Tíminn Sunnudagsblað - 25.03.1962, Blaðsíða 7

\
/
WILHAM TENK:
Hush - áætlunin
Leynd? Vig vorum sveipagir eins
mikilli leyndarhulu og unnt var án
þess að afmá okkur af yfirborði jarð-
ar. Hvað heldur þú, að við höfum ver-
ið nefndir í skjölum hersins?
Hush-áætlunin.
Þú getur aðeins ímyndað þér. Og
þó, þú getur það í raun og veru ekki.
Auðvitað muna allir eftir hinni óskap
legu njósnahræðslu, sem greip þessa
þjóð skömmu eftir miðja öldina,
hvemig hver embættismaður, Tom,
hafði annan embættismann, Dick, á
hælum sér, til eftirlits, og hvernig
Dick hafði Harry á hælum sér — og
hvernig Harry hafði ekki minnstu hug
mynd um, hvað Tom var að gera.
En þú þurftir að vera viðriðinn
æðstu leyndarmál hersins til þess að
komast rækilega í kynni við þetta.
Tvisvar í viku var mætt í sálfræði-
deildinni til D. S. og D. R. (Drauma-
skráning og dáleiðslurannsókn á máli
ykkar áhyg.gjulausu borgara). Æðsti
hershöfðingi í vel víggirtri rannsókn-
arstöð, sem þú varst skipaður til, gat
ekki spurt þig, hvern fjandann þú
værir að gera án þess að eiga það
víst, að verða dreginn fyrir herrétt
— og til þess að var ætlazt af honum,
að hann skrúfaði fyrir ímyndunarafl-
ið eins og krana í hvert skipti, sem
hann heyrði sprengingu. Áætlunin
hefur jafnvel ekki nafn í fjárlögum,
heldur titilinn: Ýmiss konar x-rann-
sóknir. Titill, sem fékk sífellt stærri
framlög með hverju ári, eins og snjó-
bolti á fleygiferð niður fjallshlíð . . .
Jæja, kannske manst þú enn þá eft-
ir því. Við vorum sem sagt nefndir
Hush-áætlunin. Takmark áætlunarinn-
ar var ekki aðeins að komast til
tunglsins og setja þar upp fasta stöð
með tveggja manna áhöfn til að byrja
með. Þetta hafði okkur einmitt tek-
izt þann sögulega dag 24. júní 1967.
Á þessum æðislegu vígbúnaðarkapp-
hlaupstímum, þegar óttinn við vetn-
issprengjuna hafði þyrlað þjóðinni i
eina óskaplega móðursýkishringiða,
var mikilvægara að komast til tungls-
ins á undan öllum öðrum og án þess,
að nokkur vissi.
Við höfðum lent við norðurenda
Mare Nubium, skammt frá Regiomont
anus, og eftir að hafa stungið niður
flaggi við hátíðlega athöfn, eins og
vera bar, tókum við til óspilltra mál-
anna við þau störf, sem vig höfðum
æft til þrautar á jörðinni.
Majór Monroe Gridley undirbjó eld-
flaugina fyrir heimferðina, sem hanu
átti að fara einsamalL
Thomas Hawthorne, varahöfuðsmað
ur, rannsakaði vandlega, hvort matar-
birgðir okkar og færanlegu vistarvar-
ur hefðu skemmzt nokkuð við lend-
inguna.
Og ég, Benjamin Rice, höfuðsmað-
ur, aðalstjómandi landhersstöðvar
nr. 1 á tunglinu, rogaðist með kassa
eftir kassa út úr geimfarinu á mínu
þreytta akademiska baki og hlóð þeim
upp tvö hundrað fet frá þeim stað,
sem plastskýlið skyldi rísa.
Við lukum allir við þetta á svipuð-
um tíma samkvæmt áætlun og tókum
til við næsta mál á dagskrá.
Monroe og ég tókum að reisa skýl-
ið, sem var mjög einfalt og í tilbún-
um pörtum, en þó nógu stórt til þess
að krefjast afar mikillar vinnu við
samsetningu. Eftir að þvi var lokið,
blasti við okkur aðalvandamálið ,—
TlMINN
SUNNUDAGSBLAÐ
103