Vísir Sunnudagsblað - 06.06.1943, Blaðsíða 8

Vísir Sunnudagsblað - 06.06.1943, Blaðsíða 8
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ §ÍBM W. V. Clark, þekktur sálar- fræðingur og' lxáskólakennari í Los Angeles hefir fullyrl, að fjest fólk sé ofþrcylt í auguni, og höfuðástæðuna fyrir þvi tel- ur hann þá, hvcrnig það lesi. Hann telur það auka mjög á þreýtu í augum að þurl'a alltaf, við endaða línu, að renna aug- unum aftur til næstu línu. Auk þess sé þetta óþarfa tímaeyðsla, Prófessorinn kemur því mcð þá uppástungu, að menn lesi línurnar á víxi, þannig að önn- ur línan sé lesin frá vinstri til hægri eins og venjulegt er, en hin líuan frá hægri til vinstri. Það er aðeins nokkur spurning hvort útgefendur og setjarar samþvkktu þá breytingu, jafn- vcl þólt lesendurnir gerðu það. • , í County Down á írlandi er óðalsbóndi nokkur sem klæðsl hefir kvenfatnaði - meira að segja silkisokkum i átta und- anfarin ár. Það merkilega við þeiman sérvitring er ]>að, að hann geng- ur hvorki með „lausa skrúfu“, né er tiltakanlega lieimskur, heldur liggur ákveðinn tilgang- ur í þessu atliæfi lians. Og hann er gerður í mótmælaskyni gegn því „siðleysi" að konur klæðisl karlmannafötum. (Skyldi hann hafa séð kven- fólk á pokabuxum!!!) Og bóndinn sá arna hefir strengt þess lieit, að klæðast pilsi og téeyju þar til enskar og irskar konur hafa gert sam- tök um það sín á milli að ldæð- ast aldrei framar karlmanna- búningi. • Brynjólfur er maður nefndur Benjamínsson og bjó á Kleppu- stöðum i Staðardal, eftir alda- mótin síðustu, og er innsti bær i dalnum sem liggur tií norð- austurs inn frá botni Stein- grimsfjarðar. Var Brynjólfur þrekmaður að burðurn. Þá bjó á Hrofbergi Magnús hreppstj. Magnússon, hagorður vel að al- þýðuhætti. Þá var það i þann mund er Myklestad hinn norski hóf starf sitt um útrýmingu l'járkláðans hér á landi eftir aldamótin síð-' ustu, að þarna i sveitinni skyldi hef jast böðun, En bún var fraro* kvæmd með þeim hætti að ein baðáhöld skvldu vera í hverjum hreppi er skyldu flytjast bæ frá bæ, frá öðrum enda til hins. Þessi tæki voru baðker og sig- pallur úr tré og geysistór eir- ketill til að sjóða baðlöginn í, en það var tóbaksbað. Varð ])\ í sá, sem baða álli næst, að sækja þessi áhöld og flytja heim til sín, en oftast hjálpuðu grannar hver öðrum með flutning þenn- an, ])vi Iiann var óþjáll i með- förum. Nú var Brynjólfur kominn ofan að Hrófbergi lil að sækja baðtækin, og hafði brvina liryssu undir þau, og fékk að- stoð um uppábúnað þeirra, og segir ekki frá lians ferð. Seinna kom lvann að Hróf- bergi og segir svo frá að sér hafi orðið torvelt um flutning- inn á baðáhöldunum um dag- inn, því ])egar hann lvafi komið inn í dalinn hafi hann lent á svellbunka bröttum, hryssan dottið og sett allt af sér „svo mér gekk svo illa að koma þessu upp svona einum. Eg varð líka að selflvtja tækin yfir svellið og siðast pottinn, sem er svo ansi þungúr og gekk illa, og bralt er þarn^i og illt viðfangs, því hún er lika brallin*) hún Brúnka“. Hlustar Magnús • á með mestu eftirtekt og segir eins og við sjálfan sig: „Er brall- in, er brallin, já og er svo brall- in merarskrattin.“ Svo var það ekki meira. En seinna kom þessi vísa á gang og eignuð hreppstjóra, og varð sveit- eða héraðslæg: Það er gallinn að Brúnka er brallin, baðs með dallinn var ósein; en Brynki kallinn brauzl með pallinn brautarhallinn gerir mein. G. • Kaupmaður nokkur tamdi páfagauk, sem hann átti, svo vel, að hann varð milljónamær- ingur á skömmum tima. Hann kenndi lionum að segja: „En hvað þú ert falleg“, og hengdi hann svo upp við búðar- borðið. • Fyrir skömmu siðan réði leikhús i Suður-Ameríku til sin fimm söngvara í einu. Þeir urðu allir samskipa. Er þeir kynntust urðu þeir hissa á því, að þeir sungu allir sömu rödd og spurðu manninn, sem hafði ráðið þá, hvernig á þessu stæði. „Það er af því,“ sagði hann, „að þegar þið eruð lcomnir alla leið fáið þið gulu og fjórir ykk - *) Hrekkjótþ brellin, A leid tii Þór§merknr Nýlega var skýrt frá því í Vísi aS bílar heföu fariö alla leiö inn á Þórsmörk. Hér á niyndinni aö ofan sést annar bíllinn á söndunum í Landeyjum, þar sem hann er á leið inn til Þórsmerkuiv Myndin cr tekin að nóttu, um það bil sem sólin er aö koma upp yfir íjalla- hringinn og ér tekin aö senda geislaflóð sitt yfir landiö. Hver vcit nema aö framvegis ve.rði bílfært inn á Þórsmörk og aö feröamannastraumurinn verði nú meiri inn á Mörkina en nokkru sinni áöur. Hún á það líka skiliö aö hún sé skoðuö, því þeir eru ekki margir staðirnir á landinu, sem eru svipmeiri né litauðugri, en einmitt hún. Hinsvégar verður því aðeirts æskilegt að feröa- niannastraumuriun aukizt þangað, aö fólk svívirði-ekki hinn fagra stað með allskonar skemmdarstarfsemi. ar deyja, en sá, sem lifir hana af, fær stöðuna. • „Hver er þessi Jjóli maður, sem er að tala við konuna þarna?“ „Það er Jón bróðir minn.“ * „Já, eg sé það núna, að þið eruð talsvert mikið líkir.“ • Frakkland gcrði einu sinni samning við lítið negrariki i Afríku og eins og venjulega við slík tækifæri var útbýtt ýmsum orðum, þar á meðal var fransk- ur doktoi’stitill. Negrakonungurinn ben ti strax á gamlan, stóran kurf, sem þann, er orðu skyldi hljóta, „hann er sjálfsagður, því að hann er bezti stærðfræð- ingurinn okkar.“ „Er það,“ sagði franski sendi- maðurinn, fullur af áhuga, því að liann var einnig góður stærð- fræðingur. „Já,“ sagði kónungurinn. „Áður fyr gat hann talið upp að tiu, en svo varð hann fyrir þvi óláni að missa einn fingur og síðan getur hann eltki lalið nema upp að níu.“ • Prestur einn i Yorkshire var að prédika i blindrahæli og byrjaði þannig: „Það væri ljót sjón að sjá allt mannkynið blint.“ • Maður nolckur í Indiana hafði skotið atman, en iðraðist þess og skrifaði honum og bauð lionum 10.000 dollara, ef hann léti sér batna. Hann félck það svar til baka, að sá særði vildi gjarna láta sér batna, þó að hann fengi ekkert fyrir það. © Fyrsta hjónavígslan á fingra- máli fór fram nýlega. Hjónin voru bæði daufdumb. @ Eflir niessu fór presturinn að talá við gamlan negra, sem var stundum breyzkur. „Jæja, Tom, liefirðu stolið gæs nýlega?4, „Nei, herra prestur, því er eg saklaus af.“ „En hefirðu þá slolið hænu?“ „Nci, herra préstur, þvi er eg líka saklaus af.“ „Jæja, — það er ágætt,“ sagði prestur og fór. Þá snéri Tom sér að næsla manni og sagði: „Guði sé lof, að hann spurði ekki um endur, því þá hefði verið úti um mig.“ © Hann Jón gamli leitaði löng- um til biblíunnar, þegar hann var i vanda og nú gerði hann það líka og við honufh blasti: „Júdas gekk út og hengdi sig.“ ' Ekki líkaði Jóni gkmla þetta og reyndi aftur: „Fár þú og gerðu slíkt hið sama,“ sá hann núna. En allt er þegar þrennt er og enn fletti Jón gamli upp. „Hví Iiikar þú,“ voru fyrstu orðin, sem hann rak augun í. Og þá hikaði Jón gamli ekki iéngur, t

x

Vísir Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.