Nýja dagblaðið - 30.01.1937, Blaðsíða 2

N f J A
DAGBLAÐIÐ
Varðbátur.
Tilboð óskast ( efni og smíði á 70 tonna vólbát.
ásamt smið&tíma.
Útboðslfsing og uppdráttur fœst hjá Skipaútgerð
ríkisins, og úti á landi hjó skipstjóranum á e.s.„Esjau,
gegn kr. 20,— skilatryggingu.
Eóttur er áskilinn tii að hafna öllurn tilboðum,
einnig til að taka hverju þeirra sem er.
Væntanleg tilboð verða opnuð á skrifstofu Skipa-
útgerðar ríkisins hinn 25. febr. n, k. kl. 14.
Skipaútgerð ríkisins*
Athngið!
»Nýja þvottalmsið», Sími4898,
hefir fullkomnustu þvottavólar, hitaðar með
gufu — (ekki með gasi) — þvotturinn gúln-
ar því ekki við að liggja og lyktar sem
útiþurkaður.
Þið sem þvoið heima, látið okkur þurka og
rulla þvottinn, — Spyrjist fyrir um verð.
»Nýja t>vottahús!ð(S Grettisgötu 46.
Sigfús Einarson tónskáld ei'
sextugur í dag. Á þessum
tímamótum æfi sinnar horfir
hann til baka yfir mikið starf.
Hann gétur glaðst yfir því, að
hafa átt virkan þátt að sköpun
tónlistarmenningar í lándínu,
að hafa, þrátt fyrir baráttu
brautryðjandans, fært þjóð
sinni verðmæti, er tímans tönn
fær ekki grandað — tóna, sem
nú og um aldir bera bístu að
vöggu barnsins, kveða þrótt og
stórhug í starfandi lýð og færa
þreyttum og vegmóðum hvíld.
Sigfúis Ein^rsson fæddist á
Eyrarbakka 30. janúar 1877
og ólst þar upp hjá foreldrum
sínum Einari Jónssyni, kaup-
mapni, og konu hans, Guð-
rúnu Jónsdóttur. Sex önnur
bíjrn þeirra hjóna dóu ung,
nema ein dóttir, sem búsett er
hér í bæ. Eftir fermingu fór
h&nn í Latínuskólann og var
þar í fimm ár.. Sjötta. árið, þeg-
ar hann skyldi taka stúdents-
próf, var hann lengst af rúm-
faötur heima á Eyrarbakka, en
fór vorið 1898 til Reykjavíkur
og'• lauk átúdentsprófi. Um
háustið fór hann til Kaup-
mánnahafnar og var ætlunin að
hanp næmi Jög. En brátt kom
að .því, að hann lagði laganámið
á hijluna og tók að nema söng.
Var hann við söngnám í tvo
vetur og hefir síðan einvörð-
ungu helgað sig Iist sinni. Og
meðan hann dvaldi í Höfn voru
fyrstu tónsmíðar hans prent-
aðár.
Þegar Sigfús dvaldi í Höfn
stýrði hann söngflokk íslenzkra
stúdenta með þeim ágætum, að
lengi mun í minnum haft. —-
Þrátt fyrir margháttaða erfið-
leika, var það ráðið af, að kór
þessi, sem þá samanstóð af 15
mönnum, léti til sín heyra op-
inberlega í Höfn i desember
1902. Þótti það næsta glæfraleg
fyrirætlun og munu landar
ýmsir hafa reynt að letja stúd-
entana, en það kom fyrir ekki.
Þetta var í fyrsta sinn, sem ís-
lenzkur kór lét til sín heyra er-
lendis. Söngskemmtunin var
fjölsótt og móttökur frábærar.
Blaðadómar voru einróma og
mikið lof borið á kórinn og
söngstjórann. M. a. er sagt í
„Dannebrog“ 10. des. 1902, að
stúdentakórar Dana standi
þessum kór að baki. Tvö blöðin,
„Samfundet*1 og „Dannebrog“,
segja, að kórinn minni mikið á
„Muntre musikanter“, finnskan
kór, sem frægur var á sinni
tíð. Mikillar hrifníngar gætir
einnig í ummælum í ,.Politiken“
og „Nationaltidende“. Þótti
Íslendingum hin mesta upp-
hefð að frammistöðu stúdent-
anna. Síðar hélt þessi litli
karlakór 6 söngskemmtanir í
Kaupmannahöfn við góða
blaðadóma.
Árið 1906 fluttist Sigfús
heim til íslands og settist að
hér í Reykjavík. Þá var hann
nýkvæntur Valborgu, fæddri
Hellemann. Hún lærði ung söng
og hljóðfæraslátt og var um
allt mjög samhent manni sín-
um, ekki sízt á sviði tón-
listarinnar. Hefir hún oft látið
til sín heyra opinberlega bæði
hér og erlendis, Heimili þeirra
hefir jafnan verið hin mesta
íyrirmynd. Einkabörn þeirra,
Nýkomiðs
úrval af fallegum erlendum fata-
eínum, dökkteinótt og einlit. —
Sömuleiðis vetrarfrakkaefni sér-
lega falleg.
Komið sem fyrst og athugið.
Klæðáverzlun
Gixdm. B. Víkar
Langav. 17, sími 3245.
Rjúpur
Norðlenzkt dilka
kjöt.
Hólsfjallahangi*
kjöt.
Svið.
Kjötbúd
Reykjavíkur
Vesturgötu 16.
Simi 4769.
FBl FÓLLANDI

Elsa og Einar, érfðu tónlistar-
gáfuna í ríkum mæli og hafa
bæði lagt stund á listina með á-
gætum árangri.
Eftir heimkomuna átti Sig-
fús við erfiðleika að stríða.
Fyrstu tvö árin var hann söng-
kennari við Flensborgarskólann
og bamaskólann í Hafnarfirði.
Kvölds og morgna fór hann
gangandi milli Hafnarfjarðar
< g Reykjavíkur. Fjárhagurinn
var þröngur. Úr því rættist þó
uokkuð, þegar þingið, í stjóm-
artíð Hannesar Hafstein, vertti
honum fjárstyrk, svo að hann
gæti haldizt hér við. Ennfrem-
ur varð hann söngkennari við
Kvennaskólann og bamaskól-
ann hér og i Kennaraskólanum
eftir að hann var stofnaður
1908. Árið 1913 varð hann or-
gelleikari við dómkirkjuna og
hefir gegnt því starfi síðan.
Jafnfram't varð hann söngkenn-
ari við Menntaskólann. Var
svo um alllangt skeið, að hann
kenndi söng við alla skóla bæj-
arins. Auk annars stýrði hann
söngflokkum og kenndi á hljóð-
færi á kvöldin. Hafa fjölmarg-
ir þannig notið tilsagnar hans.
En þrátt fyrir góðan vilja, var
ekki hægt að hafa svo um-
fangsmikil störf með höndum
til lengdar. Vegna þess hætti
Sigfús smámsaman skóla-
kennslunni og kennir nú aðeins
söng við Kennaraskólann og
Menntaskólann,
Um 10 ára skeið stýrði Sig-
fús kómum „17. júní“, er oft
söng hér oinberlega við góða
dóma. — 1919—1920 dvaldi
hapn í Léipzig Qgt kynnti sér
hljómlist, sérstaklega orgeíleik
og tónfræði. Um þnggja ára
skeið stjórnaði hann Hljóm-
svei:t Reykjavíkur, studdi hana
á fyrsta og örðugasta hjallann.
Síðar tók Dr. Mixa við sveit-
inni til þjálfunar fyrir Alþihg-
ishátíðina. Vorið 1929 fór Sig-
íús utan m.eð 50 manna blahd-
aðan kór á songmðt Norður-
landa. Ilann hafði verið æfður í
aðeins 5 mánuði. Söngflokkar
frá úðrum Norðurlöndum voru
miklu stærri. Fóru samt svo
leikar, að íslenzki kórinii vakti
mikla aðdáun og var almælt, að
enginn flókkur hinna landanna
stæðí honúm á sporði nema e.
t. v. Finnar. Hlaut Sigfús mik-
ið og maklegt lof fyrir stjórn
kórsins. En að loknu söngmót-
inu fór hann lil Wínarborgar til
að kynnast hinni frægu óperu
þar, Fyrir fj órum árum var
stofnaður blandaður kór hér í
bæ undir stjóm Sigfúsar. Hef-
ir hann hlotið nafnið „Heimir“,
og haldið söngskemmtanir hér
undanfamá þrjá vetur við mik-
inn orðstír. Em nú í kómum
um 35 kárlar og konur.
Á efri myndinni sést hótel í Tatrafjöllum, en þangað streym-
ir fjöldi ferðánianna árlega. — Á neðri mýndinni Bést ríkisdags-
byggingin og ríkiadagshótelið (til hægrí), en þar búa þirigmenn-
rnir meðan þeir dvelja í Varsjá.
,. inni. Þegar ég var nálægt 10
árá, kom nýr vinnumaður á
lieimili foreldra minna. Hann
hafði orgel meðferðis. Hreif
það mjög hug minn og lærði ég
að leika á það af eigin ramm-
leik, nema vinnumaðurinn mun
hafa stutt mig við fyrstu æf-
ingarnar. Þá fékk ég óljósa
löngun, til tónsmíða, eh. vegna
kunnáttuleysis varð eigi af
framkvæmdum. Þegai ég kom
að Hafnarháskóla, varð ég
þess fullviss, að ég. myndi
aldrei ■ félla mig við embættis-
íeriliiin, er þá þótti sjálfsagður
til frama. Hljómlistih tók hug
mihir alian. Ég ákýað að snúá
mér heill að henni.
. — . Hefir yður riokkurntímá,
iðrað þess?
— Nei, segir tónskáldið, með
sannfæringu, ég tel að það hafi
skapað mér mikla gæfu. Að
visu hefi ég ekki notið annarar
tilsagnar í listinni, en tveggja
vetra söngkennslu í Kaup-
mannahöfn. Aðra söngmenntun
hefi ég öðlazt með því að lá'ta
ekkert tækifæri ónotað til að
auka þekkingu mína, jafnframt
I því sem leiðbeiningar góðra
1 manna hafa greitt mjög götu
1 mína.
; — Hvenær var iyrsta tón-
, smíð yðar prentuð ?
' i— Á fyrri Hafnarárum
! mínum í danska hljómlistar-
blaðinu „Hver 8de Dags Musik
og Sang“. Þáð vár lagið „Séfur
sól hjá Ægi“. Á Hafnarárum
mínúm kom svo út bók með
12 karlakórslögum, þ. á m. „Þú
álfu vorrar yngsta lahd“ og
„ÁUt fram streymir enda-
laust“. Síðan komu. út fjögur
sönglög: „Gígjan'V „Augun
blá“, „Sofnar lóa“, og
Framh. á 3. síðu..
Hér að framan er ekki rætt
um 'tónsmíðai' Sigfúsar Ein-
arssonar, því að sá þáttur í
starfi hans barst sérstaklega í
taþ þegar ég heimsótti hann í
gær.
— Hvenær fenguð þér fyrst
áhuga fyrir tónsmíðum ?
— Löngunin gerði vart við
sig í barnæsku, þegar við
fyrstu kynni mín af tónlist-