Vísir - 10.01.1979, Qupperneq 10

10
Framkvæmdastjóri: Davló Guömundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Höröur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri
erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Umsjón meö Heloarblaöi: Arni
Þórarinsson. Blaöamenn: Axel Ammendrup, Édda Andrésdóttir, Jónína
Michaelsdóttlr, Jórunn Andreasdóttir, Katrtn Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson,Oli
Tynes, Sigurður Sigurðarson, Slgurveig Jónsdóttlr, Sæmundur Guðvinsson, Þor-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljós-
myndir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. útlitog hönnun: Jón Oskar
Hafsteinsson, AAagnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Siöumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4 simi 86611.
Ritstjórn: Slðumúla 14 simi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 2500 á mánuöi
innanlands. Verö I
lausasölu kr. 125 eintakiö.
Prentun Blaðaprent h/f
Lœrum að
segja nei
Hin siaukna skattheimta í þjóðfélagi okkar á sér ef-
laust margar orsakir.
Ein orsökin er sú, að stór hluti stjórnmálamanna okkar
stefnir beinlínis að því að ná sem mestu af f jármagni
þjóðfélagsins til opinberrar ráðstöf unar, svo að ákvörð-
unarvaldið um ráðstöfun þess sé í þeirra höndum, en
ekki þeirra, sem fjárins afla.
Onnur orsök er sú, hve stjórnmálamenn okkar eiga
erf itt með að segja nei.standa á móti sífelldum kröfum
um opinberar framkvæmdir og þjónustu.
Þriðja orsökin er sjálfsagt gáleysi, því að í mörgum
tilvikum samþykkja Alþingi og stjórnvöld lög og reglur
sem hafa í för með sér stórkostleg f járútlát oft nánast
sjálfvirk án þess að það hafi í upphaf i veriðætlunin.
Þannig mætti sjálfsagt áfram nokkuð telja og tina til
orsakir skattheimturáðsins.
Hvað er til ráða til þess að létta skattbyrðina á þjóð-
inni?
í fyrsta lagi verðum við að velja opinbera stjórnendur,
sem ekki eru haldnir skattahugsjóninni. En það er
hægara sagt en gert. Meðal stjórnmálamanna sem
annarra leynast oft úlfar í sauðargæru. Það hef ur verið
of mikið um það, að stjórnmálamenn, sem samkvæmt
grundvallarskoðun sinni eru andvígir ríkisafskiptum af
ef nahagslíf inu, haf i talið slík af skipti í lagi á meðan þeir
hafa sjálfir haldið um stjórnartaumana. Þetta er auð-
vitað hættulegur misskilningur, því að reynslan er yfir-
leitt sú, að reglufarganið lifir stjórnmálamennina.
Okkur vantar því stjórnmálamenn, sem vilja draga úr
völdum sínum, sérstaklega á efnahagssviðinu, stjórn-
málamenn, sem vilja nota völd sín til þess að draga úr
þeim.
I öðru lagi verða stjórnmálamennirnir að læra að segja
nei. Því eru að sjálfsögðu engin takmörk sett, í hvað við
getum eytt peningum samkvæmt óskalistum okkar. En á
sama hátt og við verðum að velja og hafna í einkalíf inu,
verðum við í hinum sameiginlegu málefnum okkar að
velja og hafna, sennilega í bili fyrst og f remst að hafna.
Til þess að losna út úr okkar margvíslegu heimatilbúnu
erfiðleikum verðum við að láta sem mest fjármagn
verða eftir í höndum einstaklinganna og atvinnufyrir-
tækjanna, svo að heilbrigt ef nahagslíf geti þrðast hér á
nýjan leik. Þetta getur ekki orðið nema opinberir aðilar
taki minna til sín en þeir nú gera. Það þýðir minna til
sameiginlegra mála um sinn. En við það verður að sitja.
Það er betra að halda aðeins í við sig núna heldur en
þurfa að herða sultarólina síðar.
Það er aðeins ein leið til að draga úr eyðslu stjórn-
málamanna, þarf ri sem óþarfri. Og hún er sú að láta þá
hafa úr minna aé spila. Liður í þessu væri að setja skatt-
heimtunni ákveðið hámark miðað við þjóðarf ramleiðslu,
svo sem alllengi er búið að tala um, en engin ríkisstjórn
eða þingmeirihluti hefur enn samþykkt og framfylgt á
stjórnartímabili sínu.
f þriðja lagi verða svo þingmenn og sveitarstjórnir að
gá betur að sér hér eftir en hingað til að skattleggja ekki
þjóðina af slysni einni saman. Hin sjálfvirku útgjalda-
ákvæði, sem í gildi eru, verður að endurskoða og af nema
sem mest af þeim, svo að f járlagagerð og f járhagsáætl-
anir sveitarfélaga geti miðast við aðstæður og getu
hverju sinni, en séu ekki bundin af gömlum dagdraum-
um.
Miövikudagur 10. janúar 1979
VÍSIR
Hitaveita Akrqness:
Ekki víst að
til eignar-
nóms komi
Ekki hefur enn veriö gefin út
eignarnámsheimild fyrir hita-
veitu Akraness til aö nýta hita-
réttindi f Deildartunguhver, en
beiöni þar um barst iönaöar-
ráöuneytinu i lok mars á siöasta
ári.
Að sögn Gisla Einarssonar,
hrl. og fulltrúa i iðnaðarráðu-
neytinu, hefur verið lögð mikil
vinna i þetta mál og mun niður-
stöðu vera að vænta í lok mán-
aðarins eða byrjun næsta mán-
aðar.
Helsta ágreiningsefnið i við-
ræðum milli Akraneskaupstað-
ar og eiganda réttindanna, sem
er Sigurbjörg Björnsdóttir, en
umboðsaðili hennar er Björn
Fr. Björnsson tengdasonur
hennar, er um verð á heita vatn-
inu. Ekki er enn ákveöið hvaða
rétt skuli taka eignamámi,
hvort það sé landið, hitinn eða
hvort tveggja.
,,Við erum ekki endilega að
vinna að eignamáminu, heldur
vinnum við að þvi að málið liggi
tölulega, eignarréttarlega og
landfræðilega rétt fyrir málsað-
ilum”, sagði Gisli Einarsson.
Mikil vinna hefur verið innt af
hendi á vegum iðnaöarráöu-
neytisins allt frá því aö málinu
var skotið til þess. Liggja nú
fyrir landamerkjateikningar og
hitakort, en talið er aö sömu
hitaæðar séu um Deildartungu-
hver og hverina á Kleppjárns-
reykjum.
Fljótlega veröur framhaldið
fundum með málsaöilum, þvi
enn er ekki Utséð um hvort
samningar takist.
—SS
Tvœr sölur í Grimsby
Tveir togarar hafa
selt afla erlendis það
sem af er þessari viku.
ögri seldi í Grinsby 134.5 tonn
af blönduöum fiski fyrir 50
milljónir króna. Meðalverö er
372 krónur fyrir kilóið.
Karisefni seldi einnig i
Grimsby 125,6 tonn fyrir 47.5
milljónir króna en meðalverð er
378krónurá kiló. Uppistaöa afl-
ans var þorskur.
Þetta verð er heldur lægra
verð en fékkst i desember s.l. að
meðaltali en alveg sæmilegt
samanborið við siðasdiðið ár.
—KS
■■■■■■■■■■■
Björn Bjarman rithöfundur
skrifar hér um aöstööu
þeirra, sem fengiö hafa
hjarta- og æöasjúkdóma, og
telur, aö Hjartavernd hafi
ekki sinnt þessum sjúkling-
um nægilega vel. „Hvaöa
hjörtu eru blessaöir menn-
irnir i Lágmúla 9 aö
vernda”, spyr Björn, en
hann segir einnig aö kannski
dugi ekki annaö en stofna
sérstakt sjúklingafélag til
þess aö berjast gegn hjarta-
og æöasjúkdómum, sem
hann vill nefna „rauöa
dauöa”.
Þeir sem hafa náö miöjum
aldri og þar yfir hafa varia
gleymt þeirri tfö, þegar sú vá
herjaöi mannfólkiö hér sem
annars staöar er nefnd var hvfti
dauöi. Viö borö iá aö búsældar-
iegar sveitir legöust i eyöi af
völdum þessa herskáa og mann-
skæöa sláttumanns. Meö sam-
eiginiegu átaki visinda, lækna,
leikra og þá umfram allt þeirra
fórnarlamba sjúkdómsins sem
lifi héldu tókst aö mestu eöa öilu
aö ná undirtökunum viö þennan
erfiöa óvin.
Mér er til efs, aö ég hafi nokk-
urn tfma fundiö til ámóta stolts
og máski stærilætis af þvi aö
vera Islendingur einsog þegar
ég á stundum hef ekiö meö
útlendingum hérna upp fyrir
bæinn og bent þeim á mannvirk-
in, sem reist hafa veriö noröan
megin i Reykjahverfinu, og þá

í**
••
••**-
.**'

i * *
““ui
"w>«*öST

•’ 1iftft **
&a&SÍ&*Si*

.ssre?

Miklar umræður hafa orðið í Vísi að undanförnu um
lærðra lækna að undanförnu.
rlækningar" annarra aðila en
Um lækningar leik-
manna.
Að gefnu tilefni verð ég að
nefna nokkur þau raunverulegu
dæmi um skottulækningar, er
voru tilefni upprifjunar land-
læknisembættisins á gildandi lög-
um um slikar lækningar I fjöl-
miðlum fyrir nokkrum vikum slð-
an.
I. Nálastungur.
Nýlega var hér á ferð danskur
teppagerðarmaður. Samkvæmt
skýrslu danskra heilbrigðisyfir
valda hafði hann að baki 2ja
vikna námskeið I Hong Kong i
nálastungutækni, en ekki hlotið
náð yfirvalda þar I landi til að
stunda slikar lækningar. Maður-
inn stakk fjölda fólks hér með
nálum I lækningaskyni. Fólkið
var velkomið til hans, en var gert
að greiða 82.000 kr. isl. I danskri
mynt fyrir meðferðina. Margur
keypti gjaldeyri á svörtum mark-
aði, og milli 30-40 umsóknir um
yfirfærslur bárust til gjaldeyris-
yfirvalda. Telst mér til að hópur-
inn hafi nálgast stórt hundrað,
sem átti stefnumót viö þann
slynga nálastungumann. Máiið
var kært til lögreglunnar, en
löngun mannsins til Islandsferða
hvarf þegar engar fengust gjald-
eyrisyfirfærslur. Sjúklingar
komu til mín og kvörtuðu um
svikin loforð og féflettingu, en
tveir af þessum sjúklingum þjáð-
ust af illkynjuðum sjúkdómum.
III. Filippseyjaferðin.
II. Iljanudd og iljastrok.
Nú fara sendiboðar hús úr húsi
hér I bæ og bjóöa fólki upp á ilja-
nudd sem hjálp við flestum kvill-
um fyrir 2.000 kr. gjald.
Filippseyjaferðina er e.t.v.
óþarft að nefna hér, en sagan skal
þó sögð i stuttu máli. Tveir há-
skólamenntaðir menn komu til
min og óskuðu eftir að heil-
brigðisyfirvöld byðu „furðu-
lækni” frá Filippseyjum til lands-
ins og veittu honum aðstöðu til
uppskurða hér (með berum hönd-
um). Svo mögnuð var trú þessara
manna, að þeir töldu méð öllu
óþarfa að kanna nánar raungildi
þeirra sagna er fóru af krafta-
verkunum. Vitaskuld var beiðni
þeirra hafnað, og reynt var eftir
megni að fá þessa menn til að
kynna sér málin betur. M.a. fyrir
tilstilli framangreindra manna
fór stór hópur sjúklinga hálfa leið
yfir hnöttinn til funda við „lækn-
ana”. Mér er vel kunnugt um að i
hópi ferðalanga voru nokkrir meö
alvarlega illkynja sjúkdóma og
þeir sneru heim aftur sem aðrir