Íslendingaþættir Tímans - 10.10.1969, Blaðsíða 15

MINNING
SIGURÐUR EINARSSON
FRÁ VOPNAFIRÐI
Fæddur 26. apríl 1900.
Dáian 10. ágúst 1969.
Sigurður frændi minn Einarsson
lézt snögglega að heimili sínu að
Langholtsvegi 28, hinn 10. ágúst
.s.l., 69 ára að aldri. Hann gekk
ekki heill til skógar síðustu árin,
en í sumar var hann þó óvenju-
hress. M kom kallið.
Sigurður fæddist á Lýtingsstöð-
um í Selárdal í Vopnafirði 26. apríl
árið 1900, sonur Einars Júlíusar
bónda þar og víðar í Selárdal
Helgasonar, Jónssonar, og konu
hans, Kristjönu Steinunnar Jóseps-
dóttur, Árnasonar. Sigurður var
fjórði sonur þeirra Steinunnar og
Einars, en alls varð þeim sex sona
auðið. Þeir eru: Helgi Kristinn,
Kristján Friðbjörn, Vigfús Einar,
Sigurður, Steinþór Jónas og
Björgvin, sem andaðist á síðast
liðnu ári. Tvær dætur eignaðist
Steinunn, áður en hún giftist Ein-
ari, Stefaníu Arnfríði Georgsdótt-
ur og Dómhildi Benediktsdóttur,
sem fllézt fyrir nokkrum árum.
Sigurður ólst upp í föðurgarði,
mankvisst að hverju sem hun gekk.
Hún var rólynd og glaðlynd og átti
auðvelt með að láta böra og ung
linga vinna með sér. Hún var mik-
il móðir og uppalandi. Hún sýndi
börnum sínum mikið ástriki,
kenndi þeim hljóðláta virðingu
fyrir vinnusemi og ást á íslenzkri
móðurmold og alveg sérstaklega
fyrir Laugardalnum, sem hún unni
og þar sem hún þekkti hverja
þúfu og hvern stein.
Börnin tileinkuðu sér hina
rósömu framgöngu móður sinn-
ar, hljóðlæti og hlýju í
umgengni við annað fólk, sérstaka
samivizikusemi í öllum störfum og
hispursleysi við hvern sem er. Ég
átti því láni að fagna að vera
tengdasonur Sigriðar heitinnar cg
hef því notið þessara miklu náð-
en hvarf ungur að heirnan í at-
vinnuleit. Spor hans lágu ýmist ut-
an Vopnafjarðar eða innan, og
hann lagði stund á margvigleg
störf til sjávar og sveita. Til Reykj?.
ví'kur kom hann árið 1946. Þar hef
ur hann átt heima síðan og unnið
argáfna hennar um áratugi. Ég og
fjölskylda mín hefur notið þessar-
ar sérstöku móðurlegu umhyggju
hennar, hlédrægu ástúðar og
elsku, sem vart á sinn líka Og við
erum ekki ein um það að hafa not-
ið þess, heldur og allur barnahóp-
ur Sigríðar, tengdabörn, barna-
börn og margir fleiri, svo sem
kjörbörn Jóns í Eyvindartungu,
börn sem hann hefur gengið í föð-
urstað eftir að hann missti konu
sína, Ingunni Arnórsdóttur, eftir
mjög kkamma sambúð.
Þessum börnum reyndisí Sigríð-
ur sem bezta móðir og líka sem
amrna. Þau missa því mikið í þriðja
sinn.
Á sama hátt og Sigríður mið.aði
börnum sínum miklu af ástríki
hafa þau nú sýnt móður sinni mik-
að mestu við smíðar. Sigurður var
lagverkur og dugmikill verk-
maður og vann öll sín störf af alúð
og trúmennsku.
Frá því ég man fyrst eftir mér,
var Sigurður tíður gestur á heim-
ili foreldra minna. Var hann þar
ætíð hinn mesti aufúsugestur, og
gerðum við systkinin okkur mjög
títt um hann. Hann var vörpu-
legur maður og fríður sýnum. bros
ið hýrt og glettnisviprur um augu,
glaðvær að eðlisfari og léku jafn
an gamanyrði á vörum, hafði allt-
af á takteinum eitthvað skemmti
legt, sem glatt gat unga hugi Og
hvaða barn vill ekki eiga myndar
legan og skemmtilegan frænda?
Árin liðu, ég eignaðist siálfur
konu, börn og heimili. Einnig þar
varð Sigurður kærkominn gestur.
Frændræknin og vinfestan brugð-
ust ekki. Og þau munu mörg
skyldmenni hans. sem eiga honum
sitthvað gott upp að inna, og sum-
um reyndist hann einstök hjálpar-
hella. Oft leitaði ég til hans. þegar
eitthvað fór aflaga, og brást hann
inn kærleika og hjálp í veikindum
hennar. Um mörg ár hefur Ás-
björg, elzta dóttirin, verið henni
stoð og stytta í daglegu starfi, svo
frábært er.
Það er dauflegt í ranm Eyvind
artungu þessa dagana. Við sem
nutum hinnar ríkulegu ástúðar Sig-
ríðar í Eyvindartungu, hljótum að
geyma þær minningar vananlega
og miðla af þeim sjóði öðru sam-
ferðafólki okkar. Við hljótum líka
að þakka þær af heilum huga.
Ég vil því fyrir hönd fjölskyldu
minnar votta hinni látnu einiæga
þökk fyrir ástúðlega samfyigd og
gjöfular móðurhendur og bið guð
að blessa minningu hennar.
Blessun fylgi Eyvindartungu og
Laugardalnum.
Gunnar Guðbiartsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
15