Nýja dagblaðið - 18.03.1938, Blaðsíða 4

REYKJAVÍK, 18. MARZ 1938.
NYIA DAGBLAÐIÐ
6. ÁRGANGUR — 64. BLAÐ
XCvCCvGamla BÍÓÍKSSfií

í
í
í
s
TAYLOR
SKIPSTÓRI.
Stórfengleg og spennaíidi
kvikmynd gerð eftir hinní
áhrifamiklu sjóferða- og
æfintýrasögu Ted Lesser
Souls at Sea '.
Aðalhlutverkin leika hinir
vinsælu og ágætu leikarar:
GARY COOPER
George Raft og
Frances Dee.
Myndin bönnuð börnum
innan 14 ára.

í
'.V.V.W.V.'.W.V.V.V.V.V.V
- Kaup og sala -
Kjólar og blússur í úrvali. —
Saumastofan Uppsölum, Aðal-
stræti 18.
Vörubifreið í góðu ásigkomu-
lagi óskast keypt. Upplýsingar
gefur Helgi Þorsteinsson, sími
1080.
Lítið steinhús til sölu eða í
skiptum fyrir bústofn og land-
búnaðartæki. Árni Jónasson
Högnagötu 10, Reykjavík.
Vegna sívaxandi aðsóknar og
margítrekaðra áskorana
endurtekur
Bjarní Björnsson
skemmtun sína í Gamla Bíó
i 11. sinn n.k. sunnudag kl. 3.
Aðgöngumiðar seldir hjá K. Við-
ar og Eymundsen í dag
og á morgun.
Inngangseyrir k r. 1,50.
Dvöl
(Frh. af 2. síðu.)
unum, sem skrifað hafa í Dvöl,
má nefna Guðmund Inga, Pétur
Beinteinsson, Þorstein Jónsson
frá Úlfsstöðum, Guðmund Böð-
varsson, Stefán Jónsson og Jón
Helgason. Eftir suma þessa
menn eru kvæöi,' en eftir aðra
bæði kvæði og sögur og fleira.
Það er athyglisvert, að fimm
af þessum skáldum, sem nefnd
eru hér að framan og mest hafa
skrifað í Dvöl, eru Borgfirðing-
ar. Manni getur dottið í hug,
að Borgarfjörður sé að verða
miðstöð ljóðagerðarinnar. Sum-
ir kunna að eigna þetta því, að
ritstjóri Dvalar er Borgfirðing-
ur og láti hann því sýslunga
sína sitja fyrir öðrum. En um
það er ekki nema gott að segja,
því út frá því gæti maður dxeg-
ið þá ályktun, að í hverri sýslu
landsins lægju duldir andans
kraftar, sem kæmu fram, ef
einhver góðviljaður ritstjóri
létti byrjunarörðugleikana eins
og ritstjóxi Dvalar hefir ef til
vill gert að einhverju ieyti fyrir
hina ungu Borgfirðinga.
Það er enginn vafi á því, að
ef Dvöl heldur áfram eins og
hún er nú, þarf hún ekki að
kvíða framtíðinni, meðan hún
flytur efni eftir beztu erlenda
og innlenda höfunda, og ex bor-
in uppi af hinni bókhneigðu al-
þýðu 1 landinu, sem fagnar
komu hennar, eins og hið gest-
risna sveitafólk fagnar góðum
komumanni. E.
Jón Baldvínsson
(Frh. af 1. slðu.)
ekki skyndiáhlaup, hávaðafundir og
æfintýri, heldur markvíst, sleitulaust
strit fyrir málefnunum sjálfum" (Al-
þbl. 18. febr. 1938).
Þeir sem unna verklýðshreyfingunni
munu óska að þessu merki hans verði
ekki síður haldið á lofti að honum
föllnum.
Frá bæjarstjórnaríundi
(Frh. af 1. síðu.)
sem er gjöf frá ónefndum borg-
ara.
Þótt ekki þætti tiltækilegt að
hefja nú þegar byggingu ráð-
húss, kvað J. J. það nauðsynlegt
að undirbúningur yrði hafinn,
svo að í engu yrði rasað um ráð
fram, þegar framkvæmdir loks
hæfust.
Næsta mál, sem tekið var á
dagskrá var tillaga frá J. J.
um að létta undir með sænska
frystihúsinu um ísframleiðslu,
þannig að það gæti selt íssmá-
lestina á 10 krónur. Myndi það
verða til þess, að íslenzk veiði-
skip keyptu ekki meira af ís er-
lendis en bráð nauðsyn krefði.
Hinsvegar á bærinn yfir að ráða
nægu rafmagni og ódýru og
góðu vatni. Tillögunni var vís-
að til bæjarráðs.
Loks var tekin til umræðu til-
laga frá J. J. um að rannsaka
skilyrði fyrir því að komið yrði
upp fisksölustöð í bænum. Lýsti
hann stuttlega nauðsyn þess,
að betra skipulagi yrði komið á
fisksöluna en nú er og dregið
yrði úr dreifingarkostnaðinum,
þannig að fisksöluverðið lækkaði
og sjómenn fengju þó meira í
sinn hlut. Þá væri heldur ekki
þarflaust að bæta eitthvað um
um hreinlæti á fisksölustöðun-
um og væri núverandi ástand
tæpast samboðið nútíma bæjar-
félagi.
Þessari tillögu var og vísað til
bæjarráðs.
Erlendar frétfir
(Frh. af 1. síðu.)
75 manns af völdum loftárásar á
borgina. í einni árásinni, sem gerð var
í gærmorgun féll sprengikúla ofan í
hóp kvenna, sem biðu utan við brauða-
búð, og önnur féll ofan á sporvagn
og særði eða deyddi 100 manns. Prétt-
ir af þessum loftárásum eru þó enn
sem komið er af skornum skammti.
Frakkland.
Blum forsætisráðherra Frakka, lagði
í gær fram yfirlýsingu um utanríkis-
stefnu hinnar nýju stjórnar í Frakk-
landi. „Vér viljum fyrst og fremst
frið“, sagði Blum. í öðru lagi, sagði
hann, vildi stjórnin vernda sjálfstæði
Frakklands, og hag þess, og loks myndi
hún standa við skuldbindingar sínar
gagnvart öðrum þjóðum, út i yztu
æsar.
Franska ráðuneytið kom saman á
fund í gær og ræddi um landvarnar-
mál. Þegar fundinum var lokið lagði
landvarnarmálaráðherrann Daladier
tillögur fyrir þingið um stórlega auk-
in útgjöld til vígbúnaðar og hervarna.
Er talið að þessi ráðstöfun sé gerð
vegna atburðanna í Austurríki og hins
afar alvarlega ástands í álfunni.
Hernaðarástandið á Spáni er nú
mjög rætt í frönskum blöðum. Frá
Pepignan er símað að mikill óhugur
sé ríkjandi í Barcelona. Á það er bent
til að sýna hversu spanska stjórnin
telji mikla alvöru á ferðum, að sendi-
herra spanska lýðveldisins í París hafi
nú í þriðja sinn átt tal við hina
frönsku ráðherra um ástand það, sem
skapast hefir upp á síðkastið. Blaðið
„Petit Parisien" segir að franska
stjórnin muni hafa í hyggju að koma
á málamiðlun í Spánarstyrjöldinni.
ÚTBREIÐIÐ
NÝJA DAGBLAÐIÐ.
WAW It, '' W.V.V
jvjwjv Jvýja Bio .v.-.v.v
i ÞAR SEM í
:■ LÆVIRKIM ■:
■: SYNGUR :■
í :■
.■ Urífandi fögur söngvamynd «.
frá Wien, leikin af í;
V MARTHA EGGERTH í
í Blæ fegurðar og yndis- !;
;! þokka slær yfir mynd þessa ;»
í; af hinum dásamlega leik og ;!
I; unaðslega söng leikkon- ■;
;■ unnar. í;
■■
*mmBammmmnummumnmmBmmmnmmn*ammmmmBmn ma m m ■ ■ ■
Ódýrar vörur:
Bílar frá 0.85
Blýbílar — 1.00
Rúsgögn — 1.00
Ðýr, ýmlsk. — 0.75
Smíðatól — 0.50
Skóflur — 0.35
Sparibyssnr — 0.50
Dægradvallr — 0.65
Rrlngar — 0.25
Armbandsúr — 0.50
Töskur — 1.00
Sklp — 1.00
Kubbakassar — 2.00
Ludo — 2.00
IJndrakíkirar — 1.35
Boltar — 1.00
K. EINARSSON
& rjOrnsson
Bankastræti 11.
i! .
Maðuriim mínn
Jón Baldvinsson
bankastjóri
lézt í nótt að heimili ekkar, Miðstræti 10.
Þetta tilkynnist fyrír mína hönd og
sonar okkar Baldvins, sem nú er erlendis.
Reykjavík 17. marz 1938.
Júlíana Guðmundsdóttir.
FESTARMEY FORSTJÓRANS 44
og þá til mín. „Ég er ekki einn þeirra manna, sem
hlaupa með slúðursögur, ungfrú góð. En brún augu“,
— og leit í gegnum einglyrnið — „brún augu hafa nú
alltaf verið óstöðug. Við erum sjálfsagt einir tíu, sem
þér hafið farið illa með, Monica? Það er þó alltaf
huggun, að ég er ekki sá eini, sem þjáist“.
Nei, það var hann heldur ekki.
Ég varð sífellt kvíðnari og kvíðnari yfir, að þessi
litli ónærgætni kjaftafinnur yrði hér til miðdegis-
verðar. Og hinn gesturinn, sem búizt var við, þessi
frændi, sem lét allt fjúka, átti að vera hér yfir helg-
ina. Hvernig skyldi hann vera? Já, hann gat ekki ver-
ið verri en majórinn, það var þó nokkur huggun.
Ekkert gat verið verra. Nema þeir báðir til samans —
dálaglegt útlit.
Er ég sat og kveiö fyrir öllu þessu, heyrðist mikill
gauragangur úti í fordyrinu og rétt strax kröftug,
hranaleg, skipandi rödd, sem beinlínis þrumaði:
„Nafnið mitt? Þér hljótið að vera nýkomin hingað í
húsið, stúlka góð, ef þér þekkið það ekki. Ég heiti
það sama og húsbóndinn. — Nei, þakka yður fyrir. Þér
skuluð ekki tilkynna komu mína. Ég geri það sjálfur.
(Eins og þess þyrfti.). Hvar eru þau öll. Jæja, eru að
drekka te. Gott. Er unga stúlkan líka þarna inni?
Alveg afbragð“.
í sömu svifum þaut hurðin upp, og inn steyptist —
það er ekki annað orð yfir það — Albert Waters
frændi.
16. KAPITULI.
Enn ný eldraun.
Að ytra útliti líktist Albert frændi þeim myndum,
sem maður sér oft af John Bull. Röddin var eins og
maður heyrði röddina i Theo í gegn um kallpípu. Fas
hans minnti helzt á fellibyl.
„Góðan dag, góðan dag. Hvernig líður ykkur öll-
um?“ þrumaði hann. „Mary, Blanche, Theo!“ (Hann
smellti kossi á þær allar) „Jæja, Billy, drengur minn!
(Sló hann heljar högg á öxlina). „Ég gleðst yfir, að
hitta yður aftur, Montresor majór — hvernig gengur
það? Bjóðið óvinunum byrginn? Ágætt“. Hann þreif
hönd majórsins og skók hana upp og niður eins og
dælu. „Já, Billy“, hann snéri sér aftur að forstjóran-
um, „þú þarft ekki að kynna mig unnustu þinni. Hún
veit, hver ég ér, og hvers vegna ég er kominn. Litla
ungfrú“, — þetta sagði hann við mig — „vilduð þér
vera svo góð við gamlan mann, sem er farin að dapr-
ast sjón, að snúa yður alveg á móti ljósinu?"
Ég gerði það. Hvað átti ég annað að gera?
Ég sat í bjartri miðdegissólinni og fann, að allir
nema Albert frændi snéru sér dálítið undan, en hann
starði með hreinskilnislegum, gráum augum á andlit
mér, glápti án þess að blygðast sin hið minnsta. Mér
fundust þetta einhverjar þær lengstu mínútur, sem
ég hefi lifað. Og svo féll dómurinn.
„Laglega gert, Billy“. Nú hefði forstjórinn aftur
fengið duglegt högg á öxlina, ef hann hefði ekki und-
ið sér til hliðar. „Þú hefir valið vel, sonur sæll. Falleg
og vel upp alin stúlka, sem er þér til sóma. Svona,
Mary, gefðu mér nú tebolla. Og þér, góða mín“, —
þetta var talað til mín, — „getið rétt mér brauð og
smjör. Hvað heitið þér annars?“
„Ég heiti Monica“, sagði ég vegna majórsins; hann
hafði horft mildum ásökunaraugum á þann nýkomna.
„En hér er ég kölluð Nancy“.
„Nancy. Ja-há. Það er fallegt nafn á fallegri stúlku.
Á mjög vel við. „Nancy á alla mína ást“ — er ekki svo
William. Manstu eftir, að þú varst vanur að syngja
þetta lag i gamla daga? Þú rt þó ekki búinn að
A-ha, ha“.
Og þannig hélt hann áfram. Það var ekki svo lítið
í þessum tón, sem hann var búinn að segj a, er hann
hafði loksins lokið við teið, og forstjórinn fylgdi hon-
um til herbergisins. Forstjórinn var sýnilega í sama
skapi og þegar hann lagði af stað með Cariad og kjöt-
beinið.
Ég hefði helzt viljað, að Albert frændi hefði verið
látinn dúsa úti í verkfærageymslu. Mig langaði helzt
til að kyrkj a einhvern, er ég kom upp á herbergi mitt.
Þvílíkur dagur. Fyrst þessi hræðilega ferð á járn-
brautarstöðina með forstjóranum — þá hin óþægilega
koma Montresons majórs og hin klunnalega ónær-
gætni hans, fyrst gagnvart Sidney og siðar þvaður
hans um æfi mína heima — og loks þssi hræðilegi
gamli frændi til þess að líta á mig og þruma álit sitt
um útlit mitt og aðra eiginleika. Nú var mælirinn
sannarlega fullur.
Ég hafði aldrei komizt í annað eins. Það er ekkert
til, sem skákað gæti þessum frænda, er hann sat
þarna við teborðið og yét dæluna ganga. En dagurinn
er nú ekki búinn nn, svo ómögulegt er að fullyrða
neitt. Mér finnst sem komið sé langt fram yfir hátta-
tíma, en þó er eftir hálftími, unz maður fer að búa
sig til kveldverðar.
Ó, alein í hálftíma.
Nei, mér var ekki einu sinni unnt þess.
Er ég var komin upp, komu telpurnar þjótandi; þær
sárkenndu í brjósti um mig, en gátu þó ekki varizt
hlátri.
„Vesalings Nancy litla. Var þetta ekki hræðilegt?"