Pressan - 15.12.1988, Blaðsíða 4

S'Fjmifwtíu-tdagur >5. desembeir-,19e8
, 4
litilræði
Af jólaglöggi
— Ekkert má nú, sagöi kerlingin, þegar
þaö komst upp aö hún haföi laumaö eitri í
skyriö hjá karlinum sínum til aö losa sig viö
hann.
Og haft erindi sem erfiöi.
Mérbaradatt þettaí hug ádögunum, þeg-
arástæöaþótti til aðsláþví upp í blööum aö
Guörún Helgadóttir forseti sameinaös
þings heföi stungið uppá því, aö því er virö-
ist í sakleysi sínu, aö þingheimur dreypti
svona einsog á svolitlu jólaglöggi áöur en
fariö yrði í jólafrí.
Ekkert má nú.
Ég segi þaö enn og aftur.
Ég er stundum aó hugsa um þaö, svona
þegar ég er ekki aö hugsa um neitt annað,
að ef til vill ætti hún Guörún aö hugleiöa
þaö oftar, þegar hún er ekki aö hugsa um
neitt annað, aö þaö er eitt aö vera óvenjuleg
kona innanum venjulegt fólk og annaö aö
vera venjuleg kona innanum óvenjulegt
fólk.
Og vei þeim sem dægrin löng er í því aö
haga sér eins og venjuleg manneskja.
Blaöafregnir herma aö mjög hafi dregið
til tíöindaá Alþingi, þegarGuðrún kom með
uppástungu sína um glöggpartíið. Þing-
flokksformenn og forsetar uröu ókvæöa viö
og áttu, aö því er manni skilst, sumir erfitt
um andardrátt sakir hneykslunar.
Tillagan þótti ekki aðeins afar óviðeig-
andi, heldur og æriö umhugsunarefni, hve
tímasetning meintrar glöggveislu væri ger-
samlega útí hött, meö hliðsjón af — og í
Ijósi hinnarmiklu umræöu og gagnrýni sem
komið hefur fram aó undanförnu vegna
áfengisumsvifa ákveöinna — viö nefnum
engin nöfn — embættismanna og jafnvel
kollega Guörúnar.
M.ö.o. Guðrúnu mun hafa fundist gráupp-
lagt aö þingmenn og starfsfólk þingsins
fengju sérsvolítiö jólaglögg síöastadaginn
áöur en farið yrði heim aö baka til jólanna,
vegna þess — einsog segir í Mogganum —
„aö það mundi gera þingheimi gott aö hrist-
ast svolítið saman“.
Meginröksemdin fyrir andstöðunni viö
þessa frumlegu hugmynd var sú að „hinir
háttvirtu“ óttuðust aö blettur kynni aö falla
á æöstu stofnun þjóðarinnar viö þaö aö
þingmenn færu aö „hrista sig saman“ í
glöggvímu og vísast í uppnámi vegna til-
hugsunarinnar um að þeir þyrftu aö borga
veigarnar oní sig sjálfir.
Mér skilst aö þaö hafi vericT þTágsiöur í
Svíaríki áratugum, eöa öldum saman að
stofnatil glöggveislu ávinnbstaö ájólaföst-
unni og horfir, eftir því sem næst verður
komist, víöa hjá frændum vorum til stór-
vandræöa þegar vinnufélagar í glöggvím-
unni stíga skrefiö til fulls.
AugnatiIlit, hlýleg orö eöa í mesta lagi ör-
lítið olnbogaskot er hinn dæmigeröi undan-
fari þess aö fæti er lyft til aö stíga slíkt
skref.
í Danmörku er taiið aó jólaglöggveislur
valdi fleiri hjónaskilnuöum en nokkuö ann-
aö.
Þaö er nefnilega í glöggveislum sem
menn og konur komast aö því aö ástin er
sterkasta afliö, en ekki húsiö, bíllinn, pípan,
hundurinn, konan og börnin.
í glöggveislum gerist þaó oft aö margra
ára bæld holdleg ást samstarfsmanna og
-kvenna fær hrikalega útrás í krókum og
kimum vinnustaðarins; bakviö huröir, á náð-
húsum, inní skjala- og peningaskápum,
undirboróum og jafnvel ofanáþeim þarsem
viökvæmar tölvur, tæki og tól veröa stund-
um fyrir alvarlegu hnjaski í ofurhita augna-
bliksins.
Þetta eru náttúruhamfarir í orösins
fyllstu merkingu meö fyrirgangi líkustum
þeim þegar Surtsey reis úr hafi.
Þetta eru gjörningar og töfradrykkurinn:
Jólagiöggið.
Heiöviröir borgarar og heimakærir fjöl-
skyldufeöur sem hættir eru að geta slitió
sig frá sjónvarpinu til aö fara á kallakórsæf-
ingu láta glepjast af glögginu ájólaföstunni
og einsog hendi sé veifað nær forboöin ást
tökum á þeim.
Saklausar sveitapíur steingleyma kær-
astanum við þriöja sopann af töfradrykkn-
um og holdlegt kveneölió blossar upp í for-
pipruðum skrifstofumeyjum.
Piparkökur meö jólaglögginu breyta þar
engu um.
Jólaglöggið markar djúp spor í hold og
huga flestra þeirra sem gefa sig þessum
töfradrykk á vald á jólaföstunni.
Ef nokkur sleppur undan boöaföllunum,
þáeru þaö helst óprúttnirflagararog daöur-
drósir, lausar á kostunum.
Þaö lið heldur bara uppteknum hætti.
Aörir einsog sturlast.
Hámarki nær sturlunin á svonefndum
Lúsíuhátíöum, sem líka er sænskt fyrir-
brigöi og í beinu framhaldi af glöggsvallinu.
Eg læröi þaö ungur aö kerti ættu helst
heima í kertastjökum og eins mætti halda á
kerti í hendinni ef verið væri að reyna aö
komast leiöar sinnar í myrkri.
Á Lúsíuhátíðum vappa um allar trissur
ölvaöar konur, eöa kannske sturlaðar, í und-
irkjól einum klæðaog meö logandi kerti of-
aná höfðinu, gaulandi einhverja innihalds-
lausa flatneskju um eitthvaö sem kemur
málinu ekki nokkurn skapaöan hlut við, í
staö þess aö halda á kertinu í hendinni og
nota þaö til síns brúks, einsog góðum kon-
um sæmir.
Hámarki nærsvo allt þetta Lúsíu-og jóla-
glöggsvall á því aö allir taka leigubíl og
gubba á bílstjórann.
Mér bara svona datt þetta í hug vegna
þessaðef til vill erástæöatil að þakkaguði
og forsjóninni fyrir þaö aó ekki varö úr jóla-
glöggveislunni á hinu háa Alþingi íslend-
inga.
Og þó ekkert sé í dag jafn áríðandi einsog
aö „hrista þingliöiö saman“, þá er hætt viö
aö það heföi of miklar aukaverkanir að gera
þaö meö jólaglöggi.
Tvö tímaMr —
Ekkert útskriftaxgjald.
msmimmm
Ármúla 3-108 Reykjavík - Sími91 -680988