Tíminn - 16.08.1969, Blaðsíða 7

LAUGARDAGUR 1G. ágúst 1969.
TÍMINN
7
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Krlstján Benediktsson Ritstjórar Þórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson. Jón Helgason og IndriSi
G. Þorsteinsson FuIItrúi ritstjómar: Tómas Karlsson Auglýs-
ingastjóri: Steingrimur Gíslason Ritstjómarskrifstofur I Eddu-
húsinu, símar 18300—18306 SkrifstofUT Bankastræti 7. —
Afgreiðslusími: 12323 Auglýsingasími: 19523 Aðrar skrifstofur
sími 18300 Áskriftargjald kr 150,00 á mánuði. Innanlands. —
f Iausasölu kr. 10,00 eint. — PrentsmiSjan Edda h.f.
V estíjarðaáætlunin
Alþýðublaðið er með hnútukast í garð Framsóknar-
manna, í leiðara sínum 13. þ.m. Segir blaðið að þeir
neiti því stöðugt að unnið hafi verið að vegagerð, hafnar
gerðum og flugvöllum samkvæmt Vestfjarðaáætlun.
Allt er þetta út í hött hjá Alþvðublaðinu. Aldrei
hefur verið deilt um, hvað framkvæmt hefur verið. En
stjórnarflokkamir hafa verið gagnrýndir fyrir það, fyrst
og fremst af heimamönnum á Vestfjörðum, að vera með
hrokafullan áróður um Vestfjarðaáætlun, sem þeir hafa
þó dyggilega haldið leyndri, að undanteknum vegalán-
um, og enginn hefur fengið að sjá árum saman, ekki
einu sinni Vestfirðingar sjálfir.
En hver er svo forusta þeirra viðreisnarmanna um
vegalán til Vestfjarða? Vestfjarðaþingmenn Framsóknar
flokksins fluttu um það tillögur á Alþmgi fimm ár í
röð, að tekin yrðu lán til að hraða vegagerð á Vestfjörð
um. Og sömu fimm árin í röð svæfðu eða felldu stjómar-
sinnar þessar tillögur og lét Birgir Finnsson, Vestfjarða-
þingmaður Alþýðuflokksins, ekki sitt eftir liggja í því
efni.
Þessar tillögur Framsóknarmanna urðu svo vinsælar
þar vestra, að lengur þótti stjómarsinnum ekki fært að
eyðileggja málið. Þá fundu þeir upp þá auglýsingu að
senda Þorvald Garðar til útlanda til að biðja um lán úr
Flóttamannasjóði Evrópuráðsins og kölluðu það svo
Vestfj arðaáætlun.
Erlend lán til hafnargerða og tveggja flugvalla á
Vestfjörðum eru ekki meiri kraftaverk, eða stærri í
sniðum en lántökur til sams konar framkvæmda víðs veg-
ar annars staðar á landinu. Hins vegar fá nú hreppsfélög
þar vestra að súpa seyðið af tveimur gengislækkunum
viðreisnarflokkanna 1 hækkuðum vöxtum og afborgun-
um af erlendum hafnarlánum.
Sköpun Vestfjarðaáætlunar hefur gengið seint og er
enn ekki lokið. T.d. hafa Vestfirðingar ekki heyrt nefnd-
ar fyrirætlanir stjórnarvalda í rafmagnsmálum, atvinnu-
málum, heilbrigðismálum né menntamálum.
Vill Alþýðublaðið ekki skýra Vestfirðingum frá
frammistöðu Gylfa Þ. Gíslasonar menntamálaráðherra
og Birgis Finnssonar alþm., í menntaskólamáli Vest-
firðinga? Nú eru mörg ár liðin síðan ráðherrann neydd
ist til að samþykkja lagaákvæði um menntaskóla á
ísafirði. Framkvæmdin hefur síðan verið í hans hönd-
um, en hvar er skólabyggingin? Málamyndarf járveit-
ingar til þessa skóla hafa verið á fjárlögum í nokkur
ár, en ekkert framkvæmt. Þannig er þáttur Alþýðu-
flokksins í menntamálakafla hinnar ófullgerðu Vest-
fjarðaáætlunar.
Vestfirðingar sendu menntamálaráðherra áskorun
um menntaskóla á ísafirði fyrir nokkrum árum, undir-
ritaða af 2000 vestfirzkum alþingskjósendum. Kannske
þeir þurfi að gera það í annað sinn?
Arsenikmálið
Þær upplýsingar hafa að vonum vakið mikla furðu,
að hér hefur verið á flækingi sennilega árum saman
ótrúlega mikið magn af arseniki og má heita mesta
mildi, að ekki hafa hlotizt af því stórfeldustu óhöpp.
Þess verður að krefjast, að það verði upplýst til fulls
hverjir bera ábyrgð á því fádæma kæruleysi sem þessu
veldur, og þeir látnir hljóta sinn dóm, svo að það verði
öðrum til vamaðar í framtíðinni. Þ.Þ.
■■■■ ' ■■■ ■ —
KARL WILLY BEER:
Gustav Heinemann - þriðji for-
seti þýzka Sambandslýðveldisins
Hann hefur jafnan metið mest hagsmuni almennings
Gustav Heinemarrn
Þriðji forseti Samibandsilýð-
veldisins Þýzifcaiands, dr.
Gustaiv Heinemainji, tók við
embætti 1. júlí — skömmu áð-
ur en Saimibandsiýðveldið
náði tuittuigu ára aMri. Gustav
Heiinemainin, sem var þá nær
sjötugur, tekur við embættinu
úr hendi Heinrichs Liibkes,
sem iagði það niður í júní
mánaðarlok, nokkrum mánuð-
um áður en annað kjörtímabil
hans hefði runnið út með eðli
legum hætti.
Það hefir aldrei komið fyrir,
að þjóðhöfðingi Sambandslýð-
veldisins Þýzkalands hafi verið
kjörinn með eins naumum
meirihluta og þessi fulltrúi
Jafnaðarmanraflokksms. Það
hefir ekki heldur komið (yri;
áður, að nauðsynlegt hafi ve.-ið
að efna þrívegis tii spcnnandi
atkvæðagreiðisilu, áður en Heine
mann, sem boðinn var fram af
Jafnaðarmannaflokknum gegn
iramb.jóðianda FLokiks kristiLegra
demókrata, Gerhard Scttröde'',
næði kosningu, en samkvæmt
stjórruarskránni á forsetakjör
fram að fara á fimm ára
firesti. Að vísu hefir Sambands
lýðveldið aðeins fengið að kynn
ast tveim forsetum á tuttugu
ára skeiði sínu. því að báðir
voru endurkjörnir, þegar fyrra
kjöríímabili var lokið, en tið
ara endurkjör er ekki heimilt.
En Theodor Heuss, fyrsti for-
seti SambandsJýðveldisins, var
kjörinn í annari umferð árið
1949 og síðan strax í fyrstu um
ferð árið 1954, þar sem hann
fékk þá þegar þann meirihluta
sem krafizt er í lögum. Eins
fór um kjör Heinrichs
Liibkes. Hann var kjörinn í
annari umferð árið 1959, en
árið 1964 naut hann stuðnings
’jafnaðarmanna, og blaut þá
meiriMuta þegar í fyrstu um-
ferð.
Þegar kom að kjöri þriðja
forseta Sambandslýðveldisins,
stóðu kjörmennirnir 1023 (þar
af 518 þingmenn sambands
þingsins, en hinir eru fulltrúar
sambandsríkjanna) fraimmi fyr
ir talsverðum vanda. Á þing
fundi þeim, sem haldinn var í
Berlín 5. marz síðastliðinn,
voru nefnilega í kjöri tveir
menn, sem nutu jafnmikillar
virðingar og hvor um sig var
ágætur fulltrúi þeirra athafna
sömu sfjórnmálamanna, sem
eru einkenn; hins þýzka lýð-
ræðisrikis um þessar mundir.
Það gerði kosninguna einnig
flóknari, að þessir keppinautar
voru Mltrúar beggja stóru
flofckanna, sem hafa frá lokum
ársins 1966 starfað í samsteypu
stjórn lýðveldisins.
Gustav Heinemann, sem ver
ið hafði dómsmálaráðherra sam
bandsstjórnarinnar og tókst um
síðir að sigra keppinaut smn,
Gerhard Schröder hermálaráð
herra í stjórn Kiesingers
kanzlara. með 512 atkvæðum
gegn 506, hafði þegar verið
áikveðinn frambjóðandi flokks
síns í nóvember á siðasta ári.
M voru kristilegir demókratar
ekki enn búnir að gera upp á
milli Schrödiers og Weiszaekers
með atkvæðagreiðslu. Telja má
öruggt, þegar litið er á þessi
mál nú, að jafnaðarmenn hafi
ætlað að sýna með því að til-
nefna Heinemann svo snemma,
hiver stetfna flokks þeirra miundi
verða framvegis í samstarfi
þeirra við kristilega demókr-
ata. Þeir kusu hvorki gamal-
reyndan flokksforingja né kunn
an flobksleysinaj.a, er taldist af-
bragð aninarra manma.
Gustav Heinemann hafði
nefnilega ýmislegt annað til
brunns að bera en maður, sem
aiizt hefði upp innan fylkinga
jafnaðarmanna. Hann var einn
þeirra, sem stofnuðu Flokk
kristilegra demókrata í Rínar
löndum-Westfalen eftir stríðið,
og gegndi jafnvel embætti inn
anríkisráðherra í fyrstu stjórn
dr. Adenauers um eins árs
skeið. Hann sagði hins vegar
fljótlega skilið við flokk sinn
vegma ágredmimgs um grumdivaiii
aratriði og ruddi sér braut í
stjórnmáiumum á eigin ábyrgð
unz hann geik& í Jaifinaða.rmanr.a
flokkinn árið 1958. Samt sem
áður, eða jafnvel einmitt af
þeim sökum, er það sögulegur
viðburður fyrir Jafnaðarmanna
flokkinn, þegar hann sér einn
flokksmanna sinna í fyrsta
sinm sikipa sæti þjóðhöfðingjans
eftiir siigurimm 5. marz.
Heinemann sambandsforseti
mun vafalaust einnig verða
Jafnaðarmannaflokknum kær
komin átylia til að brúa það
bil, sem þeim hefir jafnan fund
izt vein milli sím og Mns nýja
ríkis — „Sambamdslýðiveldisins
Þýzkalands." Þessi tiifinning
mun og tvímælalaust verða
himum nýja forseta til hjálpar,
er hann hefst nú handa um að
gæða embætti þjóðhöfðingjans
þeim eiginieikum. sem bólestaf
ur og andi hinnar frjálsu, lýð
ræðaslegm stjiórn'arskráir ríkis
ins gera ráð fyrir.
Afstaða Heinemanns til Jafn
aðarmannaflokksins er vissu-
lega með öðrum hætti en
þeirra forvígismanna hans, sem
alizt hafa upp innan vébanda
flokksins og hiotið þar upp-
hefð. En mót það, sem Mnn
nýi forseti hefir á margan hátt
steypt sig í af eigin rammieik,
virðist í meginatriðum hafa
gert hann sérstaklega útvalinn
til að axla bá ábyrgð ofar
flokksviðium. sem forsetanum
er á herðar lögð Mestu kostir
Heinemanns eru vafalaust eink
um á þvi sviði. þar sem spurt
er um hið mannlega f sam-
skiptum við ríkið. Ai'.an sinn
stjórnmálaferii hefir har.n ætið
spurt fyrst í samba.idi við
hvert mál: Hvaða gagn gerir
það alþýðu manna? Þar sem
viðleitni Hememanns í ræðu
og riti hefir ævinlega verð
bessu nengd, og núri verið mjög
rædd og rómuð, er þess að
vænta, að hið háa embætti
þjóðhöfðingjans verði fyrst og
fremst kennarastóll. sem beitt
verði í þágu síðferðilegra
áhrifa og skynsamlegrar miðl
unar milli ólíkra skoðana og
luvgsmuna.
f'ramhald s 01«. 11.