Tíminn - 04.05.1969, Blaðsíða 5

Tíminn - 04.05.1969, Blaðsíða 5
^lj|||||l!ll!lllllllll!í!IHII!llllllll!!!llllllllllll!llllíll[l!illllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIII!lllllllllllllllllll!!lllllllllllll! SUNNUDAGUK 4. maí 1%9. 5 TÍMINN ÞÁTTUR KIRKJUNNAR Mæhradagur HVENÆR RUMSKA KARLMENNIRNIR? Verðandi mó'ðii' skriíar um Pœðingardeil d Landspítalans. „Undianf'ari'ð er rnilkið búið a@ isterifa og ræða uim Fæð- fasgíé- ng towerasijúfedlcimaideillid Lamds'spítial’a'ns, og hefiur mað- «r osriðið im-args fróðari urn sifcaxflsem'm'a á þessum d'eiidum. í isjióniV’airpsuimíræðú num nýiega þe'gar þær voriu tiíl urnræðu, k mmi madigt ó óvart, og eáltlt þóitibi mér 'sérstafelega óihuigm ainttlegifc í upplýsimgium iæknis- ins, en iþað' er sú staðreynd, aö laðeius sé ei.n Otítiil sfeurð- stotfia fiyaúr báðar deildirnar. öfrfs'k toon'a, sem þaalf t.d. að gangast lundir Ikeisaiiastou’rð eða affira (h'j'áíllp vi® að fæða barn siitt, er láti'ii tegigjast á s'ama skju'rðarhorðið' og fárveito feona meþ feraibþameiin, eða aðra ■hætfcuilega sjúkdóma. Hvað er eiginiega að gerasfc hér ihjá otofeur á þessari tækni- og þrifnaðarökl? Það er t.d. ótrúlegt, að aðeins 2 felósett stouli vera tií afnotia fyrir 20— 30 toonur. í blaðaviðfcali \dð heiilibrigð- i’sni'álaráðherra nýlega segi'S't hanm etofei hafa haft hugmyn'd unn ófremdarástandi'ð fyrr en á síðastl. sumri. Hvernig má þetta veaia? Ég m'an etofei bet- ■ur en að ég hafi séð í einu vífflesnasta dagbl'affdnu grein fyrir 1—2 árum, sem einn af iæk nu m f æ ð i'ngad eii dar'kvnar sferifa'ði um lélegan aðbúnað, og vöntum á sjútora- og fæ'ð- in'garúmum. En að ástandið væri svo aumt, eins og nú feem ur í daigisins ljó's, grunaði vist fáa, hí'im sem tdil þetoktu. Hér duig'á engin vetitlin'gatök, og eina rétta iausndin er að hefj- ast hand'a nú þegar og byggja nýtt hús. Bf tómtohi'jóð er í rífeisfeassanum, má bjarga pen ingalh'liðinni með þvi, að a'l'lir fullvaxta toanlmenn taki hönd- urn saman og byggd yfir kon- umniar fæðimga- og kvensjúto- dómadeild, sem samrýmiist fyMistu nútímakröfium á aM'an h'átt. Nú eru konurn'ar sjálfar byrjaðar að ieggijia fé i nýja bygigingu. En Ihvenær ruimska karlmen'nirmr? Þeir ætfcu að sýoa þann rausnai-stoap, að iegg'ja fé til byiggi'n'garinnar í mi'nining'U um mæður sinar, sem borið hafa þá undir belti, og fætt m'arga þeima með mestu lia'nm'kvæi- um.r‘ Mér hefur jafnan fundizt það furðu gegina, að „mæðra- dagurdnn" sfeuli vera í mai. E'kki vegna þess að sá mán- ur sé öðrum óheppitlegri eða vorgyðjain, Maja fjarlæg móð urh uigisij ó n in n i, heldur vegna þess, að ki'rkjan á raunveru- legta simi mæðra- eða móður dag, sem er BotSuiniairdagur Mar iu, og hamn er enn tengdafi hugsjón móðurhluitvertosi'hs en nofekiua- annair dagur í kristnu S'amféiiagi. En ved má skipta minnstu, hver og hvenær sá dagur er, sem iheig'aiður er Mutverki móð urinnar til umihuig'sunar og á fcafea, hitt er aðaiatriðið, að þar sé að untiið af heilindum og hj'artaihliýju. í Gamla-Testamentiinu er það Eva, sem mun a'ð frum- hugsun þýða móðir. í Nýja Teistamenfciou er það Mairía, guðsimóðir sjálf, ef nefna stoail þær feonur, sem í kiristoum dómi gnæfa yfdr í hugsjóna sögu miannfeyns. Og ber þó saga beggja þess óræikain blæ. að það eru ku'rOimien'n sem haf a mótað og marikað viðhorfin og hu'gmyndir ail'ar og ber Eva þar einrkum stoarðan hlut frá borði. Og eintoum eru það sí'ðari aldir á Mómastoeiði kirkjunn- ar svonefndu, sem ly.fit hafa Maa-íu frá Nazairet á þann 'himiTatrón hug'S'jóina iistar og ,eLsku, srim íiún enn sitúr með . reisn í vitund f'lestra, sem h'U'g'S'a um þau mál. Þar er hún í senn ímiynd hiinis rneyj- aailega stoMítfds, kvenleg'a hrein leitoa oig' móðuntegu ástar, sem mest hefur þóbt konur prýða fnam á þeinuan dag. Og engin kona hefur orðið titefini, ívaf og uppisbaða, ef svo má orða í fleiri iistaverk í ljóðum, tónum, orðurn og m'yndum en ei'nmitt hún. Það má eiginltega segija, að sfeáld og listamenn hatfi skapað )>á Maríu, som kirkjan hefur tign að' og tignai’, guðspjölln gefa vægast sagt ekki skýra mynd af 'henni, þótt margt sé hægt aö lesa mdÉi Snanna. Ef það tfiáa, sem um h®ma ér sagt, ea’ ved athuga'ð, þá biirtis't þair ímynd toonu, sem er apðmijúk, blið umburðar- •iynd, toúuð og ihljóðiát. Fyrstu orðin sem um hana eru sögð, sýna, að hún hefur verið í hættu stödd, þegar hún getoík með sinn fyirsfca son. Hvers vegma? Það er hennar leyndanmál að eildfu. Það er Jósef, unnusti henn . ar, sem bjargar henmi firá ]>\h að verða að förna bæði lífi og heiðri fyi-ir þefcta barm. Þetta er henmar eidskíim. Ef hanu hefði toært hana, eims beimt hefði teigið við af misimdis- mianná, þá vofðS g'rýifcki’gardóm ur yfiir þöfiði henmar. Bann ætl'aði þiví, „af því að h'ann var vænn maáuir“ einis og Matfcheusarguðspj al orðar það, að síkilja við hana, það er sliíta t'rúfcofnn þedraia í kýnr- þei. En þá giat hún slöppið með ærumissi og sefetir. En hann tetour sig á og ger- ir hvoruigt, heldur gifbiöt ihenni strax að þvi er virðist. Hún fier til frænku sitnnar Elízabet- ar, prestsfrúarinoar frægu, sem verndaa’ hama og bj'álpar Henni, unz fhæfctan ér Ííðin hjá ■ ótf þessari tfyrstu -elfcdraun. Það var því enginn dans á í’ósum, sem hún mátiti reyna þessi ímynd göfugnar, fórn- fúsrai’ móðlur. Og þessar ramn- ir virðast hatfa fylgt henmi ala tíð. Og þannág- verðúr hún Mafcer Dolorosa allra tíma, og sú, s'em Tkillur ni'aninl'egar raunir bezt í 'ást og neyö í sorg og sælu, synd og sakteysi. En hún er ekto'i ciniungis ung og satoilams stúlfea, sem ratar í raunir og vanda og er vernd uð af Guði og hinu góöa. Hún er ái’iei'ðanlegia oig verffur smemmia hugBandi móðir, gáf- u® tooma, s-em raetmr rétt 'imenn inigararif simimar þjóðar, sögiu hennar, li'st henmar og trú hennar. Hún kennir etotoi ei'numgi's drengnuan sfcnium eða drengj- unum (því að dUeári af þeim koma við sögu en sá elzti einn) heima bænir og lljóð, heldui’ i'eiðir hún þá með' sér í toirtojuma þeinra eða sam- kumduhús'ið, eins og hei'gidóm- ui’inn var nefndur út um iamd- ið. Það ér m’argit, sem vitnar síðar mnr þetta uppeldi, etofei sízt táHvitmanir Jesú í Ijóð og sálma fiortið'ai’iamair. Og Ka-'istur hefur lært bæ'ði að iiesa og storifa, en það er meina en fiestir aðrir giátu eða gerðu meðal allþýðu fóltos. En niðjar Aroms og Daivíðs en það \ioiiu foreldcw hans, klifu þrítugan 'hamar tál að' Teiða börn sín i heirn bófermennta og lista þjóðar sinnar kymslóð eft ir kyinslóð. Samit skrilfaði Jes- ús, sivo vatað sé aðeirns einu sinni. O'g það var í sand. En hann fonmaði orð sín í stutt- ar meiiblað'ar setning'ar. Var það toanmsfei tungubaik móður hians? Marg't vitaaa’ um, að hún hafi verið hljóðlát og fáorð tooma, en átoa'eðin og skapföst. Gleði hemnar og sorgir ©r jafn an tjáð örfáum orðúm eða kanmsfei aðeins með þögs, sem er sberfeara en oa*ð. Framhaid á bls. 15. 1 »______ ii ' < mm Verðlaunahesturinn Hörður á LandbúnaðarsýningunnJ 1968. Saltsteinninn „Rockie" ROCKIE Inniheidur ÖIJ nauðsynleg steinefnj fyrir búféð. ROCKIE þolir veður og vind og leys- ist ekki upp í rigningu. ROCKIE seður salthungur búfjárs í húsi og haga. ROCKIE saJtsteinninn fæst hjá flest- um fóðurvörusölurn og hjá Fóður- blöndunni h.f., Grandavegi 42 og Sambandi ísl. samvinnufélaga við INNFLUTNINGSDEILD Grandaveg. Hvílíkxu’ fjöldi! Hingað koma þeir, sein eru auðugir og eyðslusamir og eyða Nú, í hverju ætti ég að vera í kvöld? þúsundum. Trúöur . . . já, það skal ég vera, trúður! ' fWAc>y? ' - - DREKI TO THE TOP WITH THAT? &... Einhver ;si-* i I fi■» . ixy rirt _*». •• hefur læst fjársjóð hérna inni, en hvers vegna? Og hver? Ég verð Ég verð að koma Díönu liingað upp að bíða hér unz þcir koma aftur! til að sjá þetla!

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.