Alþýðublaðið - 15.05.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Mulningur
fíá vinnustöð bæjarins við Laufásveg kostar:
Grófur Enulningur . kr. i 00 tunnan.
Finn œuiningur . . — 1,50 —
Mulningssalli .... — 1,25 —
Kaupeadur suiíi sér ti! sioiístofu borgarstjóra og fylgi greiðsla pöntun.
Boigarstjóinn f Reykjavík, 12. tnaí 1922,
K. Zimsen.
M ó r
úr KTÍnglumýri, tekinn upp 1920. og geymdur í húsi, fæst keyptur
fyrir 35 krónur tonnið (kr. 12 25 vagninn) heimfluttur í bæinn. —
Mórinn grciðist við pöntun á skrifstofu borgarstjóra.
Borgarstjórinn l Reykjavík, 12 mai 1922.
K. Zimsen.
Matsvein
og nokkra góða flskimenn
vantar yfir sumarið á þilsfeip
frá Vestfjörðum Uppl. í vetzi.
Skógafoss Aðaist'æti 8
Sa/magiiB kostar. 12
am á kiIovaUstnnð.
Rsfhitun verður ódýrast*, hrein-
leqasta og þægilegasta hitunin.
Strauið með raiboltá, — það
kostar aðeins 3 aura á klukku
stund Sparið efeki ódýra rafmagn
ið í suma , og kaupið okkar
agætu rafo'na og rafstraujárn.
Hf. Rafmf. Hiti & Ljés
Laugaveg 20 B — Sfmi 830,
MjúkrasamUg Reykjaríknr.
Skoðunarlæknir próí. Sæm. Bjar«
héðinsson, Laugaveg II, kl. 2—J
• h.; gjaldkeri tsleifur skólastjór
Jöns'iOn, Bergstaðastræti 3, sam-
lagstfmi ki. 6—8 e. h.
U tsvarakærur skrif.r Pet
ur Jakobsson Nönnugötu 5
Heima 6—10 síðd
Alþbl. er blað allrar Alþýðu.
Ritstjóri og ábyrgðartnaður:
Ólafur FriðrikssoH.
P entsmtðlao Gutenoerg.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Edgar Rict Burrougks. Tarzan.
Clayton sagði frá hvarfi fane Porter og þörf vopn-
aðra manna, til' þess að leita hennar.
.Þvíllk hörmung I“ mælti herforinginn hryggur. „í gær
hefði það ekki verið um seinan. En í dag væri betra
að veslings konan fyndist ekki. Það er skelfilegt. Hrylli-
Iegt“.
Fleiri bátar voru nú lagðir af stað frá skipinu, Clay-
ton benti á innsiglinguna, og fóru þá tveir herforingjar
með honum út í skipið, sem siglt var inn á lagið og
kom hitt skipið á eftir.
Brátt var öll skipshöfnin stigin á land þar sem Porter,
Philander og Esmeralda stóðu.
Skipstjórinn á herskipinu var meðal þeirra sfðustu
sem lögðu frá skipinu; og er hann hafði heyrt um
hvarf Jane, spurði hann hverjir fara vildu i leit eftir
henni.
Enginn herforingi eða háseti, var meðal þessara
Frakka, sem ekki bað leyfis, að fá að vera í förinni.
Skipstjórinn valdi tuttugu háseta og tvo herforingja,
d'Arnot og Charpentier. Bátur var sendur út að hér-
skipinu eftir matvælum og hergögnum.
Skipstjórinn, Dufranne, svaraði spurningu Claytons
um það, hvernig staðið hefði á komu þéirra, þannig,
að mánuði áður hefðu þeir séð Örina á sUðurleið með
mörg segl uppi, og þegar þeir hefðu gefið henni merki
um að stanza, hefði hún að eins aukið seglin,
Þeir hefðu haldið 1 við hana til sólseturs og skotið
nokkrum skotum, en morguninn eftir hefði hún hvergi
séðst. Þeir hefðu svo 1 nokkrar vikur haldið áfram að
sigla fram og aftur með ströndinni, qg verið því nær
búnir að gleyma þessu atviki, þegar vorður hefði ságt
frá því einn daginn, að hann sæi skip [við sjóndeildar-
hringinn, er virtist vera stjórnlaust.
Þegar þeir nálguðust urðu þeir hissa á þvf að sjá, áð
þetta var sama skipið sem hefði sloppið frá þeim fyrir
nokkru. Fram og afturseglin voru eins og reynt hefði
verið að halda skipinu upp í vindinn, en önnur segl
voru í tætlum.
Sjógangurinn var mikill og því erfitt að koma mönn-
um upp 1 skipið; og þar eð ekkert lífsmark sást á þil-
farinu, var afráðið að bíða, unz vindinn lægði; en rétt
á eftir sást maður halda sér 1 reiðan og veifa dauflega
tusku til þeirra. »
Samstundis var vel mönnuðura báti skotið út og það
tókst að komast upp i Örina. Það sem mætti augum
Frakkanna var skelfilegt.
Tólf dauðir og deyjandi menn ultu víðsvegar um þii-
farið, hver innan um annan. Tvö lík voru rifin eins
og eftir úlfa.
Áhöfnin frá herskipinu kom bráðlega reglu á seglin,
og flutti þá sem enn voru llfs af þessum óhapparæfl-
um niður í skipið.
Þeir dauðu voru vafðir 1 segldúk og geymdir á þilj-
um uppi, unz félagar þeirra gætu sagt til nafna þeirra,
áður en þeir voru látnir síga I hina votu gröf.
Enginn skipsmanna var með meðvitund þegar Frakk-
arnir komu. Jafnvel vesalingurinn, sem veifað hafði til
þeirra var fallinn í öngvit, áður en hann vissi hvort
það hefði haft nokkurn árangur.
Frönsku hermennirnir voru ekki lengi að sjá, hvað
valdið hafði þessum ósköpum. Því þegar leitað var að
yini vatni til þess að svala mönnunum fanst ekki
deigur droþi, og ekki var nokkur matarbiti til.
Þegar í stað var herskipinu gefið merki uhi að
serida ni.atvæli, vátn og meðöl og annar bátur lagði af
stað í hættulega fgrð yfir til Örvarinnar. 2 1
Þegar dreypt hafði verið á mennina, röknuðu ýmsir