Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Side 19

Viaílboxtg, gift Ánmanini Snævarr
hfásSkjóŒainelkibcxr.
Víð seim voruim nemendur Lýð-
báslMlianis á Hvítárbakka undir
Sbjóm og hanidlleiðslu þeirra Ásdís-
®<r og Sig'urðair, eiigum margar
feægjutegar miinininigar um þau og
V'eiruuia á heimili þeiirTa, elr við
@eyimuim mieð þökk í huga. Við
Vybtum böimum þedirra og skyiidu-
®ði einlæ'ga samúð vdð burtför mióð
br þeinra og óskum þeim gæfu
°g geugis á ófömutm ævibmauitum.
Jón ívarsson.
t
— 17. apríl 1969 kivödd-
úui við hinztu kveðju mikil
hæifa konu efttóir lamgan og merkan
starflsdiag, ' Ásdísi Margréti Þor-
gnímsdótltur, Ásvallagötu 28 1
^eyikijavik. Húm lézt að morgni 9.
aPríl eftiT um hiálllfis áii’s sjúkdóms-
leigm.
Ásdís fiæddist á Ytni-Kárastöðum
* Vaitnismesi í V.- Húnavaituisisýsllu
18. októbeir 1883, dótitiiir Guðirúmair
Guðimumdsdóttur og Þongrims Jóma
tanssoniair. Húu bar mafn móðuirsyst
úr simniar fynri konu fö'ðuir síns.
Guðrúm fæddist á Seltjarmarmesi,
eu Þongirimur í A.-Húnavatmssýslu.
Aisyst'kin Ásd'ísar, sem komust til
í'Uloirðinsára, eru Guðrúm Þor
®rímsdóttir, sem iézt fiyriir um það
“fl hálfu öðnu ári, og Davíð Þor-
Stímisson, sem lieima á á Hvaimms-
tanjga. Fósturbróðir hieinmar og
“fóðursoniuir, Guðjón Guðtmumdss.,
®ýr edininiig á Hvamimstaniga.
Ásdís rnaut góðs uppeldiis
°g meird memmtunan i lieiimiaihúsum
þá var títt. Hún var sniemma bók
PneigH og mymdanieg í verkum svo
eftir var tekið. Foreldrair hemnan
^ku heáimilMskennana til þess að
‘PseQa bönn sám og öil nutu þau auk
f6Ss mokkui’rar skólagöngu. Vetur-
1903—04 var Ásdls memandi í
^býðuiskólanuim í Búðurdal, eui áð-
y hafði hún sbuimdað nám í
^anma'Skólanum á Blönduóai.
, Haustið 1904, 3. óktóber, gilfitáist
Sigurði Þórólfssyná, em hamn
skólastjóri við alþýðuskótenn í
úðardaf. Næsta vetur veitti liin
húsfneyja skólamum fomstöðu
asamit m'ammi isímum.
1905 stofmaði Siigurður
lýðháskólainn á Hvítár-
tók Ásdís við húsmóður-
himu fjöOlmemma heimilld.
hjón veittu skóttianum fiorstöðu
1sLENDINGAÞÆTTIR . '
v Haustdð
öróttjlggom
^ka. Þá
^rfum á
til ánsáms 1920, en þá varð Sigurðux
að láta af sttcóÍLastj'óm sökiuim van-
heittisu. Þá fttuitJtist fjölsttcyldan í
mágnennd Reykjavílkuir, að Ráða-
genði á Settltjamairmesi. f Ráðagenði
sbumdaðii fjöttsttcyldam búskap í þrjú
og háTif b ár og sdðan í Útgarði í
Reyttejavik táfl. ársins 1928, en þá um
haustið fttiutti fjölskylldian á Ásvaila
götu 28 í Reykj'avJk, og þar var
heimili Ásdfsan efitiir það.
Lýðttiíásfcólinn á Hvítárbalbba var
nýjung í ísttenzkum skól'amálum.
Þar unnu sikólastjónalhjónin meirici-
legt bnautryðj'emdastarf við erfiðar
aðstæður, em trúin flytur fjöttl og
hugsjón bnauitryðjandans veiltti
stynk í hvenri naun. Fyrálnmynd
skólams á Hvítánbalkka var dönsku
íýðttiá'Skóiannir og hiinn Gnund-
vígski skóiaan'di — „knaftur hins
Ifiandd oir®s,“ eims og Sigunður
miefimdi eiinn fyrkllestufl- sinn.
Ég þekkti ndkkna memendur Sig
urðar firó skól'anum á Hvítáirbakka.
Þeir máinmast skólastjórahjómamnia
og þess anda, setm ríkti í dkiólianum,
með virðimgu og þölkk. Skóliastj'ór-
inm gegmdi'Mutverki .sírnu í anda
dönsku iýðttiáákólanma að sjáttff-
sögðu með ívafi frá eigin brjósti.
Hann skipulagði aðdnætbi og sá um
viðskiptd út á við, en húsflneyjan
étti sinn ríka þátt í því að móta
he'imiliáhætti og skólaanda, enda
þótt hún gemgi ofit ekki heitt til
sfcógar.
Bneybt finæðsttulög og nýir skólia
hættir unðu tál þess að lýðttiáskóla
huigmynd Sigunðar Þórólfssomar
nuddi sér ettcki venuttie'ga til rúms.
„Hið Mfandi orð“, og fnjálsa nám
varð að víkja fynir nýju slkipulagi.
Gaignifiræðaskóll'ar riisu á iegg í sweit
um og kauptúnum. Nú er þó svo
kom'ið, að ýmsiir ágætiir skólaimenm
llíta swo á að tafca verði upp þráð-
inn afibun og stofima frjálsa allþýðú-
sfcótta, þan sem fynst og fnemst er
iedtazt við að efila féttagsþrosba,
gttiæðá tiiúna á tiigang lífsins og
vekja virðinigu fyrir þjóðlegum
veiémætum. Huigsjónir unigmiemma
féttiaigawma og aldamó'bainaminamma
virðast nú vakja athygli margra,
sem ábyngð bera á uppeMi æsk-
unmar. Tækmi og visindi nútimians
geta hjálpað mamúnum til meiri
þnosfca, en því adeins, að harnn týni
ekki sjálifum sér, em varðveiti al-
þjóðttteig og þjóðleg verðnnæti, lærd
að vettja og bafna. „Vort norræna
mál geffuir svip voimi sátt, það setur
oss vé í lýðanma fjöld.“ (E.B.)
Siigurður Þóróttlfisson lézt árið
1929 eftir liangvarandl vanheilsu.
Þá voru börmiri flest á bennsku-
og umgJámgsaldini. Þá neyndi á ekkj-
uina, hyggmi heaimar og finamsýni
að veilba stóru heimili forsjá og
láta bönmin njóta flramhaLdsmemnt-
uiman og suim háslkólamieinntuiniar.
Vimmuistundirmar voru efcki taldar
eða kvantað við gesti og gamgamdi.
Þau afueksveirk enu sibumdum mest,
sem ummin eru í þögm og æðnu-
lteysi, en ekki auglýst á bongum.
Hin hljóðlátu störtf komummar inm-
an veggj-a heimittiisims gttteymast því
miöur ofit, þegan þjóðlfélágið umb-
uimar þegnuim sínum og imetur stönf
þeirna.Ásdís varð að þoia þá þungu
naun að missa tvö börm sin, Hrefnu
á fyrsta ári og Guðlmiund Axel lög-
fræðimema tveimur ánuan eftir and
lát nnanms síns.
Bönn Ásdísar og Sigunðar e-ru 10:
Þorgrímur Vídálin, prófiastur á
Stiaðarsitað á Snæfielttsnesi, f. 19.
móv. 1905, kvæntur Ásliaugu Guð-
mundsdóttur frá Bómdhól i Borg-
arfirði.
Brefrna, f. 28. okt. 1907. dó 21.
maí 1908.
Anmia, f. 5. deis. 1908, gift Skúla
Þorsibeiimssymá némsstjóna.
Gu'ðmiundur Axel, f. 28. apríl
1911, d. 20. sept 1931.
Guðrún, f. 7. jútti 1912, gift
Jórni Einíkssyni lækni.
Mangrét, f. 29. jamúair 1914, gdft
Þórði Guðim'undssyni verzlumar-
miamni.
Aðalheiður, f. 6. des. 1915, gifit
Skaiphéðmi Magnússyni verzttunar-
marnná, (fyrri maður hemnar, Jón
Sigurgeinsso'n, dnukknaði mieð Max
Peimiberton 1944).
Sigunmar Áslbeng, bomgaríógeti,
f. 18. aprítt 1917, kvæntur Sólveigu
Jónsdóttur frá Hofi.á Höfðaströnd.
Ásttlaug, f. 27. jarnúar 1919, gáfft
Haiulki Hafstað bómda i Vik í Skaga-
fh-ði, og Valborg, uppeMÍsfræðimg-
ur og skólastjóni Fósturskótta Sum-
angjaffar, f. 1. fie'brúan 1922, gifft
pnófiessor Ánmammi Snævarn há-
sfcóttianektor.
Dóttur Sigurðar af fynra hjóna-
bandi, Kristínu Lovísu, fynnv. al-
þimgLsmanms, f. 23. miarz 1898, sem
giifit var Kartti Ósfcari Bjarmasyni
vanasttiöikkvliðssitj'óra í Reylkjiaivíík,
sem nú er látinn fyniir mokknum ár-
,um, var Ásdís sem móðir, þótt ekiki
væri Kristím uppalm hjá henni
mema að litlu ieytá.
Ásdís ÞorgrimsdóttiT var gttæsi-
ieg kioma, svipmikil og virðuleg,
vdiðmótslilý og skiimim@srik. Það var
ro