Tíminn - 04.05.1969, Síða 9

■SUNNUDAGUR 4. maí 1969.
9
TIMINN
'w <$■
asxxa
wmm
Útgefandl: PRAMSÓKNARFLOKKURtNN
r'ti&nKí'^mdastjón: Knstjac Benedlktsson Kitstjörar porannn
Þórarlnsson (ábl Andrés Knstjánsson lón Heleason os indnói
G. Þorstelnsson Fulltrúi ritstJOrnar Tómas Karlsson Aueiys
tngastjóri: Steingrtinur Glslason Ritstjómarskrtfstofm > Eddu
bústnu. simar 18300—18306 Skrifstofur Bankastræti 5 At
greiðslusimi: 12323 Auglýslngaslmi 19523 Aðrar skrtfstofm
simi 18300 Askriftargjald kr 150,00 a mán innanlands —
t lausasölu kr 10,00 eint - Prentsmiðjan Edda b.f
Sanngjarnar kröfur
Það finnst ekki sá maður, sem heldur því fram, að
kröfur verkalýðshreyfingarinnar nú séu ósanngjarn-
ar eða óeðlilegar. Meira að segja Morgunblaðið verður
að játa að kröfur verkalýðshreyfingarinnar eru sann-
gjarnar og 1. maí er meira að segja tekið undir þetta í
leiðara. Alþýðuflokkurinn hélt ráðstefnu og ályktaði um
sanngjarnar og eðlilegar kröfur verkalýðshreyfingarinn-
ar. 1. maí hefur Morgunblaðið viðtöl við helztu framá-
menn sína í verkalýðshreyfingunni og þeir ítreka þessa
skoðun. Magnús L. Sveinssön, framkvæmdastjóri V. R.
segir m. a. í viðtalinu við Mbl.:
„Launþegar hafa ekki látið sitt eftir liggja að taka á
sig hluta af þeim áföllum, sem þjóðarbúið hefur orðið fyr-
ir síðastliðin tvö ár. Stórfelldar gengisfellingar hafa ver-
ið framkvæmdar vegna atvinnuveganna. Kaupmáttur
launafólks hefur minnkað mjög mikið, sem stafar bæði
af aukinni dýrtíð og minnkandi vinnu, svo að ekki sé
minnzt á atvinnuleysið, sem er þó hið alvarlegasta fyrir
þjóðina í heild. Þegar litið er á kauptaxta stéttarfélag-
anna, sem kveða á um 9 til 13 þúsund kr. mánaðarlaun
í mörgum tilfellum, þá tel ég að ekki sé unnt að segja
með sanngirni, að farið sé fram á óhóflegar kröfur, enda
þótt samningar frá 18. marz í fyrra hefðu gilt áfram.“
Það er ríkisstjórnin, sem hvatti til þeirrar vinnudeilu,
sem nú stendur. Hún taldi fráleitt að óbreyttir kjara-
samningar giltu áfram og eggjaði vinnuveitendur til að
brjóta áratuga hefð í íslenzkum kjaramálum. Ríkisstjórn-
in á upphafið og ber ábyrgð á deilunni og hún ein getur
leyst hana. Geri hún það ekki tafarlaust verður hún að
fara frá.
Vísitölumálið og Síldar-
verksmiðjustjórnin
Eins og skýrt var frá í fréttum blaðsins í gær kom
það fram á fundi stjórnar Síldarverksmiðju ríkisins í
fyrradag, að meirihluti stjórnarinnar er hlynntur því,
að Vinnuveitendasambandið gangi að samningum við
verkalýðshreyfinguna um verðtryggingu launa með
framlengingu kjarasamninganna sem gerðir voru í fyrra.
Sá stjórnarmaður, sem úrslitum réð um afstöðu til vísi-
tölumálsins á þessum fundi Síldarverksmiðjustjórnarinn-
ar taldi, að þar sem Síldarverksmiðjur ríkisins væru í
Vinnuveitendasambandi íslands þá gæti stjórn Síldar-
verksmiðjanna ekki ákveðið einhliða að greiða verð-
tryggingu á laun í samræmi við ákvæði síðustu kjara-
samninga. Eysteinn Jónsson bar þá fram tillögu um að
stjóm Síldarverksmiðja ríkisins beitti sér fyrir því inn-
an Vinnuveitendasambandsins að samið 5Tði um fram-
iengingu síðustu kjarasamninga óbreyttra. Kom fram í
umræðunum um þá tillögu, að 4 stjórnarmenn af 7
voru tillögunni hlynntir en stjórnarformaðurinn kom
með ofríki í veg fyrir að tillagan væri formlega borin
undir atkvæði. Það má segja að fokið sé í flest skjól
fyrir ríkisstjórninni í vísitölumálinu, þegar fulltrúar
hennar í stjóm stofnan„ eins og Síldarverksmiðjum ríkis-
inc telia sér akki tært að verja afstöðu ríkisstjórnarinn-
sr tíl máisins og ganga til liðs við þá sem telja kröfur
verkalýðshreyfingarinnar sanngjarnar og eðlilegar.
Meirihluti stjórnarflokkanna í þessu máli brást í Síldar-
verksmiðjustjórninni. Það er staðrevnd, sem ofríki
stjórnarformannsins nær ekki að breyta. TK
ALFRED FRIENDLEY, fréttamaour „New York Times" í Aþenu:
„Það er verið að rífa frelsið
upp með rótum í Grikklan#'
Þar birtast öll verstu einkenni leynilögregluríkisins
FYRIR nokkrum vibum saigði
stúltoa ein í unigliinigaiskóla hér
í Grifcklaindi skóliasysitkiinium
síniuim sitjórnmiáiLasfcrítliu, sem
verið hafiuir á vörum miainma í
Evrópu aillt siíðatn á dögum
Hiitileris og MuisisoiMis. í út-
gáfu s'kóliastú'ltouminair af sögu
þessairi fór George Papadopoul
us með aðialhluitverbið; þessi
smávaxnd, fyrrverandi hers-
höfðingi, sem veitt hefir ríkis-
sitjórn liaindsins forstöðu síð'am
hann hafði á hendi forustuma
í hioni skjótvirku stjórmarbylt
inigiu 21. apríl 1967.
Hjá sfeóliastúltounmii hefst
S'krítlan á því, að George heit-
inm Papan'dreou, forisætisráð-
heima 1963—1965, kemiur tái
hiimmiaríkis og samfcti Pótur Mð
ir hanm virðutega tii þess stað
ar, sem homum er æ'tlialður. Síð
ar benmir Papadopoulus og
samikti Pétur lætur sendisvedm
fyligja honum til herbergis.
Santoti Páll heflir fylgat með og
spyr nú, hvað valdi þessum
mismuoi.
Saokti Pétur svamar: ,Æf ég
stæSi upp úr hásæti mímu
kynmi Papadopoulos að setjast
í það. Og hvea- æfctí að fá
haon til þess að standa upp
affcur?"
Bekkjairsysitir stúltoumniair
sagði föður sánum sfcríflumia
samdæguins, en hainm er forimgi
í hea'num. Hanm gefck á fumd
skólaeftÍTiliitsmianinisiims í umdæm
imu nœsta morgum og saigði
honum söguma. Hanm bró sikjótt
við, lét vísa stúlfcummi úr skólia
og varmaði henmii im'ngömgu í
aðina skóla 1 Grifcklandi. For-
eldrar stúlkummar andmœlitu
þessum aðföruim og hemná vair
heimiluð immgamga i anm'an
skólia að vifcu liðiinmi.
EN AÐRIR hafia hlotið
þy'mgni refisimigar, emda ummið
mieira til saka.
Meðai anmiarra var 21. árs
stúlfca í háskóla eimium liamin
í andilitið, svipt klæðum og
toaighýdd með hnýttri kaðal-
'svipu, húðflétt á höndum og
handteggjuim rmeð vírbursifca og
ógmað með líláti. Að því lokmu
var henni haldið í eimamgruð-
urn fcliefa í háMam ammam mánuð
diregin fyrir rétt og dæmd í
fjórtán ára famgelsi fyrir sam-
særi, en gefraar upp saikir eft
ir sex máouiði.
Hún mimnist þess meðal anm
airs, að yfir hana hafi liðið
fjóruim sinnum sama kvöldið
mieðam á yfirheyrslum stóð. í
fjórða simmið var ástæðam sú,
að komið var méð betokjar-
bróðir hennar inm til hemnar og
hanin barimin á kynfærim að
henmii ásjáandi. Þ-eim var báð
um gefið að sök að vera féiag-
ar í leynisiamfökum, sem
dreifðu áróðursritum gegn rík
isstjórn liandsdms. Hvoruigt
þeirra játaði, þrátt fyrir mds
þyrmiegar.
„Ríkiisstjórm'im heflir byssur“,
bætti stúlkam við. „En ofbeldið
leið'ir au’ðviitað af sér ofbel'di
og ekkert lát verður á amd-
spyrnunmi. Hún er ósýnileg að
Papadopoulus
vísu, en hún er sfaðreynd engu
að síður og eiinm góðam veður-
dag sýður upp úr.“
ÞEIR, sem eru sama siirunis
og stúlfca þesisi að því lieyti,
að þeir telja rífciisstjórmiina
gósfcu „heimsfca, hlægil'ega,
ru'ddaiiega og oíríkiisfull'a.“ ótt-
ast hvað mest, að miemintam'enin
irnir í liandimu séu fyrsta við-
famigsefmii eimræðisherramma. Til
stuðmiimigs þessiari skoðum sinini
vísa þeir til skýrslu, sem
Comstamitime Gamyatzas prófess
er ffliuitti i miarz í vetor, þeg-
ar hanm skilaði af sér störfum,
en hann hafði gegnt rektors-
störfum við hásikóliamm í Salon-
ika í eitt ár.
Gaméatzfcs er vísiindamiaður,
sem háft hefir orð á sér fyrir
í'halidss'emi í stjórnmálum, og
var að'eiins að skýra frá þeim
atburðuim, sem orðið hefðu
mieðan hamm gegmdi störfum
sem rektor. Hanm sagði frá
því, að tuigk’ stúdenita hefðu
verið hainidtetonir og mairgir
próf'ess'orar verið látnir hverfa
fró stöfum og emgir komið í
sitaðimm.
í lo'k ræðu siminar, varaðd
rektorten við því, að hér væri
verið að hverfa með m'enmtum-
imia heilia öld afltur í tímamin, og
að því hlyti að líðla inmam
stoamms, að skírteind frá grisk
urn háskólum yrðu ekki tekin
gild við aðra háskóla í Evrópu
Ákveðið hafði verið að út-
varpa ræðu rektors beimt, en
útvarpið var stöðvað í miiðri
ræðu. Næsta morgum komu
lieynilögregluþjóniar heim til
rebtors og gerðu ham'dritið að
ræðu hans upptækt.
ANDSPYRNAN er hvað
aiuigljósuist meðal m'ennfamamm-
anmia, en óbeinmd og betor dul
im en hjá flestum öðrum. í aug
um venjutegira borgaira er húm
maumast sýniiteg. Ríkisstjómim
heimtar eigi að síður, að holl-
uista við hamia sé láfiim í ljós
opinberlega.
Til dæmis voru framrúður
nátega a.llira teiigubíla, almiemm-
ingsvagna og vöruflutnimgabíl'a
skreyttar uim dagimm í tilefná
af tveggja ára áfmæli byltimg-
arinmar. Aðkomumaður einn
fékk sér teigubíl á bílastæði
rétt við gistihúsið, sem hann
bjó í. Gesturinm hafðd orð á
því, að myndina af forsœtis-
ráðherrainum vamitaði í sfci’'eyt-
inguma á framrúðummd.
LeiigUibílstjóriinm S'vairaði því
til í fyrsifcu, að myndim hefði
losoað af. Effcir nokkur orða-
skipti, óx honum þó kjarkur
og sagði þá: „Þegar við renm-
um að bílastæði og komum
oldkuíi’ fyrir aftast í röðimmi lót
um við myndirnar upp til þess
að lögregliuþjómairndr láti okk-
ur í friði. Þegar að því líður
að að okbur komi í röðimmi,
tökurn við myndirmar niður til
þess að viðskiptaviiniírnir gaogi
ekki framhjá okkur“.
UMMÆLI teiigubílstjórams
völatu athygli á mierfcil'egri
breytimigu, sem orðið hefur uod
angengma mánuöi. Nú er miklu
fleira fólk en áður opinskótt
í orði, segir skríitlur um her-
forimgjaistjórn'iinia, kvartar umd
an spillimigu og veitir stjórn-
endum Land’Siins yfiirleiitt meiri
og eðliiiegri eftdrtekt en áður,
og auðvitað á þaimn fremur
grófyrta hátt, sem Grikkjum
er eðliilegt frá fornu fari- Sum
ir Grifckir halda fraim, að þessi
hmeigð sýná, að reiðiin í garð
herforiingjaklíkuniniar sé að auk
ast. Aðrir eru hirns vegar á
þeirri skoðum, að þarma komi
aðeiinis firam mdmmii ótti við rík
isstjórráma en áður, og úr hom-
um hafi dr'egiö vegna þess, að
almiennáin'gur telji hana óduig-
Legri en hann hélt.
Enn sem komdð er virðist
frjálslegira umtal en áöur ekki
vera anaað eða meira em orð
in tóm. En í augum stúlkumm
ar, sem varð að þolta misþyrm
irngar og famigeLsum, verður á
standið alvarlegra með hverj
um deginuim, sem líður.
„Fólfc er yfirlieitt ótta sleg-
ið,“ segir hún, „og ég óttast
til dæmiis nágrammama látlaust
og er á nólum um, hvað þeLr
kummi að segja um mig“ Þráitt
fyrir þetta stóð hún á því fasit-
ar en fótumum við bandarískam
málkuninimigja simm, að hamas
segðd sögu hemmiar, opimiberlegíi,
af því að hún væri „sönm saiga,
og fjölmairgir aðrir hafa sömu
sögu að segja. Alm'ennám’gur
erlendis á að fá vitneskju um,
að verið er að rífa frelsdð upp
með rótum hér í Grikklamdi“.