Íslendingaþættir Tímans - 24.03.1982, Side 7

ÁRNAÐ HBILLA
Sigþór Bjarnason
í Tunghaga, sjötugur
l6- desember siðastliðinn varð Sigþór
Wrnason sjötugur.
Unileiðog ég óska honum tilhamingju
ef»i ég gaman að rifja upp tvo þætti I
þjóðlifi okkar. Fyrst er ræktun landsins
varð að hefjast á félaglegum grundvelli,
er hér nefnd sléttun túnanna og stækkun,
er hófst eftir að jarðræktunarlögin gengu
norður að Hringveri og var hún þar um
fabil en þau Guðbrandur létust með
s uttu millibili og hvila þau bæði i kirkju-
Sarðinum i Viðvik.
®g hafðiekkiástæðu til að koma i heim-
^*31 aðHringveri á meðan þau Ingibjörg
Guðbrandur bjuggu þar, en seinna
P^gar allt varkomið i eyði kom ég þangað
. að lita á veggjabrotin. Ingibjörg hafði
®'gnast son áður en hún giftist Guðbrandi
ann heitir Samúel Friðleifsson, kvæntur
kj’nu Hákonardóttur og búa þau i Kefla-
,!*• ^au eiga tvö uppkomin börn, Ingi-
gu og Karl sem var ömmu sinni mjög
björ
k*r og gkkj þötti henni siður vænt um
^akon stjúpsonSamúels. Guðbrandur átti
ðsturson frá fyrra hjónabandi hann heitir
ón Kristjánsson og býr á Blönduósi.
Arið 1914 urðu ábúendaskipti i Ashól i
Asahreppi. Þangað fluttu frá Haugi i
Gaulverjabæjarhiieppi hjónin ólafur
Q'afsson og Kristin Kristjánsdóttir með
>nim sonum sinum. Bæði voru þau
Rangæingar að ætt. Ólafur var fæddur og
nppalinn á Efri-Hömrum, næsta bæ við
Ashól. Ekki naut hann langrar dvalar á
®skuslóðunum, þvi hann léstfáum árum
seinna.
Elstu synirnir voru þá uppkomnir og
eldu áfram búskapnum með móður
S'nni. Elsti bróðurinn Ólafur kvæntist árið
925 Sigriði Sigurðardóttur frá Hvalsnesi
°g Karl fór um likt leyti til búskapar að
Hömrum i Grimsnesi kvæntur GuðrUnu
ðnsdóttur frá Hárlaugstöðum og fór
,‘gurður bróðir hans með honum. Yngstu
r®ðurnir tveir, Stefán og Ingivaldur
vnru kyrrir á Áshól. Sigriður I Áshól varð
kki langh'f fremur en nafna hennar á
yðri-Hömrum. Kallið sem við verðum öll
,ð hlýöa sum fyrr, önnur seinna.kom til
ennar þar sem hún var að lfkna slösuðu
. rni hjá Steinslækjarbrúnni við túnfót-
lnn i Ashól. HUn var borin heim meö-
V|tundarlaus og dó sama dag, 1. ágUst
,27- Ólafia dóttir hennar var þá aðeins
niu mánaða. HUn ólst upp hjá föður sin-
Um
ommu og föðurbræðrum, en föður
Slns naut hún skammt, þvi hún missti
Islendingaþættir
hann þegar hún var tæpra ellefu ára og
héldu þeir Stefán og Ingivaldur þá áfram
búskapnum með móður sinni.
Elfn á Syðri-Hömrum giftist Stefáni I
Ashól 1945. Þá var Kristin móðir hans
orðinellimóð og hjálpuðust þær ólafia við
að hlynna að henni þau ár sem hUn átti
ólifuð.
Ólafi'a var að mestu i Ashól þar til hUn
stofnaði eigið heimili og var alla tið mjög
kært með þeim Elinu. Maður hennar er
Guðmundur Guðmundsson I Tré-
smiðjunni Víði og eiga þau fimm syni.
Það var gott að komast i Ashól til
Stefáns og Eli'nar. Þar var öllum tekið
opnum örmum, enda var oft gestkvæmt
hjá þeim.
Ég, sem skrifa þessar linur ólst upp á
HUsum sem segja má að séu i sama tUn-
inu og Syðri-Hamrar. Við Elfn og Ingi-
björglékum okkur saman frá þvi ég man
fyrsteftir mér, gengum saman i skóla og
hittumst hvenær sem tækifæri gafst. En
svo skildu leiðir. Við bjuggum allfjarri
hver annarri á fullorðinsárunum, en
höfðum þó alltaf gott samband hver við
aðra og það samband entist ævilangt.
Stefán maöur Elinar, lést 8. mai 1963.
Um haustið flutti Elin til Reykjavikur og
keypti þar ibúð ásamt mági sinum Ingi-
valdi Ólafssyni.
Eftir að allt var orðið breytt i Hringveri
flutti Ingibjörg til Reykjavikur og fljót-
lega kom hún til systur sinnar og leigði
hjá þeim Ingivaldi i mörg ár eða þar til
yfir lauk.
Þegar systurnar voru sestar að hér i
borginni hittumst við mjög oft, nutum
samverunnar og fórum saman i ferðalög
meðan heilsan leyfði. En allt hefur sinn
endi. Arunum f jölgaði og sjúkdómar herj-
uðu á, en aldrei heyrðist æðruorð.
GuðstrUin var þeirra aðalsmerki og
leiðarljós.
Ég þakka af hjarta liðnar samveru-
stundir. Ég hef misst mikið en eftir er
vonin um endurfundi.
Blessuð sé minning þeirra.
Jónlna H. Snorradóttir
I gildi á byrjuðum þriðja áratug aldar-
innar. Áður höfðu bændur hér og hvar um
landið sléttað túnin á svipaðan hátt og
hér er greint frá, (Það er að segja allt frá
þvi að BUnaðarskólarnir komust á fót) en
Imiklu minna mæli. Búnaðarfélögin réðu
starfsmenn einn eða fleiri, en fóru á milli
bæja og ristu ofan af túnþýfi, er siðan var
plægt og herfað. Verkið krafðist mikillar
leikni og lægni, til aö góö afköst næðust.
Sigþór var hjá búnaðarfélaginu, er hann
var 17og 18 ára. Sýndistmér er ég horfði
á hann hann ná einhver jum hinum bestu
afköstum, en veittist þó létt að vinna
verkið.
En svo annað er bilar hófuinnreið sina i
fjórðunginn er var einnig uppúr 1920. Það
var allra fyrst, fyrstu árin, einn bill I för-
um yfir Fagradal, sem flutti vörur ein-
vörðungu. En rétt ífyrir 1930 byrjuöu
reglubundnar ferðir, meö vörur af
Reyðarfirði til héraðs, er kaupfélag
HéraðsbUa,erhafði aösetur á Reyðarfirði
annaðist. Og svo laust eftir 1930 hóf það
rútuferðir til Akureyrar með fólk. í þess-
um ferðum vorumjög vel færirbilstjórar.
Og einnig hafði kaupfélagið á þessum ár-
um, mjög vel færum viðgerðarmönnum á
að skipa. Sigþór var við hvort tveggja
þessi störf hjá kaupfélaginu á þessum ár-
um. Hafði hann orð á sér, að vera mjög
öruggur bilstjóri og flinkur bilaviðgerðar-
maður. Og mjög góður járnsmiður var
hann þá þegar. Gaman var að vera far-
þegi I bil með Sigþóri til Akureyrar, hann
fræddi mann um fjölda bæjarnafna sem
leiðin lá um. Svo var honum annt um að
færa sem best um farþegana.
Siðustu 35 árin eftir að Sigþór kom upp
bflaverkstæði iTunghaga hefur hann rek-
ið sitteigið verkstæöi. Og siðustu 18 árin i
félagi við son sinn. Hefur vélaþjónusta
þeirra siðan veriö bæði bilaviðgerðir, við-
gerðir á traktorum og öðrum land-
búnaðarvélum.
Fyrir 3 árum hófu þeir feögar fram-
kvæmdir við stækkun á húsnæði verk-
stæðisins. Verður er þeirri byggingu er
lokið sérstaklega góð vinnuaðstaða fyrir
nokkra menn við viðgerðir á bilum og
vélum bænda og annarra er þurfa að fá
gert við bíla og vélar.
Ég sendi Sigþóri og fjölskyldu hans
innilegar hamingjuóskir i'tilefni afmælis-
ins.
Páll Guttormsson.
, 7