Tíminn - 04.05.1969, Blaðsíða 5

^lj|||||l!ll!lllllllll!í!IHII!llllllll!!!llllllllllll!llllíll[l!illllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIII!lllllllllllllllllll!!lllllllllllll!
SUNNUDAGUK 4. maí 1%9.
5
TÍMINN
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
Mæhradagur
HVENÆR RUMSKA
KARLMENNIRNIR?
Verðandi mó'ðii' skriíar um
Pœðingardeil d Landspítalans.
„Undianf'ari'ð er rnilkið búið
a@ isterifa og ræða uim Fæð-
fasgíé- ng towerasijúfedlcimaideillid
Lamds'spítial’a'ns, og hefiur mað-
«r osriðið im-args fróðari urn
sifcaxflsem'm'a á þessum d'eiidum.
í isjióniV’airpsuimíræðú num nýiega
þe'gar þær voriu tiíl urnræðu,
k mmi madigt ó óvart, og eáltlt
þóitibi mér 'sérstafelega óihuigm
ainttlegifc í upplýsimgium iæknis-
ins, en iþað' er sú staðreynd,
aö laðeius sé ei.n Otítiil sfeurð-
stotfia fiyaúr báðar deildirnar.
öfrfs'k toon'a, sem þaalf t.d. að
gangast lundir Ikeisaiiastou’rð eða
affira (h'j'áíllp vi® að fæða barn
siitt, er láti'ii tegigjast á s'ama
skju'rðarhorðið' og fárveito feona
meþ feraibþameiin, eða aðra
■hætfcuilega sjúkdóma.
Hvað er eiginiega að gerasfc
hér ihjá otofeur á þessari tækni-
og þrifnaðarökl? Það er t.d.
ótrúlegt, að aðeins 2 felósett
stouli vera tií afnotia fyrir 20—
30 toonur.
í blaðaviðfcali \dð heiilibrigð-
i’sni'álaráðherra nýlega segi'S't
hanm etofei hafa haft hugmyn'd
unn ófremdarástandi'ð fyrr en
á síðastl. sumri. Hvernig má
þetta veaia? Ég m'an etofei bet-
■ur en að ég hafi séð í einu
vífflesnasta dagbl'affdnu grein
fyrir 1—2 árum, sem einn af
iæk nu m f æ ð i'ngad eii dar'kvnar
sferifa'ði um lélegan aðbúnað,
og vöntum á sjútora- og fæ'ð-
in'garúmum. En að ástandið
væri svo aumt, eins og nú feem
ur í daigisins ljó's, grunaði vist
fáa, hí'im sem tdil þetoktu. Hér
duig'á engin vetitlin'gatök, og
eina rétta iausndin er að hefj-
ast hand'a nú þegar og byggja
nýtt hús. Bf tómtohi'jóð er í
rífeisfeassanum, má bjarga pen
ingalh'liðinni með þvi, að a'l'lir
fullvaxta toanlmenn taki hönd-
urn saman og byggd yfir kon-
umniar fæðimga- og kvensjúto-
dómadeild, sem samrýmiist
fyMistu nútímakröfium á aM'an
h'átt. Nú eru konurn'ar sjálfar
byrjaðar að ieggijia fé i nýja
bygigingu. En Ihvenær ruimska
karlmen'nirmr?
Þeir ætfcu að sýoa þann
rausnai-stoap, að iegg'ja fé til
byiggi'n'garinnar í mi'nining'U um
mæður sinar, sem borið hafa
þá undir belti, og fætt m'arga
þeima með mestu lia'nm'kvæi-
um.r‘
Mér hefur jafnan fundizt
það furðu gegina, að „mæðra-
dagurdnn" sfeuli vera í mai.
E'kki vegna þess að sá mán-
ur sé öðrum óheppitlegri eða
vorgyðjain, Maja fjarlæg móð
urh uigisij ó n in n i, heldur vegna
þess, að ki'rkjan á raunveru-
legta simi mæðra- eða móður
dag, sem er BotSuiniairdagur Mar
iu, og hamn er enn tengdafi
hugsjón móðurhluitvertosi'hs en
nofekiua- annair dagur í kristnu
S'amféiiagi.
En ved má skipta minnstu,
hver og hvenær sá dagur er,
sem iheig'aiður er Mutverki móð
urinnar til umihuig'sunar og á
fcafea, hitt er aðaiatriðið, að þar
sé að untiið af heilindum og
hj'artaihliýju.
í Gamla-Testamentiinu er
það Eva, sem mun a'ð frum-
hugsun þýða móðir. í Nýja
Teistamenfciou er það Mairía,
guðsimóðir sjálf, ef nefna stoail
þær feonur, sem í kiristoum
dómi gnæfa yfdr í hugsjóna
sögu miannfeyns. Og ber þó
saga beggja þess óræikain blæ.
að það eru ku'rOimien'n sem haf a
mótað og marikað viðhorfin og
hu'gmyndir ail'ar og ber Eva
þar einrkum stoarðan hlut frá
borði.
Og eintoum eru það sí'ðari
aldir á Mómastoeiði kirkjunn-
ar svonefndu, sem ly.fit hafa
Maa-íu frá Nazairet á þann
'himiTatrón hug'S'jóina iistar og
,eLsku, srim íiún enn sitúr með
. reisn í vitund f'lestra, sem
h'U'g'S'a um þau mál. Þar er
hún í senn ímiynd hiinis rneyj-
aailega stoMítfds, kvenleg'a hrein
leitoa oig' móðuntegu ástar, sem
mest hefur þóbt konur prýða
fnam á þeinuan dag.
Og engin kona hefur orðið
titefini, ívaf og uppisbaða, ef
svo má orða í fleiri iistaverk
í ljóðum, tónum, orðurn og
m'yndum en ei'nmitt hún. Það
má eiginltega segija, að sfeáld
og listamenn hatfi skapað )>á
Maríu, som kirkjan hefur tign
að' og tignai’, guðspjölln gefa
vægast sagt ekki skýra mynd
af 'henni, þótt margt sé hægt
aö lesa mdÉi Snanna.
Ef það tfiáa, sem um h®ma
ér sagt, ea’ ved athuga'ð, þá
biirtis't þair ímynd toonu, sem
er apðmijúk, blið umburðar-
•iynd, toúuð og ihljóðiát.
Fyrstu orðin sem um hana
eru sögð, sýna, að hún hefur
verið í hættu stödd, þegar hún
getoík með sinn fyirsfca son.
Hvers vegma? Það er hennar
leyndanmál að eildfu.
Það er Jósef, unnusti henn
. ar, sem bjargar henmi firá ]>\h
að verða að förna bæði lífi og
heiðri fyi-ir þefcta barm. Þetta
er henmar eidskíim. Ef hanu
hefði toært hana, eims beimt
hefði teigið við af misimdis-
mianná, þá vofðS g'rýifcki’gardóm
ur yfiir þöfiði henmar.
Bann ætl'aði þiví, „af því að
h'ann var vænn maáuir“ einis
og Matfcheusarguðspj al orðar
það, að síkilja við hana, það
er sliíta t'rúfcofnn þedraia í kýnr-
þei. En þá giat hún slöppið
með ærumissi og sefetir.
En hann tetour sig á og ger-
ir hvoruigt, heldur gifbiöt ihenni
strax að þvi er virðist. Hún
fier til frænku sitnnar Elízabet-
ar, prestsfrúarinoar frægu,
sem verndaa’ hama og bj'álpar
Henni, unz fhæfctan ér Ííðin hjá
■ ótf þessari tfyrstu -elfcdraun.
Það var því enginn dans á
í’ósum, sem hún mátiti reyna
þessi ímynd göfugnar, fórn-
fúsrai’ móðlur. Og þessar ramn-
ir virðast hatfa fylgt henmi ala
tíð. Og þannág- verðúr hún
Mafcer Dolorosa allra tíma, og
sú, s'em Tkillur ni'aninl'egar
raunir bezt í 'ást og neyö í
sorg og sælu, synd og sakteysi.
En hún er ekto'i ciniungis ung
og satoilams stúlfea, sem ratar í
raunir og vanda og er vernd
uð af Guði og hinu góöa. Hún
er ái’iei'ðanlegia oig verffur
smemmia hugBandi móðir, gáf-
u® tooma, s-em raetmr rétt 'imenn
inigararif simimar þjóðar, sögiu
hennar, li'st henmar og trú
hennar.
Hún kennir etotoi ei'numgi's
drengnuan sfcnium eða drengj-
unum (því að dUeári af þeim
koma við sögu en sá elzti
einn) heima bænir og lljóð,
heldui’ i'eiðir hún þá með' sér
í toirtojuma þeinra eða sam-
kumduhús'ið, eins og hei'gidóm-
ui’inn var nefndur út um iamd-
ið. Það ér m’argit, sem vitnar
síðar mnr þetta uppeldi, etofei
sízt táHvitmanir Jesú í Ijóð og
sálma fiortið'ai’iamair.
Og Ka-'istur hefur lært bæ'ði
að iiesa og storifa, en það er
meina en fiestir aðrir giátu eða
gerðu meðal allþýðu fóltos. En
niðjar Aroms og Daivíðs en
það \ioiiu foreldcw hans, klifu
þrítugan 'hamar tál að' Teiða
börn sín i heirn bófermennta og
lista þjóðar sinnar kymslóð eft
ir kyinslóð. Samit skrilfaði Jes-
ús, sivo vatað sé aðeirns einu
sinni. O'g það var í sand. En
hann fonmaði orð sín í stutt-
ar meiiblað'ar setning'ar. Var
það toanmsfei tungubaik móður
hians?
Marg't vitaaa’ um, að hún
hafi verið hljóðlát og fáorð
tooma, en átoa'eðin og skapföst.
Gleði hemnar og sorgir ©r jafn
an tjáð örfáum orðúm eða
kanmsfei aðeins með þögs, sem
er sberfeara en oa*ð.
Framhaid á bls. 15.
1 »______
ii ' < mm
Verðlaunahesturinn Hörður
á LandbúnaðarsýningunnJ 1968.
Saltsteinninn
„Rockie"
ROCKIE Inniheidur ÖIJ nauðsynleg
steinefnj fyrir búféð.
ROCKIE þolir veður og vind og leys-
ist ekki upp í rigningu.
ROCKIE seður salthungur búfjárs í
húsi og haga.
ROCKIE saJtsteinninn fæst hjá flest-
um fóðurvörusölurn og hjá Fóður-
blöndunni h.f., Grandavegi 42 og
Sambandi ísl. samvinnufélaga við
INNFLUTNINGSDEILD
Grandaveg.
Hvílíkxu’ fjöldi! Hingað koma þeir, sein eru auðugir og eyðslusamir og eyða Nú, í hverju ætti ég að vera í kvöld?
þúsundum. Trúöur . . . já, það skal ég vera, trúður!
' fWAc>y? ' - -
DREKI
TO THE
TOP WITH
THAT?
&...
Einhver
;si-* i
I fi■» . ixy rirt _*». ••
hefur læst fjársjóð hérna inni, en hvers vegna? Og hver? Ég verð Ég verð að koma Díönu liingað upp
að bíða hér unz þcir koma aftur! til að sjá þetla!