Sunnudagsblaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 1

Ánnar hluti
„Æ, það var nú gott að fá kaffisopa.“
„Ég held nú bara, að mér sé að
verða bumbult.“
„Bílveik, í svona bíl? Nei.“
Vegurinn liggur upp langdregna hæð.
Á hægri hönd grænir braggar, girðing,
amerískur fáni við hún. Amerískt land
á íslenzkri grund.
Ekki er það gott, en engan drepur það,
sagði karlinn, þegar hann saup á romm-
selnum. Það sama verður einum farþeg-
anqa á orði og bætir við af hljóði — og þó.
í 'skýlisdyrum stendur dáti og geispar,
amerískum tyggigúmmígeispa.
Saurbæjarkirkja. Skyldi Hallgrímur
Pétursson nærstaddur í dag.
„Er þetta nú ekki bannsett humbug,
að vera að reisa þessa kirkju til' heið-
urs kallinum?“
„Mér sýnist honum ekki mikill sómi
sýndur með þessum kuinbalda.“
„Hann var annars gott skáld, kallinn"
„Gudda hefur alltaf verið í meira
uppáhal'di hjá mér.“
Akranesvegamót — og áfram grófan veg
og mjóan. Handan mjórrar brúar liggur
mórauð flyksa við vegarbrún. Rís upp,
í skyndi, og stekkur geltandi að bíln-
um, snögg viðbrögð og ekki hættulaus.
Skilti við veginn Melasveit — Leirár-
sveit — og Snæfellsjökuil enn bein't
framundan. Japanir láta mikið af fjall-
inu sínu, Fuijama, það myndi lækka á
þeim risið eftir að hafa séð Snæfellsjök-
ul svo fagran, sem hann er í dag.
Við beygjum fyrir Hafnarfjall. Úr grli
þar í fjallinu taka Borgnesingar vatn
sitt og leiða um fjörð til síns heima.
„Svo hérna taka þeir vatnið. Það er
erfitt."
„Það verður að gera fleira en ?ott
þykir.“
„O, já, manngreyjunum er víst ekki
sjálfrátt.“
Borgarfjörður. Mikill gróður, mikil sól
og mjóar brýr. Við ökum slæman veg
um etund. Þvottabretti. Hár fellur í augu,
augu ranghvolfast og tennur glamra. Allt
til skammar. Hér væri ástæða til að hefja
bréfaskriftir: Kæra vegamálastjórn.......
og enda: yðar í fullkomnu liatri. Hvann-
eyri ber við himin um stund, unz snúið er
við henni baki og brátt er komið þar, sem
fallegt er — ef vel veiðist. Þar stönzum
við. Hvítárbrú speglast í lygnu vatni,
maður fer á pramma upp ána. Farþegar
- koma í bilinn.
„Það var ekki pantað nema eitt sæti
hér.“
„Það veit ég ekkert um, við pöntuð-
um.“
„En ekki nema eitt sæti.“
„Kemur mér ekki við, VH) pöntuð-
um. Hvar eru sætin?“
Að fara um Hvítárbrú er eins og að
ranghvolfa í sér augunum og ætla sér
að ganga beint. Tilfinningin fyrir hinu
raunverulega hverfur. Allt er draum-
kennt, einskis að sakna, engu að hverfa
að — — og þó .......
Nokkuð handan brúarinnar neyðist ég
aftur til að hugsa til Vegamálastjórnar-
innar, en nú í auðmýkt. Ég gæti skrifað:
Elsku[ litla Vegamálastjórn..... og
endað: Yðar með mikilli samúð. Við för-
um um þann vegarspotta, sem sumir telja
dýrastan á landinu. Tvær brýr og vegur,
sem sígur jafnharðan í botnlaust fen.
„Það er eitthvað bogið við þetta.“
„Kölski, maður, Kölski.“
„Við skýrum spottann."
„Hvað á barnið að heita?“
„Hroll'vekjan, maður, hrollvekjan.“
Vegamót, við beygjum norður. Gróður-
inn eykst. Úr fjariægð sér til Svignaskarðs.
Baula gnæfir yfir voldugan fjcllahring.
Allt er bjart og hlýtt. — Og hér var önnur
hrollvekja. Gljúfurá. Hér stéyptist Gunn-
ar Eyjólfsson í ána ög lét lífið, eins ög
þeir muna, sem sáu 79 af stöðinni -- 6g
héir gerðust illir atburðir á stríðsár-
umfm, er bifreið full af hermönnuTn
steyptist í gljúfrið.
„Ég veit ekki livernig þeir hafa
„farið að því að komast gömlu brúna
í öll þessi ár.“
„Það er nú eins og að ætl'a sér að
þræða stoppnál með reiptaglL
Niðri í gljúfrinu húkir, gömul þröng brú
og gýtur illilegu honiauga, er viíí þjótunt
beina braut ofar henni. Far vel Frans.
Hverful sól bregður birtu á gróið kjarr
milli kletta. Stúlkur við veginn, veifa og
brosa. Hryssa með folald í túni og fram-
undan Hreðavatn og Bifröst.
Hreðavatn. Hér hefur skáld gengið un
garð — Vandræðaskáld.
„HALLFREÐR REIÐ HEIM UM MORG-
ININN TIL HREÐUVATNS 1 NORÐUR-
ÁRDAL. ÞAR RÉÐ FYRR EIGNUM
ÞEIRA GALTI, BRÓÐIR HANS OG VAR
VASKR MAÐR.“
Það sama laugardagskvöld var efnt til
veizlu að Borg og heitmey Gunnlaugs
Þessa ágætu
fígúru
skemmtu
vegavinnu-
menn sér við
að gera sumar
eitt. Hún
stendur við
ána Pennu í
dalnum, sem
liggur upp úr
Vatnsfirði til
Vestfjarða-
hálendisins.
Handan fí-
gúninnar er
hinn nýi <vagn
Vestfjarðaíeið-
ar.