Tíminn - 20.04.1969, Blaðsíða 3

3
SUNNUDAGUR 20. apríl 1969.
TÍMINN

íyríi' þa'ð aS púmrusteátón mín
Meö
morgun-
kaffinu
— Stýrið b'eint á Ihivítu baiu'j-
una flramU'ndiain, sagði sfeipstjór
imrn við rórmainninin stirönigum
mómii.
— Stýna beint á bvítu bauj-
uma, 'enidiumtófe nónniiaðu'niinTi, að
góðium sj'óimiaininasið, -— en stóp
stijóri, þetita eir máfur!
— Þagar ég seigi Iwít bauja.
þá er það hrviiit bauija, svaraði
skipstjióri bytrstur.
— Já, stópstjóri, — en nú
ffauig bau'jain!
Þér eruð ráðinn í fluglierirm.
Nógur siglingatími!
Swohllj'éðanidli auiglýsimg stóið
eiitt simin í nonsfcu bdiaði:
Brytá óslkiar eifltir sitöðu á
tenfeisfeiipi. Konan alð sjálffisögðu
tetón mieð, ásaimt sex áma dótt-
ur, sem hefir Iþriigigja ára sigl-
iniga támia.
— Hvers veigna í óstoöpumi-
um giffitSr þú dóffitur þínia versta
óvdni þínum?
— Jú, óg þektó dóittur mína
og er aihveg viiss um, að faún
mun gefa bornum „hditann í
Mc Pherson, sem var aiuðuig-
ur wislkyfiramlleiðandá, þurlflti
eitt sinn að gamga undir vanda
saimian uppsikurð.
Aðgerðiin tókst ágæti.ega oig
Sbömrnu síðiar fókk Mc Pher-
son reifeniiaig frá 'liækninum uipp
á tíú þúsuinid tóónur. Sem góö-
uim Sfeo'ta, þótti Mc Pherson
nedtoniinigurinn nöklkuð hár.
Hann huigsaði náð siitt og
gekk sí'ðar á fu.nid iiæfenisims:
— Br yðuir lljóst, toæri lækn-
ir, a® með múivierandi stoaitta-
fýiniirikoimiulliagi verð óg að
greiða ffijöigur huindruð þúsumd
tonóniur tit þeisis að geta greitt
yður tíu þúsuaid tóómur.
Lætondriimn vairð að vdlður-
toenma, að þetlta væri rótt, oig
Mc Pherson bélit áfiram,:
— Þér sem þetototur laítoniir,
htj'ótið að vena hátetojumiaðúr.
Hve miitoið haildið þór a® verði
efftir handa yður af þessum tíu
þúsurnd tóóniuim?
Lætoniirimn fór nú áð neifena,
og tooimst a® þenriri ntðúrstöðu,
að hamm mumdi haitía effitir um
sex humidinu® krónuim,.
— Mie'ð öðruim orðuim, saigðii
Mc Phersoa, — til þess a®
bonga y®iur sex humdiru® tóón-
ur, verð óg a® græða fljögur
huinidtt'u® þúsund tonónur. —
Mér flimnist þetta fráleitur
„bisnisis“ fyrir ofeikur bá®a ag
þess vegna geri óg yðuir tifllboð
um að vi® jöfmurn reitondmga
oddkar með 24 ffilöslkiuim af wiislky
á 50 toróniur sfyfetó®, þar með
ffiái® þér 1200 tonónur.
Lætomirinin, sem einnig var
Skoti, tók tiiboðinu.
Stoj'insamur maður lærir
ffiljótt það, sem er knafizt í
bj'ónabandiimu, meðan sá
beimistoi er aliltaf að þrátta við
toonuma.
Ég hef alls ekM hringt í
skakkt númer. Það eruð þér
sem HAFIÐ skakkt númer.
Þessi fníðá flokfcur miatneiðslu
mainma, sem stilMr sér þanna
upp á má'M dauðina viJMdýna
er ffirá Dortmiund í V-Þýztoa-
landá. Þeir haffia teiki® upp á
þeiirri nýbneytnd a® miatreiða
vdlUdbráð fynir gesti á veitdmga
húsd siínu. Bliaðamað'ur nototour
kom vd® hjá þeim urn dagimm
★
Bnetar haffia mjög gamian af
því a® vellta því fyrir sétr
hverjia Chairies tonónprims mumd
velja sér fyrir bonu þegar mál
venður fyrdr hanin a® flana að
buiga a® tovemnaimáilum í alivöru.
Mörgum fimmst nú neymdar fúdl
sniemmt að vena a® veita þessu
fyrdr sér núnia, þó a® mairgdr
urngir menm séu kvæmtir um
tvluigt nú tdll dags. Bnetar
spyrja neyndar etotoi hvemær
priinisdinm murui kvænast, hed'diur
hvemri, eða hvont hún verði
af háum stiigum eðla lágum, imn
lend eða eriliend.
„AlHt benddæ tdl þess a®
drotitniinig ffinamtíðjmiinmiar verði
enisk“ sagði háittsettur emibætt
ismiaður vd® konumigsjhölHimia fyr
ir dkömimu. „Þa® etr mjög óllík-
legt að Chariies priins murnd
tovæmast útliendiiagd“, því bamm
heffiur ektó alðeiims sýmt sónstalk-
ara áhuga á ölu sem a® Erag-
lam'dl Ifflbuir, j'afint fólltoi þess sem
silðum og háittennd, heldur er
edimndg hilbt, að afldred fymr hef
ur verið jaffin Mti® um fnam-
bæráflegar stúiltour erliendis“.
Að vera „ftaamibæmillieg“ fyrir
torónpnimisimm m'ertór það, að
eriliendia stúiltoan mætti aillis efeki
verna toaþólistóar trúar, og að
sjálffisögðu ógdffit. Samikvæmt lög
um sem sett vonu árið 1701, þá
miá prdmsinm ektoi kvæmast
kaþólliktoa, ef hanin gerði þa®,
þá fyrimgerði hanm rétti sínum
tffl torúnummiar.
M'amgar stúllbur eru niefodar
sem hugsamilegar ediginkonur
prdinsiins, al'Lar pnimsessur eða
af aðaiLsættam, t.d. Fmedeniítoa,
prinsessa aí Hanmover, en hún
er nokfcu® mitoi® sitoiid primsdm-
um í föðuirættdnia, svo a® það
þykir heldttir óviðeiigam1! að
bendiia þau sarruan, þá er til
priinisessa sem heitir ZeniLa og
oig smatotoaði á púmiustedfe, en
anmams miatneiðia þeir jafmt apa
sem skógambiinntt og hlébarða.
Skógarbiinnttmmr emu saigðdr bezt
ir í súpu, en púmumia vnarð
bLáðamiaðumimm að borða í föstu
fonmd, en hanm siagði meðai
anmaii's um máttíðiimia: Þrátt
er ynigsta dóttár Louiis Ferdirn-
ainds af PrúsisiLandi, en hún þyk
ir ölta Líklegiri til a® verða
drottniinig Bmeta en him fynr-
raefnda. Eiiras og fyræ segir þá
haffii virzt failieg á Ilbimn og
eimitoar iystiug vá® fymsta sýn, þá
ffiaminst mér hiún fiufll sedmimelt
og noktou® erfiibt að tyggja
haraa, þvi hún var seáig edirus Oig
skór miamaþonhbaupama efitár ný
afsbaði® hbaup.
★
þytoir Bmetuim serandiiegast að
eimihver af himium mörgu jaris-
dætrnum bneztou vemði hie út-
vaida og mum þa® og verða vim
sæliasta Lausmdm.
hafldimiu“.
„Áður en þú verður alveg
brjáluð yfir félaginu okkar,
mamma, þá ætlum við að gera
D/j= AA A LA U S I a® hei®ursfélaga.“
DENNI