Íslendingaþættir Tímans - 10.10.1969, Qupperneq 2

Kristín Bjarnadóttir
Frá Gmnd
F. 8. marz 1902.
D. 24. sept. 1969.
30. sept s.l. kvöddum við hinzta
sinn merkiskonuna Kristínu
Bjarnadóttur frá Grund í Skorra-
dal. Kristín fæddist árið 1902 og
var elzt 3ja barna þeirra Bjarna
Póturssonar hreppstjóra og bónda
á Grund og Katrínar Steinadóttur,
konu hans. Hin systkinin voru
Pétur og Guðrún.
Bjarni andaðist árið 1928, þá
miðaldra maður. Að honum látn-
um gerðist Pétur sonur hans
bóndi á ættaróðalinu og tók einnig
við hreppstjórastöðu. Pétur kvænt
samvinnufélaganna í Húnaþingi, og
um skeið var hann í stjórn Kaup
félags Húnvetninga. Á þessum vett
vangi sem annars staðar, ötull og
farsæll umbótamaður. Var og róm-
að, að Ingvar veitti hverju góðu
máli brautargengi, svo sem orka
og aðstæður leyfðu. í smærri sam-
tökum s. s. ungmennafélaginu í
sveitinni og búnaðarfélaginu
reyndist Ingvar skeleggur starfs-
kraftur, laðandi unga fólkið til
þátttöku í þróun félagsmálanna.
Samferðamenn Ingvars Pá’sson-
ar um þróunarsvið framfara og
félagslegrar samstillingar misstu
heilan og hugljúfan félaga úr hópn
um, þegar heilsa hans brast, svo
hann gat engum störfum sinnt,
mörg síðustu ár ævinnar. En þó
að Mkamshreystin væri niðurbrot-
in, var hugurinn opinn fyrir öllu,
er til heilla horfði heimili hans
og samfélagi. Ingvar þráði bata,
til þess að geta sinnt lífsstarfinu
og hugsjónaimálunum, en sú ósk
fékkst ekki uppfyllt. SMkum
manni er mikM þjáning að vera
dæmdur úr leik, og skipa sæti í
biðsal dauð^ns um áraskeið.
Ingvar Pálsson var ágætur hag-
yrðingur, þótt fátt hafi birtzt eft-
ir hann, mun nokkru hafa um
valdið eðlisgerð hilédrægni, og hins
vegar lítill timi til slíkrar andlegr
ist Guðrúnu Davíðsdóttur frá Arn
bjargarlæk. Pétur andaðist árið
1944, en ekkja hans hefur búið á
Grund ásamt börnum þeirra.
Guðrún, systir þeirra, lærði
hjúkrun og hefur það verið lífs
starf hennar. Árið 1930 giftist
Kristín frænda sínum Kristjáni Þor
steinssyni frá Miðfossum, sem lif
ir konu sína. Áttu þau saman þrjá
efnilega syni, sem nú eru allir upp
komnir. Kristján er mikill mann
kostamaður, og góður drengur
Þetta mun vera í stórum drátt
urn uragerð að lífi Kristínar sál.,
en við sem þekktuei hana, vitum,
ar sköpunar, er vel þurfti tii að
vanda, svo að hann teldi hæfa
íslenzkri þjóð og tungu. Ingvar
lýsir þrá sinni og vonum að
nokkru, i kvæðinu „Bernskuvon
ir“, er birtist í Húnvetningaljóð-
um. Er höfundurinn hefur sagt
ýmsa sína bernskudrauma, bætir
hann við:
„Eins ég þráði að yrkja
og skrifa,
yndislegt þá væri að Mfa.
Á hátind frægðar helzt að klifa,
ég hafði lesið oft um slíkt
Helzt var mér í huga ríkt
að syngja ljóð með svanahljóimi,
svo að þjóðar lofgjörð ómi.
Og það var fleira þessu líkt“.
Skólanámið, þó stutt væri, opn
aði Ingvari fordyr fagurra bók-
mennta, og þar gefck hann um saU,
þegar tími gafst til frá önn dags-
ins, eða hann stytti hvíldartímann
hugsjónanna og bókanna vegna.
Við Ingvar Pálsson áttum lengi
samleið um ýmsar víddir félags-
málanna. Þegar við fyrstu kynni
okkar, var mér Ijóst, að þar fór
drengur góður, sem Ingvar gekk,
enda reyndist svo til ferðaloka.
Börn þeirra Ingvars Pálssonar
og Signýjar Benediktsdóttur eru:
Björg, búsfreyja í Keflavík, Ást-
að bak við þessa umgerð fólst
imargt og mikið.
Kristín var mikil merkiskona,
Framhald á bls. 11
mar, bílstjóri, kvæntur á Skaga-
strönd, Geirlaug og Elsa, ógiftar
heima á Balaskarði. Þær systur
hafa unnið heimili foreldra sinna
ómetanlegt gagn, sérstafclega eftir
að heimilisfaðirinn varð ófær til
vinnu.
Auk barna' sinna önnuðust Balá
skarðshjónin uppeldi Ingvars
Björnssonar, er síðast var kennari
á Akranesi, en er látinn fyrir
nokkrum árum. Ingvar Björnsson
kennari var hjá nafna sínum og
frænda, frá sjö ára aldri til ferm
ingar. Svo var kært með þeim
frændum, að ekki gat betra verið,
þó að um faðir og son hefði ver-
ið að ræða. Mörg börn voru í sum-
ardvöl á Balaskarði umivafin ástúð
og hlýju beggja hjónanna.
Samhent voru hjónin á Bala
skarði, Ingvar og Signý um höfð-
ingshátt og risnu alla við gesti,
sem að garði bar.
Ég, sem þetta rita og kona min,
Helga Jónsdóttir, sendum kveðju
í hæðir, og þöikkum vini okkar,
Ingvari Pálssyni drenglund hans
fölskvalausa vináttu. Við vottum
ekkjunni, börnunum og öðrum ást
vinom hins látna, hjartanlega sam
úð okkar. Ljós minning lifir um
mætan dreng.
Stgr. Davíðsson.
2
ÍSLENDINGAÞÆTTIR