Íslendingaþættir Tímans - 09.06.1979, Blaðsíða 12

Benedikt Helgason
Fæddur 17. júll 1923.
Dáinn 26. janúar 1979.
Kveðja frá samstarfsmönnum
Núna fyrir réttri viku hitti ég tvo af
samstarfsmönnum mínum I búö einni hér i
borginni. Þaö fyrsta sem þeir sögöu mér
var að Benni væri dáinn. — En svo var
Benedikt Helgason jafnan kallaöur meöal
vina og samstarfsmanna. Mér rann kalt
vatn milli skinns og hörunds. Ég gleymdi
sem snöggvast hvaö ég ætlaöi aö verzla
þarna. Ég fór aö hugsa: Er virkilega
svona stutt milli lifs og dauða. Þvi fór ég
líka aö hugsa til þess er viö Benni vorum
litlir strákar og aöalsamkomustaöir okk-
ar Vesturbæinganna voru Fjóla og
Billiardinn á Vesturgötunni, þar sem
Naustiö er núna. — Umræöuefni okkar
strákanna var togarar og aftur togarar.
Ég man hve viö öfunduöum Benna af þvi,
aö vera á aflaskipinu mikla, Júpiter.
Þangaö komust ekki i skipsrúm nema
þeir haröduglegustu, enda sýndi Benni
þar fyrr og siöar hvaö i honum bjó. En leiö
hans lá siðan á fragtskipaflotann: Brúar-
foss og siöan Fjallfoss.
var einstæö og eljusemi og árangur frá-
bær. Ekki færri en sex ibúðir hlutu
umönnun þeirra aö miklu eöa öllu leyti.
Jafnhliða hinum sérstæöu umsvifum var
heimilishald meö rausn og gestrisni
mikilli. En I öllu stritinu geröust undur
nokkur. Allt var á svipstundu fært I bönd
ljóðs og laga. Söngur og gleði rikti I
hverjum kima. Oröiö „lifsfylling” varð að
sönnum veruleika.
Þetta eru litil sannleikskorn um lifið,
hin litlu korn I tima og rúmi. Ef mennirnir
kunna. að lita yfir ládeyöuna, sem mörg-
um hættir til að glúpna fyrir, þá birtir yfir
og leiðin verður greiðari. Þannig kunni
þessi burt kallaða húsmóðir aö gera heilt
borðhald úr efnivið litillar nestistösku.
Hún kunni lika annað, og það var að meta
land og lýð eftir hnattstöðu og menningar-
arfi.
Ég þakka þér systir góð samfylgdina.
Ég færi þér saknaðarkveðjur frá systur
þinni Hólmfriöi og fjölskyldum i fjarlægu
landi. Ég og min fjölskylda vottum dóttur
þinni Brynhildi Ragnarsdóttur innilega
samúö.
Blessuð sé minning Margrétar Jósefs-
dóttur.
Haukur Jósefsson.
Hann var jafnan lengi I skipsrúmi þang-
aö sem hann réöst, þvi hann var ekki fyrir
þaö aö flökta á milli skipa.
Fyrir nokkrum árum varö hann starfs-
maöur Reykjavikurhafnar og fór I
Magna. — Nokkrum árum siöar geröist
hann vatnsafgreiöslumaöur hafnarinnar.
Þar starfaði hann til dauöadags.
Allan þann tima sem ég man eftir
Benna átti hann heima I Vesturbænum,
enda þar flestir hans kunningjar, og ekki
mjög langt að sækja vinnu sina. Enda
sagöi Benni þaö oft aö hann hvorki vildi né
ætti annars staöar heima en i Vesturbæn-
um.
Það sem auökenndi Benna var sam-
viskusemi og aftur samviskusemi. Ég
mun sakna þess aö sjá ekki vin minn
brunandiá hjólinusinu um hafnarsvæðið,
þvi aöBennilæröi aldrei aö aka bil. Hans
ökutæki var gamla reiöhjóliö hans.
1 hópi okkar samstarfsmanna Benna
við Reykjavikurhöfn stendur nú tómt
rúm. Viö sjáum hvaö maöurinn má sln
litils. En þó aö hann sé kominn yfir móö-
una miklu, sem er þaö sem fyrir okkur
öllum liggur, munum viö sárt sakna góös
vinnufélaga og vinar i staö.
Okkur veröur hugsaö til Mariu,eigin-
konuhansog barna þeirrahjóna og send-
um þeim og öörum ættingjum innilegar
samúðarkveðjur. — Viö biðjum góöan
Guö aö styrkja þau og sty öja um ókomna
framtið. (Jtför Benedikts fór fram i gær-
dag.
Valtýr Guömundsson.
I
Benedikt Helgason var fæddur á tsa-
firöi 17/7 ’23 sonur hjónanna Helga Bene-
diktssonarskipstjórasem lést 12-des. 1975
og konuhans Jóninu M. Pétursdóttur ætt-
aðri úr Alftafirði.
Benedikt eyddi æskuárum sinum á Isa-
firöi, en áriö 1938 fluttist hann ásamt for-
eldrum sinum og systkinum til Reykja-
vikur og haföi hann búið hér i Reykjavik
alla tiö stöan. Hann byrjaöi snemma aö
vinna, hans fyrstu störf voru viö fisk-
vinnu.
Snemma beygist krókurinn, þvi eins og
hjá fööur hans hneigöist allur hugur hans
til vinnu viö sjóinn. Ungur að árum réöst
hann til Eimskips hf. sem háseti og siöar
bátsmaöur, fyrst á Brúarfossi og siöan á
Fjallfossi, viö þessi störf var hann um
árabil eöa þangaö til hann réöst starfs-
maöur hjá Reykjavlkurhöfnum 1962-1963,
fyrst sem verkamaður I landi, siöan sem
háseti á hafnsögubátnum Magna, og nú
siöustu árin sem vatnsmaöur viö Reykja-
vikurhöfn. Benedikt var alveg sérstök
manngerö, hann var frekar dulur um sina
hagi, en eitt hiö allra mesta prúömenni
sem ég hefi kynnst um mina daga, regiu-
semi og stundvisi var hans leiðarljós,
enda haföi hann ekki vantað marga daga
til vinnu um ævina. Allir vinnufélagar
hans hafa rómað hann sem drenglyndan
og góöan vinnufélaga i öllum þeim störf-
um sem hann gekk að.
Ég held aö hans kjörorö hafi verið: Þvi
sem mér er trúaö fyrir skal af hendi leyst
eins og tilætlaö er.
5. október 1956 gekk hann aö eiga eftir-
lifandi eiginkonu sina, Mariu Pálsdóttur,
fædda 20/5 ’24, dóttur Láru Agústsdóttur
og Páls Jónassonar Thorberg f.v. sim-
virkja, þau eignuðust 3 börn: Helga,
fæddan ’56, Unni Mariu, fædda ’58 og
Brynju fædda '61. Þá átti hann áöur dótt-
ur, Báru, fædda '46. Fjölskyldu sinni
reyndist hann mjög vel og er mikil eftir-
sjá aðeiginmanni og góöum fööur. Móður
sinni reyndist hann sérstaklega vel alla
tiö, heimsótti hann hana reglulega og var
henni stoöogstytta oghinn eftirminnilegi
sonur sem móðurhjartað gleymir aldrei.
Hann var elstur 7 systkina, 2 systra og 5
bræöra,ogerhann nú sá fyrsti sem fellur
frá.
Framhald á b'ls. 16.
12
islendingaþættir