Íslendingaþættir Tímans - 09.06.1979, Qupperneq 10

Baldur Jónsson
F. 18. júli 1916.
D. 12. aprfl 1979.
Þaö var kyrrð og friöur, hlýtt og bjart i
Grenivikurkirkju s.l. skirdagsmorgun, 12.
april. Þótt titi væri stórhriö var kirkjan
fullsetin. Hér átti aö fara fram hátiða-
messa, skirn og ferming. Beöið var eftir
prestínum sem taföist vegna veöurs. Sá
vandi leystist og messan gat hafist.
Kirkjukórinn skipaði sér um organista
sinn sem lék forleik. Fermingarsálmur
var sunginn, slöan skirnarsálmur. Dótt-
urbarn organista var boriö aö skirnar-
laug. Hátiö I helgu htísi, friöur, gleöi, lif.
Nýr meölimur i kristnum söfnuöi.
En snögglega breytist allt. Organisti
hnigur fram á orgeliö meðvitundarlaus.
Fát og kviöi gripur okkur. Hljóölega er
reynt aö hlúa aö hinum veika án þess aö
trufla skirnarathöfnina. Hringt er til
læknis á Akureyri þótt vitaö sé aö
stórhriöin muni trufla för hans og sýnilegt
aö hér muni ekkert hægt aö gera. Dauöinn
er hér mitt á meöal okkar og við stöndum
ráöþrota oglútum höföi i þögn. Hann sem
fyrirlltilli stundu haföi leikið á orgeliö er
snögglega horfinn frá okkur. Baldur er
dáinn.
Við finnum hve mannleg geta er mátt-
laus gagnvart dauðanum. Með klökkum
huga litum viö andvana likama þess
mannssem um áraraöir hefúr starfaö hér
meö okkur viö gleöi- og sorgar
athafnir. Skirninni lýkur. Viö reynum aö
syngja skirnarversiö orgellaust. Prestur-
inn tilkynnir söfnuöi hvaö gerst hefir og
þögn — dauöaþögn rikir I kirkjunni. En I
þögninni rennur þaö upp fyrir okkur aö
yfir andláti þessa manns er viss fegurð,
tign og ljómi. Engin þraut, aðeins hvild
eins og þegar lúinn maöur leggst á svæfil-
inn og sofnar rótt aö loknu góöu dags-
verki.
Kannski var þaö einmitt svona sem
Baldur heföi óskaö aö kveöja þetta líf.
Hins vegar finnum viö sem eftir lifum
sárt tíl þess aösjá stólinn auöanog orgeliö
þagnaö. t þögninni heyrum viö óm frá
liönum öldum: , JVlinn friögef ég yöur”. —
,,Ég lifi og þér munuö lifa”.
Þegar ung hjón, Baldur Jónsson og
Arnbjörg Aradóttir hófu búskap á Grýtu-
bakka 1947 þóttu þaö góö tiöindi, ekki sist
hér I Grenivikursókn vegna þess aö viö
vissum aö bóndanum voru i blóö bornir
góöir hæfileikar til söngmála en okkur
vantaöi organista I kirkjuna. Aöur höföu
tveir bræöur hans, Páll og Askell, veriö
hjá okkur viö söngkennslu, ungir og
10
upprennandi hæfileikamenn og nú ai-
þekktir.
Þrátt fyrir umfangsmikið starf hins
unga bónda á Grýtubakka tók hann aö sér
söngstjóra- og organistastarf hér f
Grenivikurkirkju og naut þar sem i ööru
hvatningar konu sinnar. 1 þessu starfi
fann hann vissa lifsfyllingu og ánægju og
meö árunum varð þaö honum æ
hjartfólgnara. Hér var aldrei um arðsamt
starf aö ræöa eða peningalegan ágóöa
sem ræöur flestu i okkar þjóöfélagi. Bald-
ur vann sitt starf fyrir gleöina sem þaö
veitti honum en um önnur laun hirti hann
litt. Þó áttu þau hjón viö erfiðleika aö
striöa sem mörgum mundi þungt aö þola,
auk þess sem Baldur var aldrei heilsu-
hraustur. En meö ástrikri og hagsýnni
eiginkonu leystust allir erfiðleikar. Þau
voru sem einn maöur, bjuggu sér hlýtt
heimili sem gott var að gista og stækkuöu
og bættu jörö sina.
Margar ljúfar minningar koma fram I
hugann þegar litiö er til baka yfir nær
aldarþriöjungs starf Baldurs með okkur
i kirkju og utan. Oft höfum viö sjáifsagt
veriö honum erfið i vankunnáttu og getu-
leysi, en allir erfiöleikar leystust farsæl-
lega eins og þetta langa samstarf sýnir.
Meö hlýrri þökk minnumst við kirkju-
legra athafna bæöi á sorgar- og gleöi-
stundum. Og kirkjukóramótin voru stór-
kostlegir atburöir. Þar ber iiklega hæst
siöasta kóramótsem haldiö var aö Laug-
um s.l. sumar til heiöurs Páli H. Jónssyni,
bróöur Baldurs, vegna 70 ára amælis
hans. Sá dagur gleymis ekki. E.t.v. hefur
Baldur aldrei sýnt betur en þá hvað i hon-
um bjó. Aö mestu leytí sjálfmenntaður
maður gaf sér tima frá umfangsmiklu
starfi bóndans til aö æfa kór til þátttöku i
stóru söngmóti. En þetta varö honum og
okkur til þroska og gleði.
Nú þegar viö sjáum sætiö hans autt er
vandséð hveöviö tekur. Meöanhans naut
viö hugsuöum viö sjaldan um það, aö fyrr
eða siöar kæmi aö þvi aö h ann hætti þessu
starfi. Það var oröiö svo sjálfsagt aö viö
heföum hann. Endalok sem þessi komu
okkur aldrei til hugar. Þaðan af siöur aö
þau kæmu svo fljótt.
Jarðarför Baldurs fór fram aö viö-
stöddu miklu fjölmenni laugardaginn 21.
april. Þaö var stór stund fyrir okkur fél-
agana aö mega syngja fyrir hann aö lok-
um. Þaö heföum viö þó aldrei getaö nema
fyrir dásamlega stjórn og styrk Askels
bróöurhans.sem viögetum aldrei þakkaö
nógsamlega. Þannig kvöddum viö leiö-
beinanda okkar og vin, Baldur Jónsson.
Hann sem ræður iifi ogdauöa blessi þig
og styrki á nýrri leið þinni Guðs um geim.
Eiginkonu og börnum hans vottum viö
innilega samúö i sorg þeirra.
„Minningin andar i okkar sál, sem ilm-
ur frá dárium rósum”.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Kirkjukór Grenivikursóknar.
( 'i
V_________J
islendingaþættir