Morgunblaðið - 04.02.2001, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 2001 B 19
fjölskyldu. Rut giftist frá þessu heim-
ili Sævari Sigurðssyni, en ég hélt
veisluna eins og þegar hún fermdist.
Nokkru eftir að Rut gifti sig keypti
hún íbúð. Ég hafði aldrei átt íbúð en
hafði önglað saman í útborgun sem ég
lánaði nú dóttur minni. Þegar hún
seldi sína fyrstu íbúð og fór að byggja
í Hraunbæ þá borgaði hún mér aftur
og ég keypti mér mína fyrstu íbúð,
hún var á Hverfsigötu 88 í bakhúsi.
Ég bauð Rut minni og fjölskyldu
hennar að búa hjá mér meðan þau
biðu eftir að nýja íbúðin þeirra í
Hraunbænum yrði íbúðarhæf. Þarna
á Hverfisgötunni bjuggum við mæðg-
ur í fyrsta skipti undir sama þaki eftir
að ég hafði orðið að koma henni fyrir
sem litlu barni. Það var yndislegur
tími sem við áttum öll saman á Hverf-
isgötunni. Allt blessaðist vel. Dóttir
mín og maður hennar héldu þarna jól
og skreyttu þá upphöggvið grenitré.
Eftir jólin var tréð ennþá svo fagur-
grænt að ég tímdi ekki að kasta því
heldur fór með það út í skúr og vökv-
aði það af og til. Það hélt sínum græna
lit og 13. júlí 1970, daginn sem önnur
dótturdóttir mín var á leið í heiminn,
þá gróðursetti ég þetta rótarlausa tré
og nú er það orðið mun hærra en hús-
ið sem við bjuggum í.
Mundu 13. apríl
Dóttir mín og fjölskylda hennar
fluttu í fyllingu tímans upp í
Hraunbæ, þar sem hún hefur lengi
starfað sem kennari, en ég seldi íbúð-
ina á Hverfisgötunni og keypti mér
íbúð á Rauðarárstíg. Ég hef alltaf ver-
ið „milli tveggja heima“, ef svo má
segja, séð framliðið fólk og hef marg-
oft farið á miðilsfundi. Á einum slík-
um, hjá Hafsteini Björnssyni, þá var
mér sagt að muna 13. apríl. Ég sá
íbúðina á Rauðarárstígnum auglýsta
en fékk hana ekki, sá hana aftur aug-
lýsta, fékk hana heldur ekki þá – en
hinn 13. apríl var hringt og mér var
sagt að eigandinn hefði eftir allt sam-
an ákveðið að ganga að tilboði mínu.
Mikið var ég glöð.
Endurfundir
okkar Maurice
Ég var flutt í íbúð í raðhúsi sem við
dóttir mín og fjölskylda hennar
keyptum saman í Árbæjarhverfi þeg-
ar ég hitti aftur barnsföður minn og
fyrrum unnusta, Maurice Woodward.
Þannig var að Rut dóttir mín var á
ferð í Englandi. Ég hafði mörgum ár-
um áður látið hana hafa gamla heim-
ilisfangið hjá pabba hennar. Hún
hafði lengi haft hug á að hitta hann en
hafði ekki látið verða af því fyrr að
leita hann uppi, þótt hún væri við nám
um tíma í Englandi. Ég hafði líka ver-
ið úti í Englandi hjá vinkonu minni
sem bjó þar en hafði heldur ekki
reynt að hafa samband. Nú tók Rut
sig hins vegar til, 35 ára gömul, og
hringdi í alla með eftirnafninu Wood-
ward – og hafði þannig uppi á föður
sínum. Það urðu fagnaðarfundir hjá
Rut, föður hennar og systkinum. Í
framhaldi af því kom hann hingað
með Doris, konu sinni.
Með hraðan hjartslátt
Ég neita því ekki að ég var með
hraðan hjartslátt þegar ég heima á
Rauðarárstíg klæddi mig upp á til
þess að fara og hitta Maurice eftir öll
þessi ár. Þau hjónin voru þá hjá dótt-
ur minni. Þessi fyrsti fundur okkar
Maurice var dálítið erfiður en fljót-
lega náði ég ró minni og mér fannst
mjög gaman að hitta Maurice og líka
konuna hans. Hún var indæl mann-
eskja. Þau eru nú bæði látin. Þau
komu seinna aftur til Íslands ásamt
dóttur sinni og fjölskyldu hennar. Það
fólk hefur enn heilmikið samband við
okkur hér.
Hægt að vera heiðarlega
ástfangin af útlendingi
Stundum hef ég verið spurð af
hverju ég hafi ekki gift mig. Ég átti
þess oftar en einu sinni kost, en ég var
aldrei nægilega ástfangin til þess að
stíga það skref. Ég hef vissulega
mætt erfiðleikum en sannarlega hef
ég líka átt fjölmargar sólskinsstundir
og lifað við ástríki með góðu fólki.
Það eina sem ég er ekki sátt við er
hvernig talað er um þær stúlkur sem
áttu í ástarsamböndum við hermenn á
stríðsárunum. Jafnvel á fundi hjá
Kvenréttindafélagi Íslands hef ég
heyrt lesna niðrandi frásögn um
stúlkur sem lentu í „ástandinu“ eins
og sumir kölluðu það. Ég gekk í
Kvenréttindafélagið um 1960 og bjóst
við að þar ríkti skilningur á ólíku hlut-
skipti kvenna. Vissulega þótti mér
lengi vel mjög skemmtilegt starfið
þar en eigi að síður var svona frásaga
flutt þar á jólafundi. Ég stóð þá upp
og mótmælti þessu.
Margar af þeim konum sem áttu
hermenn fyrir kærasta og niðrandi
var talað um, giftust sínum kærustum
og fluttu út með þeim eða þeir jafnvel
settust hér að. Frá þessum sambönd-
um eru margir Íslendingar komnir.
Saga mín verður vonandi til þess að
fólki skiljist að það er hægt að verða
heiðarlega ástfangin af útlendum
manni og elska hann alla sína ævi-
daga. Mér finnst að enginn eigi með
að varpa rýrð á ást annarra – jafnvel
þótt um stríðsást sé að ræða. Slík ást
verður til í skugga ótta og aðskilnaðar
og einmitt þess vegna verður hún
kannski svona sterk og gleymist aldr-
ei.“
Aðalfundur Íslenska Hugbúnaðarsjóðsins verður haldinn að Hótel
Loftleiðum, Þingsal 1–3, þriðjudaginn 6. febrúar 2001 og hefst
kl. 14:00.
Dagskrá:
1. Aðalfundarstörf samkvæmt 4.06. gr. samþykkta félagsins.
2. Tillögur til breytinga á samþykktum.
3. Tillaga um kaup félagsins á eigin hlut samkvæmt
55. gr. hlutafélagalaga.
4. Önnur mál sem eru löglega upp borin.
Tillögur frá hluthöfum sem bera á fram á aðalfundi skulu hafa borist
í hendur stjórnar með skriflegum hætti, eigi síðar en sjö dögum fyrir
aðalfund.
Dagskrá, endanlegar tillögur og ársreikningur félagsins ásamt skýrslu
endurskoðenda munu liggja frammi á skrifstofu félagsins, að
Laugavegi 77, Reykjavík, hluthöfum til sýnis sjö dögum fyrir aðalfund.
Til þess að hafa atkvæðisrétt á fundi skal hluthafi hafa verið skráður
í bækur félagsins í síðasta lagi 8 dögum fyrir fundinn. Í byrjun hvers
fundar skal athuga hvort fundarmenn hafi rétt til að sitja fundinn
og greiða atkvæði, samkvæmt 2. mgr. 4.07. gr. í samþykktum
félagsins.
Atkvæðaseðlar og önnur fundargögn verða afhent við upphaf
fundarins.
Reykjavík, 12. janúar 2001
Stjórn Íslenska Hugbúnaðarsjóðsins hf.
Íslenski Hugbúnaðarsjóðurinn hf.
Aðalfundur
Íslenska Hugbúnaðarsjóðsins hf.