Vísir - 10.06.1978, Blaðsíða 30

30
Laugardagur 10. júnl 1978 vism
Nauðungaruppboð sem auglýst var i 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingabiaðs 1978 á Grýtubakka 12, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavik á eigninni sjálfri þriðjudag 13. júni 1978 kl. 14.45. BorgarfógetaembættiöIReykjavik.
Nauðungaruppboð sem auglýst var i 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaðs 1978 á Eskihllö 23, þingl. eign Jónu Jónsdóttur o.fl. fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavik á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júni 1978 kl. 11.30. Borgarfógetaembættiö I Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Háaleitisbraut 58-60, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavlk á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júni 1978 kl. 16.30. Borgarfógetaembættiö I Reykja vlk.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Eskihlið 16, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavlk á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júnl 1978 kl. 11.00. Borgarfógetaembættiö I Reykjavik.
Nauðungaruppboð sem auglýst var I a5„ 7., og 10 tbl. Lögbirtingablaðs 1977 á Eyjargötu 7, þingl. eign Segiageröarinnar Ægi o.fl. fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar i Reykjavlk á eigninni sjálfri miövikudag 14. júni 1978 kl. 10.30. Borgarfógetaembættið I Reykjavlk.

Nauðungaruppboð sem auglýst varl 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Grýtubakka 20, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavik á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júnl 1978 kl. 15.15. Borgarfógetaembættið I Reykjavlk.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Grýtubakka 10, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavik á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júni 1978 kl. 14.30. Borgarfógetaembættiö I Reykjavik.

Nauðungoruppboð sem auglýst var I 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Ferjubakka 6, talin eign húsfélagsins fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavlk á eigninni sjálfri þriöjudag 13. júni 1978 kl. 14.00. Borgarfógetaembættiö I Reykjavík.
Nauðungaruppboð sem augtýst var i 5., 7. og 10. tbl. Lögbirtingablaös 1978 á Grensásvegi 46, þingl. eign Taflfélags Reykjavlkur o.fl. fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavlk á eign- inni sjálfri miövikudag 14. júni 1978 kl. 11.00. Borgarfógetaembættið I Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 66. 67. og 69. tölublaöi Lögbirtingablaös- ins 1976 á eigninni Þverholti viö Vesturlandsveg, Mosfells- hreppi, þingl. eign Hengils s.f. fer fram eftir kröfu Inga R. Helgasonar, hrl. og Framkvæmdastofnunar Islands. á eigninni sjáifri þriöjudaginn 13. júni 1978 kl. 2.00 e.h. Sýslumaöurinn I Kjósarsýslu.

Nauðungaruppboð sem auglýst var i 12.15. og 17. tölublaöi Lögbirtingablaös- ins 1978 á eigninni Alfaskeiöi 94, ibúö á 3. hæö t.v. Hafnar- firöi, þingl. eign Theodóru Gunnarsdóttur, fer fram eftir kröfu Innheimtu Hafnarfjaröar og Tryggingastofnunar fikisins, á eigninni sjálfri miövikudaginn 14. júni 1978 kl. 1.30 e.h. Bæjarfógetinn I Hafnarfirði,

Þegar Charles William Richardson, 32 ára að
aldri, steig inn i sakborningastúkuna i saka-
dómi Mið - Lundúna, þótti flestum viðstöddum,
— og kannski ekki sist Richardson sjálfum—,
það furðulegast að þetta átti fyrir honum að
liggja. Ekki svo að skilja, að flestum hafi ekki
þótt hann eiga vel heima þar, heldur þótti fæst-
um liklegt að nokkurn tima myndi takast að
koma honum inn fyrir dyr réttarsaiar. Carles
William Richardson var ekki aðeins eitthvert
grimmasta fól glæpaheims Lundúnaborgar.
Hann var líka einn úr hópi nokkurra undir-
heimaforingja sem gert höfðu tryggar öryggis-
ráðstafanir til að sjá svo um að enginn myndi
þora að bera vitni gegn þeim. Þessar öryggis-
ráðstafanir voru frá hendi Richardsons pynt-
ingar og pyntingahótanir gagnvart hugsanleg-
um vitnum. Það kom því Charles William
Richardson á óvart að hann skyldi vera sak-
borningur i réttarsal þennan aprildag árið
1967, — þrátt fyrir allar varúðarráðsstafanir.
Nýr Capone
Asamt sjö lagsmönnum sin-
um, — „Rchardson-bófunum”
— var hann ákæröur fyrir of-
beldi og hótanir. Meö þeim
vopnum haföi hann á nokkrum
árum byggt glæpaveldi i hinum
fjölmennu leigulbiiöa — og há-
hýsahverfum i London sunnan
Thamesár. A ákæruskjalinu er
hann kallaöur „forstjóri”. En
eins og fram kom viö réttar-
höldin þá var „fyrirtæki” hans
safn „framkvæmdastjóra” sem
höluðu inn hagnaö af skuggaleg-
um viðskiptum og höfðu þær
hugmyndir helstar um atvinnu-
lýöræði og samband stjórnanda
og starfsfólks, aö þeir starfe-
menn eða samstarfsmenn sem
voru með einhver uppsteit væru
klæddir úr hverri spjör og „leið-
beint” með raflosti.
Heimur Richardson og félaga
var smækkuð mynd af glæpa-
heimi Chicago á bannárunum,
og honum þótti gaman að lita á
sjálfan sig sem siðari tima A1
Capone. Og þegar hann gekk
inn i réttarsalinn, þéttur og box-
aralegur i dýrum jakkafötum,
var hann rogginn i framan og
með tilgerðarlegt kæruleysi i
fasi. „Saklaus”, sagði hann
hvasst þegar ákæran var lesin
upp.
Ekki hversdagslegt
Akæruvaldið hafði tekið þann
kost að einbeita sér að pynting-
um og annari ofbeldisiðkun
Richardsonbófanna, fremur en
sjálfri svindl- og glæpastarf-
semi þeirra. Sebag Shaw, sem
talaðifyrir hönd ákæruvaldsins,
sagði strax i upphafi máls sins,
aö Charles Richardson væri
leiðtogi „fremur óheiövirðs fé-
sýslubræðralags”, sem starfaði
i gegnum fjölda gervifyrir-
tækja.
„En”, sagði hann, „þetta mál
fjallar ekki um óheiðarleika eða
svindl. Það snýst um ofbeldi og
ofbeldishótanir. Og ég tek fram,
að það er ekki hversdagslegt of-
beldi, framið i, bræðiskasti,
heldur grimmdarlegt og rudda-
legt ofbeldi sem framið var
skipulega, ogmeð köldu blóði og
algjöru samviskuleysi.”
Af rökstuddum ótta við bar-
smiðar og pyntingar hafði eng-
inn orðið til aðkæra glæpastarf-
semina i suðurhluta Lundúna
fyrir yfirvöldunum. Þannig
hafði þetta gengið árum saman
uns nokkur fórnarlömb létu til
leiðast að segja lögreglunni frá
reynslu sinni.
Saga Duvals
Fyrsta meinta fórnarlambið
sem kviödómur ellefu karla og
einnar konu hlýddi á var Jack
Duval, fæddur i Rússlandi 1919
og fyrrum útlendingadeildar-
hermaður. Hann viðurkenndi að
hann væri að koma beint úr
fangelsi, þar sem hann afplán-
aði þriggja ára dóm fyrir fals-
anir á flugfarmiðum. Duval var
beðinn um aö rifja upp þann dag
árið 1960 sem hann var fyrst
kynntur fyrir Richardson í
Astor-klúbbnum við Berkele
Szuare, en skömmu siðar var
hann oröinn „Evrópufulltrúi”
eins af „fyrirtækjum” bófa-
flokksins. Höf uðtilgangur
þessa,,fyrirtækis” var að flytja
inn Italska nælonsokka á láns-
kjörum og sleppa þvi siöan að
borga lánin. Frammistaða hans
i þessu starfi þótti hins vegar
ekki nógu góð, og hann var
kvaddur aftur til Lundúna.
Þegar hann mætti, eins og
fyrir hann haði verið lagt, i að-
alstöðvar Richardsons i Cam-
berwell i Suður-Lundúnum, tók
á móti honum Edward Richard-
son, yngri bróöir leiötogans,
sem „sló mig i andlitið. Þar sem
ég lá i gólfinu var ég svo barinn
með golfkylfum. Þegar ég
spurði hvað ég heföi gert til að
verðskulda meðferðina sagði
Edward Richardson: „Þú bara
gerir eins og Charlie segir þér
að gera.”
Hnifakast
Siðar var Duval svo sendur til
Þýskalands til þess að panta
vörur á lánskjörum fyrir
Common Market Merchants
Ltd. , annað „fyrirtæki”
Richardsons. „Ég var i Þýska-
landi I u.þ.b. átta vikur”, sagði
hann, uns hann var enn á ný
kallaður til mætingar i Lundún-
um. Hann var boðinn velkominn
af Charles Richardson á hefð-
bundinn bófaflokkshátt. „Þegar
ég kom inn á skrifstofuna i
Camberwell rak hr. Richardson
mér hnefahögg, og ég ber enn
merki á nefinu eftir hringinn
sem hann hafði á hendinni.”
Og kviðdómendur hölluöu sér
fram til að skoða öriö á nefinu á
Duval, sem var orðinn mjög
æstur. „Þegar ég kom til með-
vitundar”, sagði hann, „tók ég
eftir því að úrið mitt, hringur og