Vísir Sunnudagsblað - 20.06.1943, Side 2

2
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Indíána, er hann dáði svo nijög.
Rithandasérfræðingar háru dag-
hókina sainan við handskrifuð
iiandrit Gráu uglu og komust
að þeirri niðurstöðu, að rithönd-
in væri hin sama. Efnarann-
sóknastofa rannsakaði bókina
og gaf þá yfirlýsingu, að Iiin
gulnuðudilöð hennar liefðu elzt
á eðlilegan liátt og skriftin væri
jafn gömul og hin ókennda kona
fullyrti.
En hókaútgefandinn lét ekki
hugast. Hann stóð stöðugur i
sinni trú.
Nú gaf sig fram kona búsett
i London. Hún l’ullyrti, að hæði
hún og móðir Gráu uglu vissu,
að hann væri ekki Indíáni. Hún
kvað auðvelt að ganga úr skugga
um, hvort fyrverandi eiginmað-
ur sinn, Ardiihald Belaney, og
Gráa ugla væri ekki einn og
sami maður.þvi að sá fyrrnefndi
lieí'ði misst fjórðu tá hægri fót-
ar í heimsstyrjöldinni.
Fyrirspurn var gerð um þetta
til Kanada. Svohljóðandi svar
harsl um hæl: Wood majór, for-
sljóri fyrir Þjóðgarði Alberts
prins, staðfestir, að Gráa ugla
hafi misst fjórðu tá hægri fótar
í heimsstyrjöldinni. — Nú var
málið upplýst. Enginn vafi lék
á því lengur, að Indíaninn Gráa -
ugla og Archihald Belaney voru
einn og sami maður.
★
FERILL Gráu uglu hefir nú
verið rakinn að heita má lið
fvrir lið. Ilin einstöku atriði
hafa runnið saman í heillandi
mynd af draumlvndum en vilja-
sterkum manni, sem gaf sig svo
tillilslaust á vald draumanna, að
veröld þeirra varð honum heinv
ur veruleikans. Þessir dramuar
og þrár gripu hug hans þvílik-
um tökum, að jafnvel persónu-
leiki hans og málfar háru á sér
einfaldleik upprunans.
Belaney fæddist i enska hæn-
um Hastings árið 1886. Foreldr-
ar lians voru hæði ensk. Hann
fluttist til Ivanada á unga aldri
og hlaut stöðu í sérverzlun fyrir
karla í Ontario. En hugur hans
stóð allur til hinna dulúðgu
skóga, j>ó að starf hans væri
tengl við afgreiðsluborðið. Hann
var sextán ára, þegar þetta var.
Tómstundum sinum varði hann
til að lesa bækur um lif og
háttu Inclíána og um hinar víðu
og lítt könnuðu lendur i Norður-
Kanada. Hann tamdi sér þá af
siðum Indíána, sem við varð
komið. Dagdraumurinn um hið
frjálsa líf í skógunum átti hug
hans allan. Hann beið með ó-
þreyju þeirrar stundai', er hann
gæti varpað af sér hlekkjum
siðmenningarinnar og gefið sig
á vald þeirrar tilveru, sem var
lífshugsjón lians.
Svona liðu allmörg ár. Þá
spurðust þau tíðindi, að mikið
silfur hafði fundizt í jörðu lijá
Gohalt. Auðlegðin þar álti jafn-
vel að vera enn meiri en í Klon-
dike á sínum tjúna. Ævintýra-
þrá Belaney hlossaði upp. Iiann
spurðist fyrir um legu staðarins
og ferðakostnað þangað. Spari-
fé hans nægði aðeins sem farar-
eyrir. Ilann sagði samstundis
lausri slöðu sinni og héll lil fyr-
irheitna landsins.
En tilgangur Belaney var að
litlu leyti sá, að nema silfur úr
jörðu. í dagbókinni viðurkennir
hann, að í þessari ráðabreytni
hans hafi fyrst og fremst falizt
sú löngun, að komast í persónu-
Jeg kynni við ævintýramenn,
sem lifðu frjálsu, sjálfstæðu og
lieillandi lifi. Hann vildi komast
i persónulega snerting við þá
menn, sem í dag unnu myrkr-
anna á milli, heillaðir af ljóma
dýrra málma, en voru á morgun
faldir í kvrrð mikilla skóga.
Ilann vildi sitja við varðelda
þessara manna, hlýða á tal
þeirra og leggja eyru að frá-
sögnum þeirra um ævintýri
veruleikans, seni gerðust langt
handan veruleika hins siðmennf
aða heims.
N hann varð fyrir djúptæk-
um vonhrigðum. Klæði
borgarhúans og nýja ferðatask-
an sköpuðu honum sérstöðu í
Coball. Skógarhöggvarar og
gulllcitarmenn vildu ekkert hafa
saman við hann að sælda. Purk-
unarlausir menn náðuhrátt und-
ir sig eigum hans.
Hann reyndi að liaga sér eins
og reyndur skógarhöggvari, en
kom upp um sig á liinn aumk-
unarverðasta hátt. Ótal margt
leiddi i ljós reynsluskort hans.
Iíann sýndi þá hlédrægni, að
hvíla til hlés við varðeldinn, þar
sem aðrir voru ekki fyrir. Af-
leiðingin varð sú, að hann hröklc
upp af værum blundi við það,
að honum lá við köfnun af reyk.
Reynslan kenndi honum það, að
þólt hann þættist hafa slökkt
eldinn að morgni með þvi að
hella yfir hann einni fötu af
vatni, þá logaði hann langt niðri
i mosanum. Veitti ekki af tutt-
ugu fötum, ef eldurinn átti að
vera fullkomlega slökktur. -f-
Hann notaði gráan hatt i staðinn
fyrh' svartan. Afleiðingin varð
sú, að flugurnar settust að and-
liti hans, svo að það varð nær
óþekkjanlegt.
rfögur Belaney fór þvi si-
versnandi. Hann var nú ger-
samlega félaus og átti enga að.
Stolt lians olli þvi, að liaim tók
að forðast félagsskap annara.
Kvöld eitt lagðist hann til
hvíldar einn sér í skjóli þéttra
runna. Að áliðinni nóttu vakn-
aði hann við það, að fálmað var
í vasa hans. Hann þekkti þjóf-
ínn. Það var maður noklcur, sem
þóttist vera prestur. Bejlaney
tókst ekki að handsama hann,
þrátt fyrir tilraunir sínar í þá
átt. En hávaðinn, sem af viður-
eigninni varð, leiddi til þess, að
nokkrir skógarhöggsmenn korou
á vettvang. Meðal þeirra var
roskinn maður, sem rann til
rifja umkomuleysi hins unga
manns. Hann bauð honum því
að vera með sér um hríð.
Belaney nefndi sig McNeil um
þessar mundir. Skógarhöggs-
maðurinn leiðheindi honum á
margvislegan liáll og kom hon-
um loks i kynni við reyndan
veiðimann, sem rak nokkra
verzlun. Sá nefndist Jesse Hood
og álli mikið samneyti við Indí-
ána.
Um þessar mundir var hann
einmilt að svipast um eftir
manni, sem hann gæti tekið sér
lil aðstoðar.Eftir að hafa kynnzt
„McNeil“ nokkuð, bauð hann
honum að gerasl aðstoðarmað-
ur sinn. Belaney tók boðinu alls
hugar feginn. Nú voru draumar
hans loks að rætast.
Jesse Hood hafði tvo Indíána
i þjónustu sinni. Með leiðsögn
þeirra tókst Belaney að verða
snjall veiðimaður. Þeir kenndu
Jionum einnig að rekja slóð.
Kom brátt að þvi, að Belaney
yrði kennurum sínurn snjallari
í báðum þessum íþróttum.
Undruðust Indíánarnir mjög
næmi hans og bundu við hann
ævilanga tryggð.
Belaney var um tveggja ára
skeið í þjónustu .Tesse Hood. Að
þvi húnu flultist hann til Timi-
gami og lýkur nú dagbók hans.
Varpar hún skýru Ijósi yfir
þennan hluta ævi hans, að því
undanskildu, að ekki er með
cínu orði minnzt á samfundi
hans og Guppy i Cohalt. Má
hvorttvegja vera, að Belaney
hafi ekki viljað viðurkenna, að
undirstöðuatriðin i þekkingu
hans á lífi og háttum Indíánanna
ættu rætur sínar að rekja til
hvíts manns, og svo hitt, að
Guppy hefði raunverulega talið
sinn hlut meiri í þessu efni en
hann var.
ITimigani gekk Belaney að
eiga Indíánastúlkuna Angelu.
Ilún var af Ojihwav-kynkvísl-
inni. Af henn lærði hann mál
Indíánanna til hlítar.Þau hjuggu
saman til ársins 1914. En þá inn-
ritaðist Belaney í herinn undir
sínu rétta nafni og var sendur
til Evrópu sem óbreyttur her-
maður í kanadisku herfylki. í
orustunum hjá Vimy særðist
hann á fæti og lá í sjúkrahúsi á
Englandi um hríð. Að sjúkra-
lnisvistinni lokinni ílendist liann
uni skeið á Englandi. Gekk hann
þar að eiga æskuvinkonu sína,
dansmeyna Ivy Holmes.
En hið frjálsa líf, sem hann
hafði lifað í Kanada, átti sterk-
ust ítök í honum. Hann yfirgaf
því konu sína og hvarf aftur til
Timigami. Þegar þangað var
komið tók hann aftur upp sam-
búðina við Angelu. Ritaði hann
þá Ivy hréf, þar sem hann við-
urkennir, að hjónaband þeirra
væri ólöglegt og hann væri
kvæntur Angelu.
En brátt kom að því, að hon-
um þótti höndsiðmenningarinn-
ar einnig hvila of þungt á sér í
Timigami. Hann hvarf því á
brott einn góðan veðurdag.
Kona hans varð eftir, og sáusl
þau aldrei síðan.
VÉLBYSSA Á SMÁBÍL.
Amerisld smáhillimi „Jeep'" er til margra Iduta nytsamleg
ur. Hér er sýnt, hvernig nota miá bílinn sem hreyfanlegt vél-
byssuhreiður.