Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Page 16

ttiráfel‘%1 TndWuim móðuirönmuim..
Þau miuinia handílei'ðisilu hemnar á
þeáirra æskuáruim og bæniriniair,
seim hún kenindi þeiim. Og öŒl
uniuimuim við umhyggju hiemraiair og
táisitúð og þá leiiðsögn, er hún vei'tti
Oklkrur fram á leið. Alar þessair
miimningar enu oklbiir dýrmæti.r
giiimisteimar, sem ekflai rýrna að verð
igiildi og aldrei verða frá okkur
tekmir. Engiin orð megna a® tjá
þakkir okkar, ein í brjóstum vor-
uim bærast viðkvæmir strengir,
og frá þeiim berast ómar þakkTæt-
is til þess Guðs, er gaf Okkuir
þessa göfugu sál, fyrir llf beinnar
og sitörf, og þann drenigskap og
kærllieika, er frá henmi streymdi.
Kæra móðir, temgdamóðiir og
amma. Nú ert þú komiin heim.
Hedim á þam æðri svið, er þú munt
hiaifa þráð og liitið til í lotnimigu og
bæn. Heiim í svedtima þíma kæru,
heiirn að Laugarvatni. Þessi heim-
boma var þér kærkomim og við
saimgOleðjuimst þér, og bjóðum þig
vellkomma. Hór er þér búim hvíla
móti sÓ!laráitt við hTið manmsims, er
þú gafst ásit þína í æsku, ást, sem
vair gaignkvæm friá beggja háTfu,
og emtist vkkur Tlanga ævi, og var
eá afOigjafi, er færði ykkur stóra
siigra, til blessunar öTdnum og ó-
bomum.
Nú er vorið komið, það mun
skrýða iieiði ykkar ii'tskrúði blómia
oig gróðurs. Er það við hæfi, svo
mjög sem allur vorgróður var
ykkur kær. Og rísandi sól miurn
breiða geislablæju á hvílubeð ykk-
ar.
Við bveðjum þig himzitu fcveðju.
Vertu sæil. Guð blessi þig.
Guðmundur Guðmundsson.
f
Kveðja frá fósturdóttur.
Imigunin EyjóTfsdóttir fæddist 2.
ágúst 1873 á Laugarvatni. Giftist
Böðvari Magnúissynli 2. desember
1901. Eiignuðust þau 13 börn, 12
dætur og 1 son, en misstu eina
dóttur unga. Eninfiremur ólu þau
upp edma dóttuirdóttur.
Eiigiimimanm sinm missti Imgunn
18. október 1966.
Inigumm andiáðist i hárrd elli 27.
aprtl 1969 á heiimilLi yngstu dóttur
simrnar, Svamilauigar, og Jóns Leós,
BlönduhíMð 6.
Amima muím!
Með niokkrum líinuim yil ég Táta
i ljós þakflilæti mliitt fyrir svo ótal
margt. Þú reyndist mér ávallt sem
MINNING
Ingólfur Andrésson
Imgóllfur Andrésson á Baugi í
Milðfiirði ilézt á nýliðnium vetri.
Hann fæddist í Fosskoti í Mið-
firði 19. sept. 1895. Forefldrar hains
voru Guðiný Ingibjörg Bjarniadótt-
ir, yinmukonia í FosSkoti, og Aimdrés
Sveinbjarnarson frá Gautsdal í
Geiradlallsbreppi.
Hjónin á Haugi, Jóhanm Ás-
mumdsson og Arndís BaHdónsdótt-
ir, seinmi kona hams, tóku Tngólf
í fóstur, þagar hamm var á 1. ári.
Þar óflst hanin upp, og átti þair
hiéima aTTa ævi, að örfiáum árum
umdanskiTdum. Hanm var ýmiist
Vininiuroaður eða lausamaiður, og
stuindaði ýmiss konar viininu. Ofit
Var hanin í vegavinmu, m.a. hjá Jó-
hiamrni heitnuim Hjörflieifssyni við
vegaT’agmiimgu yfdir Boltavörðuheiði
og Vatnsskarð. Og síðar var hanm
í vegavim'n'uflokki Hróllfs Ásmumds
somar í Skagafirði.
Um mörg ár situmdaði Inig'ólfur
refaveiðar að vetiiinum. Hamm
byggði smálkofia uppi á háflsum og
í heiðardiröguim, lllá þar fyrir lág-
fótu og var oft fiemgsælil. Iika
veiddi hamn miinka í boga, eiftir að
þau dýr kornu til sögummar.
ImgóIif'Ur var vel bagrmæfltur. Vís
ur hams voru vel geirðar, en emig-
ar Ijótar. Hér er aðeiims eiin biirt
sem sýniShorin.
Það vair oft kaflt að Iliggja í laum-
sátri fyrir tófum á yetram'ótturo,
immam við byggðina, og ImgóT'fur
fagmaði vorinu:
Vorið blafca væmajum fer,
vetri hrafca læbur.
Ég hef vafcað eftir þér,
ótal bliafcamætur.
Imgólfur Amidrésson var traust-
uir maður og áreiðanfleguir, grand-
var í orðum og athöfmum. VinsæM
hj'á samveifcamömmum og öðrum,
sem fleymntust honum á lifsTeið-
inmli.
Hanm 'fcvænitist efcfci og á elkfei
afikomeimdur.
Sk. G.
bezba móðir. Þú áttir svo kærteiks
rilkt hjarta og Ijúfa flumd. Aldrei
sá óg þig skipta skapi. Ef eitthvað
bjátaði á, tókst þú því mieð eim-
stafcri ró og jafnaðargeöi. Þegar
gest bar að garði, bnást þú Skjóbt
Við vegma þinmar meðfæddu gest-
rismi, því elkfci var till að bala um
ammað, en að komuimaður þæði
góðgerðir, enda þóbt hanm ætTaði
aðeiins að stanza stutta sbumd Öl-
um vidiir þú gott gera. Sá eigim-
Ilelfci var þér svo eðlilegur, að lifa
fiyrtr aðra og vera þeim til góðs.
Gott var að ieita til þím í ölluim
yamida, altaf áttlr þú móg ráð og
heifliræði. Og bæmir þímar fyrir
börmum og bamabörmum voru eim
lægar og heibar. Oft varstu bæm-
hieyrð. Ég mdimmist þeirra sbumdia,
er þú taflaðir við mig um Guð og
bemndir mér miargar bæmir. Efck-
ert vegarmesti er bebra út I ffifið
en hiofll ráð og krisbinfræiðsflia.
Guð gaf þér góða heillsu, amma
mín, þar til síðustu árin, er þú
þurifbir söfcum slappfleika að vera
rúmfliggjandi. Átti ég miargar vmd
isflegar samveirusbumdir með þér
á heimiilii Svamlaugar og Jóns Leóa
í Blönduhilíð 6, em hjá þeim nauzt
þú allúðliegrar umhyggju, sem þú
varst svo þakkflát fyrir. Gg einniig
þar varSt þú tffl gflleði og ámægju.
sem heimilisföltoið þar mmn mimn*
ast mieð þafcklæti.
Sjúitólleika þimn barstu með þol-
immæði og rósemii. Aflidrei eitt
æðruorð. Þú yissir, að þér bar að
bíða, þar tdl Guð kalaði þig heim
tffl sin. Nú, þegar ævidagar þímir
eru aTILir, mun óg mi'mmast þím <yg
afa mieð þakklæti. Hjá ykfcur átti
ég yimdisflegt hieimii.
Bflessuð sé mimmiimg yfclfcar.
Áslaug Stefánsdóttir.
16
ISLENDINGAÞÆTTIR