Nýja dagblaðið - 07.04.1935, Page 3

n f s á
fiAOBLA®?*
8
NÝJA DAGBLAÐIÐ
Útgeíandi: „Blaðaútgáfan h.f.“
Ritstjórar:
Gisli Guðmundsson.
Hallgrímur Jónasson.
Ritstjórnarskrifstofumar
Laugv. 10. Símar 4373 og 2353.
Afgr. og auglýsingaskrifstofa
Austurstr. 12. Simi 2323.
Áskriftargjald kr. 2,00 á mán.
f lausasölu 10 aura eint
Prentsmiðjan Acta.
Kjarkur rógberanna
brestur
Um mörg undanfarin ár hafa
íhaldsblöðin veitt taumlausum
svívirðingum yfir marga helztu
andstæðinga sína. Mbl. og Vísir
bafa bundið flestar lægstu
hugsanir vangefinna manna í
öll þau Ijótustu, dónalegustu cg
heimskulegustu orð, sem að
vísu alltakmörkuð þekking á
þeirra eigin máli, lagði þeim til.
Venjulegast hefir þessu
aldrei verið gegnt neinu. Fá-
virt íhald hefir eins og haft
einkaleyfi fyrir þessari iðju.
Og í trausti þess að engum
þætti taka því að láta íhalds-
liðið bera ábyrgð orða sinna,
hefir þessi „höfuðatvinnuveg-
ur“ íhaldsins orðið að þessu
fyrir litlum fjárhagslegum
óhöppum, vegna sektardóma.
Árið 1933 samþykkti Aiþingi
lög um varnir gegn óréttmæt-
um verzlunarháttum. Það var
Verzlunarráðið, sem fyrir því
stóð fyrst og fremst, að slíkt
frumvarp var samið og lagt
fyrir þingið. Lögin áttu að
vera í þágu verzlunarstéttar-
innar.
Nú hefir níð og rógburður
Mbl. gengið óvenju langt gegn
Sigurði Jónassyni og verzlunar-
fyrirtæki hans.
Og bæði S. J. sjálfur og
stjórn Raftækjaverzlunarinnar
iiafa kært Mbl. og útgáfustjórn
þess fyrir atvinnuróg, og kraf-
izt skaðabóta m. a.
Og Mbl. emjar undan.
Það bjóst ekki við að óhróð-
ur þess og svívirðingar yrði
verðlagður né að neinu virtur.
En nú vill svo til, að kærend-
ur á hendur Mbl. reisa kröfur
sínar á lögunum frá 1933,
þeim, er Verslunarráðið undir-
bjó og fyrst og fremst skyldi
verka í þágu kaupmannastétt-
arinnar.
Með þessari málshöfðun á
Mbl., og íhaldsmenn, er verið
að prófa gagnsemi þessarar
löggjafar.
Verði Mbl. sýknað í málinu,
er því slegið föstu, að þessi ný-
!ega löggjöf sé gagnslaus fyrir
kaupmenn. Fyrirtæki þeirra
vrði þá að þola álíka ósvífnar
árásir og S. J. og Raftækja-
verzlun íslands hefir sætt frá
Mbl. hálfu, ef einhverjum litist
að taka sér Mbl. til fyrirmynd-
ar.
Verði Mbl. dæmt, ná lögin,
sem Garðar Gíslason og Verzl-
unarráðið undirbjó, tilgangi
tínum.
Sektardómur á Mbl. þýddi
því hér uppfylltar óakir kauj>
Eftir Bjðrgvin Guðmundsson, tónskáld
syngur 1 G&mla Bíó i dag kl. 2 e h.
Auglýsing.
Þeir síldarsaltcndur, er ó>ka ertir að f.i söltunarlcyfi
á Matésíld næstkomandi síldarvertíð, þuifa að aækja um
slíkt leyfi til Síldarútvegsnefndar, Siglufnði, fyrir 1.
maí næstkomandi.
Skulu beiðninni fylgja upplýsingar um hvort hægt
só að geyma síldina í húsi og hve mikið.
Siglufirði, 2 aprfl, 1934.
Síldarútvegsnefnd.
Työ æ fin t ý r i
um ríkar konur í Ameríku
í 74. tölublaði Vísis birtist
grein með yfirskriftinni:
„Skipti mín við Hriflunga-lið“,
undirrituð af Sig. Skagfieid
söngvara.
1 grein þessari eru miður
góðgjarnleg, og meira að segja
ærumeiðandi ummæli í minu
garð. Ekki liefir afgreiðsla
blaðsins virt mig þess að senda
mér ofangreint eintak af blað-
inu, .sem hefði þó verið við-
kunnanlegra. Og vænti ég því
frekar þeirrar sjálfsögðu kurt-
eísi af blaðsins hálfu að þaö ljái
þesSum línum mínum rúm.
Greinarhöfundur Sig. Skag-
field ber það fram að ég hafi
veturinn 1931, lofað sér ákveð-
inni fjárupphæð fyrir að syngja
tenor-sólóar í kantötu minni
„íslands þúsund ár“, 50 dollur-
um fyrir hvert skipti, sem
kantatan yrði sungin, og svikið
sig svo um allt saman eftir á.
Þetta eru tilhæfulaus ósann-
indi. Kantatan var uppfærð af
blönduðum kór, sem um nokk-
ur ár hafði starfað í Winnipeg,
sem sjálfstætt félag, og nefnd-
ist „The Icelandic Choral So-
ciety“. Ég var þennan um-
rædda vetur aðeins söngstjóri
kórsins, og hafði ekkert með
ljármál hans að sýsla.
1 annan máta gefur greinar-
höf. fyllilega í skyn, að ég hafi
borið frá borði á „tólfta hundr-
að“ dollara fyrir starf mitt við
kórinn nefndan vetur, eða öllu
heldur stungið í eigin vasa öll-
um inngangseyri nefndra kon-
serta.
Þetta fellur einnig um sjálft
sig, af sömu ástæðu. Ég hefi
aldrei svo mikið sem aflað mér
upplýsinga um hve miklar
tekjur kórsins voru af þessum
konsertum. Aftur á móti er cg
svo heppinn að hafa í fórum
rnínum svart á hvítu skírteini
fyrir þeirri upphæð, sem mér
var greidd fyrir starf mitt og
notkunarleyfi söngverksins, sú
fjárupphæð var $ 341,70 —
þrjú hundruð fjörutíu og einn
dollar og sjötíu cent.
í þriðja lagi ber greinarhöf.
ípp á mig, að ég hafi fylit
.Vinnipeg, Reykjavík og Akur-
eyri af rógburði í sinn garð.
Þesrum áburði vísa ég sömu-
leiðis heim til föðurhúsanna.
manna. Sýkna þess gagnsleysi
iaganna.
1 ræðum Ól. Thors og Knúts
Arngrímssonar fyrir síðustu
kosningar, kom fram hreinn
boðskapur nazismans. Þeir töl-
uðu um, að nú yrði kosið „i
síðasta sinn“. Þeir boðuðu af-
nám lögboðinna mannréttinda,
ef íhaldsflokkuyinn kæmist til
valda.
Nú vælir Mbl. um afnám
prentfrelsis í landinu, af því
ritstjórar þess þurfa að standa
við róg sinn og óþokkaorð —
eða þola sektir og smán.
En ég mætti jafnframt geta
þess, sem er á marga vitund, að
Sig. Skagfield hefir nú í s. 1.
fjögur ár ofsótt mig með
dæmafárri elju og ósvífni, m.
&. með eigi allfáum' rógburðar-
bréfum til merkra manna, bæði
í Reykjavík og hér á Akureyri,
og að því er virðist er a. m. k.
sumt af þeim skrifað í þeim
tilgangi ag rægja mig frá at-
vinnunni, og með ósvífnustu
hótunarbréfum til mín persónu-
lega. Ennfremur með marg-
endurteknum lögsóknarhótun-
um, bæði vestan hafs, og síð-
ast hér á Akureyri í vetur, og
nú loks með blaðagrein þeirri,
sem er tilefni þessara lína, að
ég tali ekki um allar þær munn.
legu ófrægingar, sem hann hef-
ir látið móðan mása á nefndu
i jögra ára tímabili hvarvetna,
sem hann hefir flækst.
Annars mun rógburðartil-
hneiging Sig. Skagfields vera
dæmafá, ef ekki dæmalaus.
Hvað mig snertir, er ég mör
þess ekki meðvitandi að hafa
gert á hluta hans annað en
það, að reyna af fremsta megni
að fá hann til að standa við orð
sín eins og góðum dreng sómd',
og forða honu'm þannig frá að
ávinna sér óvild mætra drengja.
Ég tók honum eins og bróður
þegar hann kom vestur um haf
um áramótin 1930—31. Fyrir
minn atbeina og „skúmmenna"
þeirra og „drykkjubolta", er
hann titlar svo ástúðlega í
Vísis-grein sinni, var mynduð
i’imm manna nefnd til að
greiða götu hans á allan hátt,
meðan hann var ókunnugur
vestra, ekki einasta að greiða
íyrir konsertum hans og stuðla
r.ð því, að þeir yrðu sem arð-
vænlegastir, heldur einnig á
margan hátt annan, m. a. út-
veguðum við honum ókeypis
fæði og húsnæði um tveggja
mánaða skeið hjá valinkunnura
hjónum í Winnipeg, og marftt
fleira mætti tína til sem hann
varð góðs aðnjótandi hjá
„skúmmennunum“ og „drykkju
boltunum" vestra og má vei’a
að að því verði vikið síðar.
Ég fullyrði ekkert um að
umburðarlyndi mitt við Sig.
Skagfield sé takmarkalaust,
eins og hann virðist ganga út
frá sem sjálfsögðu. En að svo
komu læt ég mér nægja að
lýsa hér með nefndan Sigurð
Skagfield „óperusöngvara" op-
inberan ósannindamann að öll-
um þeim staðhæfingum hans,
sem ég hefi tekið til leiðrétt-
ingar í þessum línum.
Akureyri, 28. marz 1935.
Björgvin Guðmundsson.
NB. Vísir neitaði að birta
þessa grein.
■fi Allt með islenskwm skipam!
Frá London hefir borizt sú
fregn, að 21 árs gömul Amer-
íku-mær, Doris Duke, — sem
talin er vera næstauðugasta
stúlka -heimsins, hafi gifzt
enskum bankamanni, sem heit-
ir James Cromwell. Faðir Doris
Duke, var einn voldugasti tó-
bakskonungur Ameríku og lét
henni eftir eitthvað um 660
milj. kr., þegar hann dó í fyrra.
En um leið kom sú fregn frá
Reno á Nevada, — sem er
i'ræg orðin fyrir það, hve
margir auðfengnir og sársauka.
litlir hjónaskilnaðir hafa farið
þar fram, — að ríkasti kven-
maður veraldarinnar, Barbara
Hutton, sem á meira en 660
miljónir — hafi skilið við
manninn sinn. Hún giftist í
París 1933 fursta að nafni
Alexis Mdivani og var það tek-
ið fram í hjúskaparsáttmálan-
vm, að „brúðinni beri eftir
IJr bréfi úi
Af stjórnmálalífinu er það
helzt að frétta, að sýslubúum
þykir þingmaðurinn lélegur í
fjárútvegun til framkvæmda í
héraðinu, búast menn við að
starf hans gangi mest i það að
undirbúa óðalsréttarfrumvarp
sitt, en það verk hans kunna
sýslubúar ekki að meta betur
en svo, að á þeim 3 þingmála-
fundum, er hann hélt og flutti
þar tillögu um að skora á Al-
þingi að samþykkja 1 agabálk
þennan, fékk hann á tveim
fundum ekkert atkvæði með
henni, en á þeim 3ja, Blönduós-
fundinum, gerðu 4 eða 5 sam-
herjar hans gustuk á honum og
samþykktu tillöguna, eftir að
mörgum fleiri liðum hafði ver-
ið hnýtt við hana. — Fylgi
Einkafyrirtækisins fer nú óð-
beztu getu að sjá manni sínura
fyrir öllum lífsnauðsynjum“.
Barbara Hutton, sem skiljan.
lega hefir ráð á því að gera
það, sem henni þóknast, hefir
gefið út ljóðabók í tilefní af
skilnaðinum, sem bundin er í
það dýrasta skinn, sem hægt
er að fá. Upphaf ljóðabókarinn-
ar er svolátaandi:
— Ég mun ekki syrgja þó
við skiljum-------.
Furstinn hefir sagt í viðtali
við blaðamenn, ag Barbara sé
mesta ágætiskona og hann
muni ætíð vera vinur hennar.
Þetta er nú kannske ekki svo
ákaflega merkilegt, þegar þe3s
er gætt, að hún hefir lofað að
gefa honum eina miljón kr. ár-
lega. Upp á slík kjör mundi
raargur vera til með það, að
vera vinur konunnar sinnar
fyrverandi!
Húniiþiiifti
um hrörnandi. Allir hinir gömlu
Framsóknarflokksmenn, sem
léðu Jóni í Dal atkvæði sitt við
síðustu kosningar, sjá nú að
hann er að teyma þá beint inn
í herbúðir Kveldúlfs og Magn-
úsar hins skriftlærða, og þang-
að hafa þeir enga löngun til að
fara. Einnig mun mörgum
Skagstrendingum er kusu Jón
Pálmason, af því hann sagðist
ætla að útvega þeim höfnina,
vera farig að lengja eftir fram-
kvæmdum þess loforðs. Má því
segja, að lið fækki hjá þeim
nöfnum og munu Húnvetn-
ingar áður en langt líður hafa
rekið af sér hina tvöföldu í-
haldsklíku, er nú herjar hér
byggðir. Samviimufélagsskap-
urinn eflist, og er nú nær öll
verzlun að hníga til samvinnu-
félags sýalunnar.