Nýja dagblaðið - 03.07.1934, Page 3

N Ý J A
DAGBLABIÐ
8
Islandsglíman
1906-1934
Yfirlit utn síðasta aldarþriðjung
Framh.
Árið 1911 , þann 16. júní,
Jaröaríör móður og tengdamóður okkar, Guðrúnar
Lýðsdóttur, fer fram frá þjóðkirkjunni fimmtudaginn 5. júli
og hefst með bæn á elliheimilinu „Grund“ kL 1 e. h.
Anna og Einar. M. Einarsson.
III
BEZTU CIGARETTURNAR í 20 stk.
PÖKKUM, SEM KOSTA
kr. 1.10
— ERU
Þessi ágæta cigarettutegund fæst ávalt
í heildsölu hjá
TÓBAKSEINKASÖLU RlKISINS
Búnar til af
Westminster Tobacco Gompany Ltd.
LONDON.
---------------------------1
NtJA DAGBLAÐIÐ |
Útgefandi: „Blaðaútgáfan h.f.“
Ritstjóri:
Gísli Guðmundsson,
Tjamargötu 39 Simi 42á5.
Ritatjómarakrif stofur:
Laugav. 10. Símar 4373 og 2353.
Afgr. og auglýsingaskrifstofa:
Austurstrœti 12. Sími 2323.
Askriftargj. kr. 2,00 á mánuði
f lausasölu 10 aura oint
Prentsmiðjan Acta.
Þreifað eftfr
hálmstránm
Það er dálítið aumkunarlega
skoplegt, að hlusta á tal í-
haldsmanna þessa daga og
lesa pólitíska leiðara í blöð-
um þeirra. Nýja dagblaðinu
kom' á engan hátt til hugar,
að halda á lofti ósigri íhalds-
manna, ef þeir hefðu fallið í
drengilegum leik og með vopn-
um, sem engin ósæmd fylgir.
En íhaldsmenn finna, að hvor-
ugt hefir verið þeirra föru-
nautar í kosningunum. Þeir
skilja, að þeir hafa fallið á
eigin vopnum, í baráttu, sem
háð var með blekkingum fyrir
hraklegum málstað. Og nú
svíður þá frá eitri úr eigin
sverðseggjum.
Nú er vonlaust að geta
lengur haldið „pexaranum“ í
ráðherrastóli til endemisverka.
Og önnur íhaldinu ekki með
öllu ógeðþekk öfl, sem þar
hafa dottað yfir málefnum
þjóðarinnar undanfarið, eru
nú að kveðja valdasætin. Og
kveinstafir íhaldsins eru sárir.
Kvíðvænleg eymd rollu-
blaðsins s. 1. sunnudag, er á-
takanleg. Hatrið og hræðslan
haldast þar í hendur og bein-
ist hvorttveggja gegn Fram-
sóknarflokknum, en þó eink-
um að formanni hans Jónasi
Jónssyni.
Rollublaðsmennimir skjálfa
fyrir þeirri tilhugsun, að for-
ystumaður Framsóknarflokks-
ins muni eiga einhvem hlut
að myndun stjórnar, sem vinm
fyrir almenningsheill og láti
lögin ganga jafnt yfir alla.
Til J. J. og væntanlegrar
stjómar umbótaflokkanna
beinir rollublaðið þessum orð-
um, m. a.:
„Hvert einasta níðingsverk,
sem! hann léti þræla sína
framkvæma, yrði skrifað hjá
honum sjálfum“, þ. e. J. J.
Og svo er dylgjað um hermd-
arverk, sem íhaldið búi yfir.
Það eru hinir nýkjömu full-
trúar, er þjóðin hefir kosið á
þing, sem blaðið kallar
„þræla“. Og hér þarf heldur
ekki í neinar grafgötur
að leita eftir því, við hvað
er átt með „níðingsverk-
inu“, sem! eigi að framkvæma.
Á bak við skín í smetti
„bankaeftirlitsmannsins“, sem
er farinn að óttast um! fram-
tíðargreiðslur á ómagameðlag-
inu. Fyrir því jarmá þeir svo
aumkvunarlega í rollublaðinu.
Og íhaldið er að þreifa eft-
ir hálmstráum. Það er að búa
sér til ýmiskonar tyllivonir
var Islandsglíman háð í Rvík.
Aðeins 7 menn gáfu sig fram
til þess að taka þátt í glím-
unni.
Sigurjón Pétursson vann
beltið, en næstur Sigurjóni
gekk Kári Arngrímsson frá
Ljósavatni.
Árið 1912 var sendur héðan
flokkur glímumanna á 01-
ympiuleikana í Stokkhólmi og
var Íslandsglímunni frestað
þar til Stokkhólmsfararnir
komu aftur eða fram til 15.
ágúst, en þrátt fyrir þann
mikla glímuáhuga, sem hér
var þá og sennilega hefir að
einhverju leyti verið tengdur
við þá för, þá fengust þó ekki
nema 7 menn til þess að keppa
um beltið þetta ár og' aðeins
þrír af Stokkhólmsförunum
tóku þátt í Íslandsglímunni.
Voru það þeir Sigurjón Pét-
ursson, Guðm. Kr. Guðmunds-
son og Kári Amgrímsson.
Sigurjón vann beltið og Kári
gekk næstur honum eins og
árið áður.
Árið 1913 hafði komið til
orða að Íslandsglíman færi
fram vestur á ísafirði, en þá
fengust engir þar til þess að
taka þátt í henni og fór hún
því fram í Reykjavík 24. sept.
það ár. Sigurjón Pétursson
vann þá beltið í fjórða sinn.
Keppendur voru aðeins 4 og
glíman þótti takast fremur
illa, enda var nú svo komið,
að illmögulegt var að fá menn
til þess að glíma um beltið
og íslandsglíman lagðist nið-
ur.
Árið 1919 tókst svo að koma
Islandsglímunni á aftur, aðal-
lega fyrir dugnað Sigurjóns.
Kom nú fram nýr maður, sem
lítið hafði borið á allt til þessa,
en sem um næstu ár var fjöl-
hæfasti íþróttamaðurinn og
sennilega einn af beztu í-
þróttamannaefnum, sem völ
var á þá, en það var Tryggvi
Gunnarsson, sem að þessu
sinni vann beltið. Keppendur
voru aðeins 5 og lagði Tryggvi
þá alla. Glíman fór fram 17.
júní.
Árið 1920 fór Íslandsglíman
fram 20. júní. Voru keppend-
ur þá 15, en 2 af þeim gengu
úr vegna meiðsla. Tryggvi
Gunnarsson vann beltið og
um það, að einhver þau öfl
vekist upp innan umbótaflokk-
anna, sem leiki svipaðan leik
og Hannes og Jón í Dal gerðu
1 s. 1. ár og haldi á þann hátt
| verndarhendi yfir þóknanlegri
deyfð konungsstjórnarinnar og
hneykslanlegu athæfi M.
Guðm.
Ihaldinu er vorkunn þó það
þreifi eftir pólitískum hálm-
stráum. Hitt verða einungis
ný vonbrigði, að það finnur
þau ekki innan Framsóknar-
fiokksins.
hafði hann 11 vinninga, en
næstur var Sigurjón með 10
vinninga. Það var á þessari
glímu, sem Guðni Á. Guðna-
son frá íþróttafélaginu „Stefn-
ir“ í Súgandafirði gat sér
beztan orðstír. Hann lagði
bæði Sigurjón og Tryggva og
var af því nefndur „kónga-
bani“. Guðni var góður glímu-
maður og afburða kraftamað-
ur, en hann neytti ekki krafta
sinna nema sterklega væri
glímt og því féll hann fyrir
þeim sem aflminni voru en
hann.
Árið 1921 fór Íslandsglíman
fram 20 júní. Keppendur voru
13, en 2 af þeim gengu úr
leik. Beltishafi varð Hermann
Jónasson, nú lögreglustjóri í
Reykjavík. Hafði hann tekið
þátt í Islandsglímunni 1920
og þótti glíma vel, en hafði þá
ekki marga vinninga.
Árið 1922 fór Islandsglíman
fram 25. júní á Iþróttavellin-
um í Reykjavík. Voru kepp-
endur aðeins 5. — Signrður
Greipsson frá Haukadal í
Biskupstungum! lagði alla
keppinauta sína og vann þar
með íslandsbeltið.
Eins og skýrt var frá í
fyrra hluta þessarar greinar
vann Guðmúndur Stefánsson
Íslandsglímuna árið 1909, á
Akureyri, og þótti Reykvík-
ingum mikils um vert, að fá
beltið hingað suður. Hafði það
ekki fluzt úr Reykjavík síðan
fyr en Sigurður vann það.
Árið 1923, 22. júní fór Is-
landsglíman fram í Reykja-
vík. Keppendur voru 8 og
vann Sigurður Greipsson beltið
í annað sinn. Þessi glíma þótti
ekki takast vel, enda var glím-
an allþung, og ekki svipmikil.
Árið 1924, þann 23. júní
fór Íslandsglíman enn fram í
Reykjavík. Keppendur voru 7
og vann Sigurður Greipsson
beltið í þriðja sinn. — Á
þessu ári gaf Steinn Emilsson
steinafræðingur Iþróttasam-
bandi íslands verðlaunagrip.
Var það horn, silfurbúið, og
var nefnt „Stefnuhomið" og
skyldi það vera til verðlauna
handa þeim manni, sem að
dómi dómnefndar glímdi bezt á
Íslandsglímunni. Skyldi það
vinnast til eignar, ef sami
maður ynni það þrem sinnum
í röð eða 5 sinnum í allt. Var
nú glímt um það í fyrsta
sinni og vann Ágúst Jónsson
frá Varmadal það.
Árið 1925 fór Íslandsglíman
fram í Reykjavík þann 2. júlí.
Keppendur voru 6. Varð Sig-
urður Greipsson enn hlut-
skarpastur og vann beltið í
fjórða sinn, en Ágúst frá
Varmadal vann Stefnuhomið í
annað sinn.
Árið 1926 var Islandsglím-
an háð í Reykjavík þann 17.
júlí. Keppendur voru 5. Sig-
urður Greipsson vann beltið í
fimmta sinn, en næstur hon-
um gekk Jörgen Þorgergsson. !
Illaut hann Stefnuhomið.
Árið 1927, þann 22. júní,
var íslandsglíman enn háð í
Reykjavík. Keppendur voru 7,
en 2 gengu úr vegna méiðsla.
Þorgeir Jónsson frá Varmadal
vann beltið, en næstur honum
varð Jörgen Þorbergsson og
hlaut hann Stefnuhomið í ann-
að sinn. Sigurður Greipsson
glímdi ekki.
Árið 1928 var íslandsglíman
háð þann 24. júní í Reykja-
vík. Keppendur voru 8 og
vann Þorgeir Jónsson að þessu
sinni hvorttveggja: beltið og
Stefnuhornið. Er það eins-
dæmi enn sem komið er, en
næstur honum með vinninga
var Sigurður Thorarensen.
Árið 1929 fór Islandsglíman
fram í Reykjavík þann 23.
júní. Keppendur voru 9. Belt-
ið vann að þessu sinni Sigurð-
ur Thorarensen. Næstur hon-
um varð Þorgeir Jónsson en
Jörgen Þorbergsson vann
Stefnuhomið í 3. sinn.
Árið 1930 var að mörgu
leiti mikið merkisár í sögu í-
þróttanna hér á landi og svo
sem að líkum lætur, var mik-
ill undirbúningur um það, að
Íslandsglíman yrði sem til-
komumest og glæsilegust, þar
sem ákveðið var að hún skyldi
verða einn þáttur í íþróttasýn-
íngum á alþingishátíðinni á
Þingvöllum, en þangað var
von margs stórmennis frá
mörgum þjóðum. Má fullyrða,
að aldrei hafi eins verið
vandað til þessarar glímu.
Hófst glíman í Reykjavík en
endaði á Þingvöllum þann 28.
júní og var þar glímt til úr-
slita. Keppendur voru 16. Sig-
urður Thorarensen vann belt-
ið, en Þorsteinn Kristjánsson
hlaut Stefnuhomið.
Árið 1981 fór Islandsglíman
fram í Reykjavík þann 21.
júní. Keppendur voru nú að-
.eins 6. Sigurður Thorarensen
vann beltið í þriðja sinn, en
Georg Þorsteinsson hlaut
Stefnuhomið.
Árið 1932 var Íslandsglím-
an háð í Reykjavík 27. júní.
Keppendur voru 8, en 2 gengu
úr leik vegna meiðsla. Lárus
Salomonsson vann. beltið, en
Þorsteinn Einarsson hlaut
Stefnuhomið.
Árið 1933 fór Íslandsglíman
fram í Reykjavík 23. júní.
Keppendur voru 6. Lárus
Salomonsson vann beltið í
annað sinn, en að þessu sinni
hlaut Sigurður Thorarensen
Stefnuhomið.
Um Íslandsglímuna 1934
hefi ég áður skrifað hér í
blaðið og verður ekki við það
aukið nú að sinni.
Það er að sjálfsögðu ekki
tilhlýðilegt í svona örstuttri
yfirlitsgrein, að fella neinn
dóm um þessa árlegu glímu-
hátíð íslenzku þjóðarinnar.
Það eitt skal fullyrt, að Is-
landsglíman er ekki í þeim há-
vegum höfð, sem æskilegt
væri. Hvað þar um v eldur,
verður ekki rakið hér að þessu
sinni, enda er það ölluan ljóst,
sem glímu kunna, að það er
margt, og verður ef til vill
vikið að einhverju af því síð-
ar.
Á tveim skjöldunum á Is-
landsbeltinu eru rangar dag-
setningar og ætti að laga það
sem fyrst, því að beltið á að
geta verið sú bezta heimild
um Íslandsglímuna, það sem
það nær. En enginn vafi er á
því, að rétt væri að láta bók
fylgja beltinu, þar seml væm
skráð öll þau aðalatriði, sem
máli skifta um þessa glímu.
Magnús Stefánsson.