Íslendingaþættir Tímans - 29.09.1979, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Laugardagur 29. sept. 1979 — 31. tbl. TIMANS
Ingibjörg Ámadóttir
Stóra-Vatnsskarði
Fædd 17. september 1883.
Dáin 1. ágúst 1979.
Þann 1. ágiist sl. lézt fööursystiir mln,
Ingibjörg Arnadöttir, 96 ára gömul, og
veröur hun jöröuö aö Viöimýri laugardag-
inn 11. ágúst.
Ingibjörg var elzta barn ömmu minnar,
GuörUnar Þorvaldsdóttur frá Framnesi,
en hUn var tvlgift. Meb fyrri manni sln-
um, Arna Jónssyni, átti hUn, auk Ingi-
bjargar, fööur minn Jón og Arna, en meö
seinni manni sinum, Pétri Gunnarssyni,
Þorvald, sem dó þrjátlu og fjögurra ára,
Benedikt, Kristinu og Ingvar Gunnar,
sem dó á fyrsta ári.
Óhjákvæmilega leitar hugur minn til
baka til heimilisins aö Stóra-Vatnsskaröi,
en þar átti Ingibjörg lengst heima meö
bræörum slnum, Arna og Benedikt, kon-
um þeirra og systur sinni, Kristinu, sem
ernUein eftirlifandi af þeim systkinum. A
Stóra-Vatnsskarbi var áöur tvtbýli, en
einn bær. AöaliveruhUsiö var stórt eldhUs
þar sem allir söfnuöust saman á mat-
málstlmum og á kvöldin, oft fjöldi manns
þegar sumarfólk og gestir eru meötaldir.
Þá var oft glatt á hjalla og margt látiö
fjUka, bæöi i óbundnu máli og bundnu.
Þaö er mikil gæfa fyrir migogallan þann
fjölda af sumarkrökkum, sem kynntust
þessu rammislenska sveitaheimili og þá
ekki síst „frænku” eins og allir kölluöu
Ingibjörgu, skyldir jafnt sem óskyldir,
enda átti hUn næga hjartahlýju handa öll-
um.
Ingibjörg var frlö kona sýnum og hélst
þaöá sinn máta þótt aldurinnfæröist yfir.
HUn var svo lánsöm að halda góöri heilsu
bæöi andlega og likamlega þar til fyrir fá-
um vikum, lét sig til dæmis ekki muna um
aö skreppa noröur til aö vera viö ferm-
ingu Benedikts, þess þriöja i rööinni á
Vatnsskaröi, nU um hvítasunnuna. Þar
naut hUn fósturdóttur sinnar, GuörUnar
Þorvaldsdóttur, skrifstofustUlku hjá SIS,
sem alla tiö annaöist móöur sina af slikri
ástUÖ og umhyggju aö fátitt mun vera.
Eftir aö gamli bærinn brann 1963 var
hann fluttur nær þjóöveginum og byggt
nýtt myndarlegt tvibýlishUs. Þar býr nU
Benedikt Benediktsson meö sinni fjöl-
skyldu á jöröinni allri, en á neöri hæö
hUssins er IbUÖ, þar sem þær mæögur, á-
samt Kristinu frænku og GuörUnu Arna-
dóttur og börnum hennar, hafa bUiö I
sumarleyfum og enn er gestkvæmt á
Stóra-Vatnsskarði.
Segja má aö Ingibjörg hafi siöari hluta
ævinnar átt tvö heimili, á Stóra-Vatns-
skarði ogí Reykjavik, siöustu tuttugu árin
aö Stigahliö 26. Ingibjörg frænka var heil-
steypt kona, hýr og hlýleg og einkar trygg
heimili, ástvinum og trU sinni. Meö
þessum fátæklegu kveðjuoröum vil ég
minnast hennar, hUn var af þeirri mann-
gerð sem bætir umhverfi sitt og sam-
ferðafólks.
Arni Jónsson.
11. águst s.l. var til grafar borin I
heimahögum slnum i Skagafiröi Ingi-
björg Arnadóttir, sem lést hér I Reykjavík
1. ágUst slöast libinn, háöldruö á tiræöis
aldri. Ingibjörg Arnadóttir ólst upp á
Stóra-Vatnsskarði I Skagafiröi ásamt al-
systkinum sinum, þeim Jóni bankastjóra
og Árna, siðar bónda þar, og hálfsystkin-
um sínum, Kristlnu Pétursdóttir og
Benedikt Péturssyni. Þegar þeir Arni og
Benedikt skptu meö sér bUinu, önnuöust
þær hálfsystur, Ingibjörg og Kristin bU-
ákapinn meö þeim, einnig eftir aö
Arni og Benedikt kvæntust. Var sambýli
þetta og öll sambUÖ þeirra systkina og
siöar barna þeirra svo náin og hlý, aö fá-
gætt má telja. Hiö sama átti viö, er Ingi-
björg tók I fóstur barnunga frænku slna,
GuörUnu Þorvaldsdóttur. Slöar flutti hún
með GuðrUnu til Reykjavlkur og bjó meö
henni hér undanfarna áratugi, þótt ekkert
sumar liöi svo, aö ekki sækti hún Skaga-
fjörð heim.
Sökum frændsemi þekkti ég þetta fólk
frá barnsaldri. En ég kynntist þvl nánar
en ella vegna þess, aö synir okkar þrir
dvöldu allir mörg sumur á Stóra-Vatns-
skaröi, er þeir voru börn. Heimiliö á
Stóra-Vatnsskaröi var mótaö af rammis-
lenzkri og rótgróinni menningu, eitt
þeirra sveitaheimila, sem staöiö hefur
trUan vörö um þaö, sem traustast er I Is-
lenzku þjööerni.
Ingibjörg Arnadóttir var fágæt kona.
Hún var gædd ýmsum þeim eöliseinkenn-
um, sem af einhverjum ástæöum er al-
gengaraaösamanfarihjá konum en körl-
um ekki slzt gömlum konum: Greind,
mildi, góövild og tryggö. Ýmsir islenzkir
rithöfundar hafa lýst gamalli ömmu og
gildi hennar fyrir börn af snilld, og má
þar til nefna Nóbelsræðu Halldórs Lax-
ness, Fjallkirkju Gunnars Gunnarssonar
og kvæöiö Amma kvaö eftir Orn Arnar-
son.Ekkerthaggar rósemi viturrar gam-
allar konu, greind hennar gerir hana
skilningsrlka og umburöarlynda, góövild
hennar yljar og tryggö hennar skapar
traust.ÞaökomekkisIzt fram á efriárum
Ingibjargar, aö allir þessir eiginleikar
stóöu föstum fótum I manngerö hennar.
HUn var ein þeirra, sem öllum haföi alltaf