Heimilistíminn - 28.10.1976, Síða 12

Barnasagan:

Lewis Carrol:
Lísa
1
U ndralandi
Kapphlaup dýranna
3. þáttur
Það var sannarlega skritinn samsöfnuður
þarna á bakkanum. Fjaðrir fuglanna stóðu
allar út i loftið og dýrin hjúfruðu sig inn i loð-
skinnin sin. öli voru rennandi blaut köld og
önug.
Fyrsta spurningin var auðvitað sú, hvernig
þau gætu þornað sem fyrst. Það var haldin ráð-
stefna um málið, og eftir nokkrar minútur var
Lisa orðin góðkunningi allra dýranna. Hún
spjallaði við þau eins og jafningja sina: en inn-
an skamms var hún samt farin að hnakkrifast
við páfagaukinn. Hann hafði stokkið upp á nef
sér einhverra hluta vegna, og að siðustu fékkst
ekki annað upp úr honum en þetta: ,,Ég er
eldri en þú, og ég veit þetta betur”. Lisa vildi
ekki samsinna þessu, nema hún fengi að vita,
hvað páfakaugkurinn væri gamall en af þvi að
hann neitaði eindregið að segja til aldurs sins,
þá féll málið niður.
Músin sem virtist vera mikilsvirt persóna
meðal dýranna var nú orðin leið á þófinu og
skipaði öllum að setjast niður : ,,Hiustið á mig
og þið munuð bráðlega þorna”, kallaði hún.
Lisa einblindi á músina og hún var alveg viss
um að hún myndi fá slæmt kvef, ef hún yrði
ekki þurr fljótlega.
Músin hóf nú fjarska leiðinlega þvælu og
þuldi upp allt það þurrasta, sem hún mundi úr
mannkynssögunni. Dýrin urðu óþolinmóð,
enda voru þau jafn rennblaut eftir sem áður.
Litiil andarungi sagði, að sér kæmi þetta ekk-
ert við og heimtaði að músin talaði heidur um
froska og ánamaðka (þetta var vist uppáhalds
matur hans). Músin lét sem hún heyrði þetta