Morgunblaðið - 06.11.2004, Page 4

Áhorfendur streymdu að. Það fórað hitna í Íþróttahöllinni. Raf-
mögnuð stemning var í húsinu kort-
éri fyrir leik, hávaða-
söm rokktónlist fyllti
loftið og menn virt-
ust allir ætla að taka
vel á jafnt leikmenn
sem áhorfendur. Axel Stefánsson,
þjálfari Þórs, sat aleinn uppi í stúku
og virtist í þungum þönkum. Ég
skaut á hann nokkrum spurningum.
Af hverju situr þú hér, Axel? „Ég er í
leikbanni sem ég fékk eftir Hauka-
leikinn. Ég var eitthvað ósáttur við
dómarana og lét þá heyra það og
verð bara að taka þessu. Það er nátt-
úrulega erfiðast að sitja uppi í stúku
í stóru leikjunum og bara agalegt að
missa af þessum.“
Á enn nokkra ágætis
félaga í KA
Lékst þú ekki einu sinni með KA?
„Jú ég fór úr Þór í KA á sínum
tíma og var með þeim í fjögur ár.
Það voru fín ár og mikil stemning í
KA-liðinu. Á þessum tíma skildu
flestir Þórsarar ákvörðun mína en
einhverjir áttu erfitt með að sætta
sig við að sjá mig í KA-búningnum.
Ég á ennþá nokkra ágætisfélaga í
KA.“
En hvernig fer svo leikurinn?
„Ég vil ekkert vera að spá enda lé-
legasti spámaður í heimi, spái alltaf
vitlaust.“
Væri þá ekki sniðugt að spá KA
sigri?
„Jú, það væri kannski best,“ sagði
Axel og glotti.
Niðri við gólf voru trommarar
beggja liða að hita sig upp, fjórir
Þórsarar og þrír KA-menn. Svein-
björn Pétursson og Ágúst Bjarni
Guðmundsson, báðir gallharðir
Þórsarar, voru nokkuð brattir. „Ég
reyni að mæta á alla leiki,“ sagði
Ágúst. „Sveinbjörn er bara grafinn
upp til hátíðabrigða. Við reynum
bara að halda uppi stemningu og svo
ætlum við að trufla KA-trommarana.
Þeir eru algjörir atvinnumenn svo
við verðum að leggja okkur fram.“
Spá í lokin?
„34:30 fyrir Þór,“ sagði Ágúst en
Sveinbjörn var aðeins hógværari.
„Þetta fer 30:28 fyrir okkur.“
Hinum megin við miðjuna voru
bræðurnir Viðar og Aðalbjörn Páls-
son á KA-trommunum. „Við erum
bara þrír gegn fjórum og það ætti að
duga,“ sagði Viðar. „Ég hef verið á
trommunum frá því 1997 en hef stutt
liðið mun lengur.“
En til hvers eruð þið að búa til all-
an þennan hávaða? „Þetta eflir bæði
leikmenn og ekki síður áhorfendur.
Við reyndum að hafa eyrnahlífar en
þá náðum við ekki nógu góðum
takti.“
Þeir bræður fengust svo til að spá
fyrir um úrslitin. Báðir spáðu þeir
KA naumum sigri, Viðar sagði 29:31
en Aðalbjörn 32:33.
Þórsarar kátir en taka
velgengninni af varkárni
En nú var mér ekki til setunnar
boðið enda leikurinn byrjaður og
ekki mátti trufla þessa nútíma
galeiðutrommara stundinni lengur.
Leikurinn fór vel af stað fyrir Þór
og var stemningin öll þeirra megin í
fyrri hálfleik. Stuðningsmenn þeirra
sátu þónokkuð rólegir og voru ekki
mikið að sleppa sér þótt Þór væri
hreinlega að valta yfir KA. Eftir
kortér var staðan 12:4 og svart ský
grúfði sig yfir KA-hluta stúkunnar.
Menn voru greinilega ekki alveg
sáttir við leik sinna manna en létu
dómarana og leikmenn Þórs fá
nokkrar sneiðar sem flestar misstu
marks enda hávaðinn mikill.
Vel mátti lesa úr andlitum Þórs-
ara að þeir voru ekki alveg sann-
færðir um að þetta góða start myndi
færa þeim langþráðan sigur. Þeir
höfðu séð þetta allt áður og alltaf
hafði KA komið til baka og náð að
jafna eða jafnvel sigra. Í hálfleik var
forskotið sex mörk og staðan 16:10.
Þórsar ekki svona
góðir í ein þrjátíu ár
Ragnar Sverrisson, Ofur-Þórsari
og kaupmaður, hafði þetta að segja í
hálfleik og hann hafði vissar efa-
semdir. „Þetta verður sko alls ekki
létt þótt við séum vel yfir núna. Að
sjálfsögðu vona ég að þetta hafist en
KA-liðið er bara ekki komið í gang.
Ég hef held ég aldrei séð þá spila
svona illa. Jónatan Magnússon hefur
lítið verið með. Hann á eftir að rífa
liðið áfram í seinni hálfleiknum enda
er þar á ferðinni frábær handbolta-
maður, sonur Magga Jónatans sem
er Þórsari í gegn. Annars hafa mínir
menn verið að spila mjög vel og þá
sérstaklega markvörðurinn. Liðið er
að bæta sig mikið og ég hef ekki séð
þá spila betri handbolta frá því ég
var í þessu fyrir 30 árum. Þá var nú
staðan þannig að við vorum stóra lið-
ið og KA litli bróðir, enda unnum við
þá alltaf,“ sagði Ragnar léttur að
vanda.
Ekki er ég nú alveg viss um sann-
leiksgildi þessara síðustu orða Ragn-
ars en kannski er minnið hjá kall-
inum eitthvað farið að gefa sig. Nóg
um það. Síðari hálfleikur hafinn og
KA-menn greinilega komnir á skrið.
Sjö marka forskot Þórsara varð að
engu á skömmum tíma og aðeins tvö
mörk skildu eftir tíu mínútna leik.
Einhverjir Þórsarar gripu um höf-
uðið. Ætlaði það að gerast enn og
aftur. „Ef við vinnum ekki þennan
leik þá má segja að veturinn sé bú-
inn,“ mælti einn við hliðina á mér.
KA-menn hressast
inan vallar sem utan
KA-menn hresstust mjög í stúk-
unni og hófu mikinn stuðningssöng.
Þórsarar voru greinilega nokkuð
kvíðnir en létu sitt ekki eftir liggja.
Liðið náði sér aftur í gang og fóru
hornamenn liðsins á kostum. Hélst
munurinn allt fram á síðustu mín-
úturnar en KA náði loks að minnka
muninn í eitt mark og þá ærðust KA-
menn í stúkunni. Þeir vissu að nú
hefði KA séns og þurftu allan þann
stuðning sem til var til að ná stigi
eða stigum. Leikmenn sáu svo um að
veita taugatrekktum áhorfendum
gríðarlegan spennutrylli á síðustu
mínútunum þar sem þeir klúðruðu
hverju færinu á fætur öðru. Þórs-
arar gátu bara ekki gert út um leik-
inn og því mátti sjá fylgismenn
þeirra fölna upp á síðustu sekúnd-
unum þegar KA ruddist fram í sókn
með möguleika á að jafna leikinn. Og
enn fölnuðu þeir þegar KA fékk víti
þegar fjórar sekúndur lifðu. Sumir
gátu ekki einu sinni horft á þessi
ósköp. Var draumurinn að breytast í
martröð? Já, en aðeins fyrir stuðn-
ingsmenn KA því markvörður Þórs
sá til þess að svo yrði með því að
verja. Allt trylltist á pöllunum og
Þórsarar fögnuðu innilega afar
sanngjörnum sigri. Nú hafði KA-
grýlan verið jörðuð. „Það hafðist,
loksins,“ mátti heyra úr stúkunni og
langt andvarp fylgdi í kjölfarið. „Nú
töpum við ekki fyrir þeim aftur.“
Orrustan mikla
á Akureyri
ÞAÐ hefur ávallt verið grunnt á því góða meðal stuðningsmanna Þórs og KA á Akureyri og jafnan hafa
menn skipst á skotum, misföstum, til að bauna aðeins á höfuðandstæðinginn. Í handboltanum hafa lið-
in lengi átt samstarf í meistaraflokki kvenna en slíkt virðist ekki mega minnast á ef karlaliðin tvö eru til
umræðu. Þórsarar hafa um langa tíð verið litla liðið en velgengni KA hefur verið mikil síðasta áratug-
inn. Reyndar hefur það litlu skipt þegar liðin tvö hafa ást við og jafnan hefur Þórsurum tekist að stríða
stóra bróður. Nokkrum sinnum hafa Þórsarar verið langt komnir með að leggja KA en ávallt hefur það
mistekist og einhverjir leikir hafa endað með jafntefli þar sem KA-menn gátu þakkað fyrir annað stigið.
Nú skyldi reynt enn og aftur. Þórsarar voru mættir á heimavöll sinn, sem reyndar er á miðri Brekkunni í
hjarta KA-hverfisins, vel fyrir leik. Erkifjendurnir voru þarna líka og ætluðu sér að sjálfsögðu að lumbra
aðeins á litla bróður en KA vann fyrri leikinn nokkuð auðveldlega með níu marka mun.
Einar
Sigtryggsson
skrifar
Morgunblaðið/Kristján
Axel Stefánsson, þjálfari Þórs, fagnar markverði sínum, Mar-
eks Skabeikis eftir að hann hafði varið vítakast frá KA og tryggt
Þórsurum sigur á síðustu sekúndu leiksins.
Stuðningsmenn Þórs höfðu ríka ástæðu til að fagna í gærkvöld eftir sigur á KA.
Mareks Skabeikis, markverði Þórs, var vel fagnað eftir að hann
hafði varið vítakast KA á síðustu sekúndu leiksins.