Tíminn - 07.05.1969, Blaðsíða 3

BIIÐVIKUDAGUR 7. maf 1969.
3
morgun
kaffinu
„H'.'bts vegna slkiCLalðiir þú
eMd þaósumdlkróea seSlinum,
sem þú fiaaiinst?“ sputröi dómasr
inn.
„Hiamn vair fiailsikui-11.
„Hveoiiig vi'Sisdirðu það?
,É|g ney.nidi að fiá homuim
6lkíipt“.
Hann tók toíwHifagjia siiintn af
sílðiiis O'g bauð hionum „eimn
Mltinin".
— Þetta eir sfcjðlgóðuir met-
all, saigði kumniingiiinin oig
smjiaitibaði.
— Jú, efcki seim verstur,
svairaði hiinn. — Það eiru venju
lega þrjú sfliagsmál á llterimm!
Nonni var í fyinsita tímiaouim
í slkóliainum. Hainn var litillil
vexti. „Heyrðu vimur“, sagði
keninariinn,, ,þú ert eigimtega
moiktouð lítiil til að sækjia stoófl'a.
Hvað ertu giamiall?“
„Ég er 6 ára — en mamma
saigði mér að ég hefði hæglega
gietað verið 7 ára, ef hamm
pabbi hefðd elktoi verið svo feim
inm“.
— YfMæknir! Það er út af
meðalinu, sem þér gáfuð hon-
um Jóni á stofu 9!
Bóndlinm á Nýjabæ fékto
hieimisóton af bónidiamiu má Lofts
húsuim, sem var í amniairri sveit.
Hanm bauð LoifltShúsbómdam-
um titt staflu upp á veitiingar.
Á stofuveiagmum héfldk mynd
af poisbulumium 12.
„Þetta er vist görniul mymd“
spurði geisturiinin.
„Já það er saigt svo“, sagði
bómdiinin íbyiggiinm en þesisi
þarnia" og bómdioin bentá á
Júdias „það er fiulflyint að bamm
sé æittaður frá Loiftshúsum“.
Foristjóri Gialuipstofmunar
immar saigði eitf #imm eftirfar-
amdi sögu:
Það var brimgt táll mím kfl.
3 um móttina. „Halllió, er það
henra Galiup? — Já, en hivers
vegma í óslfcöpuinum hrimgið
þár á þessurn tíma sólfflrhringis
imis? — Jú, óg rmáitbi tl 'að
briingja vegma sikoðumairiköfln-
uniar. Þér verðdð að hreytia
niðumstöðutiöilunium, ég hef
mefnil'ega sltoiipt uim stooðuin“.
— Ég voma að þú skemmitir
þér vell í tovöl<d, sagði móðirin
við dióttur s'ina. Og mundu nú
að hegðia þér stodlkCcamlega.
—Þú verður að veillja um
tvenmlt, svaraði dóttMin snúð-
uigf. — Á óg að stoemmta mér
vel, eða á ég að heigða mér
vel?
DENNI
DÆMALAUSI
— Mamma sendi þér nokkr-
ar kökur, hér eru flestar
þeirra.
TÍMINN
Þegar hún Súsainma Varker
frá þorpimu Trowbridge í Emg
lamdi er búin að lesa lexíurn'ar
símar á daginm, þá fer hún úr
pímu-pdl'sinu sírnu og i verka
miannfflbuxur, tefcuir gamfla sót
arakústiflin hans pahba síms
og fclifrar upp á næsta þak
og fietr að bredmsa sfcorsteiminm.
Hún byrjaði að skríða um
þöto bæjaiiais þegar hamn pabbi
benimar, sem var eini sótarimn
\ „.........................
Ef stoozkuir prófessor hefur
rétt fynir sér, þá hafa hin ný-
fæddu börm leitokvemmannia
Sophiu Loren og Hildegard
Kmeff mokfcra möguflieitea á að
verða mjög vel gefin, þ.e. bet
uir gefiin en flestir aðrir, og
kamnski, ef upplagið er gott,
uwdraböm.
Prófess'orino skozfci, sem
heiitir D. Badrd hefur iiomið úr
raimnsóknum sem hanm hefur
gert, og lát'.ð gera á um það
bifl tuttugu þúsuod bömum,
sem öll eru sjö ára gömul, og
eiga það sam'eiiginlegt, að þeg-
■ar þau fæddusit þá voru mæður
þeiirra aillar orðnar meira en
þrjátíu og fimrn ára gamflar,
og þetiba voru þeirra fyrstu
böm.
á eftir því næsta á umdam í
röðdimmi, þau böm verða oft
gáfaðri, e'ða bebur að sér á
ýmsan hátt, heldur en eldri
systifcindfl, sökum mieiiri aflúðar
sem lögð er við þau í upp-
vextinum.
Umg ítöisto frú, sem býr í
Ríveríubænum Imperiia, hefur
óstoað efbir stoilmaði frá mianini
sínum vegnia þess að h'ainn
mjálmar sem köttur ,og hegð-
ar sér að öðru eflyti sem hamo
væri af ka'ttarættinnii. Frúio
smeni sér tii lögfræðiimgs og
sagði m.a.: „Maöuriino mino er
í- rauodinoi ágætis strákur,
bammsld svolítið feimioin. En á
kvöldiin þá breytist haon. And-
liitsdrættinniir breybast og aug-
un verða að Liitluim nauðum
eldspúandi puintotum. Ef við
sitjuim við miaitborðið, þá
mjálmair haimn — og svo réttir
hann skynditiiega út aðra hönd
ina eims og væri hún battar-
löpp, og krafsiar í matinn“. —
Konam hifcaði svolitið áður en
hún héit áfram: „Hainrn vilfl
ebki sofa hjá mér í rúmdnu,
bann sefur uindir mér, þ.e.a.s.
uimdiir rúminu, og þar hrimgar
hanin sig eins og risaköttur og
mjáimiar11. Lögfræðin'gurinin var
að sjáifsögðu fremur vamitrúað-
ur, en umigia frúin hélt áfram:
„Ég hef reynt afflt mögu-elgt
og hugsainlegt bil þess að fá
mainmdinin mimn til þess að haetta
að haida að hann sé köttur, en
þ-að hefur allt verið áraogurs-
l'aust. Hvað á ég að gera?“
Og úr þessu verðuir sikfflmaðiar
máfl, rétturinn á að stoera úr
um það, hvort ko-niuikin'dio hafi
gifzt betti eða ekki!
★
Fregflir frá borgiomii Kampalia
í Uganda herma að um firnm-
tiu karlmieno hafi ráði-st á hóp
stúltoma í pínu-p'ilsum og reyní
að rífa af þedm fötin. Karlm-enn
ioniir sö-gðu að stúlfcurmar ættu
að vera „siðtega" klædd-ar, og
því vffldu þeir rífa þær úr
mdiná-pilisuinum!
Lö-gireg'iao í Kampala, höfuð
stað Ugamda gat þó ko-mið
kynrð á, bælt miður ofsa karl-
mianmiamina, en einn þeirra var
handtekkm.
Vitnd að þessum atburði
segja að karfarmr fflmmtíu hafi
áitt í fufflu tré við stúlitouinmar,
end-a vo-ru þær ekki mema
fimmtá-n, þá herrma vitmio að
g-re-Ln-ilegt hiaifí verið að hindr
sjáflfskipuðu verðir siiSgæðisáns
h-af ektoi skirrzt við að særa
og miaiða stúlkumiar, bano-siki
í þedm tilgianigi að aflia upp í
' eiirn sómiaibenind!
★
í bærnum, datt mður af ei-nu
þakin'iu og fótbrotn-a-ði, góð ráð
vo-ru dýr, en Súsainima bj-argaðd
máilinu m-eð því að tatoa sjálf
upp þráði-no fyrir haan patoba
sinn. Reyndar ætl'ar Súsamoa
e-ktoi að verða sót-ari til aevi
1-oto-a, hún h-efur niefinfflega alveg
s-é-rsbatofle-ga mik-imn áhuiga á þvl
að verð-a leynilögreg-lumiaðiur,
og er reyn-dar þeg-ar byrjuð að
læra í lögre-glusból-anum.
Raninsókni-n, eða ndðursitöður
hemmar, þykja benda til þess að
börn svo fuifflorðiinm-a mæðra,
sem ekki hafa áður aidð barn,
hafi mitolu rn-eiri mögul-eika á
því að verða gáfnafljós en önm-
ur börru
Sé-rfiræðiinigar sem kamn-að
hafa miðurstöður þessarar rann
sókn-ar, eða a-nnanra slíkra, hafa
gefið þá skýrio-gu, að þetta sé
af því, a'ð hi-n fullorðn-a móðdr,
þ.e. koma á afldrimum þrjátíu
og fimim til fjörutíu ára, er
o-rðim fulimótuð, fuilþrosfcuð
og hefur tileinJtoað sér mifelu
m-eiri lífsreynslu en mæður,
sem ef til vili eru afllt að tutt
uigu árum yragri. Hi-nar fuffl-
orð-nu mæður hafa og meiri
starfshæfni, þær hafa kanmski
beðið len-gi eftir að fæða barn
sitt, og gefa sér m-eiri tim-a
tffl að amnast það.
Það sa-m-a hef-ur og komdð
í Ijós m-eð börn sem eru fædd
lön-gu á eftir systkin-um sínum,
bannski n-æstum fimmtá-n árum
!