Íslendingaþættir Tímans - 21.07.1979, Blaðsíða 3

75 ára
Ásta Jónsdóttir
Áriö 1978 var merkisár hjá húsfreyjunni
á Hlíöarfæti i Svinadal, Borgarfjaröar-
sýslu, þann 6. sept. þaö herrans ár,
átti hún 75 ára aldursafmæli og þetta
sama ár hefur hún átt heimili
sitt I 60 ár á Hliöarfæti. Þar gegnir
hún enn þann dag i dag slnu hús-
móöurstarfi, i sinu húsi, sem áöur, aö
þviundanskyldu aö ntí hefur htín selt jörö-
inaogþauDanielhættbtískap. Þrátt fyrir
þaö eru þau vel ern og búa við sæmilega
heilsu, láta sér liba þokkalega viö minna
amstur en oft áður viö búskapinn. Þau
una hag sinum vel, njóta þess aö mega
vera á þessum , stab, þar sem þau eyddu
orku sinni og athafnaárum ævinnar. Þaö
er eölilegt aö fulloröiö fólk festi rætur á
slikum stööum. Þar eru kærustu minning-
arnar bundnar þvi starfi, sem gaf lifinu
gildi. Afleiöing æskuvona og fyrirheita.
Hliöarfótur er notadrjtíg jörö, grasgefin
og frekar hæg til btískapar. Þarna
búnaöist þeim vel Astu og Daniel, þau
bjuggu sinu búi á þessari notalegu jörö i
tæpa fjóra áratugi, viðgóðan oröstir og
notalega afkomu. Þaö rná kannski segja
aö þar hafi tæknibyltingin gengiö hægt um
dyr, en allt þróaöist þetta hægt og sfgandi.
Þau keyptu sér margvisleg tæki nútimans
til aö bæta vinnuskilyröi, utanhtíss og inn-
an. A þessúrn bæ réöu hyggindi og ráð-
deild, nægjusemi og nytni, vel séö fyrir
öllum hlutum, allt i föstu formi. Iöjusemi
og umhiröa í besta lagi.fóörun búfjár til
fyrirmyndar, reyndar afraksturinn eftir
þvi. Fallegt búfé, vænir diikar og öll
eftirtekja starfsins eins og best verður á
kosiö. Það var vel hugsaö hjá Astu aö
selja jöröina, sem htín fekk tír foreldra-
hendi, sem arf, enhún var einbirni, i hend
ur einnar heimasætunnar hér i hrepp.
Htín Asta er kunnug i sinum heimahögum
og þekkir sitt fólk, hún vissi aö hér var
um btíkonu að ræöa. Asta lagði meira
uppúr þvi, aö á jöröinni sæti fólk, sem
væri henni aö skapi og aö þau mættu vera
áfram i sinu húsi, eitthvað lengur heldur
en aö setja jöröina á uppboösmarkað þar
sem ófyrirleitnir kaupsýslumenn mundu.
sprengja verðið lippúr öllu valdi'Senni
lega mættu aörir taka aöferö Astu til
eftirbreytni, þá yröi eignatilfærslan auö-
veldari á jarðeignum til unga fólksins,
sem vill búa og taka viö hlutverki þess
eldra. Þaö þarf ekki aö leggja henni Ástu
á Hli"öarfæti ráöin, htín er greind kona og
hyggin og veit fótum sinum forráö. Þaö
getur velveriö aö Astasé skapstór og vina
vönd, oft mun þaö raunbesta fólkiö, þegar
á reynir, umþaö hygg ég aö viö vinir Astu
getum veriö sammála, einnig um þaö aö
htín er trölltrygg og góöur vinur vina
sinna. Hún er stórlát kona og stórtæk, þab
er ekkert skoriö viö nögl, þaö sem hún er
aö færa vinum. Ætli unga fólkið sem
hjá henni hefur dvaliö kannist ekki viö
það. Hún er margan búin aö gleöja meö
raunsargjöfum og góövild. Asta á
lika viöa hauk I horni, ég veit þaö hugsa
margir hlýtt til hennar ntí á þessum tima-
mótum, þegar kvöld fer I hönd og hugur-
inn Htur yfir liöna tiö. Asta hefur staöiö
sig vel I sinu starfi, ég segi hiklaust aö til
hennar hefur veriö litið, af hennar sveit-
ungum og samferöafólki, af virðingu og
vinarhug. Asta hefur llka góöan hug til
okkar allra, sem htín hefur kosiö aö hafa
kynni af og samleiö meö.
Þrátt fyrir þaö þó henni leiddist fyrst i
staö á Hliðarfæti, þá hefur þessi staöur
heOlaö hug hennar þaö aö þarna vill hún
helst dvelja meöan kraftur og heilsa
leyfir. Hún segist hafa átt margar
ánægjulegar stundir i Kvenfélaginu hér I
sveit og I félagsheimilinu aö Hlöðum átti
hún margaglaöa stund,hún fagnar þvi aö
nú skuli vera komiö nýtt félagsheimili I
staö þess sem brann.
Asta hefur bundist þessari fögru sveit
órofatryggöarböndum ogfólkinu sem hér
býr, þess vegna vill hún meö okkur btía og
fá aö njóta þess sem lifiö býður henni á
þessum hennar kæra staö.
En hitt er svo annaö mál, að HVitársÍÖ-
an, bernskubyggöin, á sterkan streng i
brjóstihennar, Asta er minnug og trygg-
lynd, hún man sina bernskuslóö uppi
Borgarfiröi. Hún er fædd aö Siöumtíla I
Hvitársiðu, þar fermdist hún igömlu torf-
kirkjunni, þar bjuggu foreldrar hennar I
tvibýli, þau hjón Jónas Björnsson og
Steinunn Jónsdóttir, bæöi af góöu bergi
brotin, stórum Borgfirskum ættbálkumfc
Húsafellsætt, Huröabaksætt, og fleiri,
sem ekki veröur hér rakið. Þau keyptu
Hliöarfótinnogfluttu þangaö áriö 1918. Þá
var Asta 15 ára. Hún á margar kærar
minningar frá sfnum unglingsárum og
trygga vini þar efra, það á hún hér einnig,
þvi viljum viö minna hana á þaö ntí á
þessum timamótum. Viö þökkum Ástu
trygglyndi og vinarhug okkur sýndan, i
gegnum árin og óskum henni og sam-
býlismanni hennar allar blessunar á þess
um timamótum I æfi þeirra. Megi þau
lengi vel lifa á meðal okkar.
Vaigaröur L. Jdnsson.
Bjartmar Sveinsson
4. ára
Minningarnar sækja aö, þessar fáu lin-
ur eru aöeins litiö brot af þvi sem ég vildi
sagt hafa.
Þessar linur eiga aö minna á útför litla 4
ára lar.gafadrengsins mi'ns sem drukkn-
aöi i bæjarlæknum heima hjá sér, aö
Sandhólum Tjörnesi, Suöur-Þingeyjar-
sýslu i byrjun mánaöar jtíni 1979 . Dreng-
inn sem ég sá ekki i tvö ár, en allt af
spuröi eftir mér. Bjartmar var auga-
steinn afa slns og nafna og svo fööur sins
og móður, Margrétar Bjartmarsdóttur,
ömmu sinnarGuönýjar Sigvaldadóttur/öll
erubúsett aö Sandhólum. Sveinn Egilsson
bóndi, faöir Bjartmars litla heitir i höfuö
mér. Egill Guömundsson frá ólafsvik var
afi Bjartmars og dóttir min Guölaug önn-
ur amma hans.
Prófastur Siguröur Jónsson frá
Grenjaöarstaö, jarösöng meö látleysi
og sóma, kirkjuvöröur Húsavikurkirkju
gekk frá gröfinni, klæddri innan meö
rauðu klæði og striga 3-4 metra kringum
gröfina, frumkvæði aö þessuhafði kirkju-
vöröur sjálfur, þátttaka I útförinni var
mikil og samúðeinlæg og okkur syrgjend-
um mikill styrkur. Viö aöstandendur
geröum okkur ljóst aö Almættiö þarfnaö-
ist litla drengsins okkar meira en viö,
Bjartmar litli biður okkar, þar til aö okk-
'Framhald á bls. 6
islendingaþættir
3