Pressan - 15.02.1990, Síða 20

20
Fimmtudagur 15. febr. 1990
brídge
Það hendir stundum að maður
rekst á spil í blaðadálki þar sem
sagnhafi fer niður á samningi sem
ekki virðist nokkur vegur að tapa.
Renndu yfir hendurnar í spilinu,
áður en þú lest framhaldið, og
reyndu að finna skynsamlega
iskýringu á óförum suðurs í 4ra-
hjarta samningi.
♦ 103
V G975
♦ Á8763
4» 62
* G8762 ♦ K95
VÁ2 V 43
♦ D1054 ♦ G9
4» Á4 4. KG10543
* ÁD4
V KD1086
♦ K2
4* D87
Suður gefur, enginn á og opnar
á 1-hjarta. Eftir hækkun norðurs í
2-hjörtu veður suður í bjartsýnis-
kasti beint í fjögur.
En geimið er upplagt eins og þú
sérð. Trompið 2—2, spaðasvíning-
in heppnast og vörnin virðist því
máttvana.
En austur sá sér leik á borði: Eft-
ir útspil vesturs, laufás og meira
lauf á kóng, skipti hann snarlega í
spaða-níu.
Sagnhafi átti nú tveggja kosta
völ, hafna svíningunni og kasta
spaða niður í laufdrottningu eða
reiða sig á svíninguna. Kannski
var boðið of rausnarlegt til þess að
ástæða væri að þiggja það. Suður
fór samt sem áður upp með ásinn
og spilaði laufdrottningu.
Ófarir! Vestur trompaði og þótt
trompað væri betur í borði voru
tveir tapslagir í viðbót óumflýjan-
legir.
skák
„Skákin ódaudlega“
Til er frásögn eins þátttakanda á
skákþinginu í London 1851 af
þessum viðburði. Þetta var Adolf
Anderssen, sigurvegarinn. Hann
var stærðfræðikennari í Breslau
og ekki kunnur utan Þýskalands,
en vinir hans í Berlín höfðu trú á
honum og styrktu hann til farar-
innar. Hann skrifaði þeim bréf sem
hafa varðveist og þar lýsir hann
aðstæðum við taflið. Borð og stól-
ar voru mjög lág, segir hann, og
borðin svo mjó að taflborðin skög-
uðu út yfir borðbrúnina svo að
engin leið var að styðja olnbogun-
um á borðið. En þetta kemur ekki
að sök fyrir Englendingana, skrif-
ar hann áfram, þeir eru þessu van-
ir. Þeir sitja hnarreistir með þum-
alfingurna í handveginum og
hendurnar á vestisboðungnum
meðan þeir hugsa — og þeir hugsa
sjaldan skemur en hálftíma um
hvern leik, hversu augljós sem
hann kann að virðast. Menn gátu
semsé hugsað eins lengi og þeir
vildu, skákklukkur voru ekki
komnar til sögunnar, tímatak-
mörk voru því engin og sumir not-
uðu sér það óhóflega. Á svipaða
lund skrifar Kieseritsky, skák-
meistarinn kunni sem talinn var
líklegur til afreka, en lenti á And-
erssen í fyrstu lotu og var síðan úr
leik. Hann gagnrýnir Staunton
fyrir seinagang, hann hafi hugsað
sextán stundir alls í einni skákinni
við Anderssen. í ljósi þessara um-
mæla kemur á óvart að Staunton
sjálfur álasar öðrum fyrir silalega
taflmennsku og telur ekki stór-
mannlegt að reyna að sitja and-
stæðing sinn í hel í stað þess að
sigra hann með hugarafli sínu. En
þótt kappskákirnar gætu orðið
langar nægði það ekki öllum,
margir tefldu léttar skákir þess ut-
an. Svo vill til að ein af þessum
skákum hefur hlotið meiri frægð
en nokkur skák sem tefld var á
þinginu. Það er skák Anderssens
við Kieseritsky sem samtíma-
menn skírðu „skákina ódauð-
legu“. Þrátt fyrir nafngiftina er
skákin fjarri því að vera gallalaus,
hins vegar er hún mjög rómantísk,
djörf sókn Anderssens og djúp
lokaflétta bera hugarflugi hans
fagurt vitni. Hér kemur skákin, án
allra skýringa:
Anderssen — Kieseritsky
London 1851
1 e4 e5 2 f4 ef4 3 Bc4 Dh4+ 4
Kfl b5 5 Bxb5 Rf6 6 Rf3 Dh6 7
d3 Rh5 8 Rh4 Dg5 9 Rf6 c6 10
Hgl cb5 11 g4 Rf6 12 h4 Dg6 13
h5 Dg5 14 Df3 Rg8 15 Bxf4 Df6
16 Rc3 Bc5 17 Rd5 Dxb2 18
Bd6 Dxal + 19 Ke2 Bxgl 20 e5
Ra6 21 Rxg7+ Kd8 22 Df6+
Rxf6 23 Be7 mát. — Lokastaðan:
Hjá svarti hefur enginn maður
fallið, en lið hans stendur aðgerða-
laust og horfir á tvo riddara og
biskup máta kónginn. Líklega er
það þessi sigur Davíðs á Golíat
sem hefur freistað til nafngiftar-
innar, enda minna síðustu fjórir
leikir hvíts mest á lausn á skák-
þraut. Mannsfórn hvíts í 10. leik er
kórrétt og leiðir til þess að svarti
riddarinn verður að hörfa til g8 í
14. leik. í stað 17 Rd5, sem er upp-
haf á afar snjallri fléttu, átti hvítur
einfaldan vinning með 17 d4 og
síðan Rd5. Svartur átti betri vörn í
19 — Db2 en 10 — Bxgl, og hann
gat tafið sigurinn með 20 — Ba6,
en hvítur vinnur þá með 21 Rc7+
Kd8 22 Rxa6 (Rc6 23 Bc7+ Kc8 24
Rd6 mát eða 23 — Ke8 24 Rd6+ og
25 Dxf7 mát). Skásta vörn svarts
er 22 — Bb6 og gætu endalokin þá
orðið snotur: t.d. 23 Dxa8 Dc3 24
Dxb8+ Dc8 25 Dxc8+ Kxc8 26
Bf8!
GUDMUNDUR
ARNLAUGSSON
krossgátan
7 8 9 10 11
Kn'stensen
Verölaunakrossgáta nr. 73
Skilafrestur er til 28. febrúar og aö þessu sinni er verölaunabókin
Um hjarnbreiður á hjara heims eftirMonicu Kristensen, en þaö
er Skjaldborg sem gefur hana út. Utanúskrift: PRESSAN — kross-
gáta nr. 73, Ármúia 36, 108 Reykjavík.
Verölaunahafi 71. krossgútu er Stefán Jakobsson, Breiðvangi
Í2A „ ----
WT €Mf M iUiiIUJ III Ul.
Gienn Hoddle.
i í-------
IIU/I/I IUCÍ ScilUU UÚKlllU Ulll lUlUUllUKUfJfJUnn