Nýja dagblaðið - 06.06.1935, Blaðsíða 3

SESS3S8?
N Ý J A
D A G B TL A Ð I Ð
&
EL3
NÝJA DA GBLAÐIÐ
rtgerandi: „BlaOaútgáfan h-f “
Ritstjórar:
Gísli Guðmundsson,
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Ritstjórnarskrifstofumar
Laugv. 10. Sfmar 4373 og 2353.
Afgr. og auglýsingaskrifstofa
Austurstr. 12. Síini 2323.
Ask'riftargjald kr. 2,00 á mán.
I lausasölu 10 aurn eint
Prentsmiðjan Aeta.
B3HRnBaES9EZE^2SSi
Ólafuv læriv
Greinarstúfur með fyrirsögn.
inni: „Ólafur karlinn aumi“
liefir komið Ólafi Thors af stað
í Morgunbl. í fyrradag, og nú
undir fullu nafni. Segist Ólaf-
ur þar vera glaður yfir stofn-
un nýja fisksölusambandsins,
og þakkar Haraldi Guðmunds-
syni með fögrum orðum hjálp
j->á, er hann hafi veitt sér og
Kveldulfi , báglega stöddum í
þessu máli.
N. dbl. getur raunar ekki
annað séð en að Ólafur sé
cþarflega þakklátur. Þegar
lögin um fiskimálanefnd o. fl.
voru samþykkt í vetur ætluðu
þeir Kveldúlfsmenn alveg af
göflunum' að ganga, og höfðu í
hótunum um að hefna sín
grimmilega! — Hvað hefir
gerzt síðan ? Það, að stofnað
ei' nýtt fisksölusamband, sem
er byggt upp eins og 4. gr.
þessara laga mælir fyrir og
gagnstætt því, sem gamla fisk-
sölusambandið var og Kveldúlf-
ur vildi hafa það. 1 4. gr. segir,
að félagið skuli vera „opið fyr-
ir öllum“, sem ráði yfir ákveðnu
lágmarks fiskmagni. Þar segir
líka, að „æðsta vald í félags-
málum sé hjá félagsfundum“
og „við kosningu til félags-
funda skal hver þátttakandi
hafa atkv^ðisrétt, sem ekki
miðast nema að nokkru leyti
við fiskmagn. Sama gildir um
atkvæðisrétt á félagsfundum“.
Og í þessari grein er líka
ákveðið, að takmörk skuli fyrir
því, hvað einn aðili má fara
með mikinn hluta atkvæða.
Þannig er nýja fisksölusam-
bandið byggt upp, en þannig
var gamla fisksölusambandið
ekki. Kveldúlfur barðist á móti
breytingunni meðan hann gat
og þorði.
Lögin um fiskimálanefnd o.
fl. eru í sínu fulla gildi og
framkvæmd, þrátt fyrir stofn-
un . þessa nýja fisksölusam-
bands, og fisksölusambandið er
háð umsjón og eftirliti fiski-
málanefndar auk þess sem rík-
isstjórnin á tvo fulltrúa í
stjórn þess, þá Jón Árnason og
Héðinn Valdimarsson.
Framsóknarflokkurinn hefir
frá upphafi talið það neyðai’-
úrræði að nota ákvæði 12. gr.
laganna um einkasölu. Yfir því
var lýst hér í blaðinu m'eðan
þing stóð yfir. Og Framsókn-
arflokkurinn hefir líka alltaf
talið, að sjálfsagt væri að virða
réttindi Kveldúlfs á borð við
réttindi annara fiskframleið-
enda, en heldur ekki meira.
Og N. dbl. hefir talið rétt
að reyna, hvort þeir Kveldúlfs-
StrandferðiMtundvísi
Allir sem nota þurfa sam-
göngutæki, er hafa fastar
ferðaáætlanir á sjó eða landi,
vita, að bezt og heppilegast
fyrir alla hlutaðeigendur er að
áætlanirnar séu sem bezt
haldnar.
í nágrannalöndum vorum er
allsstaðar, bæði í einkarekstri !
og opinberum rekstri, lagt hið
mesta kapp á stundvísi þeirra
samgöngutækja, sem fólkið
þarf mest að nota. Ferðaáætl-
anir samgöngutækjanna eru
vitanlega bæði hér og í öðrum
löndum lagðar á þann hátt,
sem álitið er að almenningi
komi að beztu gagni, en sá er
munurinn, að erlendis verður
fólkið, eftir að ferðaáætlanir
hafa verið gefnar út, að haga
sér eftir samgöngutækjunum,
en samgöngutækin ekki eftir
fólkinu, eins og því miður
virðist vera álitið nauðsyníegt
hér á landi.
Ég, sem þetta rita, hefi á
undanförnum 6 árum unnið við
eitt af helztu samgöngufyrir-
tækjurn þjóðarinnar, Skipaút-
gerð ríkisins, og þó að ég viti,
að þessi stofnun sé ekki álitin
verri en aðrar, að því er
stundvísi og annað snei’tir,
langar mig þó til að skýra
nokkru nánar frá tvennu af
því, sein flestir munu vera óá-
nægðir út af og telja sig hafa
undan að kvarta í sambandi
við nefnda stofnun. Fyrst er
það, hversu óstundvíst strand-
ferðaskipin, þrátt fyrir áætl-
un og auglýsingar, fara frá
Reykjavík, og hitt annað,
hversu erfitt útgerðin telur sig
eiga með að taka vörur í skip-
in, fram undir það að þau
fara. En bæði þessi atriði
standa í nánu sambandi, eins
og ég mun nú skýra.
Esja hefir 2 lestarop og
Súðin 3. Þýðir þetta það, að
sé fullur kraftur á að lesta
skipin, geta mest 2 gengi af
mönnum unnið við Esju og 3
við Súðina. Reynslan er sú, að
séu skipin hlaðfermd af
stykkjavöru ,frá Reykjavík,
tekur 2 vinnudaga með fullum
mannafla að lesta Súðina og
VA vinnudag að lesta Esju.
Þegar fermt er á margar hafnir,
verður að raða þannig í skipið,
að sú höfn sem fyrst á að losa,
liggi efst og svo koll af kolli.
Er þetta framkvæmt á þann
hátt, að jægar tekið er á móti
vörunum, eru þær flokkaðar i
bunka í pakkhúsi eða á hafn-
arbakka, hver höfn út af fyrir
sig og síðan eru búnkarnir
teknir og raðað í skipið, hverj-
um við annan.
menn geti ekki lært mannasiði
með leiðbeiningu annara í fé-
lagslegri sambúð. Þakklæti Ó.
Th. til atvinnumálaráðherra,
bendir á, að hann sé byrjaður
að læra. Hann er að læra að
sætta sig við löggjöf, sem hann
fyrir nokkrum mánuðum var
svo reiður út af, að opinbert
hneyksli var að.
Engar vörur eru sendar með
skipunum, án þess að þeim
fylgi skilríki (fylgibréf eða
! farmskírteini), er sýni hver sé
| sendandi og móttakandi, hvort.
fluítningsgjald er greitt eða ó-
greitt, hvort nokkur krafa
hvílir á vörunum o. s. frv.
Skrifstofa útgerðarinar tekur
á móti öllum fylgibréfum og
farmskírtpinum, flokkar þau
niður. á hafnir og skrifar síðan
eftir þeim svokallaða hleðslu-
seðla, og má vöruafgreiðslan
elvki skipa neinum vöriun út,.
nema sem komnar eru á
hleðsluseðla. Á seðlana er
merkt, hvort varan, sem á þá
er f.ærð og fylgibréfum hefir
verið skilað fyrir, fer um borð.
Ef nokkuð vantar, eða ef
vörurnar, erui augsýnilega
skemmdar, eða illa umbúnar,
er sett um það athugasemd á
seðlana. . Illeðsluseðlarnir eru
tvíritaðir og heldur skipið að
lokinni lestun, öðru: eintakinu,
sem sönnunargagni, en af-
greiðslan hinu.
Ég- hefi áður tekið það fram,
að um 2 daga þarf til að lesta
Súðina og l1/^ dag til að lesta
Esju. í auglýsingum um mót-
töku á vörum, er því venjulega
beðið um, að vörum1 og til-
heyrandi fylgibréfum sé skil-
að, þegar Súðin hleður 2—4
dögum fyrir burtferð og þegar
Esja hleður lVá—3 dögum fyr-
ir burtferð. Veitir ekkert af
þessum fyrirvara, til þess að
skrifstofan geti haft til alla
hleðsluseðla og vöruafgreiðslan
sé búin að flokka vörurnar og
hafa allt undirbúið til þess að
lestunin geti gengið greitt og
óhindrað.
Nú hefir það verið svo öll
þau ár, sem ég er búinn að
starfa við skipaútgerðina, að
almenningur virðist aldrei geta
skilið það, að ekki sé hægt að
taka á móti vörunf í skipin
þangað til þau fara. Skal að-
eins eitt dæmi, og það síðasta
af mörgum, tekið uni þaðr
hvaða afleiðingar þetta sein-
læti og skilningsleysi fólks
hefir.
Súðin átti að fara frá Reyk-
javík þriðjudaginn 14. maí s. 1.
kl. 9 sd. Vörumóttaka hafði
verið auglýst á laugardag og
til hádegis (kl. 12) á mánudag.
Þá var byrjað að lesta skipið.
En lestunin gekk ekki neitt,
ýmist af því, að vörurnar voru
ekki komnar, eða ekki var búiö
að skila fylgibréfum og ganga
frá sendingu þeirra. Þann dag
allan 0g fyrrihluta næsta dags,
þegar skipið átti að fara, dreif
svo inn óhemja af vörum, á
allar hafnir, sem skipið átti að
koma á. Útgerðin reyndi, eins
og venjulega, að verðá við
beiðni fólksins, um að .taka
vörur, svo lengi sem álitið var,
áð þær rúmuðust, og til þess
að reyna að vega á móti ó-
stundvísi fólksins, var látið
vinna eftirvinnu við hleðslu
frá kl. 6—10 á mánudags-
lcvöldið. Þegar kom svo fram á
Sími 2390, |390|
Á Skó- og gúmmíviög:erdastofunni á Þórs^ötúoí23
fáið þið beztu og ddýrustu skóviðgerðirnar.„ni)/,?ói {
Sæki og sendi um allan bæinn. -at.e
Virðingarfyllst uj6oV
Hjörleifur Kristmannsson
Sími 2390.
. . i.i
Areiðanlega ódýrustú skö- og gíimmiviðgerðir í bænumr
Gssir nýkomnar
— ómissa di á hvitasunnuborðið. —
íslmsid Herðubreid
Simi: 2678.
keppa í kvöld kl. 8,30.
Mótaneindin.
burtferðardaginn, var sýni-
legt, að ekki mundi klárast
lestunin og var því ákveðið,
að fresta burtferð þar til á há-
degi daginn eftir (miðviku-
dag). En til þess að öruggt
þætti, að skipið yrði þá tilbú-
ið, var álitið tryggara, að láta
vinna eftirvinnu á þriðju-
dagskvöldið til kl. 10, eins og
daginn áður, og sýndi það sig
eftir á, að þess var þörf.
Ilvaða óþægindi og kostnað
hafði það svo í för með sér í
umrætt skipti, að fólk ekki
skilaði í tæka tíð vörum þeim,
sem fara áttu með Súðinni?
1. Það, að fjöldi farþega var
gabbaður niður að skipi kl. 9 á í
þriðjudagskvöld.
2. Vinnutafir hjá útgerðinni, i
sem svarar allri yfirvinnunni,
með 60 menn í 8 klst. á 2 kr.
um klst., samtals kr. 960.00.
3. Hafnir, sem fermast áttu
í einu lagi, lentu á mörgum
stöðúm í skipinu, svo að stór-
aukinn vinnukostnaður var að
losa þær. Sumstaðar olli þetta
rangri losun, skemmdum eða
algerðri týnslu á vörum og
verður útgerðin vafalaust síð-
arméir fyrir meiri eða minni
skaðabótagreiðslum vegna
þessa.
Allir vita að strandferðirnar
eru reknar með tapi og hér
hefir verið bent á einn af þeim
liðnum, sem veldur því, að
svo þarf að vera. Ým'sir kunna
að segja, að það sé hart, að
þeir, sem eiga að sjá rekstri
Skipaútgerðarinnar borgið,
skuli standa ráðalausir gagn-
vart jafn einföldum atriðum,
eins og hér er um að ræða, það
ætti þó að vera hægðarleikur
að hætta að taka á móti vör-
um í skip, svo snemma, að út-
skipunin o. s. frv. gæti orðið
eðlilega ódýr og skipin farið á
réttum áætlunartíma. En þetta
er ekki eins auðvelt, eins og
margur skyldi ætla. Fólk hér
er að ýmsu leyti svo vant alls-
konar seinlæti, að það tekur
það mjög óstinnt upp, ef ein-
hver vill allt í einu fara að
kenna því að lifa öðru vísi, og
það getur haft í för með sér
hinar verstu afleiðingar fyrir
þann, sem vill ganga á undan
að reyna slíkt. Viðkvæðið er:
„Þetta fáum við þarna og þarna
og ef við ekki fáum það hér
líka, þá skulum við sjá hvern-
ig fer“.
Ég vil að lokum taka eitt
dæmi, til að sýna hvernig það
seinlæti, sem ég hefi minnst á
hér að framan, virðist eins og
að hafa grafið um sig hér á
íslandi.
Það hafði einu sinni verið á-
kveðið, að fastur burtferðar-
tími strandferðaskipanna frá
Reykjavík, skyldi vera kl. 6 að
kvöldi. Var þetta miðað við
]mð, að ekki skyldi verða eftir-
vinna við útskipunina síðasta
kvöldið. 'Nú er það eins og
menn vita, að alltaf er sent
meira eða minna af benzini
með bverri einustu ferð strand-
íerðaskipanna, en samkvæmt
hafnai-reglugerðinni má ekki
Framh. á 4. síðu.