Nýja dagblaðið - 08.04.1937, Blaðsíða 3

N ? 3 A
D AGBLAÐIÐ
8
NÝJA DAGBLAÐIÐ
Útgefandi: Blaðaútgáfan h.f.
Ritstjóri:
pórarinn pórarinsson.
Ritstjórnarskrifstofumar:
'narstr. 16. Simi 2353.
Afgr. og auglýsingaskrifstofa
Hafnarstr. 16. Sími 2323.
Áskriftargjald kr. 2,00 á mán.
f lausasölu 10 aura aint.
Prentsm. Edda h.f.
Sími 3948.
Víðreísn
sjávarútvegsins
Dánarfregfn
S. 1. laugardag andaðist að
heimili sínu Túnsbergi í Húsa-
vík Steingrímur Hallgrímsson,
afgreiðslumaður hjá Kaupfé-
lagi Þingeyinga. Banamein
hans var lungnabóJga. Stein-
grímur var hátt á sextugs-
aldri, en hraustur og hinn full-
komnasti starfsmaður. Hann
hafði í meir en þrjá'tíu ár
gengt allskonar viðskiptastörf-
um hjá K. Þ. og notið almenns
trausts og vinsælda svo sem
þeir einir öðlast, sem bezt eru
gerðir. Hið skyndilega fráfall
lians mun valda héraðssorg hjá
Þingeyingum. Þessa ágæta
manns verður nánar getið síð-
ar.
Þau tæplega þrju ár, sem
ráðuneyti Hermanns Jónasson-
ar liefir setið við völd, hefir
meira verið gert af hálfu hins
opinbera til að rétta við hag
útgerðarinnar en nokkuru sinni
áður. Smáútgerðinni hefii' ver-
ið veitt mikilvæg hjálp til
skuldaskila. Ríkissjóðui' hefir
veitt henni að láni á aðra mill
jón króna í því skyni og jafn-
ótt og það fé greiðist rennur
það í Fiskveiðasjóð og verður
þannig áfram útveginum til
styrktar. Auk þessarar láns-
lijálpar liefir smáútgerðin fyrir
atbeina sömu laga fengið næst-
um 3 millj. króna eftirgefnar
Jijá lánardrottnum sínum.
Jafnframt þessu hefir ríkis-
sjóður varið um einni milljón
króna til nýrra fiskverkunarað-
ferða og til markaðsleita. Síld-
arverksmiðjur ríkisins liafa
jafnframt haft forgöngu um
karfavinnsluna. Árangurinn er
sá, að hin nýju útflutningsverð-
mæti, sem fengizt hafa á þenn-
an hátt, námu á síðastl. ári á
þriðju millj. króna.
Vegna aukinna markaðsörð-
ugleika hafa þessar umbótaráð-
stafanir þó ekki orðið nægileg-
ar til að hjálpa sjávarútvegin-
um. Flokksþing Framsóknar-
manna tók sjávarú'tvegsmálin
því til rækilegrar íhugunar.
Samþykktir þess munu móta
framkvæmdir í sjávarútvegs-
málum á næstu árum, ef Fram-
sóknarflokkurinn fer áfram
með völd.
Það sem flokksþingið lagði
áherzlu á, var að koma sjávar-
útveginum á fjárhagslegan,
traustan grundvöll. Því marki
\ildi flokksþingið ná á tvenn-
an hátt:
Að auka tekjur af sjávarút-
veginum með áframhaldandi
tilraunum með nýjar verkunar-
aðferðir og fisktegun.dir, sem
ekki hafa áður verið útflutn-
ingsvara, og með auknum
markaðsleitum. 1 því sambandi
var m. a. tekið fram, að veita
þyrfti hagkvæm lán til bygg-
mgar hraðfrystiliúsa og kæliút-
búnaðar í flutningatæki og
koma yrði á reglubundnum
ferðum kæliskipia kringum
landið. Sérstaka álierzlu lagði
flokksþingið á þsið að flytja
sjávarafurðir sem mest full-
unnar úr landinu til atvinnu-
auka og aukningar á verðmæti
afurðanna.
Að lækka reks) trarkostnað
GamaU samverkamaður.
sjávarútvegsins með því að
ákveða hámarksverð á útgerð-
arvörum svo sem kolum, salti,
olíu, veiðarfærum o. fl. og
koma á samvinnu útgerðar-
manna um innkaup þeirra vara.
Jafnframt sé fyrirbyggt að lög
gjöfin íþyngi mönnum ekki um
of með kröfum um mannahald,
ieyn't verði að lækka trygg-
ingarkostnað vélbáta og athug-
að nákvæmlega hvernig smáút-
gerðinni verði veittur mestur
stuðningur á annan hátt. Enn-
fremur sé rækilega athugað,
hvort ekki sé hægt að lækka
vexti bankanna af útgerðarlán-
um.
Um rekstrarfyrirkomulag
útgerðarinnar var það 'tekið
fram að flokkurinn vildi stuðla
að aukinni samvinnuútgerð og
að „þeir sem vinna að fiskfram
leiðslu séu sjálfir þátttakendur
í útgerð og eigi beinna hags-
muna að gæta um rekstursnið-
urstöðuna“. Jafnframt lýsti
ílokksþingið sig „algerl'ega
mótfallið ríkisútgerð til fisk-
veiða“.
Vitanlega gerir Framsóknar-
flokkurinn sér það ljóst, að all-
ar þessar framkvæmdir kosta
mikil fjárframlög. Þess vegna
lét hann samstarfsflokk sinn
vita, að hann væri m. a. fús til
þess að verja núv. útflutnings-
gjaldi af sjávarafurðum, sem
er um 700 þús. kr. á ári, til
þessarar s'tarfsemi, en vitan-
lega þyrfti þá að sjá ríkissjóði
fyrir öðrum tekjustofnum í
þess stað. En samstarfsflokk-
urinn fékkst ekki til alvarlegra
athuguna á því atriði.
Framsóknarflokkurinn álítur,
að lausn þessara mála sé mjög
aðkallandi og hafði því vonast
eftir, að hún myndi takast á
þessu þingi. Nú virðist sýnt,
að svo getui' ekki orðið. Al-
þýðuflokkurinn ber fram frum-
vörp, sem bera það með sér,
að hann vill ekki leysa málið
á þessu þingi, þar sem þau
gera ráð fyrir því skipulagi
togaraútgerðarinnar, sem
flokksþing Framsóknarmanna
lýsti sig mótfallið, og fara auk
þess fram á milljónalántökur
erlendis.
Framsóknarflokkurinn mun
því óhikað leggja stefnu sína í
sjávarútvegsmálum undir dóm
kjósendanna og milli hennar og
stefnu íhaldsins verður kosið.
Fáeínar spurníngar
tíl hr. alþíngísmanns Jóns Pálmasonar
Síðasta kvöldið í útvarpsum-
ræðunum um atvinnumálin,
sögðuð þér, hr. alþingismaður,
meðal annars:
„Sjálfstæðisflokkurinn er
ekki nema 8 ára gamal1 og hef-
ir allan þann tíma verið í
minni hluta“. Og þér vilduð
sanna með þessu, að þröngur
liagur þjóðarinnar væri ekki
„Sjálfstæðismönnum“ að kenna
og það væri ekki von að þeir
hefðu komið fram miklum um
bótum, þar sem þeir nefðu all't-
af verið í minnihluta.
Vegna þessa o. fl. í ræðum
yðar, langar mig til að spyrja
yður, hr. alþingismaður, eff.ir-
farandi suminga:
1. Ef ofanritað er rétt hjá
yður, er þá réttmætt hjá blöð-
um og forsvarsmönnum „Sjálf-
stæðis“flokksins að færa sí og
æ til inntekta þeim flokki það
sem þeir telja að landsstjórnin
hafi gert vel á árunum 1923—
1927?
2. Eða á þetta að skiljast á
svipaðan hátt og ef þér hættuð
að kalla yður Jón Pálmason,'
en kölluðuð yður í þess stað t.
d. Jón Akur, að þér þess
vegna bæruð þá enga ábyrgð á
hinum fyrri Jóni eftir að skím-
arathöfnin væri afs'taðin?
Vitið þér ekki, hr. alþingis-
maður, að hinir svokölluðu
„Núverandi sjálfstæðismenn“
hafa ekki aðeins í átta undan-
farin ár, heldur síðan Jón
Pálmason á Akri man eftir sér,
ráðið mestu í þessu landi, —
Vegna þess að í þeirra hópi
hafa verið flestallir s'tærri at-
vmnurekendur og kaupsýslu-
menn, sem hafa haft mest allt
veltufé þjóðarinnar og vinnu-
afl almennings í þjónustu
sinni?
4. Haldið þér máske að þessir
menn, sem þannig hafa ráðið
mestu, oft aðeins fyrir að
þeim hefir tekizt að fá mest
lánsfé úr stofnunum almenn-
ings, hafi verið nokkuð dug-
legri eða göfugri menn en al-
mennt gerist? Og haldið þér
að þess vegna hafi atvinnu-
málum þjóðarinnar verið betur
borgið í höndum þeirra, en í
hörðum vinnuhöndum mann-
anna sjálfra. sem aðallega
vinna að framleiðslunni ?
5. Getið þér hr. alþingismað-
ur ekki verið sammála mér
um, að það hefir aðallega ver-
ið hjá „Sjálfstæðismönnum",
sem hafa tapazt nokkrir tugir
milljóna króna af sparifé al-
mennings undanfarín 10—20
ár, jafnframt því að þeir á-
samt fólki sínu hafa eytt í ó-
hófi og sællifnaði utanlands og
innan og með óþarfa innflutn-
Um stefnu Alþýðuflokksins
getur ekki verið kosið að þessu
sinni, þar sem vitanlegt er, að
hún verður ekki lögð til grund-
vallar eftir kosningar, hvort
heldur sem vinstri flokkarnir
eða íiialdið og bandamenn þess
fara þá með völd.
ingi sér til ágóða — óhemju
miklu af fjármunum þjóðarinn-
ar?
6. Og eruð þér ekki sam-
J ykkur því, að það hafi aðal-
lega verið fólk úr flokki
„Sjálfs'tæðismanna“, sem með
frekum eyðslulifnaði á kostnað
annara og með ósanngjörnum
kröfum hafi með fordæmi sínu
alið upp óhóf, ráðleysi og ó-
skilsemi, sem stefnir einkan-
icga atvinnumálunum og þá
um leið fjárhag þjóðarinnar í
beinan voða?
Kári.
æskulýðsíns
astar til góðra úrbóta, og hefj-
ist síðan handa um framkvæmd
þeirra. Og á það ber vitanlega
að leggja áherzlu fyrst og
'fremst, að þeir unglingar, sem
verða slíkrar hjálpar aðnjót-
andi, finni að hér er ekki um
neina ölmusu eða raunveru-
lega atvinnuleysingjahjálp að
ræða, • heldur sé reynt að gera
þá hæfari starfsmenn við arð-
bæra framleiðslu og áhugi
þeirra aukinn fyrir því að gera
kröfur til sjálfra sín um fram-
tak og dugnað, en ekki að
treysta á annara hjálp eða for-
göngu. Markmiðið sé að verða
andlega og efnalega sjálfstæð-
ur og sjálfbjarga einstaklingur.
í samræmi við þessa stefnu
hefir Bjami Bjarnason skóla-
stjóri flutt svohljóðandi þings-
ályk'tunartillögu í neðri deild:
„Neðri deild Alþingis ályktar
að fela ríkisstjórninni að láta
fram fara, svo fljótt sem við
verður komið, ýtarlega rann-
sókn á því, á hvem hátt bezt
verði ráðið fram úr a’tvinnu-
leysi ungra manna í landinu,
með það fyrir augum sérstak-
lega, að starfskraftar þeirra
notist í þágu framleiðslunnar
og til aukningar varanlegra
verðmæta á annan hátt“.
Þess ber að vænta, að Al-
þingi taki þessari tillögu vel og
árangurinn verði sá, að frá
næsta þingi verði afgreidd lög,
sem verði varanleg úrlausn í
þessu mikla vandamáli æsku-
lýðsins.
JarðarSör ekkjumtar Guðbjargar Sig-
urðardóttur frá Héðínsvík í Suður-Þing-
eyjarsýslu fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 9. apríl og hefst með bæn á
heimili hennar Garðastræti 45 kl. 10,30
f. hád. — Jarðað verður í Fossvogi.
Aðstandendur.
Atlmgið!
»Nýja Þvoitahúsid», sími 4898,
hofir fullkomnuatu þvottavólnr, hitaðar með
gufu — (ekki með gasi) — þvotturinn guln-
ar því ekki við að liggja og lyktar *em
útiþurkaður.
Þið Bem þvoið heima, látið okkur þurka og
rulla þvottinn, — Spyrjiit fyrir um verð.
»Nýja pvottahúsið“, Grettisgötu 46.
Atvínnuleysí
Eitt mesta mein æskunnar
er atvinnuleysið. Fátt hefir
skaðlegri áhrif á sálarlíf æsku-
mannsins en það, auk þess sem
starfshæfni hans fær ekki að
þjálfast og njóta sín. Atvinnu- |
leysi ungra manna í bæjunum '
er oft meginorsök þeirrar ó- |
menningar, sem þar þrífst
meðal æskunnar.
Fram til seinustu ára hefir
þessarar plágu ekki gæ'tt
verulega hér á landi, en með ,
stækkun bæjanna og ofvexti ;
þeiri'a í hlutfalli við atvinnu-
lífið hefir hún smámsaman auk-
izt og nær nú orðið til veru-
legs hluta unga fólksins þar.
Þörf úrbóta er því orðin meira
en nauðsynleg.
Ýmsir merkir menn hafa
bent á ýms úrræði i þessum
málum, en engin nákvæm at-
hugun eða vinna hefir veríð á
bak við þau. Ekki hefir heldur
verið athuguð neitt til hlítar J
hvaða úrræðum hafi einkum j
verið beitt erlendis til að ráða
bót á atvinnuleysi unga fólks-
ins, en vitanlega er nauðsyn-
legt að hafa það til hliðsjónar.
Á Alþingi hefir öðru hvoru ,
^sko'tið upp frumvörpum frá í- j
Italdsmönnum og sósíalistum ,
um þessi efni, en flaustursleg-
ur undirbúningur þeirra hefir
sýnt, að þau eru meira borin
fram til þess að veiða atkvæði
fyrir hlutaðeigandi flokka, en
að athuguðu máli. Hin eðlilega
lausn þess máls virðist sú,
að hið opinbera láti athuga það
í ækilega hvaða leiðir séu líkleg-