Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Page 6

ugir menm ræði uro þau störf hams
og for elklki um þau fleiri O'T'ðuim
hér.
Bg mam hainm bezt sem fumdar-
Mil'brúa. Bg hef sebið með honum
tugi fiumda, bæði aðalfumdi S.Í.S.
og Saimviimmutiryggimiga. Hamm vair
þar ávallt fersfcur og fjöiru'gur.
Haraai kom ekki eimumgiis tii að
hlýða á skýrstor stjórma og firaim-
kvæmdastjóra þessara félagssam-
taka, beidur til þátttöku í funda-
stöirfunum. Hiamn vair jaifman eimm
þeirra, er rituðu fumdabók'ima og
gerð'i iþað bæði flijótit og vel. Siðam
tók banin of'tast -)g jafmian af áhuga
þátt í fjörgandí umræðum, ám á-
neiit.ni e®a útúrsmúntoiga. Líf'Sgleð
in, fjörið og Mð óvenjulega glað-
ieiga viðmót, gerði bamn meðal hu/g
þekkustu fuudamianna, sem ég bef
kyninet. Og þótt hann flýtti stund-
um léttara Ihjal í ökemimtiskyrai var
und'irtómmimm í orðum harns hinn
satom:
Eflimg samjvimmu og féiagis-
hyggju í víðuisibu merkin'gu. Hamm
var fynst og fremst he'ilsteyptur
samviinimuimaður.
Og að loknium fumda'rstörfum
knúði Óskar fram söingimm rnieð
hairla misjöifmum sömigmönmum af
hfafnámigu og fögmuði viðstaddra,
ge'-iba, sem fullfcrúa.
Þairinia, í sönggiöðum hóp vii éig
kveðja Óskar Jómsson í huga, mieð
heiilshuigar þökkum fyrir ágæt
ikymmi.
Kristján Jónsson,
frá Garðsstöðuim.
t
Það mun fflemi em rniér hafa
orðið hveirifit við þegar þeir fréttu
að Óslkar Jómssom iirá Vík væri l'át-
imm. Það er efeki lanigt síðam hamm
var í góðum fagnaði hér í borg
mieðai margra Skaftfellimiga, og var
þar hirókur alis fiaignaðar, og eimm
þeirrasem gefði sitt til að þar
færi fmam góð skemmitmm. Aðe.ims
mokkrum vifcum síðar eða 26. apríl
var hamm liðið lík eftiir örstutta
’ejúkrahúsllleigu á Seíllfössi.
Óskar fæddist á Nesi í Norðfirði
3. septemibeir 1899, og hetfði því
orðið 70 ára á hausti komamdi.
Faðir hiamis var Jón Eyleifssom síð-
ar sjómaðuir í Hafmarfirði og móðir
hams, Ragmhldiur Gunmiarsdóttir,
sem var af skaftjfclisku beingi brot-
in, eða mánar tltefcið, ættiuð úr Mýr
dataum. Þau ftottust á æskustöðv-
ar RagnhiMar árfíJ 1907, og þar
divaWiilst ósíkar þar til hamn fOiuttisit
tái Seilfoss 1960, en þar bjó hann
tii dauðadags.
Þegax triH. þess kiom að Óskiar
fós" að stoma liærdiómi, kiom fljótt
fram hrjá honium óvenjugóðar námis
gátfúr, en etois og svo mörgum al-
þýðumanmimum í þá da@a, var hon
um fyrtamiumiað að stumdla lamig-
skólam'ám. Þá var hiver og eimm úr
þetari sifcéitt manma að bjarga sér,
vtaina fyriæ sér, og þófcti gott. Mér
hiefur oft veoið hugsað til þess ef
Óskar heifði lnaft aðstöðu til að
iledtia sér mienmtumar, og e.t.v. lanig-
skolaném'S, hvað eða hivernig sá
Ósfcar hefði liiitið út, og hvers hefði
máitt af hioniuim vænita.
í honum voru samtvtanaðir ó-
venjuiega margir þættta, sem alita
voru jálkvæðir fyrta bann og ekki
síður þá, sem rnieð honium Mfðu
og hrærðust. Er næsta undraivert
hve mamgta þetana náðu miklum
þroska, þrátt fyrir erfiða æsfcudaiga
fótækt og hairða barátitu fyrir Mtf-
taiu, iamigt í ram eftta ævi.
Meðam Ósíkar dvalldist í Mýrdain
urn, átti hamm_ alltaf heima í Vík.
Og mú, þeigar Óskar er aifflur, mumu
alta þeta, sem með homum stöirf-
uðu og nutu samfél'ags við hamm,
þakka homuim af edmiægnd, samfyilgd
taa. Óskar var emigtain vemijMegur
miaður í þeissu fáimemma kauptúmá.
Það fór ffljótt að bema á þrt að hiamn
var féfflaigsöyndur maður, og togði
mikið af möirkium í þvó efmi. Vegna
meðfædidrar greindar var honuim
ljóst að fóBkið varð að vtama sam-
an, vera samnan og skeimmta sér
samam. Þessum þátturn má segja
að hamm hatfi beigað lf sitt. Það
má þvá segja a@ stuax á umiglvngs-
árum sínum var hanin kominn í
forustu úm þaiu féliagsmál, sein
um voru aö ræða í Víkinni Kom
hann mijög virlkur, sfcemimtana og
fuindiasfcarfsemá. Á skemimtunum
var banin hrótour als fagnaðar, blés
M í þær með Mfsfjöri sínu og
glöðu lund.
í rauiniinmi var óhugsandi að efna
tiill miammfiaigmaðar niema Óskar
kærni þar við sögu, og altatf var
hann reiðuhúinn, og hafði alltaf
gott fci máSk að leglgja. Fyrir músík
If kaupstaðarims var hamm lika ó-
metiamffleigur emda stjórnaði hamm
þar kórum, lék á kiifcjuoirgelið við
mtessur um iamigt skeið, og setti
þammiig svip á alit sem varðaði
músfflkMf 1 bauptúnámiu um lamigam
tímia. Hanm naiuit e'kki aðeins vta-
sæfflda rneðal Víkurhúa, hvað þessi
miál smertta, hamm vtar um skeið
fbrmiaður ktakjukórasamlbamds
Vesfcur-Skaftfieliitoiga, sem sýnta alð
hann hefur notið tmusts í þesisum
effiimim.
Óskar Jónisson var ekki gamuall,
þegar hanm fór a© taka þátt í umr
ræðum um afflmiemin máffleiftod og var
homiurai fátt óviðbomamidd. H'amm
myndiaöi sér slkoðamta um hvað
etaia, sem á gónua bar, og hélt fast
og ákveðilð á máffli stou.
Hamrn var ófieiminm að haMa firaim
steoðúm stami, og steipti þá emgu
miá! þótt hamrn æfiti í höggi við
eldri og Mfereyndari memm.
Mér er alibatf miininisstæð þátt-
tatea hams i teappræðuim, serni etfmt
var til í samibamidi vi® Búnaðámám-
steeið í Vík rétt efitiir 1920. Þar
var tii um>rœðu spuiroingto um það
hvoi’t: Bótevit yrði látið i asteama.
Ýmsurn af eldiri kymsfflóðtami þótti
það mjög vafiasamf, og urðú um
málið barðar umræður. Þar flutti
Óstear mál sitt af meiri ábafa em
maður átóá að venijast og studdi
mál sditt sterteum rötoum fyrta því
að samimarliega væri hægfc að láta
bótevdtið í askama. Mér hefur- off
dlottið í huig síðam, að í þetta stam
hatfði Óskar verið að tjá buig sinm
tl muemmtnnartamar, og gldi hemm-
ar, og að þar haifi umdta kynf þrá
hiamis iW að nióta memntumar i rík-
ari mælii, en aðstaiðam levfðd hon-
um. Það var greiniiieigt að öMmum
og ráðsettum ráðunautum þótti
mjálfilluitntoigur unga mannsins at-
hyglsverður. og fékk hamn kiapp
þeirira og aimnarra serr. á hlýddu
að umiræðum lotenum.
En þaminig var Óstear, hanm geJck
betot að verlki, eiiniægur og mál-
efmiaffleigur, hvar sem hann kom.
tiilbútam að fómnia sér fyrta menn
og miálefmi, sem á vegi ham-s voru,
og ætfflaðist þá ofit ekki fyrir, og
taldi ekki eftir ttoia. og erfiði.
Á yinigri árum símum stumdaði
Óskar afflgemiga vimrnu, var úm sbeið
á sumirum við heyvtamu á hinu
stóra oig myndiarfflegia heimiilM Suð-
ur-Vík, þar var mamgt rnanna í þá
daiga, og undi Óskar sér vei, naut
sito í því fjötoienmi, og vafiaOaust
orðið þar fyirir góðum áhrifum.
Þegar honum óx meira fislkur urni
hrygg gerðist hanm sjómiaður og
vann á togurom mikton hffluita vetr-
AMmeá rætinm eðia iMrvitt'inm, til
þar til stúlkustarfisieimi, em þair vax_-J»ess var hamm of góður dremgur.
Alffltaf var hamm re'iðubúton að
hj'álpa ef til hamis vax leitað. aiitaf
6
Islendingaþættir