Nýja dagblaðið - 02.03.1938, Blaðsíða 4

REYKJAVÍK, 2. MARZ 1938.
NYJA DAGBLAÐIÐ
6. ÁRGANGUR — 50. BLAÐ
.■jw.w ivyja Bio .vvww
ji Rembrandt i:
í Stórmerklleg mjmd, er lýslr ;I
í æíi og kjörum hins heims- í
;! fræga hollenzka málara, ,;
Jj Rembrandts, er var uppi á J;
:■ 17. öld. Aðalhlutverkið leik- J
I; ur hinn frægi „karakter"- ;!
■| leikari, £
> Charles Laughton í
.WWAVAVJV^AVAV.'AW
Barnaskemmtun
Gllmufélagsins Ármanns verður
haldin i Iðnó i dag (öskudag)
kl. 4 síðd.
Skemmtiskrá:
1. Upplestur. — 2. Danssýning
barna undir stjórn frú Rigmor
Hanson. — 3. Munnhörpudúett.
— 4. Fimleikasýning, úrvals-
flokkur drengja. — 5. Aflrauna-
sýning, Ármann og Grettir 4
og 5 ára. — 6. Step-dans. — 7.
Söngur með gitar-undirleik. —
8. ? ? ?
Oskudagsfagnaður
félagsins verður í Iðnó í kvöld
kl. 9y2 siðd.
Til skemmtunar:
1. Step-dans. — 2. Aflrauna-
sýningar. — 3. Söngur með gítar
undirleik. — 4. Fimleikasýning,
úrvalsflokkur kvenna. — 5. Dans
Hljómsveit Blue Boys.
Aðgöngumiðar að báðum
skemmtununum fást i Iðnó í
dag frá kl. 1.
Ungmexmafélög
og skíðaferðír
(Frh. af 3. síBu.)
hafa haldið skíðakappmót og
iðkað skíðastökk fast að þrjátíu
ár. — Vestfirzk Umf. fengu
hingað norskan skíðakennara,
Helge Torvö, ár eftir ár, og
hygg ég hann hafa verið hér
fyrstan erlendan skíðakennara.
Skíðaskáli dýrfirzkra og örn-
firzkra Umf. á Gemlufallsheiði
er gott dæmi þess, hvernig jafn-
vel fámenn og afskekkt Umf.
búa að skíðaíþróttinni.
Umf. hafa verið brautryðj-
endur skíðaíþróttarinnar hér á
landi. En sízt skal á móti því
haft, að þau séu hvött til að
verða það áfram, enn betur en
hingað til.
Aðalsteinn Sigmundsson.
Um ísl. landbúnað
(Frh. af 2. síBu.)
NORSKE LANDBRUK. Fer hann
mjög vingjarnlegum orðum um
land og þjóð, móttökur og dvöl
sína hér. í fyrirlestrinum eru
allmargar og ítarlegar upplýs-
ingar um ísl. landbúnað og at-
vinnumál. Er þar flest allt rétt
með farið eins og honum mun
hafa verið frá skýrt og laust við
þann misskilning, sem oft vill
loða við slíkar greinar, sem von-
legt er, er alókunnugir menn
hafa fáa daga til umráða til
þess að kynnast atvinnuháttum
vorum.
Ein slæm villa heíir þó slæðst
inn hjá Hersoug, að ísl. mjólk-
urkýr séu ekki nema um 250 kg.
að þyngd að meðaltali. Sömu
villu er að finna í bók Thorsten
Odhe ritstjóra, DET MODERNA
ISLAND OCH DESS KOOPE-
RASJON, og líklegt að Hersoug
hafi tekið hana þaðan. Er slæmt
Skátar!
#
|l0-20ð|
aísláttur
þessa vihu á:
| Manchettskyrtum, ij:
| Dömutöskum,
ij: Ullarnærfötum, |
kvenna (lítilnr.), ij:
:j: Prjónakjólum og
ij: Prónadrögtum,
ij: sllkl og ull,
| Barnahúfum, |
ij Treflum,
:j: Karlmannsvestum ij:
ij: Tölum, Hnöppum |
ij: og ýmsum smávörum. ijj:
Veslaj
| Laugavegl 40.
hve þessi misskilningur um
smæð ísl. kúnna hefir komizt
víða. Sanni nær mun að meðal-
þyngd þeirra sé um 350 kg.
Hin árlega skemtun Reykjavik-
urskátanna verður haldin í
Iðnó mánudaginn 7. þ. m. og
hefst kl. 8 e. h. stundvislega.
Aðgöngumiðasaia hefst i Bók-
hlöðunni, Lækjarg. n.k. fimtud.
Karlakór Rcyk j avík-
ur boðíð til Ameríku
(Frh. af 1. siSu.)
við höfðum sett fyrir vesturför
okkar. Verður förin okkur
kostnaðarlaus frá því við stígum
hér á skipsfjöl og þar til við
tökum hér land aftur. Ameríska
félagið fer hinsvegar fram á
það, að ekki færri en 35 söng-
menn taki þátt í förinni. í
kórnum eru rúmlega 40 menn.
Einsöngvari okkar í þessari
för verður að öllu forfallalausu
Stefán Guðmundsson.
Við vonum, að þessum mál-
um verði þannig fyrir komið,
að við getum komið fram og
sungið á heimssýningunni í
New York, íslandi að kostnað-
arlausu.
Göríng ógnar
nágrannaþjóðunum
Þýzki herinn mun
hjálpa Þjóðverjum,
sem eru búsettir
utanlands
LONDON:
X Þýzkalandi var í gær minnst af-
mælis flugflotans. í ræðu, sem Göhr-
ing marskálkur flutti við þetta tæki-
færi sagði hann m. a.: „Leiðtoginn j
.\WkWC„ml„ ní/. .v.v.v,
.v.v.v.bíiml a Uio v.vav
Með hnefnnum
hefst það.
Mjög spennandi Cowboy-
mynd, gerð af Columbia-
félaginu.
Aðalhlutverk leikur:
Ken Maynard,
ásamt undrahestinum
Tarsan.
Aðrir leikarar eru:
June Gale, Harry Woods,
Jack Rockwel o. fl.
Bönnuð fyrir börn innan
12 ára.
V.V.V.W.VV.V.V.V/.SV.V.V
Reykjavíkurannáll h.f.:
REVYAN
Fornar dyggðír
verða leiknar fimmtudaginn 3.
þ. m. kl. 8 e. h. í Iðnó.
Aðgöngumiðar seldir í Iðnó
milli kl. 4—7 í dag og eftir kl. 1
á morgun. Ekki tekið á móti
pöntunum.
ATH.
Börnum verður eigi veittur að-
gangur að almennum leiksýn-
ingum revyunnar, en sérstök
barnasýning mun verða haldin
síðar.
minntist í ræðu sínni í Ríkisþinginu
um daginn, þeirra 10 milljóna ÞJóð-
verja, sem búa utan landamæra
Þýzkalands. Þjóðverjar heima í
Þýzkalandi eru fúsir til þess að fórna
öllu, til þess að vernda réttinda
þessara þjóðbræðra sinna. Þýzki loft-
flotinn er ekki stofnaður til þess að
sýna fluglist á friðartlmum, heldur
til þess að beita sem vopni, ef þess
skyldi gerast þörf“. FÚ.
FESTARMEY FORSTJÓRANS 33
Ég hefði viljað gefa minnst fimm pund af þessum
fímm hundruðum, til þess að ungfrú Robinson hefði
getað séð þetta litla kríli bjóða honum byrginn.
Ég sé í anda hvernig hún leikur atriðið og hefir
hvíta loðkragann hennar Smithie fyrir hund, sem
„veit, að ekki er siðlegt að liggja á kjólaslóðum". Ég
er farin að undrast, hve forstjóranum hefir lengi
heppnazt að blekkja mig. Þetta er allt á yfirborðinu
hjá honum. Eitt er vist, að hann skal ekki hræða mig
lengur.
Sé nokkur hræddur nú, þá er það helzt hann sjálf-
ur; það vat áreiðanlegt, að hann var órólegur og 1
vandræðum við kveldverðarborðið. Hefði það verið í
fyrsta skiþti, sem ég hitti hann, hefði ég haldið, að
þessí hávaxni, ljóshærði, ungi, þöguli maður væri
dauðfeiminn við mig. Mig, sem hann síðasta hálfa
mánuðinn hafði farið með eins og honum sýndist. Eitt
er þó gott, að þessi deyfð okkar á milli getur verið að
kenna venjulegri feimni nýtrúlofaðs fólks — og, að ég
hefi ekki verið nærri eins vandræða- og þegjandaleg
og hann! Mér finnst, sem ég sitji álengdar og sjái
aðra Moni — ég á við Nancy — sem brosir og masar
við móður hans og systur.
En hvað þær eru indælar. Allt í herberginu ber vott
um kvenlegan smekk þeirra, ljósin hulin falegum
hlifum og dökk fjólublá stjúpmóðurblóm á miðju
kringlótta borðinu.
Undir borðum snérist samtalið aðallega um blóm;
mjög svo gott og heppilegt umræðuefni. Það lítur út
fyrir, að forstjóranum þyki gaman að garðrækt. Hve
hissa yrði ekki starfsfólkið, ef því væri sagt, að for-
stjórinn hefði áhuga fyrir öðru í þessum heimi en að
raka saman peningum.
Að máltiðinni lokinni varð hann eftir 1 borðstofunni
og reykti, en móðir hans stakk annari hvítu hend-
inni undir handlegg mér og hinni undir arminn á
Blanche. Ég þóttist skilja, að þetta ætti að þýða, að
hún hefði eignazt eina dóttur enn.
Við gengum yfir flísalagðan ganginn og inn í setu-
stofuna. Þar var einn hrærigrautur af gamaldags hús-
gögnum og snotrum, nýjum munum, sem höfðu á
sér þægilegan og heimkynnislegan svip.
Frú Waters lét mig setjast hjá sér á lága, breiða
legubekkinn og ég sá, að hún athugaði nákvæmlega
hvern drátt í andliti mínu. Það var eins og hún væri
að reyna að fá nýja þekkingu á syni sínum gegnum
þessa ungu stúlku, sem væntanlega fékk tækifæri til
að kynnast honum betur en jafnvel móðir hans hafði
nokkurntíma átt kost á.
Mér fannst sem stæði kökkur I hálsi mér. Ég beygði
mig yfir vinnu mína — ísaumaðan dúk, sem ég hafði
verið nógu hyggin til að taka með mér. Mér hafði
nefnilega dottið í hug ein af lífsreglum ungfrú Robin-
son: „Gleymið aldrei, stúlkur, að hafa handavinnu
með ykkur, ef þið viljið láta lítast á ykkur. Karlmenn
halda alltaf, að stúlkur séu yndislegar og kvenlegar, ef
þær aðeins geta setið tímunum saman og heklað, og
tilvonandi tengdamamma hefir beztar vonir um, að
stúlkan verði góð húsmóðir, ef hún getur ekki haldið
höndunum kyrrum í tíu mínútur. Takið þess vegna í-
saum með ykkur. Það hefir lika þann kost, að maður
hefir eitthvað að horfa á, er maður veit ekki vel, hvað
skal segja.“
Af síðastnefndri ástæðu tók ég upp handavinnu
mína. Ég vissi alls ekki hvað ég átti að segja, þegar
móðir forstjórans mælti:
„Veiztu, Nancy, að þú ert einmitt alveg eins og ég
vonaði, að þú værir.“
„Er ég það?“
Ö, á þessari stund fannst mér ég vera óttalega
vond.
Já, Wílliam Waters, það fannst mér. Og hverjum er
það að kenna?
„Þú ert svo falleg, ljúf og góð og þó fylgjast þessi
fallegu, brúnu augu vel með“, sagði frú Waters. „í
fyrstu var ég hrædd um, að ungri stúlku, sem aðeins
hefir séð son minn í vinnutimanum, er hann setur
upp þennan kalda svip, gæti alls ekki þótt vænt um
hann eins og okkur. En nú sé ég, að þú hefir skilið
hann, þrátt fyrir það. Þú hefir séð, að þessi þurrlega,
skipandi framkoma hans er aðeins gríma til að hylja,
að hann er í eðli sínu alveg eins feiminn og óframfær-
inn og Blanche og ég sjálf. Ég held“, — hún hló lágt,
— „að það sé ástæðan fyrir, að hann vill aldrei leyfa
okkur að koma upp á skrifstofu, þegar við erum í
borginni. Starfsfólk hans gæti ef til vill, eT það sæi
okkur, fengið grun um, að hann hefði líka aðra rödd
en þessa hræðilegu, sem hann svarar með í símann.
Ég er viss um, að þú hefir látið gabbast til að byrja
með. Var það ekki rétt? Þú skoðaðir hann sem vél, unz
hann sýndi þér sitt sanna eðli. Var það ekki, Nancy?“
„Jú, það gerði ég víst“, svaraði ég, og mér leið ver og
ver með hverju orðinu, sem þessi góða, saklausa kona
sagði og sem sýndi mér fullkomlega hve háar hug-
myndir hún hafði skapað sér um lundarfar sonar síns.
„Og hvenær fórstu að sjá hvernig hinn raunverulegi
Billy var?“
Þetta var lagleg spurning. En guði sé lof fyrir að ég
losnaði við að svara henni.
í sömu svifum laukst stofuhurðin upp og önnur
þjónustustúlkan, sú stærri, kom inn með bakka. Á
honum var silfur-kaffikanna og smekkleg kaffiáhöld
úr postulíni.
Blanche stóð upp af púðanum, sem hún hafðl setið