Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Blaðsíða 9

MINNING
BERGUR EIRÍKSSON
ÞÓRHÓL, NESKAUPSSTAÐ
Haupstað'urin'ti afð Neai í Norð-
Éirði, sem nú er fjötaeninaslt byggð
amlaig á Aiustunfllamidi, á sér ©nm
skiamimia sögu einis og raumar flest
þélbtíl)iýlissvæði hér á landi. Þeir
sem byggðu þesssa bæi, lamdnáms-
mnenm 'hims mýja siðar, át'tu ilöniguim
ammasaima daga Mkit og aðrdir land-
mamiair. Eirnn firuimbyggjanma í Nes-
kampsitað, Bergun* Eiríkisson, Berg-
ur á Þórhói, eins og hann var æv-
inlietga kaMaður, er mýleiga horfinn
af vetitvangii. Lamgaæ mig að minn-
ast hamis hér mieð önfáum orðum.
Benguir var fæd'dur 15. septem-
ber 1884 að Flatey á Mýrum í
Austur-Slbaiftafelssýslu. Foreldr-
ar hans, Eiríkur Bjiarniason, bórndi,
og koma harns, Ragnhiildur Árna-
dóttir fluittu síðar að Ámaniesi í
Nasjum og þar ólstt Bengur upp á-
sannt ifljóruim systMnium símum. Eitt
þeinna, GiUðirún, er enin á lífi. Hún
hefur átt heima hjá bróður sínum
í rniöng ár, en þau voru ætíð mjög
samirýmd.
Um aflidamiótin lágu leiðir
miargina aiustur á fiirði. Bengur flutt
ist tl Neslkaupstaðar ári'ð 1903 og
átti þar heiima síðan. Áirið 1908
kvænbist hann Sigríði Guðjónsdótt
uir, ágætri konu af austfirzkum
ættum, sem var fædd og uppaTin
é Norðfirði. Þau byggðu á ÞórhólLn
uim þetta sama ár. Siigríðuir and-
aðist 13. nóv. 1961.
Bengur og Sigríður áittu tvö böim
er upp toonnuisit oig óöbu upp einn
flóstursom, Ásgedir Bemgsson, er dó
8. öktóbeir 1966. Hanin var sjómiað-
ur og últgenðanmiaður, áltiti hielima á
Norðfiirði aHa tíð. Kvæntur var
hann Raignlhéiði Svemiisdóttur. —
Amina Bengsdóttir er giflt Her-
miainmii Lánussyni fnamlkvæmda-
Sbjóra í Neslkiampstalð. Hlafa l>au
bú'ið á Þóilhóli og nauit Bengur að-
hlLyinmimigar dótitur sinnar á elfliár-
unium. Fóstuinsoniuriinn, Haulkur Ól-
allason er eáinnig búsetitur í Nes-
toaupstiafð. Hann heflur m.a. stund-
að útgsrð ag sijómieninsbu og var
um hrílð sfeipstjórd. Kona hans er
Viafllbong JónsdóttLr.
Bengur á Þófhófli byrjaði tré-
smiðanlám hjá Ólafli Ásgeirssyni
trésmíðamieistana srtirax þegar hann
feom till Norðfjairðar og laufe því á
tillsetbum bíma. Trésmíðamar voru
síðan aðaflaitvinna hans. Á meðan
Siðfúsarverzílnniin hafði mest um-
svilf á Nesfcaupstað vanin Bergur
hjá henni lðngunn. Hann mun hafa
unnið við eða byggt fflest eða öö
hús þess fynintæfeis, sem reist voru
eftir að hann tófe að fást við smíð-
armair. Seinna stóð hann fynir smíði
miangna íbúðarhúsa í bænum. Hann
byggði naflstöðina á sínum tíma.
Og þegar barnastoólinin var byggð-
ur tók hann ásamt flLeátri það
verk að sér í áflcvæðisvíjnnu. Þau
urðu þainniig býisna mörg búsin í
bænum, sam hann fagði hönd að.
Hann haifði og verfestæði heima
hjá sér á Þórhóli og vann þar, ef
niókifeur sturad gaflst. í itvöfiöfldum
sklninigi var Beaigur á Þórbóffi einn
þeiinra, er byggði bæ þann, sem níi !
feaiiast Neskaupstaður.
Bengur reri til fiskjar, ef svo
bar undiir, einkum á ynigri dögum.
Áratugum samian rak hann talis-
Veirðan búslfeap, átti um tíma 30
ær og halfði tvær mjólfeandi kýr í
fljósi. Síðairi árin var hainn meðeig-
andi í útigerð sonia sinna Ásgeírs
og Hiauiks, „fnemur til að Styrkja
ofefeuir en að hagnast á því,“ sagði
Haufeur, þegar ég átrti tal við hann
á döguinum. Alldrei kvaðst Haukur
hiafa þekkit duiglegri mann en
flóslbna sánin, né barðairi við sjálfan
sig. Alidrei hieifði hann sleppt ein-um
einlaista virfeuim deigi frá smíðunum
vegna búskaparinis en s-innti slrepn
um sínum í morgunsárið og svo
að kvöldinu efltir langan og oflt
erfiðam starfsdag. Við heyskapinn
fékk hann þó nokfena hjáip á
ðbundum. •
Fraitn efltir ævi var Bergur Ei-
ríksson heilllsiugóður og þretomikill,
mymdarmaður í sjón og raun, sem .
gerði mikflar bröfur tl sjáflfs sín
og svo þeirra er mieð honuim unnu,
gflaður og reifur og hlýr í viðmóti.
Hanin var hins vegar vanheiíl möng
hin síðari árin og dvafldist stund-
uim í sjúbrahúsi. Miá ætla að
hann hafði þá gofldið þess hveirsu
oflt hainn haifði gemgið nærri sér
við arfiða vinnu áður á árum.
FjölSfeyidu sinini var þessi harð-
snúni dugnaðarmaður mffldur og
fljúfur.
Og ég vitina aiftur í viðtal við
Hauk: „Okkur börnium sinum,
tenigdabörnum og barnabömum var
hauin einstafeur faðir og aíi, sem
vflð tmmiim ætíð minnast með virð
ingu og þalkMiæti.“
Kynmi mín af Bengi á Þóríhól
urðu ekloi löng. Fyrir noklferuin ár-
um vorium Við Sbofufléflagar í Fjórð
uinigBsjúlkiralhúsinu í Neskaupstað.
Ég hlaifði hffioiið sferokksfcjóðu vllð
útiistörf en hann gemgið undir
slfeurðaðlgeirð. Báðir urðu filjótiega
mlálilhiressir o« efeki sfeiorti umræðu-
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
9