Íslendingaþættir Tímans - 03.03.1979, Blaðsíða 4
Of langt yrði
upp að telja
öll þau störf
er þú inntir af hendi.
Framarla varstu
i félagsmálum,
þarfur maður
á þessu sviði.
Ungmennafélagi
alltaf varstu
allt frá þinum
æskudögum.
Bjóst þú lengi
búi góðu,
hygginn i búskapar
háttum öllum.
Flasaðir eigi
að framkvæmd neinni,
án þess hún væri
yfirveguð.
Hjálp þér veitti
hjartkær bróðir
glaður og reifur
hann gekk til starfa.
Nú er hann orðinn
einn á lifi
af si'num stóra
systkinahópi.
Gestrisni þi'n
og greiðasemi
viða var kunn
á voru landi.
Aðstoð þér veitti
ágætiskona,
mæddi það 1
mest á henni.
Nú er hljótt
i Hnappadalssýslu,
harmur sár
þar hjörtun nistir.
Syrgir þig allur
sveitarlýður
og ótal margir
úti um landið.
Sárast allra
þó sakna munu
ástvinir þinir
og eiginkona.
Gefðu þeim góði
Guð á hæðum
þrek til að standast
þessar raunir.
Gaf þér Drottinn
góða konu
og barnahóp
sem blessun veitti.
Hún var þér heilög
heillastjarna,
sem þér lýsti
á lifsins vegi.
Ráðgátur lifsins
við ræddum stundum
ekki þó ætið
á einu máli.
Var það öllum
sem viö þig ræddu
4
Pálína Kreis
F. 3-10-1921
D. 22-1-1979.
Dauðinn er ekki gröf
heldur varir, sem hljóðlega anda
lifi inn i meira ljós.
Tendra ljósi meira lif. m.
— Hún Palla frænka er komin. Þessi orð
vöktu ávallt gleði og eftirvæntingu hjá
okkur fjölskyldunni i Sólheimum 23 —
áður á Sólvallagötu 54. Það var svo stutt á
milli okk ar þar, hún á Holtsgötu 17. (Hún
og ég vorum þremenningar aö frænd-
semi)
— Ætli hún Palla skreppi nú ekki yfir til
okkar í dag, sagði mamma stundum á
morgnana, ogokkur hló hugur Ibrjósti við
tilhugsunina. Og oft kom Palia, þessi
aufúsugestur; sem ávallt bar með sér lff
og f jör i bæinn.
Það sem gjörði persónuleika frænku
minnar einhvern veginn svo heilsteyptan
og hrffandi var þetta hreina og beina
viðmót, aldrei nein uppgerð hvorki i gleði
né sorg. Yfir henni hvildi bæöi reisn og
fjölskylda min, þakkaö henni alla hennar
hjálpfýsi og greiðasemi. Hversu oft var
ekki leitað til Pöllu frænku með eitt og
annað —ná Iblek ellegarbækur og blokk-
ir og sitthvað fleira, sem mér var ókleyft
að nálgast. Ætiö var allt alvegsjálfsagt og
meira en þaö ogeinatt margt óumbeöiö I
þokki, skaprik var hún og einörð en drenglunduð og samúöarrik svo af bar. Hún var svo sannarlega vinur vina sinna, og aldrei fæ ég, sem þessar linur rita, og pokahorninu, þegar af voru raktar um- búöir varningsins. Pálina var höfðingi I sjón og raun I þess orðs bestu merkingu, og margar ógleymanlegar ánægjustundir
menningarauki barðist þú
á margar lundir. alla ævi þi'na.
Þér vil ég vinur Sérhver maður
þakka af hjarta er sannleik elskar,
vináttu þina laun sin hlýtur
og velgjörð marga. að loknum degi.
Hún hefir enst um ævidaga, „Merkið stendur
allt frá fyrstu þó maðurinn falli”,
okkar kynnum. svo hefir verið
Hold þitt liðið sagt til foma. Höldum þvi merki
nú leggst til hvildar hátt á lofti,
Kolbeinsstaða er þú reistir
i kirkjugarði, á æskudögum.
foreldrum hjá og frændum mörgum, Göngum vér hljóðir
sem þú unnir frá greftri þinum,
af öllu hjarta. minningar um þig
Sveinbjörn, þú varst munum geyma, upp er þér runninn
sannur maður, eilifsdagur,
menningarvita sá er aldrei
þvi má þig kalla. enda tekur.
Heyri ég getið góðra manna Með innilegri hluttekningu og þakklæti.
ætið þú verður Bragi Jónsson frá Hoftúnum.
mér efst I huga. Undir sannieikans sigurmerki t
islendingaþættir