þetta er rúbíit
##
brúðkoup,/
„Til hamingju meö daginn”,
sögbu sundlaugargestir I Sund-
höiiinni I Reykjavik, viö starfs-
fólkib þar þegar þeir komu inn i
sundlaugina i gær. Þab var ekki
sagt af tilefnislausu þvf ab i gær
átti Sundhöllin fjörutfu ára af-
mæli.
„Þaö má segja aö þetta sé
rúbinsbrúökaup”, sögöu þau Jó-
hanna Guömundsdóttir, Ingi-
björg Sigurgeirsdóttir og Jónas
Æðsti maður miðstjórnarfundar
Aöalfundur mibstjórnar
Framsóknarflokksins hefst á
föstud. Hefur þótt óvenju mikib
liggja vib ab þessu sinni, þvf
auk 115 abalmanna hafa vara-
menn veriö bobabir til fundar-
ins, svo hann veröur meö fjöl-
mennara móti. Ekki vcröur I
fljótu bragbi séb hver þörf er
sliks stórfundar mibstjórnar,
þar sem flokkurinn lifir nú
fremur hægu lifi i stjórnarsam-
starfi vib Sjálfstæbisflokkinn,
vondur áróbur ab baki og næsta
lygn sjór framundan. Þó getur
veriö aö á þessum miöstjórnar-
fundi eigi ab ná fram þeim
hyllingum á forustuna, sem
gjarnan mega fylgja erfiöleik-
um, þótt dánardægur þeirra
erfiöleika sé ab baki.
Miöstjórnarfulltrúar utan af
landsbyggbinni hafa yfirleitt
komib til fundar meb ljúfu hug-
arfari, og hvorki veriö vaxnir til
gagnrýni eba kært sig um
„óeirbir” á slikri finni sam-
komu. Þab hefur þvi næsta litiö
veriö ab græba á þessum mib-
stjórnarfundum hvab snertir
vitneskju um undirstrauma og
sveiflur innan flokksins. Helst
hefurReykjavfkurdeildin látiö á
sé bera, og svo mun enn veröa,
enda hafa nú þeir „kraftaverka-
menn” færst i aukana eftir gób-
an kosningasigur i fulltrúarábi
flokksins i Reykjavik. Er þess
ab vænta aö forgöngumenn
þeirra tilrauna til „hreinsana”,
sem uppi hafa veriö hjá flokks-
maskinunni i Reykjavik, fái nú
til tevatnsins I mynd margskon-
ar gagnrýni á einstakar opin-
berar stofnanir og störf fram-
sóknarmanna f þeim. Veröur þá
eflaust sungin hin gamla plata I
stjórnarsamstarfi vib Sjálfstæb-
isflokkinn, ab allt fái sjálfstæb-
ismenn i sinn hlut, lika þar sem
framsóknarmönnum er ætlab ab
gæta helmingaskiptareglunnar.
1 rauninni er Reykjavikur-
deild flokksins oröin næsta
ráöamikil, innan hans. Hvab
landsby ggbina snertir, og er þab
sameiginleg saga allra stjórn-
málaflokkanna, er sá háttur
haföur á ab tala yfir mönnum
einu sinni eba tvisvar á ári eba
svo, án þess ab ætlast sé til ab
þeir tali til baka, eba hafi vit á
öbru en þvi, sem þeim er sagt af
flokksforustunni eba felst f
þeirri nibursubupólitik, sem
flokksmálgögnin flytja. Þannig
myndast litill ókyrrleiki fyrr en
dregur ab kosningum, þegar
uppi veröur grátur og gnistran
tanna út af framboöum.
Reykjavikurdeildin nýtur nú
Kristinn Finnbogason
aftur óumdeildrar forustu
Kristins Finnbogasonar, sem
um margt er farinn ab likjast
þeim, sem nefnast „political
bosses” i útlöndum. ! gegnum
fulltrúarábib hefur hann fram-
bob til tveggja sæta I borgar-
stjórn. Slik völd eru vandmeö-
farin, en þaö er aubvitab engin
ástæba fyrir Kristin ab stybja þá
áfram til pólitisks frama, sem
gengu á móti honum f fulltrúa-
ráöskosningunum. Þeir voru
mikib fleirien fram hefur komiö
af fréttum, og munu allir eiga I
vök aö verjast á miöstjórnar-
fundinum.
Þar sem forusta flokksins er
af eölilegum ástæbum meb sig-
urvegaranum i fulltrúaráös-
kosningunum munu þeir lands-
byggöarmcnn ekki fá neina vls-
bendingu um ab ganga gegn
óskum og ámæli Kristins Finn-
bogasonar. Flokksforustan hef-
ur hreinlega ekki efni á þvl, eftir
aö sýnt er ab Kristinn ræöur
flokknum I Reykjavik. Hann
getur þvl gengiö djarfur til
leiksins meb libi sinu á mib-
stjórnarfundinum, þvi fyrir ut-
an ab hugsa Kristjáni
Benediktssyni og Guömundi G.
Þórarinssyni þegjandi þörfina,
telur hann eflaust ab ekki muni
skaba þótt uppi verbi höfb nokk-
ur gagnrýni á einstaka þing-
menn. Þannig mun Kristinn
Finnbogason verba æbsti maöur
mibstjórnarfundarins, sá sem
stjórnar vörn og sókn i skjóli
fiokksforustunnar og deilir
sem fyrr loforbum um veg-
semdirog frama úr tösku sinni.
Svarthöföi