Tíminn Sunnudagsblað - 07.11.1971, Qupperneq 2

★★ í Reykjavík er tiltakan-
1 legt húsnæðisleysi. Fjöldi fólks
er á hrakhólum og fær hvergi
húsaskjól — hírist jafnvel í
bílum, geymslum og aumum
skúrum, auk þess sem Hjálp-
ræðisherinn hefur skotið yfir
skjólshúsi til bráðabirgða. Flest
er þetta fólk með ung börn,
því að ótrúlega margir virðast
haldnir því óskemmtilega liug-
arfari að amast við barnafjöl-
skyldum og setja þeim stólinn
fyrir dyrnar, ef þær falast eft-
ir leiguíbúð. Þannig hefur þjóð
félagið á hornum á sér, nær
því í bókstaflegum skilningi,
það fólk, sem er að ala upp
næstu kynslóð, nema það eigi
sjálft eignir og meiri peninga
en gengur og gerist um ungt
fólk. í skjóli húsnæðisskorts-
ins í höfuðborginni hefur svo
tillitslítið og fégráðugt fólk
spennt húsaleigu upp úr öllu
valdi, og það er ekki aðeins,
að svimhárrar leigu sé oft kraf-
izt fyrir dýrar íbúðir og vand-
aðar, heldur einnig alls konar
greni og hjalla, sem ekki eru
fólki bjóðandi og hafa eigend-
urna lítið kostað. Þeir, sem
standa báðum fótum í jötu i
mannfélaginu, okra þannig á
þeim, sem í neyð eru og eiga
í þröngri vök að verjast. í því
sama landi, þar sem fjöldi
manna er boðinn og búinn til
þess að stofna sjálfum sér i lífs-
hættu til þess að bjarga þeim,
sem í voða hafa ratað á sjó
eða landi, veður uppi fólk, sem
virðist kinnroðalaust reiðubúið
til þess að gera sér annars
konar neyð að féþúfu, ef það
sér nokkurt færi á, og hikar
ekki við að leggjast á þá, sem
oft hafa af minnstu að taka til
þess að fylla pyngju þeirra —v
einstæðar konur með börn á
framfæri, ungt fólk á náms-
braut, vanheilt fólk og barn-
margar fjölskyldur fátækra
manna. Það eru vargar í vé-
um, sem svo' fara að, og slæm-
ir þjóðfélagsþegnar. Og það er
vondur gróði og óhreinir pen-
ingar, sem fengnir eru með því
að setja aðþengdu fólki afar-
kostii. Þeir eru meiri menn, sem
neita sér um slíka peninga en
hinir, sem girnast.
★★ Víkjum að öðrum þætti
þessa máls: Er það ekki eitt-
hvað bogið við það, að slíkur
húsnæðisskortur skuli vera í
höfuðborginni? Hér hafa verið
byggð reiðinnar ósköp af íbúð-
arhúsnæði. Upp hafa risið heil
hverfi með húsasamstæður svo
ríflegar, að þar ætti að rúm-
ast viðlíka margt fólk og í all-
sæmilegu þorpi. Á sama tíma
hefur mannfjölgun í bænum
ekki verið nándarnærri jafnör
og áður, meira að segja mun
minni hlutfallslega en víða
annars staðar. Þess er að vísu
að gæta, að hingað sækir að
vetrinum margt fólk, sem á
heima annars staðar, vegna
þess að hér hefur verið hrúg-
að saman á einn stað allflest-
um skólum, sem einhverja telj-
andi' sérmenntun veita. Eigi að
síður er þessi húsnæðisskortur
næsta óeðilegur. En gátan er
auðráðin: íbúðarhúsnæði er hér
laklega nýtt. Allir, sem eitthvað
þekkja til í bænum, geta bent
á sæmilega rúmgóð hús, þar
sem tvær hræður liafast við —
kannski aðeins ein manneskja.
Sömu sögu er að segja um fjöl-
margar fiannastórar íbúðir.
Þetta er ýmist auðugt fólk, sem
gerir svona rausnarlega við
sjálft sig, eða roskið fóik, sem
situr eftir í rúmgóðum, húsa-
kynnum, þegar börnin eru flutt
brott. Loks er mikið af íbúð-
um, sem eru með öllu mannlaus-
ar, jafnvel mánuðum saman,
einkum af þeim sökum, að þær
á að seljaj þegar í þær fæst
boð, sem eigandinn vill sætta
sig við, eða íbúarnir fjarver-
andi langtímum saman. í raun
og veru mun því til nægjanlegt
húsnæði, þótt það sé ekki boð-
ið á leigu. Það er í eigu og
umsjá fólks, sem ekki hefur
viljað vinna það til húsaleig-
unnar að fá ókunnugt og að-
vífandi fólk í námunda við sig.
★★ í landinu hefur lengi ver-
ið geigvænlegur læknaskortur,
og það er líkt um hann og hús-
næðisskortinn í Reykjavík, að
úr honum verður ekki bætt í
skyndi, svo að til frambúðar
sé. En bráðabirgðalausnar hef-
ur verið leitað. Heilbrigðismála-
ráðherrann, hinn níddi og út-
hrópaði Magnús Kjartansssn,
hefur sjálfur snúið sér til ís-
lenzkra lækna, innan lands og
utan, og farið þess á leit við
þá, að þeir reyni að ráða á
þessu bót í bili af þegnlegri
hollustu, unz tími hefur unnizt
til þess að uppræta orsakir
læknaskortsins. Við þessu hef-
ur verið vel vikizt og drengi-
lega og virðist mega vænta þess,
að vandræðúnum verði afstýrt
allvíða. Þetta er athyglisvert
fordæmi, er sýnir það, sem
vænta mátti, að drenglund er
mörgum gefin og verður sér
ekki til skammar, ef til hennar
höfðað á réttum forsendum.
★★ Húsnæðismálin í höfuð-
borginni eru viðfangsefni borg-
arstjórnar Reykjavíkur. Félags-
málastofnun heitir ein deild
þess stjórnkerfis, er hún hefur
á sínum vegum. Til þeirrar stofn
unar snúa þeir sér, er hvergi
fá þak yfir höfuðið. Nú hefur
svo verið í haust, að þessi stofn
um hefur ekki reynzt þess um-
komin að leysa þarfir húsnæð-
isleysingjanna nema þá að mjög
takmörkuðu- leyti. Nú er það
ósköp fánýtt verkefni að skrá
hjáparbeiðni fólks, sem ekki
er unnt að liðsinna, en hús-
Framhaid á 838. síðu.
iiniciainniiiaiiiiÐicnmanaagBÐiiug’.au

m
«18
llHLNN — SUNNUDAGSBLAÐ