Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Blaðsíða 8

NNING
Páll Sigurðsson
fæknir
Fædtlur 23. júlí 1892.
Dáinn í maí 1969.
Fál Sígurðisson lækniT, sem hér
vterður mironzt, var þekfetur a® Ijúf
meninskiu og láþuirð. Þrá!tt fyrtr
það v:ar lianm fastur fyirár í skoð-
u-num, áreáðaintegur í öUum skipt-
uim og BÓrlega viinsæill fækn'ir hvar
sem hann kom við sögu og heimil-
its'fa'ðáir áigætur.
Páll fæddiisit í Lölukoti í Ftóa,
soniur Sigurðar Gunnars'sonar
bóndiá þar og komu 'hans imgibj'ang-
ar Þó'rðarctóttiur bónda o>g S'lfur-
smi'i'ðs í B'ratfcsiho'M Páá'ssonar.
Heámia var aðeánts farskól'i; fyrilr
börn, en náshislþrá Páts leiddi tll
þess, að homuitn var komíð tii
miemmta. Efni bænda voru þó ekki
mifcil í þá daga. Hann iauk stu-
demtisp'rófá og sáðar námi í iækn-
isfiræði við HáSköiia íslandis 1923,
var svo vi'ð framlhial'dsniám við Rík-
isspítaiamn í Kaupmiamniaíhöfn
neesta ár. Að tóknu námi hótet iífs-
starfáð, og reyndist það ætíð trútt
og farsæit hátt á fjórða áratug.
Pál Sigurðsson stumiaði einatt
jöfmum höndium nám og kennslu.
Á m'ennt'askióla'áTiun'Uim kieinndi
hiainm heima í sveátfc siinnd einn vet-
ur og á háskól'aárum kenndi hann
um skeáð í Flensborig fyrir séra
Janu's Jónisson. Ef'ti-r að hann varð
læfenir var hann stiund'afeennari í
heillsufræð'i við Kennaraskólann í
þrjú ár. G
Læknásst'örfuim gengdi Pá'I Sig-
urðsson árin 1923—1948 í Styfokis-
hólimi, Flatéyrar- og Hof'sóssiiér-
aöi, á Siglufirði og í Reykjavík.
Þegar Pál var læfonár á Hofsósd
fékik hann lömunarveifeina og sök-
um þess laúsn í’rá emhætti 1934.
Þó að hamn geigndii læknisstörfum
lienigd eftir þetta gselklk hann ekki
heiHl tii skógar, en sýndl frábær-
an kjark og mákið þoiigœðá, því að
ælíð ge-gndá bann trúnaðarstörf-
um.
Læfenaféiaigáð kaiiiaði Pál UI stétt
arilieigra trúnaiðia'ititenfa. Hatnn var
8
riitari Læknafélags fslasids á ann-
an áiratug, í lætoniaráði og fuiltrúi
M'agisinis á stofmiþimgi Alþjóða
læfeiniaiféliagsinis í Pairís 1947.
Rdt Páis Siigurassonar eru greiin-
ar í tím'ari'tum m.-a. í Heiílíbri'gðtu
lífi og Worid Medlieal Journal,
hann vair ritstjóri Heil'hriig'ðs Ifs í
þr jú ár.
Fyrni koina Páis var Maria Saló-
me Kjarfcansdótlfciir skipistijóra og
foaupmanns á Flatieyri Rósiinfcrans-
sona-r oig konu h'anis Þórlau@ar
Bjöirnisdóttur. Hún lézt 1952. Þau
voru bairnliaus en tölku þxjár stúlfe-
ur tdl fósturs. Fynsit Soffíu Péturs-
döttuf og Maríu Ant'onsdótítuir sern
báðiar urðu s'kriiteifcoifuislfcúllkiur. í
Rjeykjavík. SOffí'a dó 1951 frá d'ófct-
ur á fyrsta áni leinniig harna tóku
þau Maríia og Páll fcil’ fósturs, en
þar sem. Páll miissti feonu síma árú
síðar heíur uppeDdi þeirrar stúlku,
Hieíllenu SoiMu Leósdóttur, verið í
h'öndum síðau'i koiniu Páiis læknis,
en hún er Vailgerðiur Gnðrún
Sveiinsdóttir hónidia oig híreppstjóra
á Feili í SlétitiuMlíð í Sfoagíafirði og
kionu hians Jórunmar SæniundB'dótit
ur. Valgergur var efekja hins
mieirk'a lætoniis Jóns Árnaso'nar á
Kópaskerá. Sex börn þeirra eru öll
húaett í Rieykiiavik. Frú Valgerður
hiefur nú milsst síðari eiginmann
sinn sjötíu og þrdgigja ára a@ aldxd.
Mér er tjáð að hún hafi verið
ílóst'Uirdæfcrum m'ainmis síms eims og
bezta móð'iir og nærri má geta, að
Pái'l svö fatHaður maður, hefúr
þurift rnMIair umönnunar og um-
hygigiju váð Iþó að hann væri sjál'f-
ur dugmíilkill og stoanigur víð sjálf-
an siig. Þetfca gefur auigaleið. Löng
sjúlkiiffllhúsvást er líka erfáð ekíki
einumgiS fyrir þarnn sjúka heldur
einnig fytrir umahygigjusama ei'gin-
foonu sjúiklánigis. Páll divaldi á ann-
að ár á sjúferahúsi sajniHeytt áðúr
en bamin lézit.
Leiöir olkkair Páilis Dáigu fyrst sam
am í Hafnarifilrði þegiar hann kenndl
í Flensborg 1 árlslbyirjún 1919. Síð-
am hefur h'aldizt viniáita miM okk-
ar. Oft hetf ég sófct ráð fcil Fóls
Siigurðssonair bæðii sem lœknfis og
ráðandi mannis, og hefði ég sögiur
að segja af því hvað hann var
slynguir að finna einföld ráð við
því, sem öðrum var mifcið vanda-
mlál.
Páill Sdgurðssoin var vel vitihor-
inn maður, bróðudtegur og glaðteg
ur í fnamkomu, skemmtife'gur 1
viðfcalM, öfflum góður, vinmargúr og
tfarsæl læfcnir. Bkki var það sózt
etffcir að hann varð tfyinsti try-ggáng-
aryiJMiæknir við Tirygginig'airstofú-
un ríkisims 1948 sem hann fékfe
. nýfct tækifæri tffl að sýna hœfleáka
sína og góðvfflja. í því startfi er oft
úr vöndu að xáða enda miká® á-
byngðar og van'daverk að grteiða
götu tfólte, siem verðúr fyrir all's
konar 'áföium, geria öllium hlut-
fallsleiga jafinlt uradlr höfði og allt
réttitega gaignvart op'iniberrl stoía-
uin. Ég veát að Páiii fórst þetta afflt
trúOieiga og vel úr hendi. Mér eí
persónultegia vel kunnugt um þetta
éftir mangra ára samstantf bms
vlið ta'ygígingarráð.
Stutltú áður en Pál lézt bao'st
mér nokkur vandi að höndum. Éi
lagiðd 'Mð míina í sjúfcrahúsíð
haras. S'kemmist fré að segja leyöti
haran úr vanidamáli mínu atf máfe-
áffli prýði raákivæmllleiga á sama háit
eins og haran hafði gert svó oft
éður bæði tfymir mig og fjölda amift'
arra manraa. Við átltum einnSg sam-
eiginteg félagöleg áhugaefná,
hans hendi voru þau öffl á eimú
veg drenlgiteig og vi&s.
Eg fllyt Pál lækná Sigurðssymi
bróðurilega kveðju og þakkOætá íy®’
ir hans láifsstarf og vináttu afflá.
É'igáníklonu hans votta ég eðmfltegié
samúð sivo og íjöldkyldunni
Bjarnl Bjarnas©».
5SLENDINGAÞ/BTTIR