Íslendingaþættir Tímans - 27.10.1979, Blaðsíða 4

Benedictsen, einum afkomanda Staðar-
fellsættarinnar i Danmörku.
Hagur hinna dugmiklu hjóna Elisabetar
og Georgs Jensen stóö meB milum blóma
þegar frá upphafi. Þau voru bæBi ráB-
deildarsöm, iBjusöm og útsjónarsöm.
Elfsabet haföi mikla hæfileika sem
stjórnandi og skynjaöi vel lögmál viö-
skiptalifsins. Hún vildi aö heimili sitt og
fyrirtæki væri með glæsibrag og menn
gætu áttaö sig á þvi að allt væri gert með
viröingu og tillitssemi fyrir þeim er þang-
aö leituöu, hvortsem þaö voru gestir eða
viöskiptavinir. Þaö gat þvi ekki hjá þvi
farið aö til hennar og bónda hennar lægju
„gagnvegir” og sótst væri eftir viöskptum
og samskiptum viö hana og þau hjónin
bæöi. Lifiö brosti viö hinum bjartsýnu og
vinmörgu hjónum. Skyldmenni Elisabet-
ar voru sérstakir aufúsugestir og þaö
leyndi sér ekki aö öllum leiö vel i návist
þeirra hjóna eöa undir verndarvæng
þeirra.
Sá sem þessar linur ritar kynntist þeim
hjónum fyrst sumariö 1948 er leiö hans lá
til framhaldsnáms i Danmörku og haldiö
var utan án mikils undirbdnings með
eiginkonu, er var systir mágkonu Elisa-
betar, Þórukonu sira Jóns bróöur hennar.
Elisabet tók hina veglausu aö sér og
opnaöi þeim heimili sitt og veitti ásamt
eiginmanni og syni alla fyrirgreiðslu og
aöstoð. Sturla Jensen var þá aö hefja
læknanám viö Kaupmannahafnarhá-
skóla. Móttökur og fyrirgreiösla Elisabet-
ar komu auövitaö á óvart gestum úr fjar-
lægö, er litil deili vissu á höföingsskap
hennar og ósérplægni. Það eina sem bor-
ist haföi gestunum tii vitundar var, aö
önnur systir Þóru, mágkonu Elisabetar,
Sigurlin hafði ung aö árum ráöist til
hennar sem nemandi og lært hjá henni
tannsmiði. En nú opnuðust gestunum
undur hins fagra heimilis Elisabetar og
Georgs Jensen aö Helsingörsgade 41,
rausnarskapur hjónanna, ástriki sonarins
og traust og trúnaður ráöskonu þeirra
Margrethe Thomsens.
Þaö erekki ætlunin aö gera hér ítarlega
grein fyrir æviferli Elisabetar. Til þess
þyrfti meiri tima og undirbúning og væri
samt verðugt verkefni, svo óvenjuleg sem
hún var og frábær fulltrUi lands sins á er-
lendri grund. Hitt hlýtur aö koma fram
sem sjálfsagt er, aö þau Elisabet og
Georg Jensen stóöu af sér storma lifsins,
þar á meöal ömurleika hernáms Þjóð-
verja á striösárunum siöari án þess aö
fyllast beiskju og láta hlut sinn I neinu.
Þvert á móti kom þá enn betur i ljós hvern
mann þau höfðu aö geyma og hversu
miklu þau höföu aö miöla af rikdómi
skapgeröar og persónuleika.
Þaö var á margan hátt erfiöur timi 1
Danmörku þegar undirritaöur kom þang-
aö i iærdómsleit. Vöruskortur var áber-
andi og lifskjörin kröpp hjá alþýðu
manna. Þau hjónin Elisabet og Georg
bárustheldurekki á, en lögöu þvi meir al-
úö viö persónuleg samskipti og þaö
mennska viöbragö, sem mikilvægast er
4
og eftirminnilegast. Þau höföu náinn og
tryggan vinahóp og gættu þess aö sam-
skiptin og tengslin rofnuöu ekki. Vinaboö
og veislur voru þvi sjálfsögö tilbreyting
og tildrög að rjúfa hversdagslega hrynj-
andi daganna. Þá birtist gæsibragur
þeirra hjóna og vinátta á eftirminnileg-
astan hátt. Húsmóöirin setti svip á vina-
fundinn meö skörungsskap sinum og
reisn, en húsbóndinn lyfti vinum sinum I
hæöir glaöværöar og djúprar hugsunar
meö boröræöum sinum krydduöum hlýrri
danskri kimni. Þar var í sannleika gott að
vera.
Þrátt fyrir annir daganna hjá hjónun-
um báðum Elisabetu og Georg og hinni
riku þörf þeirra aö rækja skyldur vinátt-
unnar i heimboöum sinum, gátu þau engu
að siöur gefiö sér tima til aö sinna sér-
hæföum áhugamálum sínum. Mætti þar
margt til nefna, en hér skal aöeins minnt
á áhugá þeirra og kunnáttu i bridge-spil-
um. Einmitti þeirri iþrótt kom óvenjuleg-
ur minnishæfileiki Elisabetar fram og
geröi hana aö eftirsóttum aöila i margvis-
legri keppni er bridgeiþróttinni fylgir.
Var þaö allra mál aö hún byggi yfir sér-
stæöri hæfni og kunnáttu er fáum einum
væri gefin.
Sturla sonur Elisabetar og Georgs lauk
læknisprófi og losaöi heimdragann. Hann
kvæntist Jenny Porksen, danskri konu og
eiga þau tvær dætur, er heita Hanna
Elisabet, fædd 11. október 1960 og Birgitta
Jara fædd 18. október 1962. Sturla geröist
siöar yfirlæknir viö rikisspitalann i Vejle
á Jótlandi.
Hinn 3. ágúst 1974 andaöist Georg Jen-
sen á sjúkrahúsi Hillerödbæjar eftir aö
hafa átt viö sjúkleika aö striöa um nokk-
urt skeiö. Þótt húsbóndinn væri fallinn frá
var öllu haldiðihorfi á Helsingörsgade 41,
enda naut Elisabet þvi meir aöstoöar og
styrks Margrethe Thomsens, ráöskonu
sinnar sem kraftar hennar sjálfrar uröu
minni. Elisabet hafði hins vegar ekki
hugsaö sér aö leggja árar i bát eöa hætta
atvinnur„ekstri sinum. Til hennar komu
viöskiptamenn viöa aö á Sjálandi svo
mjkiö orð fór af hæni hennar og óvenju-
legri kunnáttu i iöninni. öllum varö aö
sinna, allra vanda aö leysa ef auðiö
reyndist.
Þaö var eitt af sérstæöustu einkennum
Elisabetar Jensenaö hún átti þann fágæta
eiginleika aö geta glaöst yfir þvi sem öör-
um hlotnaöistog vilja leggja sig alla fram
aö gera annarra hlut sem mestan. Hefur
sásem þessarlinur ritar fáum kynnst, er
búnir hafa veriö þessari dyggö I jafnrik-
um mæli. Alltaf var húnboöin og búin að
styöja aðra til dáöa og árangurs og fórna
tima sinum aö tryggja aö öðrum mætti
auönastaö hljóta þau verömætiog gæöi er
hugur þeirra stóð til.
Siöustu ár ævinnar átti Elisabet viö
veikindiogþrautiraöstriöa.Þákom I ljós
trygglyndi sonarins og fjölskyldu hans,
svo og sérstæö fórnfýsi ráöskonunnar
Margrethe Thomsens.henni sem i raun og
sannleika var oröin samtengd og samgró-
in fjölskyldunni, enda metin sem sllk.
Elisabet andaðist á sjúkrastofnun i Hille-
röd l.maisiöastliöinn86áraaö aldri, eins
og fyrr sagði. Ekin stolta hafði brotnaö I
bylnum stóra seinast.
IV
Heimili Elisabetar og Georgs Jensens
var á einum fegursta staönum i Hilleröd
niöri viö Hallarvatniö andspænis Friö-
riksborgarhöll. Útsýni frá skrúögaröi
heimilisins var seiömagnað og heillandi.
Það bar aö þessu leyti svipmót fjölskyld-
unnar, er byggði Helsingörsgade 41. Ein-
hver hafði látið þau orö falla um útsýni
þetta,aö þaö væri „kyrrstæö fegurð”. Vel
má þaö rétt vera, en þau orð hljómuöu
ekki vel i eyrum Elisabetar Jensens. Hún
undi ekki kyrrstööu og óbreytileik. Sjálf
var hún þróttmikil og kaus umbrot og um-
breytingu. Lif hennarallt barólgu vitni og
sikvikum huga. Trú hennar á lifiö var
sterk og óbifanleg. Hún haföi shálf upplif-
aö hugsjónaglóö aldamótanna, kynnst
ótta og kviöa, er greip um sig áöur en siö-
ari heimsstyrjöldin braust út og gagntók
hugi almennings i hernumdum löndum á
styrjaldarárunum. Eftir heimsstyrjöld-
ina þráöi hún eins og allir er lifstrú áttu,
aðframundan væri timi frelsis og frelsun-
ar öllum þjóöum og þjökuöum til handa.
Hún leitaði þessari lifstrú sinni vakningar
ogmættium þá leit skrifa lengra mál. Sá
sem þessar b'nur ritar veit aö Elisabet
Jensen var alla ævi sanntrúúð kona meö
opinn huga og þráöi fyrirheit kristin-
dómsins og fullvissu, „aö lögmálið kom
fyrir Móseen náöin og sannleikurinn kom
fyrir Jesúm Krist”. Blessuð sé minning
hennar.
Samúö og hlýhugur berst syni hennar
Sturlu Jensen og fjölskyldu hans, svo og
stoö heimilisins að Helsingörsgade 41 til
siöasta dags, Margrethe Thomsen.
Guömundur Sveinsson.
Af marggefnu tilefni skal
það ítrekað/ að í (slendinga-
þætti Tímans eru ekki tekn-
ar greinar upp úr öðrum
blöðum. Birtar erugreinar
sem komið hafa í Tímanum
á útfarardegi viðkomandi.
Afmælisgreinar eru ekki
endurbirtar.
I Islendingaþætti berst
mikill f jöldi greina og verða
því þeir, sem senda minn-
ingarorð eða afmæliskveðj-
ur, að hafa biðlund því
nokkur tími liður frá því
greinar berast, þar til unnt
er að birta þær.
Islendingaþættir