Tíminn Sunnudagsblað - 09.08.1970, Blaðsíða 4

orðinn igreiður og imargt hefur orð
ið til þess að treysta frændsemis-
tengslin við þá, en þó einkum
vegna þess, alð 1 Færeyjum kemur
lítið út af bókum í samanburði við
það, er gerist hjá hinum Norður-
landaþjóðunum. En ekki er því að
heílsa, og má það teljast mjög
miður fa>rið, þar sem a.m.k. sum
færeysk rit eru allmerk og eiga
með ýmsum hætti nokkurt erindi
til íslendinga.
Færeyingar hafa fyrir nokkru
tekið upp þann sið að stuðla með
sérstökum hætti að kynnum á
þeim bókum, sem árlega eru gefn-
ar út. Efnt er til bókadagssetu,
sem þeir nefna svo. Höfuðtilgang-
urinn með henni er að vekja at-
hygli á efni þeirra rita, sem út
hafa komið og mest þykja um
verð, svo og að gera nokkur kynn-
ingaskil á höfundum þeirra, ekki
sízt, ef nýliðar eru á ferð. Þá eru
einnig veitt á bókadagssetunni
verðlaun þeim höfundi, sem að
áliti sérstakrar dómnefndar er tal-
inn hafa mest til þeirra unnið
hverju sinni. Heiðurslaun þessi
eru 'kennd við M.A. Jacobsen lands
bókavörð, en hann var kunnur
lærdómsmaður meðal Færeyinga.
Fyrir röskum áratug var stofnað-
ur sjóður til minningar um hann
í þessu skyni. — Bókadagssetan er
talin hafa átt nokkurn þátt í auk-
inni sölu á færeyskum ritum, og
svo mikið er víst, að í Færeyjum
hafa hin síðustu ár komið út bæk-
ur í margfalt stærri upplögum en
nokkurntfma hafa átt sér stað hér
á landi, sé miðað við fólksfjölda.
Lítill vafi er á þvi, að þjóðfrels-
is- og þjóðernisbarátta Færeyinga
er undiraldan, sem mestu veldur
hversu háttar um bókmenntastarf-
semi þeirra. Sagan, þjóðernið og
móðurmálið er hið þríeina tákn,
sem þeir kjósa að leggja ríka rækt
Við, svo að sem flestum megi ljóst
verða, að þeir eru sérstök þjóð
með sérstæða menningarerfð. —
Mörg dæmi mætti nefna, sem
styðja þessa skoðun.
Þegar litið er til sögu Færey-
inga fyrr og síðar og tekið mið af
því, hve dönsk áhrif hafa verið rík
þar, má furðu gegna, hversu þeim
hefur tekizt að varðveita þjóð-
tungu sína. Kappsamlega vinna
þeir að því, að færeysk tunga skili
sér sem úrtakaminnstri til óbor-
inna kynslóða. Jafnframt láta Fær-
éyingar nú á reyna, hversu orða-
forði hennar dugir til túlkunar,
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
GETIÐ TVEGGJA
FÆREYSKRA RITA
I.
Haft er við orð, að ffændur okk-
ar á Norðurlöndum hafi lítinn pata
af íslenzkum bókum, sem árlega
koma út og umtalsverðar inega
' teljast. Gegnir í því efni nær einu,
hvort um er að ræða skáldverk
, eða fræðirit. Sama mun mega
segja um okkur íslendinga al-
mennt, að fyrir ofan garð og neð-
an fari flest, er birtist bókakyns
meðal frændu okkár, þótt telja
' megi til undant/akninga einstök rit,
156
og þá oftast fyrir ti'lstuðlan nor-
rænnar samvinnu. — Höfundur
þessarar greinar hefur ekki orð á
þessu af því, að hann telji árvek-ni
sína né ratvísi meiri í þessu efni
en algeingt er, en ætlar eigi að síð-
ur hugboð sitt um fyrrgreinda
ályktun styðjast við óræk sann-
indi.
Teljast mætti við hæfi, að ís-
lendingar fylgdust allvel með bók-
iðju Færeyinga af þeim tveim sök-
um, að gagnvegur til þeirra er
LÚÐVÍK KRISTJÁNSSON: