Tíminn - 03.09.1969, Qupperneq 5

HecwN'r, braoí rmswm
/ hearp from gusaoams
HIMSEÍF/ 7HOSE 7SVO GM-
SUNGERS WERE /N 7HEtR
__ /amjl'/'s mv/ .
mFAPANS T TOFQfXE 1
FmowMm ! jxm&To
úFrimr J sENDVSAMMf
sromP M / 'MAF&jpm
APe CÁUGHTtN
\ r7FUS&U71BB-
Wf PAP, / CAN'T BEUBVE
Uyyi -^—° TNAT 7NE MASKEP .
4HP TONTO WERB N/PEP —
rAPAMSES TO GAIN
w tíONF/PBNCE SO -------
7542-y CÉ&/2P «S/
YfcAH, HfcKBEKT. t'TOr TUL
WAUET IM THE
Jbrr SUITCASE' 1
OUL/l/ |
íuesiiOM,
LILY. \
OTVC,
THIS IS
AW FUL!
WHERE
ARE THE
mia i» flWPUL,
icccr muviNo,
VOU'RE NEXT,
•—jrr LAoy,
NO WIMDOWS/-
S0UNPPR0OF.
' I LEFT MY
SUNS IN THE
CHECKROOM.
DREKI
WIÐVIKUDxlGUR 3. september 1069.
TIMINN
LTNUN AÐ SJA MYKJU-
DREIFARA AÐ STARFi
Kœrd Lamdiairi.
MilfciS er nú búið að ræða og
riLa um erfiðieika bænda, kal,
sprettoteysi, þurnMeysi og svo
ölhiemOlu útgáöi'd yegna áburð-
arkaupa. Fjiarri fer því að ég
vilji giara litið úr þessum eríið-
ieitouirBi, sizt þuri'Ócleysinu, því
rið það næður emginn mannleg
ui mláltifcur.
Bftir að hafa ferðazt vítt og
breitt um sveitir landsins sé ég
ekiki betur en nýtt vandamál sé
fcomið til söiguinnar í viðbót við
'ÖM þau sem fyrir voi'U, þ. e.
fiilásihaiuigiar bændiamna.
‘Húsdýraáþurðúrinn hleöst
nú ví'ða upp við íjlós og fj árhús
svo að sýnilega horfir tii
vandræða innan tíðar. Og svo
hef ég heyrt að sumir ýtu-
stjiórar hafi brugðizt hinir
verstu við þegar aðþrengdir
bændur báðú þá að ýta fyrir
sig fjióshaugnum í bæjariæk-
inn.
Endirimn á þessu hlýtur a’ð
verða sá, að bændur fái rífcis-
styrk, fyrst til að kaupa sér
tilibúinn áburð og svo tii að
losna við búsdýraáburðinn,
áður en hainn færir þá alveg í
kaf.
Þegar ég viar unigur í sveit-
inni var þessu á annan veg far-
ið. Þá var mifcil vinraa iögð í
að korna þessum áburði á tún-
in. Dag eftir dag var mokað
upp í kerrur, sem hestar cLrágiu
svo út á túnín og svo var stað-
ið við að meka úr.
Nú eru bominir á maiikaðinn
forláta mykijudreifarair og fyr-
ir þanm sem hefur staðið í að
moka skít á túm, er hreim un-
un að sjá þá að starfi. Oig svo
þegar mokað er upp í þá með
vólskóflu, þá þarf ekkert ná-
lægt þessu að konra.
Að visu era þetta vafalaust
dýr tæki, en gæitu etoki t. d.
ræitobunarfélögin átt þau, eða
þá að nokfcrir bæradur samein-
uðust uim þau?
Að loífcmn biS ég fyrir
!to\’ieðju mína í sveitir iandsins
og voraa af heilum hug, að sem
beat rætist úr með hieyskap-
inm.
Flöttotoultoarl.
P.S. En hvað mig langar ti'l
að vita hver, veiur þessar
smekkiegu myndir af beru
kvenfóiki sem „pirýða" 'blaðið
dag hverin og, skyidu það vera
svona myndir '’ sem. , hæudur
hafa .nestan. áhuga á?
Það glcður okkur hér á
Tímanum að flökkukarl skuli
kíkja á „bera“ kvenfólkið. —
Hann hefur að minnsta kosti á-
liuga — þótt bænclur liafi ef-
laust um annað að hugsa þessa
dagana.
MALMAR
Kaupi allan brotamálm, —
allra bæsta verði. Stað-
greitt
ARINCO, Laugavegi 55
ÍEystra portið)
Símar 12806 og 33821.
A VlÐAVANGI
Sögulegur dagur
Hinn 1. þ. m. voru lið'in rétt
11 ár síðan reglugerðin um út-
færsiu fiskveið'ilandhelgi ís
íands tók gildi. Hinn 1. sept.
1958 verður jafnan talinu mcð
eftinninnilegustu dögmn i
sjálfstæðisharáttu íslendinga.
Þá heimti þjóðin stóran hluta
af því liafsvæði, scm tilhcyr-
ir landinu, til cigin nota, en
áður hafði það verið háð ótak-
mörkuðum ágangi erlcndra
fiskimanna. Reynslau hel'ur
þegar sýnt, að útfærsla fisk-
veiðilandhelginnar 1958 hefur
styrkt verulega grundvöll ís-
lenzkrar útgerðar, en betur má
þó ef duga skal. Enn er stór
hluti landgruimsins opinn tak
markalitlum veiðurn útlendinga
og ineðan vofir mikil liætta
yf ir þeim atvinnuvegi, sem
þjóðin byggir enn mest á.
Forustan í land-
Höfum flutt skrifstofur okkar að
ÞVERHOLTI 20
Símanúmer okkar verður óbreytt 1-1-3-9-0
H.F. ÖLGERÐIN EGILL SKALLAGRÍMSSQN
ÞVERHOLTI 20, REYKJAVÍK. Sími 1-13-90. — Síiraiefni Mjöður.
Bílskúrshurðajárn
— jafnan fyrirliggjandi í
stærðunum 1—5.
GLUGGASMIÐJAN
Síðumúla 12, sími 38220.

Pabbi, ég trúi elcki að Adams hafi leigt
þá til þess að skaða okkur! Þetta var eng-
m iygasaga lijá mér, var það Curiey? Nei,
það gerði hann ekki, ég heyrði Gus
Adams sjállfan segja firá þessu Brad.
Hvers vegna skáldaði þessi Adams-ná-
ungi sögu-na? TH þess að neyða Butler t.H
þess að senda okkur burtu! Ég er hrædd
ur um að viðséum lagiega fiæktir í þcssar
erjur þeirra Tontó!
S: Herbert, gerðu eitthvað! Já, Herbert,
~ kastaðu veskinu þínu í kofortið! Þetta er
— hræðikgt Davið, hvar eru verðirnir? Góð
spurning Lily! Verðirnir: Enni
hljóðeinangrað!
'uggar.
TOMORROW- THE W/SE GUY
Þetta er hræðilegt. Og ég skildi eftir byss.
urirar í fataherberginu! Áfram frú mín!
Slllllllllllllllllll!lll!lllllll!llllllllllllllillllllllll!i!illllllll!lllllli!!!n!lllll!lll!iiiiii,i
lll’.i.lli.Uilíll
iiiiiiiiiiiiiinfiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTii!i[iiiiiiiiiiiii:iiiii!i>>'
helgismálinu
Sókn fslendinga í landhelgis-
málinu liófst á Hokksþingi
Framsóknarflokksins 1946, þeg
ar ákveðið var a’ð flokkurinn
beitti sér fyrir uppsögn hrezka
landhelgissamningsins frá
1901, en samkvæmt honum
mátti fiskveiðilandhelgin ekki
vera nema 3 mílur. f kjöifar
þessa fylgdi síðar uppsögn
þessa samnings og þjóðiu öðlað
ist með henni einWiða útfærsli
rétt. Þennan rétt notaðj hún
sér strax 1952, þegar fiskveiði
Iandhelgin vair færð út í 4
mflur og látin ná til allra
fjarða og flóa. Bretar hugðnst
neyða íslendinga túl að falía
frá þessari útfærslu með því að
setja löndunarbann á íslenzkan
fisk, en Framsóknarmenn áttu
þá sætj í ríkisstjóm og neit-
uðu að fallast á nokkurt und-
anhald. Sú einbeitni bar fullan
árangur, því að innan fjögurra
ára liöfðu Bretar fallið frá
löndunarbanninu. Stærsta sókn
arskrefið * í landhelgismálinn
var svo stigið 1958, þegar fisk-
veiðilandhelgin var færð út í
tólf sjómílur. Það spor var stig
ið, • þóU . því fylgdi óneitanlega
vlss áhætta. Það réði því ótví-
rætt| aÍJ ekki var hikað, að þá
sgt vinstíi stjórnin að völd-
um og stuðningsflokkar henn-
ar náðú samstöðu um málið,
þrátt 'fýrir tregðu þáverandi
stjómarandstöðu.
Aðgerðarleysi í 11 ár
Sag'an, sem geröist á eftir,
er þjóðinnj í fersku minni.
Rretar reyndu að hiudra út-
færsluna með hervaldi. Þjóðin
mætti því ofurefii sameinuð
og einhuga. Bretar gáfust því
upp eftir nokkra mánuði. Full-
ur sigur hafði unnizt. Það er
svo önnur saga, að ný ríkis-
stjórn lct nokkrum misserum
síðar undan hótununt Breta
um endm'tekið ofbeldi og gerði
nauðungarsamninginu frá 1961,
þar sem fslendingar afsöluðu
sér hinum einhliða útfærslu-
rétti. Vegna þess hefur ekkcrt
nýtt spor verið stigið til út-
færslu á fiskveiðilandhelgiimi
undanfarin 11 ár. Á sama
tíma hafa margar aðrar þjéð-
ir, sem hafa cinhliða útfærsfn-
rétt, fært út fiskveiðiland-
helgi sína. I.andhelgissamning-
urinn frá 1961 er þvf tvímæla
laust einn mesti óheíllasamn-
FT-amh ald á bls. 19.